Θα σε ψάξω μετά την εκκλησία στο στενό
Στο καφέ μας να πάμε το στέκι το γνωστό
Να γυρίσουμε σε δρόμους που αγαπάμε
Που τα φουλάρια μας ανάποδα φοράμε
Που οι σκέψεις μας είναι μέσα στο τασάκι
Την ώρα που ακούμε την κλαούνα του Σάκη
Που τα όνειρα χορεύουνε βαλς και τανγκό
Σε συντεταγμένες που φτιάξαμε εσύ και εγώ
Που οι γάτες και οι σκύλοι περιμένουνε να φάνε
Ό,τι περρισεύει από μας και το πετάμε...
Θα αλλάξουμε τον κόσμο εμείς με την τρέλα μας
Μόνο με μια σταμπίτσα στην ομπρέλα μας
Θα τρέξουμε χιλιόμετρα πάνω στη σαμπρέλα μας
Θα αλλάξουμε τον κόσμο με την τρέλα μας
Γιατί είμαστε εμείς, εμείς, εμείς....
Θα σε ψάξω μετά την εκκλησία στο στενό
Λίγο πιο πέρα από κει που τρώμε παγωτό
Το καλοκαίρι καθισμένοι στα παγκάκια
Και σαν παιδιά θα λέμε τραγουδάκια
Για γάτες, σκύλους, παπαγάλους, λαγουδάκια
Θα τρέξουμε με σκέιτ μες την πόλη
Και ας μας κοιτάνε σαν τρελοί γυρνώντας όλοι
Κάνουμε αυτό που λίγοι πια μπορούνε
Μες την δουλειά και στα ρούχα ασφυκτιούνε
Θα αλλάξουμε τον κόσμο εμείς με την τρέλα μας
Μόνο με μια σταμπίτσα στην ομπρέλα μας
Θα τρέξουμε χιλιόμετρα πάνω στη σαμπρέλα μας
Θα αλλάξουμε τον κόσμο με την τρέλα μας
Γιατί είμαστε εμείς, εμείς, εμείς....
Φεύγει η ζωή κάθε μέρα και πιο πέρα από εμάς
Δεν ξέρω αν πρέπει να τρομάξω ή να χαρώ
Γιατί φεύγοντας μας αφήνει ένα πολύτιμο δώρο
Αυτό που ονομάζουμε εμπειρία, χαραγματιά
Ξέρεις λοιπόν πως να χειριστείς το παρακάτω
Αρχίζεις και γνωρίζεις τα όρια σου, τον εαυτό σου
Αν όμως αφήσεις κάποιο κενό πίσω σου;
Τι γίνεται; Τι κάνεις τότε; Μένεις στάσιμος;
Ή πας παρακάτω με ελλείψεις....;
Είναι κάποιες στιγμές που λέω << Εντάξει, άνθρωποι είμαστε μπορεί και να έτυχε>>.
Είναι στιγμές που λέω << Φτάνει, τα έχω περάσει ξανά και ξανά και δεν μπορώ άλλο>>.
Έτσι πιστεύω πως νιώθω και σήμερα. Νιώθω ότι κάποιος προσπάθησε να με βγάλει από τα όρια μου και να με κάνει να κακιώσω.
Στην αρχή αρχή ναι, ομολογώ πως θύμωσα. Πως ήθελα να βρω το δίκιο μου μέσα σε δρόμους, μέσα σε σκέψεις, μέσα σε ανθρώπους.
Ξέρω ότι το δίκαιο σου δεν μπορείς να το βρεις εύκολα, αν και η αλήθεια κάποια στιγμή λάμπει και φαίνεται και δεν κρύβεται για πάντα.
Αυτό που έχω να πω είναι πως δεν πρόκειται να κρατήσω κακία σε όσους προσπαθούν για κάποιο λόγο να με κάνουν να νιώσω άσχημα.
Ο κόσμος τόσα χρόνια πληγώνει άσχημα, ίσως και από χόμπυ, γιατί έτσι έχει μάθει. Αν αυτό σας κάνει να νιώσετε καλύτερα... Κάντε το!
Και επειτά, τους εχθρούς τους δημιουργούμε οι ίδιοι μας...Δεν ξεφυτρώνουν έτσι ένα πρωινό. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε! Αντίο σας...
Μωράκι μου φέτος είναι τα πρώτα σου γενέθλια. Θυμάμαι πέρυσι που σε είχαμε πάρει από την κλινική και ήσουν ένα μικρό μικρό μπαρμπαδάκι που είχε και μάτια και μυτούλα και χειλάκια και χεράκια και πατουσάκια και ποδαράκια και ήσουν ένα ολοκληρωμένο σετ μιας μικρογραφίας ανθρώπου! Θυμάμαι την πρώτη φορά που σου χαιδεψα το χεράκι και με κοίταξες με τις πελώριες ματάρες σου που ήταν γεμάτες κούραση και νύστα! Θυμάμαι το απαλό σου δερματάκι που κάθε τόσο με έκανε να νιώσω πως θέλω να σε γεμίσω από άκρη σ'άκρη με πολλά και ζεστά φιλάκια για να σου δείξω πόσο τέλειο είσαι και πόσο χαίρομαι που μπήκες στη ζωή μου και της έδωσες πραγματικό νόημα! Πόσες φορές ξύπνησα ξημερώματα από το διαπεραστικό κλάμα σου και πόσες άλλες έμεινα ακίνητη για ώρες, απλά και μόνο επειδή είχες αποκοιμηθεί πάνω μου και δεν ήθελα να χαλάσω αυτό το υπέροχο συναίσθημα! Θυμάμαι πόσο μου άρεσε να σου χτενίζω τα μαλλάκια στο καθρέφτη ενώ χαμογελούσες βλέποντας τον εαυτό σου! Θυμάμαι πώς ένιωσες όταν δοκίμασες για πρώτη φορά λεμόνι...(Ακόμη γελάω!) Πόσο χάρηκα όταν έβγαλες το πρώτο σου δοντάκι, όταν σταμάτησες να φοβάσαι από την παιδίατρο... Είμαι σίγουρη πως θα έχω πολλά ακόμη να θυμάμαι από σένα άγγελε μου! :) Είμαι και θα είμαι για πάντα περήφανη για σένα, θα σε στηρίζω πάντα σε ότι και αν με χρειαστείς....Απλά και μόνο επειδή είσαι εσύ! Το μεγαλύτερο και πιο αγνό κομμάτι στην πορεία της ζωής μου! Εύχομαι να έχεις όλα τα καλά του κόσμου μωράκι μου, μα πάνω από όλα υγεία και πίστη σε οτιδήποτε και αν καταπιάνεσαι να δημιουργήσεις! Χρόνια πολλά φατσούλα μου, χρόνια πολλά ψυχουλάκι μου :)
1 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΦυσικά και θα διαβάσω, πρέπει να γράψω καλά! Οι στόχοι της γωνιάς του κουκλόσπιτου είναι να διευκολυνθεί η προσπάθεια για την προσαρμογή του παιδιού στο νέο του περιβάλλον, τον χώρο του βρεφονηπιακού σταθμού! Να εξασκηθεί το παιδί στην ανάληψη ρόλων, να υπάρξει διάπλαση προσωπικότητας στο κάθε παιδί, να υπάρξει ενίσχυση της φαντασίας, να αποκτήσει αυτογνωσία, να εμπλουτίσει τις σκέψεις και τις δεξιότητες του, να κοινωνικοποιηθεί και να μάθει βασικούς κανόνες γύρω από την κοινωνική ζωή, να πάρει στα σοβαρά το αίσθημα της ευθύνης και της συνεργασίας, να αυτοπειθαρχείται, να έχει αυτοεκτίμηση, να μάθει τα όρια του... Ουφ! Νομίζω τελείωσα!!! Και εγώ που νόμιζα ότι το κουκλόσπιτο και όλα τα πράγματα γύρω από αυτό είναι απλά για να περνάμε την ώρα μας ευχάριστα μαζί με τα πιτσιρίκια! Αλλά τελικά, όσο ζεις μαθαίνεις!
- Στείλε ΣχόλιοΌνειρα μου μπερδεμένα
Σε ποιο σοκάκι με γυρνάτε;
Όνειρα μου προδωμένα
Σελίδες παλιές γιατί ζητάτε;
Κι αν σας ένοιαζε για μένα
Ποιο στα χέρια έχω κλειδί
Της ζωής μου τα γραμμένα
Θα είχαν ακόμη τους ψυχή
Όνειρα μου τσακισμένα
Σε ποιον εφιάλτη τώρα ζω;
Αναμνήσεις μου θολές
Γιατί να είστε ακόμη εδώ;
Κι αν σας ένοιαζε για μένα
Ποιο στα χέρια έχω κλειδί
Της ζωής μου τα γραμμένα
Θα είχαν ακόμη τους ψυχή
1) Η φυσιογνωμία της Ελίνας!
Για ευνόητους λόγους! Ε, τώρα μην πείτε! Πολλές γυναίκες θα ήθελαν να έχουν το πλούσιο μπούστο της! Είπα πολλές, όχι όλες! Μην δαγκώνετε!
2) Η Νικολέττα! Γιατί...
Μαζί της συμπληρώθηκε το σετ ξανθού και φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση να υπήρχε Β.Β χωρίς έναν χαρακτήρα σαν αυτήν!
3) Τα πρωινά μάνια του Αντώνη στην πισίνα!
Γιατί πολύ απλά, εγώ δεν θα άντεχα πρωί πρωί να βουτήξω σε παγωμένα νερά...
4) Το λίκνισμα της Νάρας στο ντουζ!
Γιατί πολύ Μάθαμε και είδαμε και κάτι από Βραζιλία...
5) Ο Γιάννης Λ. επειδή μας έμαθε πως οι γυναίκες είναι σαν τα πλακάκια!
6) Τα φλερτάκια του Αλέξη, greek lover χωρίς τρίχα για πουλόβερ!
7) Τα μαγειρέματα της Στέλλας, που τελευταία μου άνοιξαν την όρεξη...
8) Οι υπολογισμοί του Ηλία, μα πόσο καλός ήταν στα μαθηματικά πια;
9) Οι μαντινάδες του Φούκου, ειδικά στο σημείο που αναφερόταν στη βιόλα του!
10) Τα πισωγυρίσματα της Εβελίνας, no comment!
11) H πολυλογία της Ντορέτας, μα καλά πόσο μιλούσε πια; Πέρασε και μένα!
Και φυσικά....
12) Τα φρύδια του Μιχάλη! Υπέροχο σχήμα!
Δε ξέρω αν φταίει ο μουντός καιρός
Δε ξέρω αν φταίει που στέκω μοναχός
Δε ξέρω αν φταίει που δε σ'αντέχω πια
Θα αλλάξουν όλα τώρα με ένα γειά
Βαρεμάρα μου γειά σου θα βγω με τα παιδιά
Θα πάμε για ποτάκι περίπου στις εννιά
Βαρεμάρα μου γειά σου θα πάω κάπου καλά
Θα βγω να διασκεδάσω μ' όλη μου την καρδιά
Δε ξέρω αν φταίει που σιχάθηκα το μέσα
Δε ξέρω αν φταίει που δεν έχεις πλέον μπέσα
Δε ξέρω αν φταίει που τα βλέπω όλα αλλιώς
Θα αλλάξουν όλα, θα πηγαίνουν μόνο εμπρός
Βαρεμάρα μου γειά σου θα βγω με τα παιδιά
Θα πάμε για ποτάκι περίπου στις εννιά
Βαρεμάρα μου γειά σου θα πάω κάπου καλά
Θα βγω να διασκεδάσω μ' όλη μου την καρδιά
Χάθηκα ξανά μέσα στον κόσμο του twitter. Είναι μικρό το διάστημα που το έχω φτιάξει κι όμως μ' αρέσει! Δε ξέρω, γιατί πραγματικά μου αρέσει. Πολλοί από τους φίλους μου το θεωρούν άκυρο και χωρίς ουσία μιας και τους δίνει την αίσθηση ότι μιλάνε μόνοι τους, αλλά εμένα μου αρέσει! Με γοητεύει το γεγονός ότι πρέπει να πω όσα θέλω να πω με ελάχιστους χαρακτήρες και να πρέπει να γίνομαι κατανοητή σε τόσο κόσμο που ενδέχεται και να με διαβάσουν άμα πέσω στο δρόμο τους...
Είμασταν, λέει, σε μία πολύ γκλαμουράτη εκδήλωση και είχαμε ήδη δώσει το πρώτο μας λάιβ! Κόσμος πολύς, αυτόγραφα, χαμός...
Μέχρι την στιγμή που με πλησίασε η Μαίρη και μπήκαμε στο αμάξι, ήθελε να μου ανακοινώσει κάτι πολύ σημαντικό....Θυμάσαι;
Τον Τάσο καλέ, της κυρά Σούλας τον γιο; Α,να μπράβο! Κατάλαβες ποιον λέω! Εε, μου είπε ότι ήταν έγκυος από αυτόν! Και ξαφνικά...
Ξύπνησα από τα κλάματα! Ήταν δεν ήταν μόλις εφτά! Όχι, δεν έκλαιγα εγώ! ( Είπα να πάρω ρεπό για λίγο διάστημα :Ρ)
Ήταν το μωρό της διπλανής μας! Μέρες τώρα μας λέει ότι βγάζει δόντια, το καημένο, και πονάει...Άχου το!
Τριγυρνούσα σαν την τρελή με το μαλλί ανάκατο και την τσίμπλα στο μάτι μπας και κουραστώ,
Να μου ρθει το χασμουρητό για να πέσω να κοιμηθώ να συνεχίσω και το όνειρο μου! Να δω και το παρακάτω!
Φυσικά και άμα κάνεις το λάθος και με ξυπνήσεις, έχε υπόψην σου ότι ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να ξανακοιμηθώ!
Έφτιαξα καφέ με μισή καρδιά και κατευθύνθηκα προς το σαλόνι, μύριζε ωραία ο άτιμος...Μα πού ήταν τα μπισκοτάκια;
Αφού έφαγα και γέμισα την κοιλίτσα μου, πήρα την μεγάλη απόφαση να κάτσω να διαβάσω! Δεν είχα πυρετό, με έλεγξα!
Απλά θέλω να γράψω καλά τη Δευτέρα στο διαγώνισμα για να μην έχει να λέει μετά κανείς από εκεί μέσα το οτιδήποτε...
Άσε που είναι και τελευταία χρονιά και όσο να πεις, θα κάνω και το εφέ μου στα τελικά εάν γράψω καλά, αξίζει λέμε! :)
Οι δικοί μου είχαν ήδη φύγει, θα πήγαιναν με τον μικρό στην εκκλησία. Έχω καιρό να πάω εγώ, κανονικά θα έπρεπε, αλλά πάντα κάτι βρίσκω και δεν πάω! Δε ξέρω γιατί.
Πήρα το τηλέφωνο στα χέρια, θα καλούσα την Στέλλα! Περνάει ο μήνας και ο Σάκης δεν έχει λεφτά για τον σέρβερ, ποιος θα τα δώσει;
Μάλλον θα κατεβάσει απλά την σελίδα του, είναι πολύ δύσκολο να την συντηρεί, αν και την ιδέα του την βρίσκω σούπερ και τον θαυμάζω!
Έπειτα έκανα ένα μπανάκι, ήθελα τόσο πολύ να πάω για μια βόλτα έξω στα μαγαζιά και ας είναι και κλειστά απλά και μόνο επειδή μπούχτησα να μένω στο σπίτι!
Αλλά τα σχέδια μου άλλαξαν αστραπιαία, έπρεπε να βοηθήσω την γιαγιά με τα κεφτεδάκια ''χιονόμπαλες'' γιατί ήταν πολλά και έπρεπε και να βιαστούμε...
Είμαι ακόμη στο σπίτι. Νιώθω το ''εκείνο'' να μαλλώνει με το ''υπερ εγώ'' μου για το αν θα βγω ή αν θα παραμείνω στο σπίτι σαν καλό παιδάκι...
Τελικά, τι να κάνω; Δεν είναι και τόσο άσχημο να βγω να πάρω λίγο αέρα, αλλά θα χάσω πολύτιμο χρόνο από το διάβασμα μου για τη Δευτέρα...
Aν όμως βγωωωω, θα βάλω πάνω μου και το καινούριο κασκολάκι που μου έκανε δώρο η κυρία Άννα, να μη δω πόσο μου πάει; Να μην το κυκλοφορήσω;
Από την άλλη, αύριο αν κολλήσω και δε θυμάμαι τίποτα, ποιος θα μου γράψει τα θέματα; Το καινούριο μου κασκόλ που θα έχει κάνει και τη βόλτα του;!;
Ουφ....
Γρήγορα νυχτώνει πια το βράδυ
Παραμύθι έγινε κάθε σου χάδι
Γρήγορα νυχτώνει πλέον τώρα
Για την αγάπη μας έληξε η ώρα
Κι όπως θα βραδιάζει στη ψυχή μου
Μοναχή θα περιμένω την Ανατολή μου
Να αλλάξουν όλα, φώτα να γεμίσουν
Οι παλιές στιγμές πίσω να γυρίσουν
Γρήγορα νυχτώνει πια το βράδυ
Οι σκέψεις μου είναι στο σκοτάδι
Γρήγορα νυχτώνει πλέον τώρα
Του έρωτα μας άρχισε η μπόρα
Καλησπέραααααα, καλησπέραααααα, καλησπέρα! Τι κάνετε; Εύχομαι να είστε όλοι καλά, γεμάτοι όνειρα και ελπίδα για την ζωή και τους στόχους σας!
Θέλω να ζητήσω συγνώμη από ορισμένους από εσάς που λείπω κατά μεγάλα διαστήματα από εδώ, αλλά έχω πολλές υποχρεώσεις αυτό τον καιρό!
Είναι περίοδος στην οποία γράφουμε ακόμη διαγωνίσματα και είμαστε με ένα βιβλίο στο χέρι, μιας και είναι η τελευταία μου χρονιά στα θρανία...
Τουλάχιστον του σχολείου θρανία, γιατί σίγουρα το ταξίδι της μάθησης δεν τελειώνει εδώ! Αυτά από εμένα!
Χαίρομαι που λαμβάνω μηνυματάκια σας, τα διαβάζω όλα και σας ευχαριστώ πολύ! Με κάνετε και νιώθω πανέμορφα!
Ακόμη και αν μου ασκείτε κριτική, γιατί έτσι γίνομαι καλύτερη! Φιλιά σε όλους, και πάλι ευχαριστώ!
Κοιμησου μελωδια μου
Επανω στη φωνη μου
Χαραξου ευθυς και μεινε
Βαθια μες την ψυχη μου
Κοιμησου μελωδια μου
Και λιγο λιγο χασου
Παρε τα ασχημα μου
Μαζι με τα δικα σου
Κοιμησου μελωδια μου
Και σβησε στο χαρτι μου
Να κρυψω οτι ενιωσα
Βαθια στη θυμηση μου
Κοιμησου και το μελλον
Μας κεντα καινουρια μερα
Οσα ο νους μας δε βαστα
Κι ακομη και πιο περα
Hταν ενα μικρο γραφικο καφενεδακι. Τα σκαλια του ηταν παντοτε υγρα. Ειτε απο τις πολλες βροχες που το ελουζαν ειτε απο τα λαστιχα των νοικοκυραιων που δροσιζαν τις αυλες τους και το παιρναν στο κατοπι με την κατηφορια. Η ψυχη του μπαρμπα Θουκου ηταν αλλιως. Παντα ζεστη και προσχαρη, γεματη γλυκα. Οποτε πατουσαμε το ποδαρι μας εκει, μας χαιρεταγε πρωτα με την ψυχη του και επειτα μας προσφερε τραταρισματα. Δε μας επαιρνε ποτε λεφτα...Ποτε! Μονο ζητουσε να του λεμε περιεργες και φτιαχτες λεξεις γραμματιζουμενων. Ηθελε παντα να συμβαδιζει με τον κοσμο. Να μαθαινει! Ετρωγε τις λεξεις, οπως εμεις τα λαχταριστα λουκουμια της κυρα Σιτσας! Τιποτα δεν εχει αλλαξει απο τοτε. Λες και παγωσε ο χρονος τα συμβαντα, προσπαθωντας να διδαξει την ανθρωπια. Ειναι ακομη εκει ο κυρ Θουκος και μας χαμογελα με την καρδια του...Το νιωθουμε πια στις δικες μας καρδιες.....!
2 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΤο 2011 κοντευει να φανει
τα γιορτινα τραγουδια το λενε με πιγμη
τραγουδησε τα καλαντα και η μπεμπε Λιλη
ολα πια αλλαξανε στο σταδιο ζωη
Πλεον θα εκφραζεσαι μεσα απο cd
Δε θα εχεις χρονο εσυ ουτε για μια στιγμη
Δουλεια και στριμωξιδι θα ειναι στο προσκυνιο
Οσο τα παιδακια το παιζουν Ροναλντινιο
Τρεξε, χαμογελα και πες σε ολα οχι
Η ριζα των ανθρωπων στην σκλαβια δεν το'χει
Κι αν ερθουν δυσκολες μερες και δακρυσεις
Μη χασεις το θαρρος σου στιγμη να κατακτησεις
Μπορει να χασαμε μια μαχη, αλλα οχι τον πολεμο
- Στείλε ΣχόλιοΗ μνημη ειναι η εφηβεια της ληθης....
Αναμνησεις θολες και ματωμενα ονειρα...
πανω σε μια σελιδα που λιγο θελει να σκιστει...
Ηρωες που καταντησαν να ειναι απλοι αλητες...
Ελεεινοι μεσα στα ματια μιας παιδικης ψυχης!
Αγαπες μετατραπηκαν σε μιση μεσα στη ληθη του θαρρους!
''Θελω'' που πνιγηκαν στη λιμνη των ''πρεπει''...
Μεσα στην εξουσια των αγνωστων δυναμεων!
Σκοταδι που απλωθηκε παντου...
Βλεπεις ακομη; Μυριζεις ακομη; Νιωθεις ακομη;
Ο ποιητης δε γνωριζει τιποτα!
Η πενα του το ιδιο...
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΣΤΕΙΑΚΙΑ Δήμοι News ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΝΕΡΑΙΔΟΠΟΙΗΜΑΤΑ Νυχτοβατης ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ