Ξέρεις κάτι; Θέλω να μου κάνεις μια χάρη. Μπορείς;

Θέλω να με βοηθήσεις να σε ξεχάσω. Θέλω να με βοηθήσεις να μη σε ζητάω. Θέλω να με βοηθήσεις να μη νιώθω ότι σε έχω ανάγκη. Μπορείς;

Προσπάθησα εκατομμύρια φορές… Αχ, και να ήξερες πόσες… Να είμαι δίπλα σου, να σε στηρίξω, να σου πω τι νιώθω. Μα δε μου έδωσες ποτέ σημασία. Το θεωρούσες λογικό ότι έπρεπε να πράξω έτσι, χωρίς εσύ να δώσεις ούτε καν λίγη από την προσοχή σου, σαν αντάλλαγμα.

Στην αγάπη δεν ζητάνε αντάλλαγμα. Όμως δεν ζητάνε και την ψυχή του άλλου όταν δεν μπορούν να τη φροντίσουν σωστά. Είχες την ψυχή μου και την έχεις ακόμη. Όμως, σε παρακαλώ. Αν δε με αγαπάς, μη με φυλακίζεις άλλο μέσα στον εγωισμό σου… Άσε με να φύγω και βοήθησε με να σε ξεπεράσω πια.

Πίσω από κάθε τέλος κρύβεται μια ουσία. Μπροστά από κάθε αρχή, ένα μέλλον. Ένα νέο κομμάτι που θα έρθει και θα κολλήσει πάνω στην άδεια ψυχή μας. Ελπίζω, ναι. Μα δεν θα πεθάνω σαν ελπίδα. Φοβάμαι, ναι. Μα δεν κάνω πίσω. Μπήκαμε όλοι στο χορό και δεν χρειάζεται να είσαι αυθεντία στο είδος. Απλά δεν πρέπει να σταματήσεις ποτέ να κινείσαι. Η κίνηση είναι ενέργεια και η ενέργεια το κίνητρο για να ζήσεις. Ξέρω ότι είναι δύσκολο να καταλάβεις όλα όσα σου λέω σήμερα. Δε φταίει ούτε η κούραση σου ούτε η ζέστη. Κάνε μια προσπάθεια να με γνωρίσεις καλύτερα και έπειτα διάβασε με. Άσε την καρδιά μου να σου ανοιχτεί και να σου πει όλα όσα νιώθει. Μάθε επιτέλους να ακούς…  

Πονάω… Απλά, ανθρώπινα… Πονάω. Πάνε μέρες που νιώθω έτσι. Ξερίζωσε ο αέρας της βιασύνης τους ιμάντες από τα παράθυρα της ψυχής μου. Και να! Γυμνός… Σαν σπίτι ατέλειωτο μοιάζει ο παράδεισος μου. Χαλάσματα , βρωμιά και αναμνήσεις από τις χαρές του παρελθόντος. Μένω εδώ και προσπαθώ να κλείσω λίγο-λίγο τις φθορές που προκάλεσε η ανυπομονησία μου. Μα δεν το αντέχω. Η υπομονή είναι ακριβή και δίνεται σε λίγους. Θέλει μυαλό και κότσια. Παίρνω μικρές ποσότητες από όποιον βρω να παίζει με φιλοσοφίες. Έχω την εντύπωση πως έτσι θα την δεχτεί ο οργανισμός μου την υπομονή. Και σιγά-σιγά θα την ενσωματώσει. Σαν δικό του κομμάτι. Σαν πραγματικότητα. Σαν φάρμακο στην πληγή. Πρέπει να τη βρω σύντομα. Δεν πρέπει να σαπίσουν οι πληγές μου. Δεν ήταν να γίνει έτσι… Με ακούς; Σε χρειάζομαι…

Mου είπαν ότι δεν χρειάζεται να σε αγαπώ. Ότι δεν αξίζει να σε σκέφτομαι. Πως εκεί έξω θα βρω χιλιάδες. Είχαν δίκιο. Δεν μπορώ να σε αγαπώ. Όχι παραπάνω από ότι τώρα  Γιατί έχεις στοιχειώσει το μεγαλύτερο μέρος της καρδιάς μου. Ίσως δεν έπρεπε να σου πω πως σε αγαπώ. Όχι τότε. Όχι τόσο νωρίς. Μα μου ήταν αδύνατο να κρατηθώ. Η καρδιά μου ήταν ο οίκος της μορφής σου και το σε αγαπώ η πιο γλυκιά φράση για να σε καλέσω να ασπαστείς για λίγο την ευσπλαχνία του θεού έρωτα. Δεν μπορώ να σε αναγκάσω να με πιστέψεις μα ούτε και να έρθεις κοντά μου. Ζήσε μέσα στον κόσμο των χιλιάδων που όλοι αποκαλούν. Ψάξε να βρεις την ευτυχία. Πάλεψε το. Δεν θα είναι εύκολο να βρεις το άλλο σου μισό. Και όχι γιατί είναι δύσκολο. Απλά αγναντεύεις σε λάθος λιμάνι. Θα είμαι εδώ για σένα. Αρκεί να με σκεφτείς. Να με ζητήσεις. Να ξεφύγεις από την κάθετη σκέψη και πορεία της ζωής σου. Ήμουν εδώ. Είμαι εδώ. Θα είμαι εδώ… Με ακούς; Το λιμανάκι που θα αράξουν τα συναισθήματα σου…

Τα αστέρια αδιάκριτα και σήμερα…

Κοιτάνε αδιάκοπα τις κινήσεις μας και μεταξύ τους γελούν γυρνώντας την πλάτη τους στο απέραντο της νύχτας…

Είναι πιο φωτεινά και το ξέρουν. Είναι πιο ψηλά και το νιώθουν. Είναι πιο μικρά και το χαίρονται. Σβήνει στη λάμψη τους το φως της ζωής…

Μένει μονάχα η νοσταλγία και ο πόθος της επόμενης ημέρας. Μήπως τελικά συναντήσει το πάθος για τη χαρά  την λύπη και την τσουγκρίσει με χαμόγελο…

Μήπως… Μήπως με σκέφτεσαι… Μήπως σε δω…

Μετρώ τις ώρες του ρολογιού… Να γυρίσεις περιμένω

Δεν σταμάτησα ποτέ να σε αγαπώ και να σε νοιάζομαι

Μου λείπεις και θα μου λείπεις για πάντα καρδιά μου

Γιατί μερικοί άνθρωποι είναι γεννημένοι μαζί, θυμάσαι;

Είναι στην μοίρα μερικών ψυχών να ζουν παράλληλα, ναι…

Αυτές οι ψυχές μοιάζουν τόσο πολύ που δε γίνεται αλλιώς

Πονάνε και οι δυο το ίδιο, μα επιλέγουν τη μοναξιά, ναι…

Είναι το ίδιο όνειρο, το ίδιο πάθος, ο ίδιος φόβος, τα ίδια όλα

Και μέσα σε όλο αυτό που ζούμε, τολμώ να σου πω τι νιώθω

Είσαι η πιο γλυκιά εξάρτηση σε ότι γύρω χρειάζομαι…ναι

Σου παρέδωσα τα πάντα… Κάνω μια προσπάθεια ξανά, ναι…

Μην με απορρίψεις… Γύρνα… Θα είμαι εδώ για σένα πάντα

Τυλιγμένο το κορμί μου στο σεντόνι

Ναρκωμένο από τον πόνο της ψυχής

Μιμείται πού και πού ένα μπαλόνι

Στις κινήσεις που ζητάς να υψωθείς

Έχει αδειάσει το μυαλό μου στον αιθέρα

Μέσα πια δεν κατοικεί κανένα ίχνος

Κι αν στη θλίψη μου ζητώ λίγο αέρα

Τα όνειρα μου έχουν γίνει πλέον μύθος

Όλα γύρω μου μού μοιάζουν ένα ψέμα

Καλοφτιαγμένο παραμύθι ημερών

Κι αν τα μάτια μου γεμίσανε με αίμα

Ήμουν έπος στη χρονιά των ιπποτών

Εγκλωβισμένη η ψυχή μου σε διαβάσεις

Απαντήσεις με δίχως λάθος και σωστό

Ψάξε τρόπο μπας και βρεις να με διαβάσεις

Είμαι αίνιγμα για λίγους με σκοπό

Έχει γεμίσει η καρδιά μου με μυρμήγκια

Ένας δρόμος σε σπρώχνει στο γκρεμό

Βουβός ο πόνος σε χτυπάει στα μηνίγγια

Δεν έχεις δύναμη να πεις το σ’αγαπώ

Σ'αγαπω γιατι εισαι εσυ....

Εισαι αερας πανω στα φυλλα της ψυχης μου...

Εισαι ο ηλιος μεσα στην καρδια μου...

Εισαι το πιο βαθυ μου θελω...

Σ'αγαπω....Ετσι απλα....Χωρις να ζηταω κατι. Μονο ο Θεος να σε εχει καλα...

Χαιρομαι που σε γνωρισα, σε ευχαριστω που υπαρχεις....