Ματωσαν τα ονειρα κι εσβησαν οι ελπιδες
Μαυρη η γραμμη που χαραξε στο χερι η τσιγγανα
Μοιρα πια καμια δεν εμεινε κι οδευει η τραμουντανα
Tριζουνε τα κοκκαλα σου κι ας γυρνας τρομαγμενος το πλευρο
Η τυχη ειχε γραφτει στη τσακιση της ακρης της ζωης σου
Ο Θανατος σιωπηλος και με σκυφτο κεφαλι σου εστησε καρτερι
Mην αργεις...Δεξου απλα πως και η ηττα ειναι στους νομους της πλασης

Χαμογέλα - Κατάφερες και σήμερα να μείνεις ζωντανός
Σε έναν ήδη νεκρό κόσμο, φλερτάρεις με τον Άδη και
Τους δαίμονες του Θανάτου, το φως δε σε αγγίζει...
Μα σε έμαθαν να ζεις στο σκοτάδι και να το διακρίνεις
Με ευκολία ως το τέλος....Γιατί εσύ είσαι το τέλος....

Πάνω στη νύχτα θα αφήσω ότι αγάπησα
Να το σκεπάσει μια απέραντη μαυρίλα
Να μη θυμάμαι με τι βήματα περπάτησα
Για να αγγίξω αυτήν την κατρακύλα

Στον άνεμο θα αφήσω ότι έλεγα
Να τα σβουρίξει με απέραντη μανία
Σαν μια σπασμένη αλυσίδα από ντόμινο
Τα λόγια τότε που ονόμαζα ευτυχία

Κι όταν αγγίξω από το τέλος την αρχή μου
Όταν δεχτώ την αμνησία σαν ποινή μου
Τότε θα βγάλω μπρος τον ήλιο μια ανάσα
Για να νιώσω όσα έδιωχνες μέσα από
Τη βροχή του ψέματος σου