Ένα φιλμ κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους που δημοσιεύθηκε και διακινείτε μέσω Ίντερνετ και φέρει τη σφραγίδα του βραβευμένου Ισραηλινού σκηνοθέτη Γιόνι Γκούντμαν, προκαλεί μεγάλες αντιδράσεις στο Ισραήλ. Το 90 δευτερολέπτων φιλμάκι προσπαθεί και μάλλον πετυχαίνει με μοναδικό τρόπο να περιγράψει την περιορισμένη ζωή των κατοίκων της Γάζας.
Το φιλμ, που ονομάζεται «Κλειστή Ζώνη» περιγράφει την προσπάθεια ενός παιδιού που ζει στη Λωρίδα της Γάζας, να κυνηγήσει ένα πουλί η οποία είναι μάταιη καθώς ο δρόμος κλείνει συνεχώς μπροστά του

Με τα σκυλιά ράτσας έχω ένα θεματάκι. Μάλλον φταίει που  βλέπω τα αδέσποτα κάθε μέρα να γίνονται και περισσότερα στους δρόμους της πόλης μου.

 Ίσως να φταίει αυτή η θλιμμένη αξιοπρέπεια  που έχουν στα μάτια, αλλά κάθε φορά που συναντώ κάποιο από αυτά με πιάνει μελαγχολία που  δεν έχω την δυνατότητα να το υιοθετήσω. Ξέρω την φροντίδα που θέλουν όταν μένουν μαζί σου μέσα στο σπίτι και απλά δεν ήμουν σε ανάλογη φάση.

Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα όταν  ήρθε η Λήδα στο σπίτι.  Μόλις την είδα θύμωσα. Δεν είναι δυνατόν να έχει εκεί έξω τόσα αδέσποτα σκυλιά που έχουν τρομερή ανάγκη από μια οικογένεια κι εμείς να αγοράζουμε σκυλί ράτσας και μάλιστα με τόσο άγρια μούρη!

Άσε που ποτέ ξανά στην ζωή μου δεν έχω ακούσει για αυτήν την ράτσα! Ακούς εκεί cane korso.

Είναι 2,5 μηνών και είναι ήδη 20 κιλά!

Καλά πόσο θα πάει; (Αναρωτήθηκα φωναχτά)

90 κιλά! ( Ήρθε αμέσως η απάντηση! )

90;  Πάς καλά;

Από την πρώτη μέρα όμως που ήρθε σπίτι (αν και επιφυλακτική με τα σκυλιά από τζάκι) κατάλαβα αμέσως πως πρόκειται για ένα πραγματικά αξιολάτρευτο πλασματάκι.  Είναι πολύ ευχάριστη η συγκατοίκηση μαζί της. Προσέχει να μην λερώνει, δεν κάνει ζημιές (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων).

Είναι επίσης πολύ πιστή φιλενάδα. Της μιλάς με τις ώρες και δεν βαριέται ποτέ! Και εκτός αυτού δεν κινδυνεύεις ποτέ να προδώσει ότι της λες. Ούτε κινδυνεύεις αν μια μέρα έχεις τα νεύρα σου και την μαλώσεις να πει ή να κάνει πράγματα για να σε πληγώσει έτσι… για εκδίκηση! Άσε που είναι καταπληκτική συντροφιά για τα παιδιά και σχεδόν όλη μέρα παίζουν μαζί της.

 Τελικά τι φταίει κι αυτή που δεν ήταν αδέσποτη; Νομίζω πως έχω ήδη αρχίσει να της το συγχωρώ!

Σαν σήμερα πριν πενήντα δύο χρόνια ένας μεγάλος Κρητικός και ένας από τους κορυφαίους πνευματικούς ανθρώπους που γέννησε η Ελλάδα, έκλεισε τα μάτια του σε ηλικία 74 ετών στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας.

Η σορός του μεταφέρθηκε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Η Ελένη Καζαντζάκη ζήτησε από την Εκκλησία της Ελλάδος να παραμείνει η σορός στην Αθήνα, αλλά το αίτημά της δεν έγινε δεκτό. Έτσι, η σορός μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο. Η κηδεία έγινε μετά από μεγάλη λειτουργία στον Ναό του Αγίου Μηνά, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγενίου και 17 ακόμη ιερέων. Τη σορό του συνόδευσαν ο τότε υπουργός Παιδείας Αχιλλέας Γεροκωστόπουλος και ο ιερέας Σταύρος Καρπαθιωτάκης. Στον τάφο του, χαράχθηκε η επιγραφή: "Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβούμαι τίποτα. Είμαι ελεύθερος".

Διάφοροι δικτυακοί τόποι που αφορούν στον Νίκο Καζαντζάκη

Πλήρης βιογραφία
http://amis-kazantzakis.blogspot.com/2008/06/blog-post.html

Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη στην Μυρτιά (Βαρβάρους) Κρήτης
www.kazantzakis-museum.gr

Διεθνής Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη με παραρτήματα σε δεκάδες χώρες
http://www.amis-kazantzakis.blogspot.com/

Τον Θεό μου  τον ήθελα πάντα μεγαλόκαρδο! Τουλάχιστον να είναι καλύτερος από μένα! Να με κοιτάζει με αγάπη όταν κάνω κάτι που δεν θεωρεί σωστό.  Να μου θυμίζει πως είναι εκεί για μένα. Πως δεν είμαι μόνη ακόμη κι όταν νιώθω έτσι.Τ' όνομα Του μου είναι αδιάφορο. Μπορώ  να τον λέω Μωάμεθ, Χριστό, Αλλάχ, ήλιο. σελήνη ή ακόμη και  σύμπαν!  Αρκεί να είναι παρόν και να είναι καλύτερος από μένα.  Αλλιώς δεν έχει νόημα!

Το παραπάτω περιστατικό που δείχνουν οι 4 εικόνες συνέβη στο Ιράν.

Και η λεζάντα της φωτογραφίας έγραφε:

Ένα 8χρονο παιδί πιάστηκε σε μία αγορά στο Ιράν να κλέβει ψωμί! Στο όνομα του Ισλάμ το παιδί πρέπει να τιμωρηθεί: ένα αυτοκίνητο θα πατήσει το χεράκι του! Θα χάσει για πάντα τη δυνατότητα να ξαναχρησιμοποιήσει το χέρι του. Είναι αυτή θρησκεία ειρήνης και αγάπης; Καμία θρησκεία δε μπορεί ποτέ να δικαιολογήσει τέτοια αποτρόπαια εγκλήματα!

 Ένα απίστευτο έργο τέχνης.

Κάτι που ως τώρα τουλάχιστον εγώ δεν είχα ξαναδεί.

Οι εκπομπές τύπου Αμερική έχεις ταλέντο, Ελλάδα έχεις ταλέντο,

 Ουκρανία έχεις ταλέντο (ναι πολύ σωστά το έγραψα! Ουκρανία έχεις ταλέντο!) με αφήνουν παγερά αδιάφορη! Μήπως κάνω λάθος όμως;

Από την συγκεκριμένη εκπομπή και χώρα προέρχεται αυτό το βίντεο. Κρατάει μόλις 8 λεπτά αλλά το θέαμα που προσφέρει είναι μοναδικό!

Το Σάββατο είναι η αγαπημένη μου μέρα! Έτσι, για να μου φανεί μεγαλύτερη ξυπνάω πολύ νωρίς.   Ξεκινάμε με την φίλη μου την Ελένη για έναν τεράστιο περίπατο που ξεκινάει από την αρχή των ενετικών τειχών στην πλατεία Ελευθερίας, και καταλήγει στον «κούλε» το κάστρο σήμα κατατεθέν του Ηρακλείου! Στα τείχη είναι ο τάφος του Νίκου Καζαντζάκη. Ένα μικρό ησυχαστήριο στην καρδιά του πολύβουου Ηρακλείου! Είναι ήσυχα, ήρεμα εκεί… Κάτι σε πιάνει! Νομίζω πως αν αφουγκραστείς, μπορείς να τον ακούσεις μ εκείνη την βαθιά βραχνή φωνή του να σου λέει:  

δεν ελπίζω τίποτε,

 δεν φοβούμαι τίποτε…

ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!

Η πόλη μας είναι μια παρεξηγημένη πόλη. Είναι πανέμορφη αν  καταφέρεις να την δεις με τα μάτια κάποιου που την αγαπάει.   Σίγουρα δεν έχει καμιά σχέση με το Ρέθυμνο και τα Χανιά. Αλλά ποιος μοιάζει με τον άλλον; Ποιος θα θελε να μην έχει την δική του προσωπικότητα και να μοιάζει με τον άλλον βαρετά πολύ;

 Κανείς! Δεν σημαίνει λοιπόν πως επειδή το Ηράκλειο είναι διαφορετικό, αυτό το κάνει κι άχαρο, ή άσκημο, ή τόπο προς αποφυγήν!

(Αυτά δεν τα λέω από το μυαλό μου. Τα έχω ακούσει πολλές φορές από διάφορους γνωστούς που έχουν έρθει για λίγο Κρήτη και δεν έκαναν τον κόπο να το ψάξουν λίγο παραπάνω! )

Στο Ηράκλειο λοιπόν έχεις πολλές επιλογές. Και δεν μιλάω μόνο για την πλούσια νυχτερινή ζωή, μιλάω και για διαδρομές που βρίσκονται πολύ κοντά στην πόλη και προσφέρονται για  μοναδικές εμπειρίες μέσα στην φύση! Μια εικονική περιήγηση σε μια από αυτές μπορεί να δει όποιος ενδιαφέρεται ακολουθώντας το παρακάτω link.  Πρόκειται για το Αστρακιανό φαράγγι που ενώ το περνάς περπατώντας, πολλές εκπλήξεις σε περιμένουν. Μια από αυτές είναι ο Νεραϊδόσπηλιος στο χωριό Αίτάνια! (Θα σας μιλήσω γι αυτό και τους θρύλους τους μια άλλη φορά!)

http://www.nea-alikarnassos.gr/visitor/natural

Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια...

 Και η αλήθεια είναι πως πολύ λίγα παιδιά στο Δημοτικό συνειδητοποιούν γιατί παρελαύνουμε, γιατί κάνουμε όλες αυτές τις επετειακές εκδηλώσεις στις εθνικές μας γιορτές. Εκεί οφείλεται και το γεγονός πως μπερδεύουν με πιο λαό πολεμήσαμε κάθε φορά.

Όταν εργαζόμουν σαν δημοσιογράφος κάποτε, το αγαπημένο μου θέμα ήταν να βγω για το γκάλοπ που κάθε χρόνο αποδείκνυε του λόγου το αληθές! Και πάντα γύριζα στο κανάλι ακούγοντας και λέγοντας και η ίδια για τους άχρηστους εκπαιδευτικούς που δεν αναφέρουν στα παιδιά το παραμικρό για τις εθνικές μας επετείους με αποτέλεσμα αυτά να μπερδεύουν τη γιορτή του πολυτεχνείου με την Οθωμανική αυτοκρατορία!

 Τώρα που δουλεύω και ως δασκάλα, ανακαλύπτω πως όσα και να πεις στα παιδιά, ό,τι επετειακή εκδήλωση και να διοργανώσεις, πάντα θα βρεθεί κάποιο που στην ερώτηση: "Ξέρεις να μας πεις  έναν από τους πρωταγωνιστές της επανάστασης της 28ης Οκτωβρίου"  Θα απαντήσει φυσικά ξέρω! Την Μπουμπουλίνα!  Τώρα βέβαια όπως βλέπω δεν είναι μόνο τα παιδιά που τα μπερδεύουν (αλλά τέλος πάντων τα παιδιά είναι το θέμα μας).

 Πέρυσι είχε συζητηθεί το ενδεχόμενο να σταματήσουν οι παρελάσεις που τόσο επιβαρύνουν οικονομικά τον κρατικό προϋπολογισμό. Ακούστηκαν διάφορες απόψεις. Αναρωτιέμαι όμως... Και τότε τι θα γίνει; Ποιό είναι το μέλλον των εθνικών μας επετείων;  Μετά από 20 χρόνια άραγε θα θυμάται κανείς τι έγινε τότε; Πόσο αίμα χύθηκε για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι;  

Παρεμπιπτόντως αξίζει να  αναφερθεί, πως φέτος σε πολλά σχολεία, εξαιτίας της αόρατης απειλής της μοδάτης γρίπης δεν θα γίνουν επετειακές εκδηλώσεις.  Είναι επικίνδυνο όπως λεν να μαζευτούν πολλά παιδιά σε ένα αμφιθέατρο. Η έκθεση αυτή δεν ανήκει σε μαθήτρια μου. Την βρήκα κάπου δημοσιευμένη. Από ότι διάβασα την έχει γράψει μαθήτρια της ΣΤ Δημοτικού. Κατά την γνώμη μου όμως είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα για το τι πιστεύουν τα παιδιά σήμερα, για τις εθνικές μας επετείους.

Monday morning you look so fine
Friday I got travelin on my mind
First you love me, then you fade away
I cant go on believin this way
I got nothing but love for you
So tell me what you really wanna do
First you love me then you get on down the line
But I dont mind.
I dontt mind
Ill be there if you want me to
No one else that could ever do
Got to get some peace in my mind.

Monday morning you look so fine
Friday I got travelin on my mind
First you love me then you say its wrong
I cant go on believing for long
But you know its true
Uou only want me when I get over you
First you love me then you get on down the line
But I dont mind
I dont mind
Ill be there if you want me to
No one else that could ever do
Got to get some peace in my mind

Καλή εβδομάδα :-)

Είναι ωραίο να ξεκινάς την εβδομάδα με μουσική! Και με εκδρομή επίσης!!

χα! χα! Μιλάμε για πολύ γελιο!

καλό Κυριακάτικο απόγευμα! :-)

Το πρωί ακούγοντας ειδήσεις σε κάποιο ξένο site είδα μια είδηση η οποία με εντυπωσίασε πολύ. Χθες στον Καναδά η μέρα ήταν αφιερωμένη στο "εμείς"!

Είδα κι έπαθα να καταλάβω τι θέλει να πει ο ποιητής!

Λογικό! Αφού έχω μεγαλώσει σε μια χώρα που το "εγώ" κυριαρχεί παντού!

Το έψαξα λίγο παραπάνω και βρήκα το βιντεάκι αυτό.

Από ότι κατάλαβα την μέρα αυτή που την λένε "me to we day" μαζεύονται όλα τα παιδιά των σχολείων κάπου και με διάφορες θεατροπαιδαγωγικές ασκήσεις, μουσικά happenings και φυσικά ενθαρυντικές ομιλίες από celebrities αλλά και όποιον άλλον θα μπορούσε να επηρεάσει την νεολαία θετικά προς αυτήν την κατευθυνση, παροτρύνουν την νέα γεννιά να στραφεί από το "εγώ" στο "εμείς".

Και τότε κατάλαβα...Κατάλαβα  γιατί στην Ελλάδα, το να είσαι εθελοντής θεωρείται βλακεία. Το να βοηθάς ή να δίνεις στον συνανθρωπό σου χωρίς να περιμένεις αντάλαγμα, σε καθιστά  ύποπτο. Το να σκέφτεσαι αλτρουιστικά σε κάνει κορόιδο!

Οι λυσεις που ψάχνουμε, μάλλον δεν μπορούν να δοθούν από τον Κώστα τον Γιώργο την Ντόρα ή δεν ξέρω κι εγώ από ποιον άλλον φιλόδοξο πολιτικό παρουσιάζεται στο πολιτικό προσκήνιο κατά καιρούς. Το σκηνικό θα είναι πάντα ίδιο αν εμείς παραμείνουμε ίδιοι!

Άν όμως καθένας από μας, αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται και που λειτουργεί, αν το "εγώ" γίνει "εμείς", τότε ναι...ίσως και να μπορέσουμε να αλλάξουμε όχι μόνο το σκηνικό αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.

Δεν πιστεύω να σας φαίνεται το τραγούδι αταίριαστο με το πόστ! Αν το καλοσκεφτείς λιγάκι δεν είναι! Άσε που μου έχει κολήσει από το πρωί και είπα να σας το αφιερώσω!:-)

Ζητήθηκε από μια ομάδα μαθητών να γράψουν μια λίστα με αυτά που κατά τη γνώμη τους ήταν τα σημερινά "επτά θάυματα του κόσμου". Παρ' ότι υπήρξαν κάποιες διαφωνίες, οι περισσότερες γνώμες αφορούσαν τα παρακάτω:

1. Οι πυαμίδες της Αιγύπτου

2. Το Τaj Mahal

3. To Grand Canyon

4. Το κανάλι του Παναμά

5. To Εmpire State Building

6. Η βασιλική του Αγίου Πέτρου

7. Το σινικό τείχος

Ενώ μάζευαν τα γραπτά, ο δάσκαλος πρόσεξε ότι μια μαθήτρια, δεν είχε τελειώσει ακόμη το γράψιμο. Τη ρώτησε λοιπόν αν είχε κάποιο πρόβλημα με τη λίστα της. Το κορίτσι απάντησε: "Nαι, έχω λίγο πρόβλημα. Δεν μπορώ να αποφασίσω, γιατί είναι τόσα πολλά..." Ο δάσκαλος τότε της είπε: "πες μας λοιπόν τι έχεις γράψει, για να δούμε αν μπορούμε να σε βοηθήσουμε." Το κορίτσι στην αρχή δίστασε, μα μετά διάβασε: "Πιστεύω τα επτά θαύματα του κόσμου είναι...

1. Να βλέπεις...

2. Να ακούς...

3. Να αγγίζεις...

 4. Να γεύεσαι...

 5. Να αισθάνεσαι...

 6. Να γελάς... και

7. Να αγαπάς...

" Η ησυχία στην αίθουσα ήταν τέτοια, που θα άκουγες και μια καρφίτσα αν έπεφτε.....