Κάθε αλλαγή λένε πως είναι για καλό!

Όταν κάτι παλιό δίνει την θέση του σε κάτι νέο, αυτό από μόνο του στέλνει παντού ελπιδοφόρα μηνύματα…

Νιώθω την ανάγκη λίγο πριν φύγω για το Πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν να αφήσω πίσω μου ότι με στενοχώρησε φέτος και να ζητήσω συγνώμη σε όποιον στενοχώρησα φέτος.

Θα μου πείτε αυτή η μετάνοια δίνει καμιά εγγύηση για το μέλλον; Πως δεν θα ξανά πληγώσεις όποιον άθελα σου πλήγωσες, ή ενδεχομένως δεν θα ξανά προσβάλεις όποιον   προσβλήθηκε από κάτι που έκανες ή είπες; Όχι δεν δίνει καμιά εγγύηση.

Απλά εύχομαι την νέα χρονιά να καταφέρω και να είμαι πιο εγκρατής όταν κάτι με θυμώνει. Ειδικά με ανθρώπους που εκτιμώ και σέβομαι. Τουλάχιστον θα προσπαθήσω…

2010 ευχές λοιπόν σε όλους τους φίλους μου, αλλά και σε όλους όσους δεν νιώθουν φίλοι μου. Αλλάζουμε 10ετία! Ας μας βρει η αρχή της με ένα μεγάλο χαμόγελο! Και με κάτι κόκκινο πάνω μας… Οι Ιταλοί πιστεύουν πως το βράδυ της πρωτοχρονιάς κάτι κόκκινο στα ρούχα μας φέρνει γούρι! :-)

Απ την ζωή αυτό που μένει είναι οι στιγμές… Ας φέρει ο νέος χρόνος απόψε μαζί του, μόνο όμορφες στιγμές... σε όλους μας!

Φαίνεται όμως πως το ερώτημα για την ύπαρξη του Αγίου Βασίλη δεν είναι σημερινό.

 Το 1897 η 8χρονη Βιρτζίνια έστειλε ένα γράμμα στην εφημερίδα Sun της Ν. Υόρκης ζητώντας μια απάντηση στο ερώτημα που προβληματίζει ακόμα παιδιά αυτή της ηλικίας: ήθελε να μάθει αν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Ο εκδότης της εφημερίδας, Francis P. Church, ανταποκρίθηκε στην επιστολή της μικρής, δίνοντας την απάντησή του μέσα από το εισαγωγικό σημείωμα της εφημερίδας. Το σημείωμα αυτό έμελλε να σημαδέψει την ιστορία της εφημερίδας, αφού αναδημοσιευόταν από τότε και πέρα κάθε χρονιά μέχρι το 1949, οπότε σταμάτησε να εκδίδεται το έντυπο. Σήμερα, το ίδιο κείμενο θεωρείται μια από τις πιο ξεχωριστές αναφορές στον αγαπημένο Άγιο των παιδιών.

«Είμαι 8 χρόνων. Μερικοί από τους μικρούς μου φίλους λένε ότι δεν υπάρχει Αϊ-Βασίλης. Ο μπαμπάς μου λέει "Αν το βλέπεις στη Sun, είναι πραγματικό". Παρακαλώ, πείτε μου την αλήθεια, υπάρχει ο Άγιος Βασίλης;» Virginia O'Hanlon

«Βιρτζίνια, οι φίλοι σου κάνουν λάθος. Έχουν επηρεαστεί από τον σκεπτικισμό της εποχής μας. Δεν πιστεύουν παρά μόνο ότι βλέπουν. Νομίζουν ότι τίποτα δεν υπάρχει αν δεν μπορούν να το αντιληφθούν με το μικρό τους το μυαλό. Όλα τα μυαλά, Βιρτζίνια, ανεξάρτητα από το αν είναι μεγάλων ανθρώπων ή παιδιών, είναι μικρά. Σ΄ αυτό το τεράστιο σύμπαν ο άνθρωπος είναι ένα μικρούτσικο έντομο, ένα μυρμήγκι, όσον αφορά την διάνοιά του, σε σχέση με την ικανότητά του να κατανοεί όλη την αλήθεια και τη γνώση.

Ναι, Βιρτζίνια, ο Άγιος Βασίλης υπάρχει.

Υπάρχει, όπως σίγουρα υπάρχουν η αγάπη, η γενναιοδωρία, η ευλάβεια και η γνώση. Αλίμονο! Πόσο ζοφερός θα ήταν ο κόσμος μας αν δεν υπήρχε ο Αϊ-Βασίλης. Θα ήταν τόσο ζοφερός, όσο αν δεν υπήρχαν Βιρτζίνιες. Δεν θα υπήρχε η αγνή πίστη των παιδιών, η ποίηση, η φαντασία που κάνουν υποφερτή την ύπαρξή μας. Δε θα λαμβάναμε χαρά παρά μόνο μέσω των αισθήσεων. Το φως με το οποίο η παιδικότητα γεμίζει τον κόσμο θα έσβηνε.

Δεν πιστεύεις στον Αϊ-Βασίλη! Μπορεί επίσης να μη πιστεύεις τις νεράιδες. Μπορεί να πείσεις τον μπαμπά σου να προσλάβει ανθρώπους να παρακολουθούν όλες τις καμινάδες την παραμονή των Χριστουγέννων για να πιάσουν τον Αϊ-Βασίλη, αλλά ακόμη και αν δεν το δεις να κατεβαίνει, τι θα αποδείκνυε αυτό; Κανένας δεν βλέπει τον Αϊ-Βασίλη, αλλά αυτό δεν είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει ο Αϊ-Βασίλης. Τα πιο σπουδαία πράγματα στον κόσμο είναι εκείνα τα οποία ούτε οι μεγάλοι ούτε τα παιδιά μπορούν να δουν. Είδες ποτέ νεράιδες να χορεύουν στα ξέφωτα; Σίγουρα όχι, αλλά αυτό δεν είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχουν. Κανένας δεν μπορεί να αντιληφθεί ή να φανταστεί όλα τα θαύματα που είναι αόρατα και δεν μπορείς να τα δεις στον κόσμο.

Μπορείς να χωρίσεις τα τμήματα μιας παιδικής κουδουνίστρας και να δεις τι είναι αυτό που κάνει το θόρυβο, αλλά υπάρχει ένα πέπλο που καλύπτει τον αόρατο κόσμο, το οποίο ούτε ο δυνατότερος άνθρωπος, ούτε η συνενωμένη δύναμη των δυνατότερων ανθρώπων που έχουν ζήσει δεν θα μπορούσαν να το τραβήξουν. Μόνο η πίστη, η ποίηση, η αγάπη, η φαντασία μπορούν να τραβήξουν αυτήν την κουρτίνα ώστε να δεις και να περιγράψεις την υπερφυσική ομορφιά και δόξα που βρίσκεται πίσω της. Άραγε, είναι όλα πραγματικά; Αχ Βιρτζίνια, σ αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει τίποτα πραγματικό και μόνιμο.

Δεν υπάρχει Αϊ-Βασίλης; Δόξα το Θεό υπάρχει και θα ζει για πάντα. Μετά από χιλιάδες χρόνια από τώρα Βιρτζίνια, ίσως και 10.000 χρόνια από τώρα, να συνεχίσει να δίνει χαρά στην καρδιά των παιδιών.   

Καμιά φορά όταν πέφτουν στα χέρια μου τέτοιες ιστορίες, για λίγο, με πιάνει μια αισιοδοξία που απορρέει από την ελπίδα πως ίσως και να είναι αλήθεια.  Πως ίσως κάπου δίπλα μας να υπάρχει ένας φύλακας άγγελος και να μας παρακολουθεί άγρυπνα, να μας προσέχει και να προλαβαίνει την δυστυχία πριν μας πλησιάσει. Κι αν δεν την προλάβει, ίσως και να μπορεί να την κάνει να πονάει λιγότερο.

Την ιστορία που ακολουθεί μου την έδωσε σήμερα μια μαθήτρια μου. Η ίδια τον τελευταίο καιρό περνάει πολύ δύσκολα με δυο γονείς που χωρίζουν πολύ άσκημα. Εν μέσω καυγάδων, δραματικών καταστάσεων και δικαστηρίων βρίσκει τν δύναμη και κάθε μέρα είναι κεφάτη κι αισιόδοξη. Σήμερα με βρήκε στο πρώτο διάλλειμα και μου έδωσε μια κόλλα Α4 στην οποία ήταν εκτυπωμένη αυτή η ιστοριούλα. Δεν την διάβασα αμέσως. Την έβαλα όμως στην τσάντα μου και υποσχέθηκα να την διαβάσω με προσοχή, μόλις μείνω μόνη. Την διάβασα πριν λίγο. Και μια θετική διάθεση που ήθελα να την μεταδώσω και σε άλλους μου γέμισε το απόγευμα…

  Ήταν Χριστούγεννα. Είχα κατέβει για ψώνια στα μαγαζιά με μια φίλη μου. Περάσαμε από ένα πάρκο βιαστικές. Ο ουρανός ήταν κατάμαυρος!

Παρατηρώντας τριγύρω είδα ένα κοριτσάκι να κάθεται μόνο του σ ένα παγκάκι. Ήταν ντυμένο μ ένα φθαρμένο φορεματάκι και ήταν ξυπόλητο. Μου έκανε φοβερή εντύπωση και προσπάθησα να το δείξω στην φίλη μου. Αλλά εκείνη μιλούσε στο κινητό και δεν κατάφερε να καταλάβει τι ακριβώς της έλεγα.

Η μικρή κοπέλα έχοντας μια απόκοσμη όψη καθόταν αμίλητη. Κοιτάζοντας το κόσμο να πηγαινοέρχεται βιαστικός και αδιάφορος. Σε λίγο η φίλη μου έπρεπε να φύγει κι εγώ έμεινα μόνη μου να περιφέρομαι άσκοπα κοιτώντας της βιτρίνες. Θυμήθηκα το κοριτσάκι. Σκέφτηκα πως αφού ήμουν κοντά θα μπορούσα να πάω και πάλι πίσω στο πάρκο κι αν ήταν ακόμα εκεί θα το ρωτούσα γιατί είναι μόνο του χρονιάρες μέρες.

Φτάνοντας την είδα. Καθόταν στο ίδιο σημείο. Ακίνητη και αμίλητη όπως και πριν. Την πλησίασα. Έκατσα δίπλα της και της είπα: «γεια». Έδειξε να ξαφνιάζεται. Με κοίταξε για λίγο και μετά απάντησε: «γεια». Της χαμογέλασα και μου χαμογέλασε κι αυτή ντροπαλά. Την ρώτησα γιατί είναι τόσο θλιμμένη. Και μου απάντησε κοιτώντας στο έδαφος: «γιατί  είμαι διαφορετική». Είσαι διαφορετική, αλλά είσαι και πολύ χαριτωμένη. Μοιάζεις με άγγελο. Κάτι σε σένα με κάνει να νιώθω πως όλα θα πάνε καλά.

Συνεχίσαμε να μιλάμε, μέχρι που σουρούπωσε και το πάρκο άρχισε να ερημώνει. Όταν ποια νύχτωσε και άρχισα να κρυώνω σηκώθηκα για να την χαιρετίσω. Την ρώτησα αν θέλει να έρθει μαζί μου. Κι εγώ μόνη μου ήμουν. Θα φτιάχναμε κάτι να φάμε και θα μιλούσαμε ως αργά. Σηκώθηκε κι εκείνη. Μου έδωσε το χέρι της λέγοντας μου: «Θα ήθελα πολύ πρέπει όμως να φύγω». «Που θα πάς; Έχεις οικογένεια φίλους; Μείνε μαζί μου!» άκουσα τον εαυτό μου να λέει μήπως και καταφέρω να μείνω λίγο ακόμη με αυτό το πλάσμα, που κάτι το μεταφυσικό μου προκαλούσε η παρουσία του. Σηκώθηκε. Με κοίταξε με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη. Και… τα επόμενα λεπτά μου επιβεβαίωσαν πως αυτό δεν ήταν ένα τυχαίο κοριτσάκι.

Ορκίζομαι πως είδα κάτι τεράστια άσπρα φτερά να ανοίγουν πίσω από την πλάτη της.

Ορκίζομαι πως την άκουσα να μου λέει πως θα είναι πάντα κοντά μου.

Ορκίζομαι πως μου ψιθύρισε πως είναι ο φύλακας άγγελος μου…. 

Σάββατο απόγευμα. Βροχή! Αέρας! Χαμός!

«Πάμε σινεμά;»

« Και δεν πάμε;»

"Κι αν σου κάτσει;" Ο απίστευτος τίτλος! Απίστευτη ταινία! Αλλά πιο απίστευτο αυτό που μας συνέβη κατά την διάρκεια της!!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:

Η αίθουσα προβολής ήταν κατάμεστη από κόσμο όλων των ηλικιών. Πίσω μας έκατσαν κάποιοι έφηβοι ηλικίας από 15-16 ετών το πολύ. Μιλούσαν μεγαλόφωνα. Γελούσαν.

Σκέφτηκα με συμπάθεια: Κι εμείς κάποτε έτσι ήμασταν. Γελούσαμε με το παραμικρό και ήμασταν  θορυβώδεις. :-) Δεν πειράζει!

«Θα σταματήσουν με την έναρξη της ταινίας»  είπα στον συνοδό μου που είχε αρχίσει να δυσανασχετεί. Όμως δεν σταμάτησαν. Μάλιστα με την έναρξη της ταινίας η κατάσταση κάθε λεπτό που περνούσε γινόταν και χειρότερη. Αρχικά ένας ένας οι θεατές γυρνούσαν κι έκαναν μια διακριτική παρατήρηση. Στην πορεία οι παρατηρήσεις έγιναν εντονότερες και λιγότερο διακριτικές. Οι νεαροί άρχισαν να ενοχλούν χειρότερα. Τηλεφωνούσαν ο ένας στο κινητό του άλλου, και υποκρινόμενοι πως είναι κάποιος φίλος που τηλεφωνεί του μιλούσαν μεγαλόφωνα εξηγώντας του διάφορα άσχετα πράγματα και μιλώντας με μια αργκό εξεζητημένη και ακαταλαβίστικη! «Ελληνικά μιλάνε;» Αναρωτήθηκα φωναχτά! :-)

Θεώρησα χρέος μου να διαμαρτυρηθώ για την ηχορύπανση, που μου χαλούσε  τη στιγμή που είχα προγραμματίσει να χαλαρώσω και να απολαύσω την ταινία του αγαπημένου μου σκηνοθέτη. Σηκώθηκα και πήγα στην διεύθυνση του κινηματογράφου και εξήγησα τι συμβαίνει μέσα στην αίθουσα. Ο security της επιχείρησης με ακολούθησε τους έκανε την σχετική παρατήρηση κι έφυγε. Η συνέχεια ήταν χειρότερη. Άρχισαν να με αποκαλούν χαφιέ και να με λούζουν με ένα κάρο κοσμητικά επίθετα που δεν είναι του παρόντος.

 Με ποιον να τα βάλεις τώρα; Αναρωτιέμαι… Με ανήλικους;  Αν ήταν ενήλικες θα ήξερα τι να κάνω. Τώρα όμως και τα δικά μου τα χέρια και του συνοδού μου είναι δεμένα. Ξανασηκώθηκα, ξαναπήγα στην διεύθυνση του κινηματογράφου, ξανά διαμαρτυρήθηκα, ξαναήρθε o security man, και αυτή την φορά δεν ήταν και πολύ ευγενικός.  Τους έβγαλε έξω. Κι έτσι καταφέραμε να δούμε την μισή ταινία, αλλά όχι και να την απολάυσουμε γιατί πλεον η διάθεση μας είχε χαλάσει.

Δεν θέλω να αρχίσω τώρα και να κάνω συνδέσεις για την προκλητική συμπεριφορά των εν λόγω νεαρών με την θλιβερή επέτειο της 6ης Δεκεμβρίου. Ούτε και να πω  πως κάποιος τα είχε στείλει τα παιδιά αυτά εκεί για να προκαλέσουν επεισόδια κάνοντας έτσι ένα είδους μνημόσυνου στην μνήμη εκείνου του άτυχου παιδιού.

Όμως είναι το ίδιο θλιβερό να βλέπεις για άλλη μια φορά  μαθητές του Γυμνασίου, (στην ουσία μικρά παιδιά) να μπερδεύουν  το νόημα της λέξεως ελευθερία με την έννοια της λέξεως ασυδοσία.

Τέλος πάντων! Η ταινία από όσο κατάφερα να δω ήταν πολύ διασκεδαστική με πολύ έξυπνους διαλόγους, εξαιρετικές ατάκες και γενικώς όπως σε κάθε ταινία του Γούντυ Άλλεν πολύ ενημερωτική  για όλους τους εφικτούς  ερωτικούς συνδυασμούς!  :-)

Το θέμα της :