Είναι η απόσταση σκληρή σαν το ατσάλι

φτιάχνει η σκέψη μου γεφύρια μα χαλούν

πότε θ' αγγίξουνε τα σώματά μας πάλι

πότε οι ανάσες μας ξανά θα συγκρουστούν.

Θέλω καιρό και όχι ώρες να σε έχω

σα τον τουρίστα σε γιορτή καρναβαλιού

ζητάω μέτρα κι όχι μίλια να απέχω

από εσένα που κατέκλυσες το νου.

Καπνίζω, σκέπτομαι, ανάβω και θυμάμαι

λιμάνια, δρόμους, κάστρα, κόκκινο κρασί

δε θέλω ίσια σεντόνια σαν κοιμάμαι

μα ένα κουβάρι που χαλάσαμε μαζί.

Στέλνεις μηνύματα, μα σήμερα δεν στέλνω

κάνω ησυχία και ν' ακούσω προσπαθώ

αν πήγαν οι άγγελοι αυτά που παραγγέλνω

για το καλό μας, για το μέλλον στο Θεό.

Ένα κομμάτι γης σπαρμένο χορταράκι

γύρω οι κερκίδες, που' χουν κάποιο χρωματάκι

ένας με μαύρα,με σφυρίχτρα και καρτούλες

και κάποιοι άντρες που παίζουν σε ομαδούλες.

Κορώνα - γράμματα το κέρμα θα γυρίσει

ένας  '' αγώνας '' ποδοσφαίρου θα αρχίσει

θα μπουν δυο τέρματα, μα ίσως και κανένα

κι όλοι θα βγάλουν της ζωής τ' αποθυμένα.

Μιάμιση ώρα θα πηγαίνουν πάνω - κάτω

θα πιάσουν πάλι οι ταβέρνες όλες πάτο

αυτοί θα πάρουν ένα κάρρο ευρουλάκια

και κάποιες μάνες θα κλάψουνε παιδάκια.

Το μαύρο χρήμα θα καλύψει λίγες τρύπες

άλλοι θα κάνουνε χαρές και άλλοι λύπες

χίλιες θα δείξουνε γελοίες διαφημίσεις

η αστυνομία θα δεχθεί κάποιες μηνύσεις.

Κάποιος θα χάσει το καινούργιο του αμαξάκι

κάποιον θα δείρουν και θα ζει σε καροτσάκι

άλλος δεν θα' ρθει στο κρεβάτι του ποτέ

μα σημασία έχει, που πήγε στο Γάμμα το βολέ.

Τι τους νοιάζει τούτη η χώρα που οδεύει;

φτάνει η ομάδα να νικά και να προοδεύει

να γίνουν φέτος σοβαρές μεταγραφές

να πάρουν έγκαιρα εισιτήριο διαρκές.

Ααααα! ρε Ελλάδα χώρα μπάχαλο - χαβούζα

που σε νοιάζει μόνο ο τζόγος κι παρτούζα

Ελλαδάρα που σε κάναν μια σταλίτσα

και οι κάτοικοί σου προσκυνούνε μια μπαλίτσα.

Έφυγε το τρένο,συντροφιά μου

έγινε ένας κτύπος της γραμμής

στην ταξιδεμένη μοναξιά μου

ηχούσε ένα αντίο της στιγμής.

Βρεθήκαμε μονάχα για μια νύχτα

μα ήταν σαν ολόκληρη ζωή

σε ένιωσα,λες χρόνια και σε είχα

στο πλάι μου,στο νου και στην ψυχή.

Μια ακόμη χαρακιά μέσα στη μνήμη

μου χάραξε ετούτη η βραδιά

μα ήτανε μεγάλη και θα μείνει

σαν τις ανάσες σου που ένιωθα κοντά.

Και όλο έφευγα.....χιλιόμετρα

μακριά απ'την αγκαλιά σου

κι όλο έφευγα....ασυνόδευτα

με ανάμνηση γλυκιά....χίλια φιλιά σου.

Καθισμένη στην άκρη του λιμανιού

μονόλογος θαλασσινός

τα μαλλιά λυτά

βλέπεις την πορεία του ανέμου

ρανίδες αλμύρας

τα χέρια ακίνητα

τα πόδια κρατούν το ρυθμό των κυμάτων

σημάδια χθεσινών ψαράδων

οι έξω και οι μέσα

η πόλη πίσω της

δεν κοιτά το δειλινό

αδιάφορη στα σύννεφα

σήμερα της ταιριάζει

μονάχα το ΜΩΒ

το έχουν τα κύματα

της φτάνει.

Σύχναζε στα λύκεια πολύ

φορούσε συνεχώς μαύρο γυαλί

μεταφορέας '' άσπρης '' και τον ξέραν

χρήματα μαθήτριες του προσφέραν.

Κρύο να'χε ή πολύ - πολύ βροχή

παρών στην πιάτσα του κάθε πρωϊ

τα χέρια μες το πέτσινο σακκάκι

έμπλεξε κι έγινε βαποράκι.

Χρήστης και ο ίδιος ασφαλώς

τη δόση του εξασφάλιζε σαφώς

μα μόλις κατηγορίες του απαγγείλαν

μια δόση καθαρή και τον εστείλαν.

Απο τα λύκεια πάντα σαν περνώ

θυμάμαι τις ειδήσεις των οκτώ

το θάνατό του που'χαν αναγγείλει

μα ....άλλον βάλανε στη θέση εκείνη.