Πιστεύω σε κάτι που δεν έχω ζήσει. Πιστεύω στα θαύματα και ας αυτά δεν μου έκαναν τη χάρη να τα δω. Όταν περίμενα να γίνουν, αυτά σε άλλου ανάγκη τρύπωναν και τον χαροποιούσαν. Είχα και εγώ ανάγκη ένα θαύμα (μόνο ένα) και ενώ δεν έγινε ,ακόμα περιμένω πως αυτό το μαγικό της ζωής θα το δω με τα ίδια μου τα μάτια και θα κλάψω από την χαρά μου, και θα ευχαριστώ τη μοίρα που ενώ με πίκρανε πολύ, μου έδωσε απότομα και μια χαρά.
Πολλοί είναι αυτοί που λένε πως η μεγαλύτερες χαρές έρχονται εκεί που δεν τις περιμένεις και τότε είναι που νιώθεις πραγματικά πλήρης. Τότε εγώ τι να κάνω;
Δεν μπορώ να σταματήσω να ελπίζω και ας κάθε μέρα το ανεκπλήρωτο θαύμα, μου κόβει τα φτερά.
Δεν μου αρέσει να μακρηγορώ, αλλά ούτε και να ψεύδομαι. Η αλήθεια ,λοιπόν, για όλα αυτά είναι πως αυτό το θαύμα δεν θα γίνει ποτέ, ακόμα και αν παρακαλώ θεούς και αγγέλους, ακόμα και αν το έχω μεγάλη ανάγκη.
Δεν είναι εφικτό. Έχουν ήδη αλλάξει πολλά...
Όποιος νέος στόχος και αν είναι τώρα στο μυαλό μου, η ανάγκη μου γι' αυτό το θαύμα δεν θα φύγει ποτέ από την ψυχή μου, και λέω ψυχή και όχι νου, γιατί εκεί πονάει πιο πολύ...
Από http://redinspirationbou.blogspot.gr/
- Στείλε ΣχόλιοΕξήγησε μου πως έγινε αυτό το κακό σε εμάς;
Βάλαμε πλώρη για το ταξίδι μας, έτοιμοι να περάσουμε στην απέναντι όχθη του ονείρου μας. Κάναμε κουπί μια εγώ και μια εσύ. Το πανί μας ανέμιζε τα βράδια σαν φωτιά. Έμοιαζε με την δικιά μας φωτιά, που έχει πηγή το πάθος και μας ζεσταίνει. Ήταν φορές που η βάρκα κουνιόταν πολύ και σε αγκάλιαζα για να νιώσω σιγουριά.
Κάπως έτσι περνούσαν οι μέρες, ώσπου ένα βράδυ τα αυτιά μου άρχισαν να βουίζουν. Το κορμί μου να κρυώνει και η ψυχή μου να αγριεύει. Δεν μπορούσα άλλο μέσα σ’ αυτή τη βάρκα. Ο χώρος μικρός και η ανάγκη μου να βρούμε στεριά μεγάλη. Και πάνω που άρχισα να διακρίνω τη στεριά, έστριψες το τιμόνι. Είπες ότι είχες στο νου σου κάποιο άλλο μέρος , πιο μακριά. Μου ήταν αδύνατον να αντέξω και άλλο στη βάρκα. Δεν έφταιγες εσύ! Εγώ δεν άντεχα άλλο μαζί στο πουθενά!
Και εκεί άρχισε η διαμάχη. Λόγια και κινήσεις, όλα εχθρικά. Πληγώθηκες και έκλαψα.
Με αγκάλιασες και σε έσπρωξα.
Άρχισε να βρέχει και η θάλασσα αγριεμένη από τα καπρίτσια μου, αναποδογύρισε την βάρκα μας. Σε ανυποψίαστο χρόνο βρεθήκαμε μόνοι και γύρω μας μόνο θάλασσα.
Δεν αντέξαμε για πολύ έτσι. Σου ζήτησα συγγνώμη και με τα χείλη κολλημένα αφήσαμε την θάλασσα να μας πάει βαθιά. Σε κοίταζα μέσα στα μάτια μέχρι η αλμύρα να μου κάψει της κόρες. Σε αγκάλιαζα σφιχτά μέχρι οι μύες μου να νεκρώσουν. Συγγνώμη που μας σκότωσα.
Έχουν περάσει χρόνια από εκείνο το βράδυ. Η βάρκα μπάρκαρε μόνη δίχως τα όνειρα μας. Έχει μείνει σαν μνημείο σε κάποια αμμουδιά να την βλέπουν τα άλλα ζευγάρια. Σαν σημείωμα δικό μας, να θυμούνται ότι δεν πρέπει να φτάσουν στο σημείο που να πουν «τώρα είναι αργά» .
Youropia - Αρθρογράφος Μαρίτα Ντώνα
Πηγή: http://word.youropia.gr/post.php?id=60217#
Παίξε μουσική για εμένα,
κάτσε στο πιάνο σου
και κλείσε τα μάτια
θυμήσου δικές μας
όμορφες στιγμές
ακούμπησε τα δάκτυλα σου στα πλήκτρα
και άφησε τις νότες να κλέψουν την ψυχή σου.
Άκου τη μουσική σου,
ήμουν για κάποτε δική σου.
Άκου την καρδιά σου,
μπορείς να το νιώσεις
είμαι και τώρα κοντά σου.
Κουνάς ανάλαφρα τα μαλλιά
ίσα που φτάνουν στα μάτια σου.
Ξανθές ακτίνες φωτός
μαζί με μαύρο και άσπρο.
Ακολουθώ και εγώ το ρυθμό σου.
Μαγεύομαι από τη μορφή σου.
Θέλω να είμαι μαζί σου.
Σιγοτραγουδάς δυο-τρεις στίχους.
Δεν ακούω.
Φωναξέ το, σου φωνάζω.
Πιο δυνατά τώρα μιλάς.
Πέσ' το μου ακόμα πιο δυνατά, σου φωνάζω.
Και τότε δυναμώνει ο ρυθμός,
τα δάκτυλα τρέχουν.
Κυνηγά το ένα το άλλο.
Μπρος, πίσω.
Μπρος, πίσω.
Όλα δυναμώνουν.
Όλα γίνονται πιο έντονα.
Η ψυχή σου χορεύει τρελαμένη
στο ρυθμό που την έχεις δέσμια.
Δεν την αφίνεις να πάρει ανάσα.
Ξεθεωμένη πια,
σου ζητά να ξεκουραστεί.
Εσύ σκύβεις το κεφάλι,
χαμογελάς πονηρά
και μου κλείνεις το μάτι.
Σου υπόσχομαι πως και αύριο θα χορεύω για εσένα.
- Στείλε Σχόλιοhttps://www.facebook.com/RedInspiration
http://redinspirationbou.blogspot.gr/
αγρός παπαρούνα αγνότητα είμαι πουλί και ο χειμώνας πλησιάζει εκπομπή έμπνευση σιωπή θάλασσα συγγνώμη βάρκα θέλω να κάνω αυτό που νιώθω καλημέρα χαμογέλα κίτρινες φωτογραφίες κοιμάσαι βλέφαρα κονιάκ κόκκινο κρασί μαγνήτες έλξη πόσες ομοιότητες εγώ και εσύ με ξέρεις άβυσσος μεγαλώνω στιγμές όνειρο χέρια συντριβή πιάνο ποίημα ντο ρε μι σε νιώθω κοντά μου σκάλα φεγγάρι ταξίδι καπετάνιος Τάσος Λειβαδίτης τρέχω για τα θέλω μου χαρές φτερά ψυχή