Σε νιώθω συνεχώς κοντά μου.

Κάθε φορά βάζω στοίχημα με τον εαυτό μου
πως αν  κοιτάξω πίσω μου
τα μάτια μου θα καρφωθούν με τα δικά σου. 

Δεν έχει σημασία που χάνω το στοίχημα,
είσαι μια αόρατη παρουσία μέσα μου.

Θα τύχει ν' ακούσω το όνομα σου,
όμως δεν θα απευθύνονται σε εσένα.

Ίσως πάλι άλλες φορές, φίλοι θα μου ξυπνήσουν αναμνήσεις
και θ' αρχίσω να μιλώ για εσένα.
Τότε που σε ήθελα και εσύ απλά με κοιτούσες.

Ήμασταν πολύ διαφορετικοί
ωστόσο μαζί σου ήθελα να ζήσω 
το άλλο άκρο του εαυτού μου.

Πόσο αστείο ακούγεται 
όταν λέω πως μέσα από τα μάτια σου
έμαθα τον τρόπο που αγαπάς.

Ζω μια εμμονή πλέον μαζί σου 
και εσύ δεν το γνωρίζεις.

Θα είσαι για πάντα μια μυστήρια παρουσία στη ζωή μου.
Θα είσαι για πάντα ο μεγαλύτερος έρωτας μου.

https://www.facebook.com/RedInspiration 

Κάποια βράδια που κοιμάσαι πλάι μου, σωπαίνω
κρατώ την ανάσα μου 
για ν' ακούω τη δική σου.

Μοιάζει τόσο γαλήνια και ξεχωριστή 
που θα την αναγνώριζα ανάμεσα σε χιλιάδες.

Ύστερα, θα γυρίσεις πλευρό
και θα στρέψεις το σώμα σου προς το μέρος μου.

Τα μάτια μου καρφωμένα στα βλέφαρα σου 
αδημονούν να τα ανοίξεις.

Και έτσι με την προσμονή αυτή, γλυκά
με παίρνει και εμένα ο ύπνος
πριν καν προλάβω ν' αποτυπώσω την ηρεμία του προσώπου σου.

image: Theo van Rysselberghe - Sleeping Woman

Τρέχω να σε φτάσω.

Τρέχω για τα θέλω μου.

Τρέχω γιατί μου αρέσεις. 

Από πίσω σου, πατώ πάνω στις δικές σου πατημασιές λες και ακολουθώ το δρόμο της καρδιάς σου. Σε λάσπες και σε αμμουδιές, σε δρόμους και λίμνες. Είμαι ούτε πολύ κοντά ούτε πολύ μακριά. Κρατάω απόσταση ασφαλείας μήπως καμία μέρα γυρίσεις και καθώς με κοιτάξεις να μου δείξεις άλλο δρόμο να πάρω σηκώνοντας το χέρι σου και δείχνοντας μακριά.

Έχουν ρυθμό τα βήματα σου. Κάποιες φορές είναι βαριά και σέρνονται στην άσφαλτο, ενώ άλλες είναι ανάλαφρα σαν να περπατάς πάνω σε βαμβάκι. Όταν αγχώνεσαι και όταν γελάς το νιώθω. Δεν μπορείς πλέον να μου κρυφτείς γιατί ζω μέσα στα σημάδια που αφήνεις στο πέρασμα σου.

Έχουμε περπατήσει μαζί, έχουμε τρέξει και για κακή μου τύχει έχω σκοντάψει και μαζί σου. 
Είναι μέρες που λαχανιάζω, με την ψυχή στο στόμα σ' ακολουθώ, για να σε φτάσω και άλλες που σε σπρώχνω από πίσω για να προχωρήσεις, να ζήσεις την επόμενη μέρα, να χαρείς!

Δεν ξέρω ως πότε θα σ' ακολουθώ. Ίσως μέχρι να νιώσεις και πάλι δυνατός και να μην φοβάσαι να κοιτάζεις πίσω. Ίσως πάλι μέχρι να νιώσω εγώ δυνατή και να αρχίσω να χαράσσω το δικό μου δρόμο, να σταματήσω να βασίζομαι στα βήματα σου.

Μέχρι εκείνη τη μέρα έχουμε καιρό ακόμα. Σε άκουσα να λες σε κάτι φίλους πως αύριο θα πας να περπατήσεις το βράδυ στην παραλία. Μαζί σου θα είμαι και εγώ εκεί.
Να πάμε νωρίς για να δούμε και το ηλιοβασίλεμα που μου αρέσει πολύ, σου φωνάζω!
Μα εσύ που να με ακούσεις...