Απειρες φορές στο τέλος μιας μεγάλης ομιλίας αναρωτήθηκα "τι ακριβώς είπε τώρα?"... και  βεβαίως όλοι έχουμε ακούσει για τον περίφημο "ξύλινο λόγο" που μιλάει για τα πάντα χωρίς να λέει απολύτως τίποτα...

μόνο που σήμερα έπεσα τυχαία πάνω σε μιά συγκεντρωτική κατάσταση -θα έλεγα- και πήραν σάρκα και οστά όλα τα φούμαρα που άκουγα, γιατί όπως και να το κάνουμε άλλο είναι να ακούς και άλλο να τα έχεις γραπτά μπροστα στα μάτια σου και να "πλέκεις" μόνος σου χειροποίητα εργόχειρα με το τσιγγελάκι ή να κεντάς σταυροβελονιές...!!!!

Είναι τόσο απλό...   με αποστήθιση και λίγη ευφράδεια σε βλέπω το λιγότερο με Υπουργείο !!!

Διαβάστε δυνατά όποια φράση θέλετε από την στήλη Α και συνεχίστε την ανάγνωση μεταπηδώντας τυχαία σε όποια φράση θέλετε από τις άλλες στήλες Β - Γ - Δ και θα έχετε έναν εξαίσιο πολιτικό λόγο -σαν αυτούς που ακούμε από τους εξέχοντες ρήτορες της πολιτικής μας σκηνής... 

Εκτός από διασκεδαστικό είναι και εξοργιστικό για το τι ακούμε εδώ και δεκαετίες, αλλά και πολύ χρηστικό -ταυτόχρονα- για όλους τους "επίδοξους".... 

Φάκελλος γραμματόσημο ταχυδρομείο και ένα σύντομο μήνυμα αγάπης φιλίας χαιρετίσματα ή ευχές μετέφεραν την θύμηση του αποστολέα δίνοντας χαρά στον παραλήπτη... παλιά... τον περασμένο ή και τον προ-περασμένο αιώνα... τότε που τα μηνύματα ήταν χειρόγραφα με πένα και μελάνι, και το διάλεγμα της κατάλληλης καρτ ποστάλ έμοιαζε ιεροτελεστία...

Ο σύγχρονος άνθρωπος θεωρεί αυτονόητο ότι παίρνει αποφάσεις με το μυαλό του. Ο απλός άνθρωπος πιστεύει το ίδιο αλλά, προσθέτει και τον παράγοντα της "καρδιάς ". Σα να υπάρχει εκεί ένα άλλο κέντρο αποφάσεων. Σε κάποιους/ες μπορεί ν' ακούγεται απλοϊκό ωστόσο , κάνουμε διάφορα πράγματα που μιά βαθύτερη φωνή προσπαθεί να μας αποτρέψει, κι όμως τα κάνουμε. Η φωνή της αποτροπής, λογικά, έρχεται από το μυαλό; Η άλλη, "από την καρδιά"; Ας μη μιλήσουμε γιά το γενικό παραλήρημα του έρωτα...

O Πλάτωνας και ο Σωκράτης ασχολήθηκαν πολύ με αυτό το θέμα, προσπαθώντας να διαγράψουν την ταυτότητα του ανθρώπου που θα λειτουργούσε μέσα σε μιά πολιτισμένη κοινωνία. Το πρόβλημα όμως δεν έχει λυθεί μέχρι σήμερα...

Τα τελευταία χρόνια συζητιέται και γράφεται στα σοβαρά η υπόνοια ότι, ίσως, ο άνθρωπος μεταφέρει, από γεννησιμιού του, κάποια μορφή προ-συνείδησης, μιά σειρά προγραμματισμένων κανόνων.

Ο αγώνας ανάμεσα στην καρδιά και το κεφάλι είναι αδιάκοπος και γίνεται ακόμα εντονότερος, όσο περνούν τα χρόνια, γιατί η φωνή της καρδιάς είναι, κατά κανόνα, εχθρός της εξέλιξης. Αλλού ψάχνει, σε άλλα τοπία ευφορίας και ηδονής.

[κείμενο/φωτο Κώστα Λαδόπουλου]

Γυναίκα...

Γυναίκα-λάστιχο.... γυναίκα-δηλητήριο... γυναίκα-αράχνη... γυναίκα-άσωτη... γυναίκα-άπιστη... γυναίκα-μυστήριο... γυναίκα-άβυσσος... γυναίκα-μοιραία... γυναίκα-επιχειρηματίας... γυναίκα-αντάρτισα... γυναίκα-νοικοκυρά... γυναίκα... γυναίκα... γυναίκα...

Ανάμεσα σε ψεύτικες βλεφαρίδες, σιλικόνες, ανορθωμένα οπίσθια, οξυζεναρισμένο μαλλί, ονυχοπλαστική και αποτρίχωση... ανάμεσα σε διατριβές, διδακτορικά, επιχειρήσεις και καρριέρα... ανάμεσα σε νοικοκυριό, μαγείρεμα, γέννα και καρκίνο του μαστού....  ανάμεσα σε ανεργία, βιοπάλη και ανατροφή παιδιών... ανάμεσα σε αυτά και άλλα πολύ πολύ περισσότερα που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας σήμερα 8 Μαρτίου που απ΄το 1910 ανακηρύχθηκε στην Κοπεγχάγη ως παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, ας σταθούμε λίγο και στην παρακάτω φωτογραφία:

Πίσω από τη μπούργκα κρύβεται μια γυναίκα, μια μάνα που αγαπά το παιδί της, όπως όλες οι μάνες του κόσμου, αλλά δεν έχει καν το δικαίωμα να το αντικρύζει, παρά μόνο πίσω από το διχτάκι που κρύβει τα μάτια της και εγκλωβίζει την ψυχή της...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ας σταθούμε και στην φρικαλεότητα του female genital mutilation που συμβαίνει ακόμη και σήμερα στις μέρες μας....

Για όποιον ενδιαφέρεται παραθέτω link και όχι απ΄ευθείας τα videos. Περιέχουν σκηνές σοκαριστικές και -γιά όποιον αυτοβούλως επιλέξει να τα παρακολουθήσει-  ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι σημειώσεις κάτω στην περιγραφή.

https://www.youtube.com/watch?v=y0NuCMKaRpY&feature=fvw

https://www.youtube.com/watch?NR=1&feature=endscreen&v=bIggOkXKz9o

Κι όμως!!!! Συμβαίνει σήμερα.......

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Και ας αφήσουμε τώρα τον  Λάκη Καρνέζη να συντροφεύει τις σκέψεις μας με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη,  στην Παγκόσμια μέρα της γυναίκας που ορίστηκε στην Κοπεγχάγη το 1910, βασισμένη στο γεγονός της 8 Μαρτίου 1857 που εργαζόμενες γυναίκες ντυμένες στα άσπρα, έκαναν απεργία με αίτημα την ίση αμοιβή με τους άνδρες. Η συγκέντρωση πνίγηκε στο αίμα αλλά ο δρόμος για ίσα δικαιώματα των δύο φύλων άνοιξε, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο.

Μπορεί στις μέρες μας η γοητεία ενός sexy ηλιοκαμένου κορμιού να μην αφήνει κανένα αδιάφορο, μπορεί να ξοδεύονται ώρες και χρήμα σε ηλιοθεραπείες αντιηλιακά και solarium, μπορεί το ηλιοκαμένο της επιδερμίδας να επιδιώκεται και τον χειμώνα με ολοένα και σκουρότερους τόνους make up, όμως παλιά τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά.

Το "κορίτσι δώδεκα χρονώ και ήλιος δεν το είδε" της δημοτικής μας ποίησης και οι άσπρες αφράτες φιγούρες της δυτικής κουλτούρας ήταν το Α και Ω της γυναικείας γοητείας, και είχαν επιστρατεύσει ένα σωρό φτιασίδια και τρόπους για να το πετυχαίνουν και να το διατηρούν.  Ο κλέφτης ήλιος που σκούραινε το δέρμα αφαιρώντας την γοητεία έπρεπε όχι μόνο να μείνει μακριά αλλά και να ξορκιστεί με κάποιο τρόπο. Και όσο ήταν χειμώνας ο κίνδυνος ήταν λιγοστός, αλλά τα πράγματα άλλαζαν επικίνδυνα μόλις ερχόταν ο Μάρτης γιατί εκτός απ΄την Ανοιξη κουβάλαγε μαζί του και τον λαμπερό ήλιο.  Τον φόβο και τρόμο κάθε όμορφης κι αφράτης  δεσποσύνης.

Ενα χαριτωμένο ξόρκι που συνήθιζαν την πρώτη ημέρα του Μαρτίου ήταν να φοράνε ένα «Μάρτη», δηλαδή ένα βραχιολάκι φτιαγμένο από κόκκινη και άσπρη κλωστή, το οποίο σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση το φορούσαν για να μη μαυρίσουν από τον ήλιο του Μάρτη!

Ο «Μάρτης» όπως το ονόμαζαν  ήταν ένα παμπάλαιο έθιμο που λέγεται οτι οι ρίζες του κρατάνε απ΄την αρχαιότητα και το συνδέουν ακόμη και με τα Ελευσίνια Μυστήρια γιατί οι μύστες των Ελευσίνιων έδεναν μια κλωστή, που ονόμαζαν «Κρόκη» στο δεξί τους χέρι ή στο αριστερό τους πόδι! Ισως να ήταν άσπρη-κόκκινη.

Το έθιμο του «Μάρτη» το διατήρησαν οι Βυζαντινοί με αποτέλεσμα να εξαπλωθεί σε πολλές χώρες των Βαλκανίων εκτός απ΄την Ελλάδα και να επιβιώνει με διάφορες επεκτάσεις και παραλλαγές μέχρι σήμερα.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα διάφορες εθιμικές πληροφορίες δικές μας και από γειτονικές χώρες, όπως για παράδειγμα οι Βούλγαροι, τηρώντας παραδόσεις και έθιμα αιώνων, την πρώτη του μήνα Μάρτη, φορούν στο πέτο τους στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές που λέγονται «Μαρτενίτσα».

Η «Μαρτενίτσα» λειτουργεί στη συνείδηση του βουλγαρικού λαού ως φυλαχτό, το οποίο μάλιστα είθισται να προσφέρεται ως δώρο μεταξύ των μελών της οικογένειας, συνοδευόμενο από ευχές για υγεία και ευημερία.

Στη Ρουμανία το ασπροκόκκινο στολίδι της 1ης του Μάρτη λέγεται «Μαρτιζόρ». Η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και η άσπρη την αγνότητα του φυτού χιονόφιλος, που ανθίζει το Μάρτιο και είναι στενά συνδεδεμένο με αρκετά έθιμα και παραδόσεις της Ρουμανίας. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Θεός -  Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι. Μια μέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε το δράκο και απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέροντας την άνοιξη. Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του - λέει ο μύθος - έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το «Μαρτισόρ», με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα.

Στα Σκόπια το έθιμο του Μάρτη γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο και λέγεται «Μάρτινκα». Οι κάτοικοι της γειτονικής μας χώρας φορούν βραχιόλια από κόκκινη και άσπρη κλωστή για να μην τους «πιάσει» ο ήλιος, τα οποία και βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν δουν το πρώτο χελιδόνι. Άλλοι πάλι, δένουν τον «Μάρτη» σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.

Στην Αλβανία το βραχιόλι που φορούν είτε για να μην τους πιάσει ο ήλιος είτε το κρεμούν σε κάποιο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία ονομάζεται «Βερόρε».

Στην πρόσφατη δική μας λαογραφία μας οι μανάδες φορούσαν τον «Μάρτη» στα παιδιά τους ώστε να προστατεύονται τα πρόσωπα τους από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, καθώς τα λευκά και ροδαλά πρόσωπα θεωρούνταν όμορφα! Γι' αυτό και μία λαϊκή παροιμία λέει:«Οπόχει κόρη ακριβή του Μάρτη ο ήλιος μη τη δει».

Σε μερικές περιοχές φορούσαν το «Μάρτη» στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, για να μην σκοντάφτει ο κάτοχος του! Σε πολλά χωριά της χώρας μας κρεμούσαν τις κλωστές του Μάρτη όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να της χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές το έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να προστατέψουν το νερό από τον ήλιο και να το διατηρήσουν κρύο!

Το βραχιόλι του «Μάρτη» αλλού το φορούσαν μέχρι να δουν τα πρώτα χελιδόνια, αλλού μέχρι το βράδυ της Ανάστασης οπότε και το έδεναν στη λαμπάδα για να καεί κι αυτό και αλλού τα κρεμούσαν στα δέντρα για να τα βρουν τα χελιδόνια και να φτιάξουν με αυτά τη φωλιά τους!

Ο "μάρτης" μπορεί να άλλαξε σκοπό και χρησιμότητα, μπορεί πλέον να μην είναι  προστασία και ξόρκι, αλλά δεν παύει να είναι ένας  χαριτωμένος εποχικός συμβολισμός. Εγώ προσωπικά το συνδέω με την πρώτη μέρα της Ανοιξης, κάτι σαν καλωσόρισμα δηλαδή και μπορεί να μην φοράω "μάρτη" αλλά ανελλιπώς κάθε χρόνο στρίβω διάφορα ασπροκόκκινα βραχιολάκια και φουντίτσες και στολίζω μ΄αυτές τραπεζάκια, βαζάκια, τα πόμολα στις πόρτες ή στα παράθυρα καλωσορίζοντας την Ανοιξη... και μ΄αρέσει πάρα πολύ 

Εντάξει...παλιμπαιδισμός, είπα εγώ όχι?