Όταν τα νοιώθεις όλα μαζί, πως λέγεσαι;

Μπερδεμένος, αναποφάσιστος, κυκλοθυμικός;

Όταν φτάνεις σε ένα σημείο που δεν ξέρεις τι θέλεις και πώς νοιώθεις...

Ακόμα και τώρα που γράφω, έχω πατήσει αμέτρητες φορές το delete..

Δεν ξέρω τι θέλω να γράψω, τι θέλω να πω, γιατί θέλω να το μοιραστώ..

Όταν συνειδητοποιείς σε κάποια φάση της ζωής σου πως αυτά που έχεις δεν τα ήθελες

και αυτά που ήθελες δεν τα έχεις, τι κάνεις;

Μεταβολή και ξανά απ' την αρχή;

Ή πορεύεσαι με όσα έχεις ήδη κάνει κι ας μην σου αρέσουν;

Πόση δύναμη χρειάζεται για να παρατήσεις τα όνειρά σου...!

Πόση δύναμη χρειάζεται για να πετάξεις όλες σου τις συνήθειες...!

"..άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού - γι' αλλού ξεκίνησα.."

"Σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα."

Τις τελευταίες ημέρες στο ΜΗ, υπάρχει μια μελαγχολία..

Όλοι ξέρουμε τον λόγο..

Δεν βρίσκω λόγια να πω, μου φαίνονται όλα λίγα, ψεύτικα, ανούσια, άκαιρα..

Κανείς δεν μπόρεσε να βοηθήσει, ας βοηθήσουμε όπου και όπως μπορούμε..

Δεν είναι προπαγάνδα, από μέρους μου. Είναι ένας τρόπος να κάνω κάτι..

Καλή μας μέρα..

Θέλω να καταγγείλω όλους αυτούς που συνεχώς, μου στέλνουν mails με τα διάφορα χαριτωμένα, «στείλ’ το και θα έχεις εσύ και οι 7 γενιές σου τύχη, ευφορία, ευεξία, χρήματα, έρωτα, ένα πράσινο μάτι - ένα γαλάζιο, φτερά αγγέλου και εισιτήρια διαρκείας για τον επίγειο Παράδεισο..»

Μην μπερδεύεστε, όχι τον Μουσικό, σε αυτόν χρειάζεται μόνο μια εγγραφή..

Τον άλλον, αυτόν που όλα είναι ιδεατά.. Σε αυτόν που μόνο καλά πράγματα σου συμβαίνουν, σαν του Πάπα (μέσα σε γυάλινο κλουβί).

Για σκεφτείτε το, υπέροχο δεν είναι???

Ένας κόσμος που :

•   πριν προλάβεις να ευχηθείς κάτι, έχει ήδη εκπληρωθεί.. 
•   σε αγαπάνε όλοι όσοι θες..
•   δουλεύεις μόνο όταν θέλεις (και φυσικά όπου θέλεις)
•   έχεις πάντα χρήματα
•   έχεις πάντα τύχη
•   τρως όσο θέλεις και δεν παχαίνεις (το καλυτερότερο!) 

Εγώ γιατί …ξενέρωσα???

Εντάξει, μη βαράτε, όχι με το τελευταίο.. Εξακολουθώ να θέλω να τρώω και να ΜΗΝ παχαίνω..

Αλλά όλα τα υπόλοιπα???

Και τι γίνεται όταν το «θέλω» το δικό μου (που θα εκπληρωθεί σίγουρα) αντικρούεται με το δικό σου (που θα εκπληρωθεί, και αυτό, σίγουρα) ποιο υπερισχύει??

Και από πού πηγάζει η ευτυχία??? Όταν εγώ (και όλοι οι άλλοι) δεν κοπιάζουμε για τίποτα, και όλα μας τα «θέλω» εκπληρώνονται, γιατί να ζούμε??? Πώς θα εκτιμήσω τον πρώτο μου, δικό μου, εκπληρωμένο έρωτα αν τον είχα δεδομένο από ….πάντα???

Και εφόσον όλα στη ζωή μου είναι καλά και είμαι πάντα τυχερή, εγώ πώς θα το ξέρω?? Αφού δεν θα έχω γνωρίσει ποτέ μου την γκαντεμιά ή τη λύπη…

Λυπάμαι, αλλά θέλω να ζήσω την ζωή μου όπως μου έρχεται.. Με την τύχη και την γκαντεμιά της!!

Και για να μην βγω πααααάρα πολύ εκτός θέματος, αφήστε με να ζήσω με την δική μου τύχη-ατυχία και μην με προκαλείτε να σκέφτομαι πως εσείς και τα ηλίθια mail σας (που ΔΕΝ τα στέλνω!!) φταίτε για ότι στραβό μου συμβαίνει…..!! 

Βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να σας αναφέρω πως το blog αυτό δημιουργήθηκε από λάθος κλικαρίσματα...!!!

Σας ευχαριστώ πααααααααααάρα πολύ που κάνατε τον κόπο να μπείτε..