Ένα χρόνο πριν, έγραψα αυτό το post.

(Επεξηγηματικό για όσους βαριούνται να το διαβάσουν. Είχα γράψει πως μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, γνώρισα κάποια παιδιά από το Musicheaven και είχα περάσει καταπληκτικά...)

Ας γυρίσουμε στο παρόν...

• Έχει περάσει ένας χρόνος και έχω γνωρίσει πολλά παιδιά.
• Κάποιους τους έχω γνωρίσει περισσότερο και κάποιους άλλους λιγότερο.
  
• Με κάποιους από αυτούς βρισκόμαστε σε καθημερινή - εβδομαδιαία βάση και με κάποιους άλλους σε εβδομαδιαία - μηνιαία βάση.
• Με κάποιους έχω έρθει σε αντιπαράθεση ενώ με κάποιους άλλους όχι.
• Με κάποιους ταυτίζομαι στη στάση ζωής με κάποιους άλλους στη θεωρία.
• Με όλους όμως έχω μοιραστεί χαρές, απογοητεύσεις, νεύρα, λύπες, παρελθόν, όνειρα για το μέλλον.
  

Στιγμές επικοινωνίας που δημιουργούν φιλίες. Φιλίες που δεν ξέρω αν θα αντέξουν στον επόμενο ή μεθεπόμενο χρόνο. Ελπίζω πως ναι. Αλλά και να μη γίνει, σημασία έχει πως ενώ όλοι διατυμπανίζουν πως σε αυτό "το σκληρό και ψεύτικο κόσμο που ζούμε" είναι αδύνατον μετά τα 30 (ή κάπου εκεί γύρω) να δημιουργηθούν φιλίες ή παρέες καθημερινότητας, εδώ ήρθε η διάψευση.

Δεν θα ευχαριστήσω κάποιον συγκεκριμένο για όλο αυτό, εξάλλου όλοι μαζί το δημιουργήσαμε.

Εκτός από το Musicheaven, που με το κλίμα παρέας που διατηρεί, δίνει το έναυσμα σε όσους θέλουν.

:DDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD