*Δεν ήταν παιδικό μου όνειρο να πάρω συνέντευξη από τον Οδυσσέα. Απλά να τον γνωρίσω. Μέχρι εκεί έφτανα στα δεκαεφτά μου. Αλλά άπληστο ζώο ο άνθρωπος. Το προχώρησα λίγο...

 Δημοσιεύτηκε... Εχτές... Ακόμα και τώρα που ξανά διαβάζω την συνέντευξη έχω την ίδια ταχυκαρδία με εκείνη την ημέρα...!   Δεν περίμενα η δημοσίευση να με "αγγίξει" τόσο πολύ...

 Στη συνάντηση ήμουν παρούσα (ευχαριστώ Φίλιππε). Όταν τελείωσε η απομαγνητοφώνηση (μπράβο Χρήστο), την είχα στα χέρια μου. Για την ακρίβεια στο inbox μου (και σε κανα δυο αντίτυπα εκτυπωμένη). Ε! και??? Γιατί τώρα έχω το ίδιο ακριβώς τρέμουλο και την ίδια φάτσα της ηλίθιας με το παγωμένο χαμόγελο?  

 Διαβάζω την συνέντευξη και ζω ξανά και ξανά εκείνες τις μαγευτικές για μένα ώρες... Εγώ απέναντι από τον Οδυσσέα, να συζητώ μαζί του.  

 Μιλάμε για σενάριο επιστημονικής φαντασίας... Πού να φανταστώ πως θα υπάρξει μια μέρα που θα κάθομαι στο ίδιο τραπέζι και θα συνομιλώ μαζί του. Πως θα έχω την ευκαιρία να ρωτήσω πράγματα που ήθελα για χρόνια...  

 *Αυτό το κομμάτι είναι κλεμμένο από τον Οδυσσέα που το είχε γράψει για τον Θάνο Μικρούτσικο, προλογίζοντας το cd "Θάλασσα στη σκάλα".