όχι, όχι, μην πανικοβάλλεστε...
Δεν θα πω το υπέροχο...
"Έχω ανάγκη μια σου λέξη, μια αλήθεια μες τις αυταπάτες
και μια αγκαλιά να με γιατρέψει, από θανάσιμες αγάπες"
Εξάλλου και να ήθελα να το πω....
Anyway, ξαναρχινώ!
Έχω ανάγκη :
να κρυφτώ εκεί μέσα,
να φορέσω πυτζάμες, κάλτσες,
να ανάψω το τζάκι,
να συζητώ με δυο-τρεις φίλους,
να πίνουμε κρασί,
να ακούμε μουσική
και φυσικά να γελάμε...!!!
Ζητάω πολλά?????????????
Ααααααα! Ξέχασα!!! Και να επιστρέψω μετά από έναν μήνα, τουλάχιστον!!!!!!
11 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΕχτές, γιόρταζα...
Είναι ωραίο να σε θυμούνται και να σου εύχονται...
Η οικογένεια, οι φίλοι, οι παρέες, οι συνάδελφοι, οι γνωστοί...
Πάντα ήμουν ιδιαίτερα κοινωνική. Άρα είναι λογικό τις ημέρες που γιορτάζω να έχω πολλές επισκέψεις και πολλά τηλέφωνα.
Φαντάζομαι συμβαίνει σε όλους μας, αυτές τις ημέρες, να κάνουμε τον απολογισμό των σχέσεών μας. Ποιες είναι αληθινές, ποιες τυπικές, ποιες ψεύτικες, ποιες περαστικές!
Έτσι κι εγώ κάνοντας εχτές τον δικό μου απολογισμό, συνειδητοποίησα κάποια μικρά πραγματάκια για μένα και τους γύρω μου...
Μου ευχήθηκαν γνωστοί που ΔΕΝ περίμενα...
Μου ευχήθηκαν "άνθρωποι του παρελθόντος"...
Μου ευχήθηκαν όλοι όσοι ήθελα...
Δεν μου ευχήθηκαν οι "δεδομένοι"...
Ευχαριστώ όλους όσους με θυμήθηκαν, μου ευχήθηκαν και πάνω απ' όλα αυτούς που ΕΙΝΑΙ δίπλα μου!!!
"Σαν να ‘ταν όνειρο απόψε γέλια χαρές με ξυπνήσαν
Λες και να γιόρταζε όλη η γη
Χρόνια πολλά ακουγόταν να ζήσεις χίλια χρόνια
Καθένας έλεγε μίαν ευχή
Νόμιζα πως ονειρευόμουν
Ψίθυροι μοιάζαν μακρινοί
Σαν να τραγούδαγαν ποτάμια
Πουλιά και ουρανοί
Κάποιος γιορτάζει που να ξέρω
Που να θυμάμαι τι να πω
Κάποιος γιορτάζει κι ησυχάζει, δε με νοιάζει
Κάποιος γιορτάζει μα το βρήκα είμαι εγώ"
Φιλιά...
18 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Τι κρύβεται πίσω απ' αυτήν???
Πόσα πρόσωπα έχει???
Κάπως έτσι είμαι κι εγώ???
Αν μία εικόνα, ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις,
τότε, σίγουρα με έπιασε πάλι η φλυαρία.....!!!!!!!!!
Καλή σας μέρα!!!
15 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΗ Δευτέρα ήταν ανέκαθεν η χειρότερη μέρα μου...
Από τότε που πήγαινα σχολείο... Μα πήγαινα??? Συνήθως ήμουν απέναντι στο μικρό, ζεστό και πολύ φιλόξενο καφενεδάκι και προσπαθούσα να ξυπνήσω πίνοντας γερές κούπες καφέ!!!
Η αλήθεια είναι πως είχα τύψεις που γέμιζε το απουσιολόγιο με το όνομά μου, αλλά ο καφές ήταν δελεαστικότερος από τους καθηγητές...
Εκεί γύρω στα τέλη του τρίτου τριμήνου, ήταν ΠΑΝΤΑ η χειρότερη περίοδος!!! Με είχε πεθυμήσει τόσο πολύ η αίθουσα διδασκαλίας, που έπρεπε να της κάνω το χατήρι και να δίνω το παρόν!!!
Κάπως έτσι πρέπει να ήμουν κι εγώ τότε!!!
Τα χρόνια πέρασαν....
Το σχολείο έχει αντικατασταθεί .....από την (υπέροχη) εργασία μου!!!
Μπορώ να... κάνω το ίδιο και εδώ?????????????
15 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Τη μέρα αυτή που διάλεξα, εδώ μπροστά σας να σταθώ
τραγούδια και μισόλογα, στο φως να καταθέσω.
Πως πήρα τέτοια απόφαση, δεν ξέρω αν θ' αντέξω
η μέρα αυτή θυμίζει, μακελειό.
Νοέμβρης ήταν η χρονιά κι εδώ γινόταν του χαμού
εγώ ήμουν δεκαεννιά, κι αυτή εβδομηντατρία.
Και να που ερωτεύτηκα, κάποια χρονολογία
κι ο έρωτας κρατάει, για καιρό.
Μα έχει ο καιρός γυρίσματα, μεγάλωσε και αυτή κι εγώ
μεγάλωσαν κι οι φίλοι μου, εκεί γύρω στα σαράντα.
Στα κόμματα γαντζώθηκαν, κι εγώ δεν ξέρω τι να πω
και άλλοι στο σπιτάκι τους, για πάντα.
Η απόσταση μας έσωσε, μα οι θυμήσεις πληγώνουν
και λέμε σαν βρισκόμαστε, τα ίδια και τα ίδια.
Μα νιώθω σαν μικρό παιδί, που πάλι το μαλώσανε
και φεύγω σε μια άγονη επαρχία.
Κοιτάζω πάλι πίσω μου, δύο γιους απόκτησα κι εγώ
δεκαεφτά Νοέμβρηδες, μου βάρυναν τη πλάτη.
Σημαίες και γαρύφαλλα, εμπόριο κι απάτη
και λόγοι επισήμων, στο κενό.
Κρατάω το στόμα μου κλειστό, τα χείλη μου ματώσανε
κι αυτοί που μας προδώσανε, ανέραστοι να μείνουν.
Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε, αυτό έχω μόνο να τους πω
τα όνειρα των εραστών, δε σβήνουν.
ΥΓ.1 Δεν είμαι αυτό που θα έλεγε κάποιος "πολιτικοποιημένο όν". Όμως η συγκεκριμένη ημέρα, πάντα με ευαισθητοποιούσε. Ίσως γιατί από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η μητέρα με την αδερφή μου κι εμένα αγκαλιά, μας πήγαινε στην πορεία. Μέχρι τότε που άρχισαν τα ευτράπελα, οι φασαρίες και τίποτα πια δεν θύμιζε εκείνη την πορεία με τα γαρύφαλλα στο χέρι.
ΥΓ.2 Η αλήθεια είναι πως δεν θα τολμούσα να γράψω κάτι γι'αυτή την ημέρα... Απ' την άλλη δεν θα άντεχα να ΜΗΝ γράψω τίποτα...
Αντ' εμού, ο Διονύσης Τσακνής, τα λέει πολύ καλύτερα στο τραγούδι του, Νοέμβρης '90...
3 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΟ κόσμος έχει λαλήσει....!
Αυτά είναι πραγματικά περιστατικά που μου συμβαίνουν κατά την διάρκεια της εργασίας μου!!!
1ο Περιστατικό.
- ................, παρακαλώ???
- Πόσο έχει το .........?????
- ..... τόσο!!! Θέλετε να κρατήσω παραγγελία???
- Και τι άλλο να θέλω, κοπέλα μου?????
- Δίκιο έχετε.... Πέστε μου παρακαλώ τα στοιχεία σας, να σας βρω στο computer.
- Μα δεν θέλω να παραγγείλω!!!!! Όταν θα θέλω, θα σας τηλεφωνήσω!!! (Τουτ τουτ....)
2ο Περιστατικό.
- ................, παρακαλώ???
- Καλησπέρα, μια παραγγελία θα ήθελα να σας κάνω.
- Βεβαίως, πέστε μου την διεύθυνσή σας.
- .............................
- Δεν σας βρίσκω! Έχετε ξαναπάρει από εμάς ή είναι η πρώτη σας παραγγελία???
- Τι λες, καλέ??? Συνέχεια παίρνω από εσάς... Ψάξε καλύτερα!!!!!!!
- Για πέστε μου, τα υπόλοιπα στοιχεία σας...
- ..........................
- Επειδή δεν σας βρίσκω, μισό λεπτάκι να κάνουμε νέα καταχώρηση.. Για πέστε μου σε ποια επωνυμία θα κοπεί η απόδειξη. Ή μήπως είναι τιμολόγιο???
- Τι τιμολόγιο μου λες, ρε κοπέλα??? ΜΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΩ ΚΑΤΙ!!!!
- Και γιατί μας πήρατε τηλέφωνο???
- Ααααααααααααααααααααααααααααααα, λάθος!!!
3ο Περιστατικό.
- ................, παρακαλώ???
- Γεια σας. Θέλω να κρατήσετε αυτά τα στοιχεία...
- Ξέρετε, το αρμόδιο τμήμα έχει κλείσει.
- Καλά. Κράτα τα, τώρα!!!
- Εχμμμ... Το τμήμα λειτουργεί έως τις έξι. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να σας εξυπηρετήσω. Η κοπέλα έχει σχολάσει!!!
- Μα δεν καταλαβαίνεις!!!! Δεν θες να κάνεις την δουλειά σου??? Φέρε μου τον προϊστάμενό σου να σε αναφέρω!!!
- Λυπάμαι, αλλά δεν είναι στις αρμοδιότητές μου αυτό που ζητάτε και ο προϊστάμενός μου όπως και ΟΛΟΙ οι άλλοι έχουν σχολάσει αυτήν την ώρα. Θα καλέσετε αύριο και θα ζητήσετε τον Κο ................!!!!
- Καταλαβαίνεις τι μου λες?????? Εγώ επείγομαι, και θέλω αύριο να μου τα στείλετε!!!!
- Ναι. Ξέρετε και να τα κρατήσω εγώ αυτά τα στοιχεία, δεν θα έρθουν ΑΥΡΙΟ... Θα έρθει η κοπέλα το πρωί, θα τα επεξεργαστεί, θα τα εκτυπώσει και θα σας σταλλούν μεθαύριο!!!
- Αααα! Έτσι γίνεται???? Τότε συγνώμη. Ε! Δεν πειράζει, θα καλέσω αύριο. Μην τα κάνεις και λάθος!!!!!!!!!!
ΥΓ. Τα συμπεράσματα δικά σας!!!!!!
12 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΜιάμιση εβδομάδα πριν χτυπάει το κινητό μου και ακούω την φωνή του "Θεού" να μου λέει πως κέρδισα μια πρόσκληση στην ........Σφεντόνα!!!
Μόλις συνέρχομαι από το λιποθυμικό επεισόδιο, μπαίνουμε στις λεπτομέρειες.
Η πρόσκληση ισχύει μόνο για την επόμενη Πέμπτη και για ένα άτομο ακόμη της επιλογής μου..
Η επιλογή του δεύτερου ήταν πααααααααάρα πολύ εύκολη!!! (Τον κολλητό στην τρέλλα για το συγκεκριμένο είδος)
Η εβδομάδα κυλά βασανιστικά αργά και επιτέλους η πολυπόθητη νύχτα, έφτασε!!!
Ξεκινάμε και φτάνουμε στο μαγαζί... Προς μεγάλη μας έκπληξη, μας υποδέχονται με τιμές και κόκκινα χαλιά...
Και ενώ περιμένουμε να μας δείξουν το τραπέζι μας, παθαίνω το δεύτερο εγκεφαλικό ενώ ο φίλος μου το πρώτο... Περνάει από δίπλα μου, ξυστά, ο Οδυσσέας Ιωάννου!!!
Η εμμονή μου με τον Οδυσσέα, είναι γνωστή σε όλους σας πόσο μάλλον στον φίλο που είχαμε πάει μαζί.
Κοκκινίζει, πρασινίζει και βρίσκεται σε ετοιμότητα να με "μαζέψει", να με βρίσει, να με κρατήσει με νύχια και με δόντια προκειμένου να μην αρχίσω τα ουρλιαχτά (ξέρετε όλα αυτά που ακολουθούν συνήθως τον Σάκηηηηηη). Φυσικά και ΔΕΝ συμπεριφέρομαι έτσι απ'έξω μου, γιατί μεταξύ μας, από μέσα μου έτσι και χειρότερα κάνω!!!
Καθόμαστε επιτέλους στο τραπέζι μας και ξεκινά το πρόγραμμα... Ειλικρινά ήταν καταπληκτικό!!! Ο Μικρούτσικος, ο Κούτρας και ο Μητσιάς ήταν αναμενόμενοι. Εξαιρετικοί, όπως πάντα... Η Αντωνοπούλου όμως ήταν η έκπληξη για μένα. Δεν την είχα ξανακούσει live και μου έκανε φοβερή εντύπωση πως κατάφερε να ερμηνεύσει Καββαδία. Κάτι, που κατά την άποψή μου, καμιά γυναίκα έως τώρα, δεν το είχε πετύχει!!!
Μπορείτε να καταλάβετε πως για μένα η συγκεκριμένη βραδιά είχε βαθύτατους προβληματισμούς!!!
Πού να πρωτοκοιτάξω??? Στην σκηνή που ήταν ο Θάνος ή στο τραπέζι που βρισκόταν ο Οδυσσέας???
Ευτυχώς το έλυσα γρήγορα αυτό, κοίταζα μία τον έναν και μία τον άλλον!!!
Γιατί μας υποδέχτηκαν με τιμές??? Μια πρόσκληση κερδίσαμε... Τι συνέβη???
Το μυστήριο αυτό λύθηκε στο τέλος της βραδιάς....
Μας είχαν περάσει για άλλους!!!
13 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΔεν παραδέχεσαι εύκολα την αδυναμία σου, ο κουρελιάρης εγωισμός κρατά σφιχτά τα κεκτημένα του κουρέλια.
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Η μοναξιά είναι από χώμα» της Μάρως Βαμβουνάκη)
Είναι αλήθεια, το παραδέχομαι ακόμα κι εγώ (η εξωπραγματική εγωίστρια)!!!
Μπορεί να μην μας ενδιαφέρει ένα αντικείμενο - ένας άνθρωπος, όμως όταν το(ν) χάνουμε - μας το(ν) παίρνουν, τρώμε τα λυσσακά μας…
Μου έχει τύχει πάμπολλες φορές, να έχω κάποιο αντικείμενο στην κατοχή μου, το οποίο κοιμάται αραχνιασμένο και παραμελημένο και μόλις το χάσω, ξαφνικά ανακαλύπτω πόσο χρήσιμο και πολύτιμο μου ήταν!
Επίσης μου έχει τύχει να έχω έναν άνθρωπο, πολύ κοντά μου, να πλανιέται κάτι στον αέρα εκ μέρους του, κι εγώ το μόνο που κάνω είναι να νοιώθω κολακευμένη.
Όταν όμως αυτός βρίσκει καινούριο παιχνιδάκι (και με το δίκιο του), εγώ γιατί τον θέλω??? Γιατί μου λείπει???
Μου λείπει η σχέση μας όπως ακριβώς ήταν, μου λείπει ο συγκεκριμένος άνθρωπος και το πώς θα μπορούσαμε να είχαμε καταλήξει (εάν δεν ήμουν ηλίθια) ή μου λείπει ΜΟΝΟ η τονωτική ένεση του εγωισμού μου???
Και τι κάνω σε αυτές τις περιπτώσεις??? Υπομένω την ήττα μου ή διεκδικώ να πάρω πίσω τα κεκτημένα μου??? Και γιατί να τα πάρω πίσω??? Σάμπως ξέρω τι να τα κάνω??? Και εντάξει με τα αντικείμενα… Αλλά όταν πρόκειται για ανθρώπους??? Υπολογίζω καθόλου αυτόν τον άλλον που τον αντιμετωπίζω σαν τρόπαιο???
Και για να καταλήξω στο ερώτημα που με βασανίζει…
Πώς να παρκάρω τον τεράστιο εγωισμό μου σε τόσο μικρά στενάκια??? 11 σχόλια - Στείλε Σχόλιο-Καλημέρα σας.
-Πού πάμε???
-Πειραιά...
-Πού??? Πειραιά??? Και γιατί ρε κοπέλα μου, περιμένεις εδώ και όχι στην άλλη γωνία???
-Γιατί από ΕΔΩ, πάει για Πειραιά...
-Ωχου, θα μπλέξουμε!!! Και πώς θα πάμε, από δω???
-Υπάρχουν πολλές λύσεις! Ή να προχωρήσουμε ευθεία και φτάσαμε, ή να στρίψουμε αριστερά και πάλι φτάσαμε!!! Ξέρετε, από εδώ, όποιο δρόμο και να πάρουμε, μας βγάζει στον Πειραιά...
-Πολύ εύκολα μας τα λες, ρε κοπελιά, αλλά δεν οδηγείς εσύ!!!
-Αν οδηγούσα, δεν θα ήμουν εδώ μέσα!!! Θα ήμουν στο αυτοκινητάκι μου και δεν θα άκουγα μουρμούρα, πρωί-πρωί!!!
-Μμμμμμ... Εξυπνάδες!!!
-Ναι... Με έκανε η μανούλα, έξυπνη!!!
-Και γλωσσού!!!
-Χρόνια τώρα!!!!!!!!!!!
Επιτέλους, βρίσκουμε τον δρόμο (άλλον από αυτούς που πρότεινα!!!!) και συνεχίζουμε. Παίρνουμε και μια άλλη κυρία στην διαδρομή που κι εκείνη (ω! τι έκπληξη! Πήγαινε Πειραιά)... Κολλάμε στην εξωπραγματική κίνηση, και συνεχίζεται ο δεύτερος γύρος!!!
-Το κέρατό μου. Πρωί-πρωί!!! Τί ήθελα ο μ#$%#$ς να μπλέξω έτσι???
-Μήπως γιατί αυτή είναι η δουλειά σας???
-Εγώ φταίω, ο κερατάς, που ήρθα από εδώ!!!
-Μα φυσικά... Αν είχατε ακολουθήσει την συμβουλή μου, ΔΕΝ θα διασχίζαμε το πανηγύρι των Αγ. Αναργύρων!!! Μεγάλη η χάρη τους, αλλά... μπλοκάρουν την κίνηση!
-Δεν φταίει αυτό, κυρία έξυπνη, αλλά τα καράβια που έχουν έρθει!!!
-Μα κάθε μέρα έρχονται καράβια...
-Καλέ, πώς της μιλάτε έτσι??? Για όνομα του Θεού!!!!!! Στην ηλικία σας, δεν ντρέπεστε!!!
-Θα μου μάθετε και τρόπους, τώρα???
-Ίσως θα έπρεπε!!!
Φυσικά η "συζήτηση" δεν τελείωσε εκεί, αλλά αδυνατώ να αναφέρω την υπόλοιπη, καθώς πρέπει να κρατήσω, τουλάχιστον, εδώ μέσα, ένα επίπεδο...!!!
Καλή μας μέρα, παιδάκια!!!
21 σχόλια - Στείλε Σχόλιοmelkat's(06) ανοησίες... Άσχετα!!! Εμμονές... Οδυσσέας Ιωάννου Μελωδία Κατερίνας διάλογοι!?!?! Με αφορμή κάποια στιχάκια... Νευράκια...