(φωτ.angie)

 Ακροβατώντας στην άκρη του γκρεμού

Μένα τριαντάφυλλο στο στήθος γαντζωμένο

Στάζοντας μέλι σ'ανυποψίαστους θεούς
 

Και ένα τραγούδι ίσως παραπονεμένο


 

Χορεύω πάλι με τους ώμους μου γυμνούς
 

Και ένα χαμόγελο στα χείλη απλωμένο
 

Σκορπώντας άρωμα απο κόσμους μακρινούς
 

Και μια δροσιά απο κάποιον κήπο ξεχασμένο


 

Ψέλλνοντας ήρεμους μελωδικούς σκοπούς
 

Μ'ένα βιολί ξεθωριασμένο απο τον χρόνο
 

Να 'ρθω ένα βήμα πιο κοντά στους ουρανούς
 

Μήπως μπορέσω να απαλύνω πια τον πόνο


 

 Μακριά απο ξύλινα τοπία και καιρούς
 

Αποκοιμιέμαι σ'ένα σύννεφο επάνω
 

Αφήνω πίσω μου συντρίμμια και καημούς
 

Και ένα δάκρυ ας κυλήσει παραπάνω

Το ζευγάρι καθισμένο κολλητά στον μεγάλο γωνιακό καναπέ. Σε εκείνη την καφετέρια είχαν ανταλλάξει τα πρώτα δειλά αγγίγματα και βλέμματα. Ήταν ξεχωριστό μέρος γι αυτούς. Μετά λοιπόν από τρεις μέρες απουσίας και έναν τρικούβερτο καυγά πήγαν να χαρούν εκεί την επανένωση τους με δυο μεγάλα ποτήρια μιλκ-σεικ.

-Μου έλειψες…

-Και μένα μου έλειψες!

-Δεν θέλω να τσακωνόμαστε..

-Ούτε εγώ θέλω!

-Σ’αγαπάω χαζούλι..

-Και εγώ σ’αγαπάω!

-Κοίτα τι έχω για σένα…

Απίστευτο! Της είχε πάρει δωράκι! Ήταν μαζί λίγους μήνες τώρα και δεν της είχε κάνει ποτέ δώρο. Το έπιασε με λαχτάρα στα χέρια της και άρχισε να φαντάζεται τι θα μπορούσε να είναι…

-Μμμμ…λες να είναι άρωμα?Μπα…δεν νομίζω είναι ελαφρύ…

Να είναι κάτι σε αρκουδάκι? Αλλά μακρόστενο? Όχι όχι..

Κάτι διακοσμητικό για το σπίτι? Μπορεί..

Εσώρουχα! Αυτό θα είναι! Τι χρώμμα να διάλεξε κατ τι.. σχήμα..?

Έσκισε αχόρταγα το περιτύλιγμα να δει επιτέλους τι είχε μέσα!

-Ωωωω..ένα αυτοκινητάκι…

-Ναι! Δεν είναι τέλειο! Ήθελα να στο πάρω σε κόκκινο χρώμα αλλά δεν βρήκα..

-Ναι…είναι…πολύ όμορφο…σ’ευχαριστώ…

Το ακούμπησε δίπλα της με ένα μικρό σύννεφο απογοήτευσης να πλανιέται στον αέρα..

-Τι? Δεν σου άρεσε?

-Όχι,όχι αγάπη μου! Μου άρεσε πολύ!

-Ε, τότε γιατί δεν το βγάζεις να το παίξεις?

-Να το παίξω?

-Ναι,ναι! Βζουν βζουν πάνω στο τραπέζι!

-Μέσα στην καφετέρια? Ε..ξέρεις θησαυρούλη  μου προτιμώ να το παίζω μόνη μου σπίτι…

 ΥΓ. Ένα έχω να πω: Οι άντρες μερικές φορές, όσο σκληροί και αν θέλουν  να δείχνουν, είναι  τα πιο υπέροχα, αθώα και γλυκά παιδιά του κόσμου!

 (φωτ.angie)

Η σιωπή φόρεσε τα καλά της και κοιτάχτηκε στον καθρέπτη
Ένα μεγάλο χαμόγελο απλώθηκε και την φώτεισε ολόκληρη
Σήμερα ήταν η μέρα της και ήξερε καλά τι έπρεπε να κάνει
Έκλεισε την μεγάλη σιδερένια πόρτα και χύθηκε στον δρόμο

Πέρασε μπροστά απο την μοναξιά και την χαιρέτησε μ'ενα νεύμα

Δίπλα της κάποιες σκέψεις είχαν στήσει καυγά
Όλες είχαν δίκιο και άδικο μαζί
Και προσπαθούσαν να επιβάλλουν την γνώμη τους με κάθε τρόπο

Η σιωπή μπήκε ανάμεσα τους και μ'ένα μαγικό τρόπο τις ηρέμησε

Μερικά στενά πιο κάτω δυό 'πρέπει ' έκαναν διαδήλωση
Είχαν μεγάλο πανό και τύμπανα
Και με δυνατή σταθερή φωνή διαλαλούσαν τους νόμους

Η σιωπή τα κοίταξε λίγο και τα πλησίασε
Τόσο απόλυτα και αδιαπραγμάτευτα..

Τους κατέβασε με ένα απαλό άγγιγμα το πανό
Και ησύχασε τα τύμπανα

Στην γωνία ένα παράπονο κλαψόυριζε παραπονεμένα
Είχε έναν κόμπο στον λαιμό και δεν μπορούσε να ανασάνει

Η σιωπή το αγκάλιασε και του σκούπισε τα δάκρυα

Απο την άλλη άκρη του δρόμου βλέπει να έρχεται καταπάνω της ο θυμός
Ψηλός,με δυνατά μπράτσα και με μια σκληρή έκφραση στο πρόσωπο του

Η σιωπή σηκώθηκε και πριν προλάβει να της μιλήσει
τον κατεύνασε μ'ένα μοναχά βλέμμα...

Μέσα σ'ένα στενό διέκρινε την αδύνατη φιγούρα της απογοήτευσης
Στεκόταν μόνη της στο σκοτάδι και ψιθύριζε
Η σιωπή την έπιασε τρυφερά απο το χέρι
Και την έβγαλε στο φως

Και εκεί που όλα είχαν μπει σε μια τάξη
Μια βοή τους έκανε να κοιτάξουν στον ουρανό
Ο ήλιος είχε κρυφθεί πίσω απο μια μάυρη σκια
Και ο φόβος ατρόμητος έκανε την εμφάνιση του

Για μια στιγμή η σιωπή φοβήθηκε
Οι σκέψεις άρχισαν να παραμιλάνε
Και ο κόμπος απο το παράπονο έκατσε στον λαιμό της

Χωρίς να δειλιάσει σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε τον φόβο κατάματα

Δεν υπάρχει χώρος για σένα εδώ σήμερα

Μπορούμε να υπάρξουμε για μια μέρα και χωρίς εσένα

Ο φόβος κατέβασε το κεφάλι και έφυγε αθόρυβα

Και μια λυτρωτική σιωπή σκέπασε γαλήνια την πόλη

 (φωτ.angie)

Όταν ήμουν παιδί πίστευα...

Ότι οι πεταλούδες δεν πεθαίνουν ποτέ


Ότι η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι ένα μπωλ παγωτό


Ότι μ'ένα χαμόγελο μπορείς να καταφέρεις τα πάντα


Ότι στο τέλος του ουράνιου τόξου υπάρχει χρυσάφι


Ότι ολόκληρος ο κόσμος χωράει σε μια αγκαλιά


Ότι είναι πολύ εύκολο να πετάξεις,αρκεί να το πιστέψεις


Ότι η καλύτερη συγνώμη είναι ένα φιλί


Ότι ο καθένας μέσα του έχει κρυμμένη μια μελωδία


Ότι τα λουλούδια ανθίζουν όλο τον χρόνο


Ότι το γέλιο είναι γεμάτο χρώμματα


Ότι ένα βλέμμα μπορεί να φανερώσει τις μεγαλύτερες αλήθειες


Ότι μια λέξη μπορεί να αλλάξει τα πάντα μέσα σου






 

Τώρα που μεγάλωσα... 

πάνω-κάτω πιστεύω τα ίδια

 (φωτ.angie)

Ο Ερνέστο πείραζε συνεχώς την Σαλώμη.Της έβγαζε τα γυαλιά,της τραβούσε τις κοτσίδες και όλο της φώναζε!Εκείνη αγανακτισμένη το είπε στην μαμά της.Η μαμά της χαμογέλασε και της απάντησε οτι μάλλον ο Ερνέστος είναι ερωτευμένος μαζί της.

Ερωτευμένος?
Τι είναι ερωτευμένος?


Ερωτευμένος είναι να να γελάς και να κλαις μαζί
Να ακούς στα αυτιά σου μελωδίες αγγελικές
Να χαμογελάς μόνος σου στον δρόμο χωρίς προφανή λόγο

Ερωτευμένος είναι φωτιά
Να καίγεσαι γλυκά μέσα σου
Να νιώθεις φτερουγίσματα στο στομάχι
Και δυνατά χτυποκάρδια στο στήθος

Ερωτευμένος είναι βροχή
Σε παρασέρνει
Και σε ανεβάζει ψηλά

Ερωτευμένος είναι να είναι Σάββατο
Και να σου φαίνεται αιώνας μέχρι να έρθει η Δευτέρα

Ερωτευμένος είναι ζάχαρη και μέλι
Μπισκότα κανέλας
Τσουρεκάκια με μερέντα

Ερωτευμένος είναι να χάνεσαι
Και τα πόδια να μην πατάνε στην γή

Όταν είσαι ερωτευμένος νομίζεις οτι πετάς
Οτι ο ήλιος είναι ακόμα πιο φωτεινός
Και όλα γύρω είναι όμορφα

Όταν είσαι ερωτευμένος σφυρίζεις χαρούμενους σκοπούς
Τραγουδάς μελιστάλακτες νότες
Και χορεύεις στα σύννεφα

Τα μάτια λάμπουν
Γεμίζεις ενέργεια
Και αισθάνεσαι ζωντανος

Όταν είσαι ερωτευμένος είναι κάθε μέρα Κυριακή
Σε ένα μεγάλο λούνα-παρκ
Με καραμελωμένα μήλα και μαλλί της γριάς

Να γυρίζεις γύρω-γύρω
Να γελάς
Και να αλλάζουν τα πάντα μέσα σου


 

Είναι όμορφο να είσαι ερωτευμένος

Και ας πονάει μετά...

Μετά απο δυό φόρες έρωτα και πάθους,το ζευγάρι αγκαλιασμένο χαλαρώνει στο κρεβάτι.Εκείνος την σφίγγει δυνατά με τα στιβαρά του μπράτσα και της λέει:

-Αχ μωράκι μου,δεν θα ήταν τέλεια να κάνουμε έρωτα κάθε βράδυ?

-Ναι! (απαντάει  εκείνη χαμογελωντας)

-Και να ξυπνούσαμε μαζί,και να περνάγαμε όλη την μέρα μας μαζί,να μου μαγείρευες,να πηγαίναμε βολτίτσες,να κάναμε μαζί μπανάκια

-Μμμμ....ναι....

-Και να είχαμε κανένα κουτσούβελο να τρέχει στα πόδια μας..

-Τι?

-Ξέρεις κάτι?Θα ήθελα να γίνεις γυναίκα μου!

-Ε....τι λες καλέ?Μόνο δύο μήνες με ξέρεις!

-Δεν έχει σημασία αυτό.Αν ταιριάζουν δυο άνθρωποι φαίνεται απο την αρχή

-Δεν είναι έτσι τα πράγματα.Πρέπει να ωριμάσει πρώτα η σχέση...

-Δηλαδή απορρίπτεις την πρόταση γάμου μου?

-Καλά σοβαρά μιλάς?Έπειτα αν σκεφτόμουν να παντρευτώ θα ήθελα να συζήσω πρώτα με τον άλλον.Να γνωριστούμε..

-Α!Όλα και όλα!Άκου να σου πω κοπελιά!Εγώ δεν είμαι έτοιμος ακόμα να συζήσω!

- ???

Και μετά λένε οτι οι γυναίκες είναι παράξενα όντα!