Μου έκανε εντύπωση αυτή η φωτογραφία και είπα να την μοιραστώ μαζι σας..

Αν ήξερα οτι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα να βγαίνεις απο την πόρτα...θα σε αγκάλιαζα σφιχτά και θα σου έδινα ένα φιλί..και θα σε φώναζα ξανά να σου δώσω πολλά ακόμα

Αν ήξερα οτι αυτή ήταν η τελευταία φορά που άκουγα την φωνή σου...θα ηχογραφούσα την κάθε σου λέξη..να την ακούω ξανά και ξανά

Αν ήξερα οτι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που κοιμάσαι..θα προσευχόμουν να μπορέσω να γίνω φύλακας της ψυχής σου

Αν ήξερα οτι αυτές θα ήταν οι τελευταίες φορές που θα σε έβλεπα...θα σου έλεγα 'σ'αγαπω' και οτι δεν θα σε ξεχάσω ποτέ

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει πολλές ευκαιρίες να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει....αλλά το αύριο δεν μπορεί να το εξασφαλίσει κανείς..

Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε..Ας μην περιμένουμε άλλο,γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ..θα μετανιώσουμε σίγουρα για την αγκαλια,το φιλι,το γλυκό λόγο που δεν είπαμε..την επιθυμία που δεν κάναμε πράξη..

Κανείς δεν θα μας θυμάται για τις κρυφές μας σκέψεις....αλλά για τον τρόπο που τις εκφράζουμε

Προσπαθώ να κρατήσω την ημέρα..να μην φύγει.Αισθάνομαι οτι έκανα τόσα λίγα..και είχα προγραματίσει να κάνω τόσα πολλά!Τα βλέφαρά μου όμως κλείνουν..οι σκέψεις αρχίζουν να ελαφραίνουν..και το κορμί μου να βαραίνει..Σας αφήνω λοιπόν..και πάω να αφεθώ στα όνειρα μου..

Πήγαμε χθες με έναν φίλο μου,στην έκθεση βιβλίων κάτω απο την Ακρόπολη..

Ήταν πολύ όμορφα..Ο πεζόδρομος..τα στρογγυλά σταντ γεμάτα βιβλία..άνθρωποι που προχωρούσαν αμέριμνοι..τα δέντρα..ένα υπέροχο ολοστρόγγυλο φεγγάρι..

Τέλος πάντων..άλλο είναι το θέμα..Κατηφορήσαμε λοιπόν τον όμορφο δρόμο και φτάσαμε στο μετρο..Είπαμε να πάμε στην Ερμού να τσιμπήσουμε κάτι..Ερώτηση..να πάμε με τα πόδια..ή με το μετρό..?Μια στάση ήτανε..Αποφασίσαμε να μην κουράσουμε άλλο τα ποδαράκια μας..Πάει να βγάλει ο φίλος μου χρήματα για εισιτήρια..και του λέω εγώ η έξυπνη..'έλα μωρέ..μια στασούλα είναι..'Εκείνος συμφώνησε και η απόφαση πάρθηκε..Θα μπαίναμε χωρίς εισιτήριο..να θυμηθούμε και τα μαθητικά μας χρόνια..

Φτάσαμε λοιπόν χαρούμενοι στον προορισμό μας,μιλώντας περί ανέμων και υδάτων...και ακούγεται η κλασσική ευχάριστη φράση..'Τα εισιτήρια σας παρακαλώ'.Τα εισιτήρια...ποια εισιτήρια..?Τα παρακάλια μου και οι γλύκες δεν έπιασαν..οπότε..100 ευρώ πρόστιμο..

Αν είχαμε πάει με τα πόδια..θα γλιτώναμε τον γλυκήτατο ελεκτή....και αν βεβαίως είχαμε βγάλει εισιτήριο..θα είχαμε χρήματα και για άλλη έξοδο..

Μικρές αποφάσεις λοιπόν,που συχνά μετανιώνουμε.Τι καλά που θα ήταν να ξέραμε απο πριν το αποτέλεσμα τους..Καλά για τις μεγάλες...δεν το συζητώ..

Ήθελα να έχω πιο πολύ μποι,μ'ενοχλεί που πάντα μπροστά μου υψώνεται ένα κεφαλαίο γράμμα.

Έιμαι χαρούμενη που οι ερωτευμένοι δεν με ξέρουν και περήφανη που με επιλέγει η σιωπή.

Στα νιάτα μου έκανα και εγώ την επανάσταση μου και το μόνο που κατάφερα ήταν να γίνω μια άνω τελεία.

Όσο για το όνομα μου..ήθελα ο τόνος να είναι στο έψιλον.

Το ερωτηματικό γυρνάει και της λέει:κρυφάκουσα την εξομολόγηση σου και θέλω να σου πω,πως εγώ στο σπίτι μου σε έχω κορώνα..Ψηλά,ψηλά στον τείχο ένα καρφάκι και απο κάτω ένα γαντζάκι να κρεμούν οι άνθρωποι τις απορίες τους..

Λουδοβίκος των Ανωγείων

Εν ειρήνη θέλω και πλαγιάσει και κοιμηθεί'

διότι συ μόνος,Κύριε,με κατοικίζεις εν ασφαλεία

ψαλμοί δ8                                                                                                                                                             

Έχει λιγη ώρα που έχω βγει απο την όμορφη αγκαλιά του μορφέα..αλλά δεν μπορώ να σηκωθώ..Με το μαξιλάρι αγκαλιά λοιπόν κάθομαι και χαζεύω την μεγάλη περικοκλάδα που σκαρφαλώνει στο μπαλκόνι μου και κάνω όμορφες σκέψεις..Σε πρωινές περιπλανήσεις μέσα σε καταπράσσινα μέρη...σε ένα μικρό άγγιγμα που θα ήθελα να κρατήσει περισσότερο..σε μια μαγική στιγμή που πέρασε τόσο γρήγορα..ΑΧ..Πως θα σηκωθώ..μου λέτε..?έχω να κάνω τόσα πράγματα..και το μόνο που θέλω είναι να αφεθώ στο παραμύθι..

Έισαι στο τρένο..?Πες οτι είμαι εκεί..Κράτα μου το χέρι..Κράτα μου το χέρι γιατί φοβάμαι..Φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω..Δεν θα τα καταφέρω να φανώ δυνατή..Να φανώ δυνατή και να περπατήσω στον δρόμο που διάλεξα..Και θα πέσω..Και η πτώση μου θα είναι καταστροφική..Θα παρασύρω και άλλους μαζί μου..Και μετά..?Ποιος θα μπορέσει να σηκωθεί..?και ποιος θα μείνει πεσμένος κατω να τον παρασύρει το ρεύμα..?Κράτα μου το χέρι..Κράτα μου το χέρι γιατι φοβάμαι..Κράτα μου το χέρι και δως μου δύναμη..Δως μου δύναμη να περπατήσω στον δρόμο που διάλεξα..

Πολλές φορές οι καταστάσεις στην ζωή μας δεν μας αφήνουν να χαρούμε τις στιγμές που περνάμε...στιγμές που ίσως δεν ξανάρθουν ποτέ..

Ένα χαμόγελο είναι ένα απλό αλλά μεγάλο δώρο που μπορείς να χαρίσεις στον συνάνθρωπο σου..Το χαμόγελο δροσίζει την ψυχή μας..γαληνεύει τον θυμό μας..μας δίνει αισιοδοξία για την ζωή..μας απομακρύνει απο θλιβερές σκέψεις..μας χαρίζει παρηγοριά στον πόνο μας..μας δίνει κουράγιο στην αποτυχία μας..μας δίνει δύναμη στην απογοήτευση μας..μας αλλάζει θετικά όλη μας την διάθεση,δινοντάς μας κίνητρα να αντιμετωπίσουμε το κάθε τι που μας επιφυλάσσει το μέλλον..Ας χαρίσουμε λοιπόν απλόχερα ένα χαμόγελο..

Πόσο σημασία της δίνουμε άραγε...?Και πόσο επηρεάζει την σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους,αλλα και με την ίδια μας την ζωή..?Σκεφτόμουν...αν γνωρίσεις κάποιον και δεν τον έχεις δει..καλή ώρα σε ενα site..Αρχίζει μια επικοινωνία...μιλάτε ατελείωτες ώρες..εξομολογήστε τις σκέψεις σας..τους φοβους...τις επιθυμίες..μοιράζεστε τις εμπειρίες σας..και έρχεστε κοντά.Αρχίζει ο ένας να σκέφτεται τον άλλο...να χτυπάει η καρδιά του όταν έχει μήνυμα...να τον κάνει μέρος της καθημερινότητας του.Και έρχεται η μαγική στιγμή που αποφασίζουν να συναντηθούν...Τι γίνεται τώρα...?Πας στο ραντεβού αλλά δεν βλέπεις αυτό που περίμενες...αυτό που φανταζόσουνα..που έλπιζες...Το πρόσωπο που έχεις απέναντι σου δεν σου αρέσει εμφανισιακά!Τι κάνεις τότε?Ξεχνάς την εξωτερική εμφάνιση και κρατάς φυλαγμένα οτι έχετε μοιραστεί μέχρι τώρα..?Η ξεχνάς τις ατελείωτες ώρες που περάσετε ανοίγοντας την καρδιά σας με αυτό το άτομο και κολάς στην εξωτερική εμφάνιση..?Ιδού η ερώτηση..Πολλές φορές μου έχει τύχει όταν γνωρίζω κάποιον να μου φαίνεται άσχημος.Και όταν αρχίσω να κάνω παρέα μαζί του,να τον γνωρίζω,να τον βλέπω να χαμογελάει,γίνεται πιο ωραίος...και πιο ωραίος..μέχρι που αναρωτιέμαι πως αυτός ο άνθρωπος φάνταζε άσχημος στα ματια μου..Ο εσωτερικός κόσμος μπορεί να μεταμορφώσει πραγματίκα κάποιον στα μάτια του κόσμου..Έπειτα είναι τόσο προσωρινό..Όπως λέει και το ευαγγέλιο..ο εξωτερικός άνθρωπος φθείρεται..ο εσωτερικός ανανεώνεται κάθε μέρα..Καλό θα ήταν λοιπόν,να μην σταματάμε στην εξωτερική εμφάνιση,αλλά να προχωράμε πιο βαθιά..εκεί που βρίσκεται η αληθινή ομορφιά

Δεν μου φτιάχνει τίποτα περισσότερο την μέρα,απο το να ξυπνήσω και να δω οτι εχω μήνυμα...οτι κάποιος μου στέλνει καλημέρα!Σηκώνομαι με χαμόγελο και γεμάτη όρεξη να αντιμετωπίσω την  ημέρα που απλώνεται μπροστά μου!Θα μου πείτε γιατί τοσή χαρά..?Για πολλούς λόγους....1.Για να σε σκεφτεί ο άλλος πρωινιάτικα με την τσίμπλα στο μάτι...σημαίνει οτι σε σκεφτόταν και το βράδυ..οτι μπορεί να σε είδε στο όνειρο του...οτι τριγύριζες στο μυαλό του όλο το βράδυ και συνέχισε να σε σκέφτεται και το πρωί...2.Ενδιαφέρεται για σένα..Θέλει να έχεις μια καλή μέρα και σου στέλνει αυτή την μικρή ευχή..3.Θέλει να τον σκέφτεσαι...γι αυτό λοιπόν σου στέλνει πρωί πρωί μήνυμα για να σιγουρευτεί οτι θα είναι το πρώτο πρόσωπο που θα σκεφτείς και με την ελπίδα οτι μπορεί να συνεχίσεις να το σκέφτεσαι και την υπόλοιπη μέρα..4.Έιναι ένας υπέροχος τρόπος να επικοινωνείς με τα άτομα που σε ενδιαφέρουν και είναι μακριά...με ένα μήνυμα έρχεσαι τόσο κοντά,λες και είναι δίπλα σου..Γι αυτό λοιπόν σας στέλνω μια μεγάλη κ α λ η μ έ ρ α  !!!

Απο μικρή φοβόμουν το σκοτάδι...δεν μπορούσα να κοιμηθώ μόνη μου την νύχτα.Δεν είχα αντιμετωπίσει ποτέ πρόβλημα γιατί έμενα με τους γονείς μου...μέχρι που σταμάτησα να μένω...Και τότε όμως για να κοιμηθώ έφερνα τους φίλους μου σπίτι...Ειδικά μια κολλητή μου είχε μετακομίσει σχεδόν σε μένα!Ήρθε ένα βράδυ όμως πριν περίπου τέσσερα χρόνιαπου δεν έβρισκα κανέναν να έρθει..Μάταια έψαχνα οποιονδήποτε δικό μου άνθρωπο να έρθει.Και εγω τι θα έκανα?Πως θα κοιμόμουν μόνη..?Δεν το είχα κάνει ποτέ..Θα ήμουν όλο το βράδυ μόνη μου σε ένα μεγάλο άδειο σπίτι...Δεν μπορούσα να το κάνω!Το είχα πάρει απόφαση.Θα έμενα ξύπνια μέχρι οι πρώτες,λυτρωτίκες αχτίδες του ηλίου έδιωχναν το σκοτάδι που τόσο φοβόμουν...Και τι θα έκανα μέχρι τότε..?Εκείνη την περίοδο δεν είχα ούτε τηλεόραση..ούτε υπολογιστή!Πως θα περνούσαν οι ώρες..?Στο σπίτι πλήρη ησυχία..Κάθησα λοιπόν στο πιάνο μου και άρχισα να παίζω...δεν ήξερα τι έπαιζα..αλλά σιγά σιγά άρχισε να δημιουργείται μια όμορφη μελωδία...και άρχισαν να βγαίνουν απο μέσα μου λογια...τραγουδούσα τους φόβους μου..και τις σκέψεις που έκανα για να τους διώξω..Και έγινε ένα τραγούδι..Ένα τραγούδι που δεν έγινε για να γίνει επιτυχία σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό..αλλά για να διώξει τον φόβο μου...Και τα κατάφερε!Δεν ξαναφοβήθηκα απο τότε...μπορώ να κοιμάμαι μόνη μου τα βράδυα...

Να οι στίχοι που έδιωξαν μια για πάντα το σκοτάδι απο την ζωή μου...

Κάθομαι πάλι αυτό το βραδυνό μοναχός

και οι αμφιβολίες έρχονται ξανά στην ψυχή

Πως ραγίζει έτσι ο φόβος την μικρή μου καρδιά

και τα δάκρυα καυτά αναβλύζουν ξανά                                                                               

Αφού το ξέρω καλά πως Εσύ δεν με άφησες ούτε μια στιγμή

μακριά απο την ζεστή σου αγκαλιά..τα ουράνια φτερά                                                            

Σαν βροχή με πλυμμηρίζουν κακές σκέψεις ξανά

ο εχθρός με πολεμάει μέσα στην σκοτεινιά

το ανθρώπινο μυαλό πως βαραίνει με μιας

και η καρδιά μου νοσταλγεί να έρθει το φως ξανά                                                                

Αφου το ξέρω καλά πως Εσυ με κρατάς δυνατά και έχεις προστάξει

δικούς σου αγγέλους να με διαφυλάσσουν σε κάθε μου οδό,δεν είμαι μοναχός

Δεν θέλω πλέον να φοβάμαι φόβο νυκτερινό

ούτε την ημέρα απο τίποτα κακό

γαιτί έκανα τον Κύριο καταφύγιο

την ελπίδα μου την έχω στηρίξει σε Αυτόν

Αφου το ξέρω καλά πως Εσυ Ιησου γλυκέ είσαι κοντά μου

και φτάνει μόνο να σε φωνάξω,να έρθεις εδώ..να λάμψει το φως

Το φετινό καλοκαίρι ήταν ένα όμορφο καλοκαίρι..

• Για αρχή βρήκα αυτό το υπέροχο site..
• Απόκτησα καινούργια ενδιαφέροντα..
• Γνώρισα καινούργιους ανθρώπους..
• Μου αφιέρωσαν ένα τραγούδι..
• Μου χάρισαν ένα μικρό θεατράκι..
• Απόλαυσα την θάλασσα χωρίς έγνοιες..
• Αγάπησα πάλι τον εαυτό μου..
• Και μάζεψα τις δύναμεις μου για ένα όμορφο χείμωνα...