Η δολοφονία της γλώσσας οδηγεί στη λαϊκή υποταγή

…

Ο Δρόμος είχε τη δική του ιστορία, ήταν μια λέξη μοναχά “Ελευθερία”

Ο στόχος κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος είναι η υποταγή της πλειοψηφίας μέσω της στέρησης γνώσης και έκφρασης. Σε αυτό το πλαίσιο δράσης, το υπερόπλο που ονομάζεται γλώσσα πρέπει να παραμείνει κτήμα μιας Ελίτ. Οι μάζες πρέπει να στερηθούν τον τρόπο δημιουργικής και ελεύθερης έκφρασης ώστε η νόηση και η παιδεία τους να είναι απόλυτα ελεγχόμενες και στείρες. Γι’ αυτό παραδοσιακά κάθε προοδευτική κίνηση είχε ως βασικό αίτημα την παιδεία, όχι ως προς τα κονδύλια αλλά το δικαίωμα ελευθερης διακίνησης της Γνώσης.

Το φαινόμενο ελέγχου της ανθρώπινης επικοινωνίας είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Στην Ελλάδα όμως ο χώρος της παιδείας ήταν ανέκαθεν στο στόχαστρο για συγκεκριμένους λόγους που επικεντρώνονται στη ιδιαίτερη φύση της Ελληνικής γλώσσας:

Η ίδια πολιτική ακρωτηριασμού Εθνικών γλωσσών όπως είπαμε είναι παγκόσμια πρακτική εμπνευσμένη από την απάνθρωπη ιμπεριαλιστική Βρεταννική αποικιοκρατία που συνεχίζεται από την πλανητική πλέον αυτοκρατορία του καπιταλισμού. Ο άμεσος στόχος είναι εμφανής: Η αποδυνάμωση της ανθρώπινης έκφρασης και σκέψης δημιουργεί τον ιδεατό υπήκοο του νέου καθεστώτος όπου αυτοσκοπός είναι η ταύτιση της ευτυχίας όχι με τη δημιουργία αλλά την κατανάλωση. Ποιά πολυεθνική άραγε δεν θα ονειρευόταν ένα παγκόσμιο πελατολόγιο όπου η διανομή των προϊόντων της θα γινόταν χωρίς αντίδραση ή αμφισβήτηση;

Εκεί αποσκοπούσαν και οι εγκάθετοι της “διανόησης” με αριστερή προβιά που προσπάθησαν έντεχνα να συκοφαντήσουν την εκάστοτε Εθνική γλώσσα προσδίδοντας της ταξικό χαρακτήρα: Ο πλούτος της γλώσσας ταυτίστηκε με τον ταξικό πλούτο ενώ ο σωστός προλετάριος έπρεπε να χρησιμοποιεί την απλοποιημένη “προλεταριακή” γραμματική. Τι γελοίος τρόπος για την ηλιθιοποίηση και υποδούλωση της πλειοψηφίας!  Το επιχείρημα όχι μόνο αυτοαναιρείται με μια μελέτη της Ποντιακής ή της Κυπριακής διαλέκτου (τι πλούτος) αλλά και από την φύση της ταξικής πάλης με Μαρξιστική ή άλλη προσέγγιση.

Ο ίδιος ο Στάλιν το 1950 διαβλέποντας τη σύνδεση καπιταλισμού - εκφυλισμού της γλώσσας έγραψε:

“Δεν υπάρχει γλώσσα ταξική, γλώσσα του λαού παρά μόνον γλώσσα εθνική. Υπαρχει δημοτική που πρέπει σταδιακά να παραμεριστεί προς όφελος της ιστορικής εθνικής γλώσσας” και συμπληρώνει ” Ισχυρίζονται (οι εγκάθετοι) πως κάθε ταξική γλώσσα έχει την ταξική γραμματική της ήτοι προλεταριακή γραμματική και αστική γραμματική. Τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Στην εθνική γλώσσα υποτάσσονται οι διάλεκτοι ως κατώτερες μορφές“. (Περί Γλωσσολόγων, 28/7/1950).

Ιδιαίτερα γλώσσες όπως η Ελληνική και η Κινέζικη, οι μόνες ζώσες εδώ και 4,000 χρόνια σύμφωνα με τον Ισπανό ιστορικό Francisco Adrados, αποτελούν μήτρα δημιουργίας ευρύτερου πλέγματος γλωσσών που σε καμμία περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη Μητρική. Κατά τον Adrados οι περισσότερες γλώσσες του πλανήτη σήμερα θεωρουνται κρυφοελληνικές γεγονός που αποδεικνύεται από τα τμήματα Ελληνικών σπουδών ανά τον κόσμο.

Thomas Macaulay

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ιμπεριαλιστικού σχεδιασμού είναι η περίπτωση της Ινδίας και των Σανσκριτικών. Τα Σανσκριτικά είναι η μήτρα των 150 και πλέον διαλέκτων που ομιλούνται στην Ινδία και θα μπορούσε να είναι η ενωτική Λαϊκή γλώσσα, όπως ακριβώς έγινε στο Ισραήλ με την αρχαία Εβραϊκή). Εκεί ανέλαβε δράση ο βαρώνος Θωμάς Μακώλαιυ (Thomas Babington Macaulay, 1800 - 1859) ο αποκαλούμενος Πάπας της Βρεταννικής παιδείας των Ινδιών. Οργάνωσε την παιδεία της κατεχόμενης χώρας με σκοπό την κατασκευή μιας ελίτ Ινδών Εξευρωπαϊσμένων κλώνων. “Μιας τάξης ανθρώπων που θα είναι οι ενδιάμεσοι φορείς μεταξύ ημών, των επικυριάρχων και των εκατομμυρίων που διοικούμε“. Ένα “Κολωνάκι” λοιπόν με σκοπό να δυτικοποιήσει παιδεία, συνήθειες και ήθη. 

Αυτό ακριβώς το Κολωνάκι (με την ομώνυμη έδρα μάλιστα!) που κατασκευάστηκε στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, για το οποίο διατέθηκαν πακτωλοί χρημάτων με σκοπό την αντίστοιχη εξευτελιστική διάβρωση. Επιστρατεύτηκαν απίστευτες περσόνες τύπου Κωστόπουλου για να περάσουν ένα life - style γκλαμουριάς και αγαμίας με όπλο την αμορφωσιά. Το “θέλω να γίνω σιτάρ“, αστείρευτη πηγή γέλιου στις παλιές Ελληνικές ταινίες έγινε επίσημη γλώσσα του Αθηναϊκού νεοαστικού κράτους και προωθήθηκε στους ιθαγενείς με χάντρες (πολύχρωμα εξώφυλλα) και τσόντα. Καρπαζοεισπράκτορες και λοβοτομημένοι Αυνάνες καθιερώθηκαν σαν status symbol με κοινό παράγοντα την ακρωτηριασμένη δυνατότητα έκφρασης και άφθονο χρήμα. Αποτέλεσμα;

Σύμφωνα με πρόσφατη μέτρηση της Alco για το Ινστιτούτο επικοινωνίας, το 64,8% των κατοίκων της Αττικής χρησιμοποιεί ξενικές λέξεις στην καθημερινή του ομιλία! Το ποσοστό πέφτει αισθητά στην επαρχία, αλλά είπαμε, γεωγραφικό το “Κολωνάκι” των συμπλεγματικών.

Ποιά Αριστερά; Το υπόβαθρο αυτής της εξαθλίωσης είχε θεμελιωθεί νωρίτερα βέβαια με τις απίστευτες ενέργειες του 1910 αλλά κυρίως του 1976 όπου η Ελληνική Δεξιά έδειξε το απεχθές της πρόσωπο ακρωτηριάζοντας την Ελληνική γλώσσα με την προκλητική ανοχή της Αριστεράς. Μιας Αριστεράς που από θεματοφύλακας της ελεύθερης και ποιοτικής παιδείας, έγινε δεκανίκι του καπιταλισμού ακυρώνοντας αγώνες δεκαετιών. Το “ψωμί, παιδεία, ελευθερία” έγινε “φεράρι για τους πρυτάνεις, κλειστό πανεπιστήμιο και φασισμός στα ιδρύματα”. Το ταγάρι της Πόπης Τσουκάτου (αντιφασιστική, αντιιμπεριαλιστική πρωτοβουλία) έγινε Λουί Βιτόν και βόλτες μεταξύ Μυκόνου και Κολωνακίου. Powered by Siemens.

Το έγκλημα έγινε με την συνενοχή των καπηλευτών της γενιάς του Πολυτεχνείου και οδήγησε τον Κορνήλιο   Καστοριάδη να δηλώσει αηδιασμένος:  ” Αν δεν θέλετε κύριοι του υπουργείου να κάνετε φωνητική ορθογραφία τότε πρέπει να αφήσετε τους τόνους και τα πνεύματα γιατί αυτοί που τους βάλανε ήξεραν τι έκαναν. Δεν υπήρχαν στα αρχαία Ελληνικά γιατί απλούστατα υπήρχαν μέσα στις ίδιες τις λέξεις. Αυτά τα κτήνη, τα τετράποδα που έκαναν αυτές τις μεταρρυθμίσεις δεν ξέρουν τι είναι γλώσσα. Η κατάργηση των τόνων και των πνευμάτων είναι η κατάργηση της ορθογραφίας που τελικά είναι η καταστροφή της συνέχειας. Ήδη τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν Καβάφη, Σεφέρη, Ελύτη γιατί αυτοί είναι γεμάτοι από τον πλούτο των αρχαίων Ελληνικών. Δηλαδή πάμε να καταστρέψουμε ότι χτίσαμε. Αυτή είναι η δραματική μοίρα του σύγχρονου Ελληνισμού”. Βόλος, 1989.

Επιμένουμε σε αυτή τη χώρα να ζούμε σε έναν μίζερο μικρόκοσμο με μίζερες επιδιώξεις που συνεπάγονται μίζερα όνειρα. Έτσι και στο θέμα της ΕΕ δεν έχουμε αντιληφθεί ότι είμαστε ένα παράρτημα μιας πολυεθνικής που αν θέλει να έχει τη στοιχειώδη ευημερία για τους πολίτες της πρέπει να αγωνιστεί για το εδώ μαγαζί και όχι για τις ιδεοληψίες ή τα κομματικά συμφέροντα του καθενός. Τρανταχτό παράδειγμα των αρλεκίνων που στέλνουμε στην Ευρωβουλή (και φαίνεται μας αντιπροσωπεύουν επάξια) είναι η αντίδραση των Ελλήνων ευρωβουλευτών στην πρόταση Ισπανών (!!) συναδέλφων τους να ψηφιστεί η Αρχαία Ελληνική ως επίσημη γλώσσα της ΕΕ. Την αγνόησαν επιδεικτικά και τις τρεις φορές που κατατέθηκε!

Ναι μεν ο επερχόμενος παγκόσμιος πολιτισμός αποσκοπεί στην επιβολή μιας παγκόσμιας γλώσσας, είναι όμως στο χέρι μας, στην καθημερινότητα μας να δράσουμε όχι ως ανάχωμα αλλά ως δημιουργοί και ενεργοί φορείς ενός πολιτισμού βασιζόμενου στην Ανθρωπιστική παιδεία που μας έχουν στερήσει. Και ο αγώνας αυτός είναι απλός, καθημερινός και όμορφος.

Διαβάστε επίσης: Γλώσσα: το ανίκητο υπερόπλο

Πηγές:

Αντώνης Κουνάδης, Η Ελληνική γλώσσα ανά τον κόσμο: παρελθόν, παρόν και μέλλον.

Εφημερίδα “Το Παρόν”

“Ενδιάμεση Περιοχή”, τ. 12, 1999

Δημήτρης Κιτσίκης, “Για μια παγκόσμια Γλώσσα”, π. Τρίτο Μάτι, τ.168

Ο Χριστός ως Επαναστάτης

(Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτςς)

[...] Ας δούμε τώρα τι λέει σχετικά με την επανάσταση ενάντια στο κακό, κοινωνικό, πολιτικό, ηθικό ένας Ορθόδοξα Χριστιανός επίσκοπος.

Λέει, λοιπόν, ο κάτωθε επίσκοπος, δάσκαλος πανεπιστημιακός και Άγιος:

(Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

“Ο Χριστός δεν σήκωνε εξεγέρσεις ενάντια στην εξουσία του κράτους, με στόχο μία εφήμερη αλλαγή τοπικής σημασίας· ο Χριστός εργαζόταν για μια επανάσταση που είχε ως στόχο την καθολική παγκόσμια ανατροπή. Ο Χριστός δεν δημαγωγούσε ενάντια στις δυναστείες του Ηρώδη και του Αυγούστου-αυτή θα ήταν μια μικρή “αντάρτικη” δουλειά-αλλά έθετε τα θεμέλια σ’ένα πολύ μεγαλύτερο έργο. Πήγε πέρα και βαθύτερα απ’όλους τους επαναστάτες του κόσμου. Στο δένδρο του κακού δεν κλάδευε κλαριά και δεν καθάριζε τα φύλλα, αλλά έβαζε το τσεκούρι στην ίδια τη ρίζα. Δεν βιαζόταν να δει γρήγορα την επιτυχία του έργου Του[...]

“Επαναστατήστε πρώτα εναντίον του εαυτού σας και ύστερα ενάντια στον κόσμο”-αυτό το μήνυμα θα μπορούσε να βγει από το κύριο κήρυγμα του Χριστού. Τούτο ήταν το εργαλείο για λάξευμα και για λείανση.[...]

(σσ.42-47, Αργά βαδίζει ο Χριστός, εκδ. Εν πλω, 2008)

http://philalethe00.wordpress.com/

Υπέροχο, Σέρβικο Αναστάσιμο τραγούδι, από την ορχήστρα ”Stupovi”, με τη συμμετοχή πολλών λαοφιλών Σέρβων καλλιτεχνών.

Η ζωή εν τάφω
κατετέθης, Χριστέ,
και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο,
συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σήν.

Η ζωή πως θνήσκεις;
πώς και τάφω οικείς;
του θανάτου το βασίλειον λύεις δε
και του Άδου τους νεκρούς εξανιστάς.

Μεγαλύνομέν σε,
Ιησού Βασιλεύ,
και τιμώμεν την ταφήν και τα πάθη σου,
δι' ων έσωσας ημάς εκ της φθοράς.

[...]

Μετά των κακούργων
ως κακούργος, Χριστέ,
ελογίσθης δικαιών ημάς άπαντας,
κακουργίαις του αρχαίου Πτερνιστού.

Ο ωραίος κάλλει
παρά πάντας βροτούς
ως ανείδεος νεκρός καταφαίνεται,
ο την φύσιν ωραΐσας του παντός.



Δακρυρρόους θρήνους
επί σε η Αγνή
μητρικώς, ω Ιησού, επιρραίνουσα,
ανεβόα πως κηδεύσω σε, Υιέ;

[...]

Christ Carrying the Cross, 
El Greco (Domenikos Theotokopoulos) (Greek, 1541–1614)

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…»

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς.
Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.
Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.
Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας.
Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου.
Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.
Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.

 (Απαγγελία Νικήτας Τσακίρογλου.
Ψαλτική Πέτρος Γαϊτάνος.)

Εφτά μικρά, πανέμορφα και ανυπεράσπιστα σκυλάκια, που μόνο το βλέμμα τους όταν τα παίρνουν αγκαλιά περαστικοί, δείχνει την ευγνωμοσύνη τους σε όσους του δίνουν μια μικρή ελπίδα για αγάπη και ζωή.

Η μαμά τους δεν τα κατάφερε μετά την γέννα και αυτή τη στιγμή κινδυνεύουν να τα πατήσουν ασυνείδητοι οδηγοί ή ακόμα και να τα δηλητηριάσουν.

Υιοθετήστε τα και χαρίστε τους ένα ζεστό σπίτι και κυρίως μια ζεστή αγκαλιά… Δώστε τους την ευκαιρία να μεγαλώσουν…σας χρειάζονται.

Επικοινωνια: koutavoulias@gmail.com

Βρείτε τα στην οδό Χρυσανθέμων 60, στον Γέρακα.

Δείτε στον χάρτη πως θα έρθετε εδώ

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!

Ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως

και ο αρχηγός της αστυνομίας

"έσπασαν" και ρήμαξαν το Κολωνάκι.

Το καραγκιοζιλίκι του Κολωνακίου

και οι τραγικές συνέπειές του.

Η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας και όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουμε, τόσο το καλύτερο για εμάς. Ελάχιστοι μήνες πέρασαν από τα θλιβερά "Δεκεμβριανά", που έβαλαν φωτιά στο κέντρο της Αθήνας και ήρθαμε αντιμέτωποι με ένα ανάλογο φαινόμενο —έστω και μικρότερης κλίμακας—. Ακόμα αποκαθίστανται οι προηγούμενες ζημιές και ξαφνικά προέκυψαν νέες. Με την επιδρομή στο Κολωνάκι γίναμε μάρτυρες γεγονότων, τα οποία αψηφούν τη λογική. Τη λογική ακόμα κι αυτών που επιδίδονται σε τέτοιου είδους καταστροφικές ενέργειες. Μιλάμε δηλαδή για παράλογα πράγματα. Ακόμα και το "αντάρτικο" πόλεων έχει κάποια λογική, την οποία πρέπει να τη σέβονται αυτοί οι οποίοι επιδίδονται σ' αυτό και βεβαίως θέλουν ν' αποφύγουν τη σύλληψη. Μια λογική, η οποία στη περίπτωση του Κολωνακίου έδειξε με τον πιο "εκκωφαντικό" τρόπο την απουσία της.

Δεν είναι δυνατόν να γίνεται μια τέτοια καταδρομική "επίθεση" μέρα μεσημέρι στην πρωτεύουσα ενός οργανωμένου κράτους. Αυτά δεν συμβαίνουν ούτε στην πιο απίθανη "Μπανανία" της υποσαχάριας Αφρικής. Δεν συμβαίνουν, όχι επειδή δεν το επιθυμούν οι "καταδρομείς" της αναρχίας και του χάους, αλλά επειδή δεν υπάρχει η μαθηματική πιθανότητα να επιτύχουν τον στόχο τους, χωρίς να συλληφθούν. Απλά πράγματα. Όταν έχεις ως πρόθεσή σου να προβείς σε ενέργειες, οι οποίες αποσκοπούν αποκλειστικά στην πρόκληση υλικών καταστροφών, πηγαίνεις στη λιγότερο αστυνομευμένη περιοχή και όχι το αντίθετο.

Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για λογική. Στην περίπτωση του Κολωνακίου ακόμα και αυτή η λογική του "αντάρτικου" παραβιάστηκε. Για να έχουμε όμως αυτήν την ανεξήγητη και αναπάντεχη "επιτυχία" των "ανταρτών", κάτι άλλο συμβαίνει πέρα από το προφανές. Συμβαίνει αυτό το οποίο πολλοί Έλληνες πλέον υποψιάζονται. Ήταν "στημένη" η επιχείρηση από αυτούς, που έχουν λόγο να παρουσιάζουν την Ελλάδα σαν μια εκτός ελέγχου "Μπανανία". Αυτούς, που παίρνουν την παραμικρή αρνητική είδηση που αφορά την Ελλάδα και την κάνουν παγκόσμια είδηση, για να "δείξουν" στο παγκόσμιο ακροατήριο ότι είμαστε μια ανεξέλεγκτη "Μπανανία", η οποία αποτελεί τον αδύναμο "κρίκο" της ασφάλειας των "πολιτισμένων". Αυτούς, που "προφητεύουν" εξελίξεις και επεισόδια πριν καν τα γνωρίσουν αυτοί οι οποίοι τα προκαλούν. Στην περίπτωσή μας …οι Βρετανοί.

Ο θυμόσοφος λαός λεει ότι …όποιος βιάζεται σκοντάφτει. Όποιος ενεργεί κάτω από την πίεση του χρόνου, κάνει λάθη. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε αλλεπάλληλα λάθη των Βρετανών. Είναι προφανές πλέον ότι έκαναν λανθασμένη εκτίμηση στον χρόνο επέμβασης στην Ελλάδα και το ακόμα χειρότερο είναι ότι, ακόμα κι όταν επενέβησαν, δεν είχαν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Στα "Δεκεμβριανά" απέτυχαν να παρασύρουν τον ελληνικό λαό σε γενική αναρχία και χάθηκε η ευκαιρία τους να τον αιφνιδιάσουν. Ταυτόχρονα η ραγδαία και απρόβλεπτη γι' αυτούς επιδείνωση της παγκόσμιας οικονομικής κατάστασης έχει αρχίσει να ρίχνει τη "σκιά" της σε όλα τα κράτη και άρα έκανε ακόμα πιο πιεστική την κατάσταση γι' αυτούς.

Οι Βρετανοί βιάζονται να "κλείσουν" το θέμα της Ελλάδας πριν ξεσπάσουν ανάλογα φαινόμενα "αναρχίας" και στον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο …και όσοι βιάζονται κάνουν λάθη. Βιάζονται να εκμεταλλευτούν την οικονομική κρίση της πατρίδας μας, για να βάλουν νόμιμα "πόδι" στην Ελλάδα, πριν αυτή η κρίση γενικευτεί και δεν δικαιολογεί ειδικές "επεμβάσεις" σε κανένα σημείο του κόσμου και άρα και στην Ελλάδα. Από τη στιγμή όμως που ενεργούν κάτω από την πίεση του χρόνου, τα περιθώριά τους είναι περιορισμένα. Μετά την αποτυχία τους στα "Δεκεμβριανά", δεν έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν απλά να "ωριμάσουν" οι καταστάσεις, ώστε να επανέλθουν.

Θα πρέπει να δημιουργήσουν αυτές τις καταστάσεις εκ του μηδενός και αυτό είναι δύσκολο. Από τη στιγμή που ήθελαν πάση θυσία να εξασφαλίσουν τη δυνατότητα να "εισβάλουν" στην Ελλάδα "εδώ και τώρα", αναγκαστικά άρχισαν να παίρνουν ρίσκα. Τέτοιο ρίσκο ήταν και η πομπωδώς αφελής ενέργειά τους να "αυτοπροσκαλεστούν" εξαιτίας των "ταραχών" στο Κολωνάκι. Αυτά είναι λάθη, τα οποία μπορεί να είναι καθοριστικά, γιατί αποκαλύπτουν πράγματα. Αποκαλύπτουν τους κρυφούς στόχους και το χειρότερο ακόμα είναι ότι αποκαλύπτουν τα πρόσωπα με τα οποία συνεργάζονται οι Βρετανοί στην Ελλάδα και τα οποία τους εξυπηρετούν.

Κατ’ αρχήν ήταν βλακώδης η "παράσταση" αναρχίας στο Κολωνάκι, γιατί, έτσι όπως αυτή σχεδιάστηκε και στη συνέχεια εξελίχθηκε, ήταν εύκολα αντιμετωπίσιμη στο αστυνομικό επίπεδο και αυτοί οι οποίοι την "έστησαν" ανάγκασαν την ελληνική αστυνομία να εκτεθεί. Να εκτεθεί όμως σε τέτοιον βαθμό, που αυτό να λειτουργεί εις βάρος αυτών που την "έστησαν" και όχι εις βάρος της ίδιας αστυνομίας. Μια αστυνομία, όσο ανίκανη και αν εμφανίζεται ότι είναι, μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοιου είδους επεισόδια. Κανένας δηλαδή δεν πιστεύει ότι η ελληνική αστυνομία δεν μπορούσε ν' αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο συμβάν. Όλοι πλέον είναι βέβαιοι ότι κάποιοι "υψηλά" ιστάμενοι δεν αφήνουν την αστυνομία να δράσει ακόμα και στα πιο απλά.

Αυτά τα προφανή είναι επικίνδυνα γι' αυτούς. Αποκαλύπτουν τον βασικό τους στόχο, που είναι η δυσφήμιση της ελληνικής αστυνομίας, προκειμένου ν' αποκτήσουν το "άλλοθι" να σπεύσουν να μας "βοηθήσουν". Αποκαλύπτουν όμως και τον ρόλο της σημερινής πολιτικής και υπηρεσιακής ηγεσίας της αστυνομίας. Αποκαλύπτεται με στοιχεία πλέον ότι υπάρχει στενή σχέση αυτής της ηγεσίας με το παρακράτος των Άγγλων. Το παρακράτος των δοσίλογων, των μαυραγοριτών και των γερμανοτσολιάδων. Το παρακράτος, το οποίο μετά τον εμφύλιο και υπό τις ευλογίες τους κυβερνάει μόνιμα την Ελλάδα. Γιατί; Γιατί τους ανάγκασε να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα με έναν τρόπο τουλάχιστον βλακώδη. Τους ανάγκασε να "ξεχάσουν" τον ρόλο τους και την επαγγελματική τους εξειδίκευση και να μιλήσουν σαν να είχαν διαφορετικές ιδιότητες.

Τι σημαίνουν πρακτικά αυτά; Θα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, για να έχει ο αναγνώστης μια πλήρη εικόνα της κατάστασης. Στο Κολωνάκι είχαμε ένα βίαιο συμβάν με πολίτες να εγκληματούν επιδιδόμενοι σε καταστροφές περιουσιών συμπολιτών τους και το οποίο συμβάν ήταν μέσα στα πλαίσια της δικαιοδοσίας —και βέβαια των δυνατοτήτων— της αστυνομίας ν' αντιμετωπίσει. Με απλά λόγια …κάποιοι αλήτες έσπασαν και ρήμαξαν τα μαγαζιά σε μια από τις πιο κεντρικές και υποτίθεται από τις πιο καλά φυλασσόμενες περιοχές της πρωτεύουσας και παρ' όλα αυτά δεν συνελήφθησαν, για να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Μια ντουζίνα εγκληματιών έδρασε ανεμπόδιστα σε μια περιοχή, στην οποία περιφέρονται σε καθημερινή βάση εκατοντάδες αστυνομικοί.

Αντί να δούμε λοιπόν το εύκολο και το προφανές για την αστυνομία και το οποίο ήταν η άμεση σύλληψή τους, ακούσαμε παπαρολογίες περί κυκλωτικών κινήσεων και άλλων ηλιθιοτήτων. Ακούσαμε παπαρολογίες περί εντολών απομάκρυνσης των υπαρχόντων αστυνομικών, για να μην υπάρξουν θύματα κλπ.. Γιατί τα θεωρούμε όλα αυτά άνευ ουσίας παπαρολογίες; Γιατί απλούστατα όλα αυτά δεν έχουν σχέση με την αστυνομική λογική. Κάποιοι ξέχασαν ότι είναι αστυνομικοί και μιλούσαν σαν στρατιωτικοί. Σαν Ναπολέοντες συγκεκριμένα. Η αστυνομία δεν έχει ως ρόλο της να συγκρούεται με τις διάφορες ομάδες ταραξιών. Δεν πληρώνεται για να τους νικά. Οι στρατοί είναι εκείνοι οι οποίοι νικούν όμοιους αντιπάλους τους και η αστυνομία δεν είναι στρατός. Η αστυνομία πληρώνεται κατ' αρχήν για ν' αποκαλύπτει τις ταυτότητες των εγκληματιών και κατόπιν για να τους συλλαμβάνει και να τους οδηγεί στη δικαιοσύνη.

Αν, για παράδειγμα, μια τούρκικη στρατιωτική μονάδα παραβιάσει τα σύνορα και εισέλθει στην επικράτειά μας, η αντιμετώπισή της είναι πολύ συγκεκριμένη. Θα απομακρυνθούν οι μεμονωμένοι στρατιώτες μας από τη περιοχή —για να προστατευτούν οι ίδιοι— και εναντίον της θα κινηθεί μια οργανωμένη μονάδα, προκειμένου να δώσει τη μάχη της. Θα εφαρμοστούν πράγματι στρατηγικές "κυκλωτικές", προκειμένου να εξουδετερωθούν οι εχθροί. Είναι υποχρεωτικό να γίνει αυτό, γιατί αυτή είναι η λογική του στρατού. Οι εισβολείς έχουν ως στόχο να κατακτήσουν έναν χώρο και είναι αποφασισμένοι να σκοτώσουν γι' αυτό. Αντιμετωπίζονται ως εισβολείς και νομιμοποιούν τη βία των αμυνομένων. Οι μεμονωμένοι στρατιώτες απομακρύνονται από την περιοχή, όχι για να μην σκοτώσουν κάποιους από αυτούς τους εχθρούς, αλλά για να μην σκοτωθούν οι ίδιοι από τους εχθρούς. Αν ένας από αυτούς μπορούσε να σκοτώσει μόνος του όλους τους εισβολείς, θα έπαιρνε την εντολή να το κάνει.

Τι σχέση έχει αυτό το συμβάν με αυτό του Κολωνακίου; Βγήκαν οι αλήτες να κατακτήσουν το Κολωνάκι; Βγήκαν οι αλήτες να σκοτώσουν όποιους πολίτες αντιστέκονταν; Βγήκαν οι αλήτες, για να συγκρουστούν σε τακτική μάχη με τα όργανα της Πολιτείας; Όχι βέβαια. Βγήκαν, για να κάνουν φθορές. Παραβίαζαν συγκεκριμένες διατάξεις του κοινού νόμου. Βγήκαν με βαριοπούλες στα χέρια και όχι με πιστόλια. Άρα; Άρα έπρεπε ν' αντιμετωπιστούν με την αστυνομική λογική. Τι λεει αυτή η λογική; Ότι με την απλή εμφάνιση της αστυνομίας έπρεπε να τελειώσουν όλα. Σ' αυτήν την περίπτωση δεν απομακρύνεις τον μεμονωμένο αστυνομικό, ο οποίος τυγχάνει να είναι παρών. Σ' αυτήν την περίπτωση κάνεις το ακριβώς αντίθετο και μεταφέρεις όσο το δυνατόν ταχύτερα έναν αστυνομικό κοντά στο συμβάν. Τον όποιο αστυνομικό βρίσκεται πλησιέστερα στην περιοχή.

Από τη στιγμή λοιπόν που εμφανίζεται η αστυνομία —έστω και με έναν άνδρα— η "παράσταση" τελειώνει. Γιατί; Διότι, αν δεν τελειώσει, αυτό είναι εις βάρος των ταραξιών. Αν οι ταραξίες έχουν μια πιθανότητα διαφυγής, αυτή είναι να διαφύγουν αμέσως πριν γίνουν αντικείμενο "μελέτης" από τον αστυνομικό. Πριν "καταμετρηθούν", "αναγνωριστούν" ή προβλεφθούν οι κινήσεις διαφυγής τους. Πριν προλάβουν να έρθουν ενισχύσεις, οι οποίες έχουν σίγουρα κληθεί. Για τους κοινούς ταραξίες δηλαδή ισχύει το …ό,τι προλάβουν να κάνουν, το κάνουν πριν εμφανιστεί έστω και ένας αστυνομικός. Αν εμφανιστεί ένας τέτοιος, αναγκαστικά μπαίνει τέλος στη δραστηριότητά τους. Γιατί; Διότι ακόμα και ένας αστυνομικός έχει τη δυνατότητα να τους αντιμετωπίσει. Να τους αντιμετωπίσει αστυνομικά και όχι να τους νικήσει στρατιωτικά.

Για να το κατανοήσει κάποιος αυτό, θα πρέπει να το αναλύσουμε. Από τη στιγμή που σε ένα τέτοιο συμβάν εμφανίζεται η αστυνομία —έστω και με έναν άνδρα—, η ομάδα των ταραξιών έχει δύο επιλογές μπροστά της. Είτε παραμένει ενωμένη —διατηρώντας το πλεονέκτημα έναντι του αστυνομικού— είτε διαλύει και τα ανεξάρτητα πλέον μέλη της προσπαθούν να διαφύγουν, έχοντας όμως, ως μονάδες, την "υπεροχή" του εκπαιδευμένου και οπλισμένου αστυνομικού εις βάρος τους.

Αν δεν διαλύσουν με την εμφάνιση του αστυνομικού, είναι θέμα χρόνου να την πατήσουν. Γι' αυτόν τον λόγο πάντα οι κοινοί κακοποιοί και άρα και οι καταστροφείς ταραξίες χρησιμοποιούν "τσιλιαδόρους". Τους συμφέρει να δουν πρώτοι το "όργανο", πριν τους δει αυτό. Αν δεν διαλύσουν από την πρώτη στιγμή, ό,τι και να επιλέξουν στη συνέχεια να κάνουν, είναι γενικά εις βάρος τους. Αν παραμείνουν ενωμένοι και θελήσουν να διατηρήσουν το πλεονέκτημά τους, ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος τους. Το έναν αρχικά αστυνομικό θα τον πλαισιώσει ακόμα ένας συνάδερφός του και αυτούς θα τους πλαισιώσουν άλλοι. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο οι ταραξίες θα χάσουν το αρχικό πλεονέκτημά τους και άρα δεν θα υπερτερούν σε αριθμό. Θα συλληφθούν από δυνάμεις οι οποίες υπερέχουν αριθμητικά και είναι οπλισμένες.

Αν επιλέξουν να διαλυθούν εκ των υστέρων και πάλι δύσκολα θα καταφέρουν να διαφύγουν. Γιατί; Διότι διάλυση σημαίνει ότι θα ακολουθήσει ένα κυνηγητό. Θα γίνει ό,τι γίνεται στη ζούγκλα. Τι γίνεται στη ζούγκλα; Επίδειξη εγωισμών και ικανοτήτων; Όχι βέβαια. Ο θηρευτής επιλέγει το πιο αδύναμο από τα θηράματα. Αυτό το οποίο θεωρεί ότι είναι πιο κοντά στα μέτρα του. Το ίδιο θα κάνει και ο αστυνομικός. Θα επιλέξει αυτόν που είναι του "χεριού" του. Τον πιο καχεκτικό. Τον πιο αδύναμο. Τον πιο μεθυσμένο. Αυτόν που κουτσαίνει. Αυτόν θα καταδιώξει.

Ένας και μόνον να πιαστεί μετά από αυτήν την εύκολη "man to man" καταδίωξη και είναι σαν να πιάστηκαν όλοι. Απλά ο ένας από αυτούς θα συλληφθεί επ’ αυτοφώρω και όλοι οι άλλοι θα συλληφθούν στα σπίτια τους. Απλά πράγματα. Αρκεί να πιαστεί ένας και η αστυνομία έχει τον "τρόπο" της να μάθει τα ονόματα των υπολοίπων. Μετά θα τρέχουν οι μανάδες να κλαίνε στα αστυνομικά τμήματα. Μετά θα τρέχουν οι δικηγόροι να συμπληρώνουν την απαραίτητη "χαρτούρα". Μετά θα δηλώνουν στην τηλεόραση οι γείτονες την "έκπληξή" τους για τα "καλά" παιδιά, τα οποία ποτέ δεν είχαν δώσει δείγματα "κακής" συμπεριφοράς.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Σε τέτοιες περιπτώσεις η συμπεριφορά του αστυνομικού είναι συγκεκριμένη. Πλησιάζει το συμβάν σε απόσταση αρκετά κοντινή ώστε να γίνει αντιληπτός, αλλά αρκετά μακρινή ώστε να μην εμπλακεί σε σύγκρουση. Όταν τον πλησιάζουν ν' απομακρύνεται και όταν απομακρύνονται να τους πλησιάζει. Παραμένει σ' αυτήν την απόσταση, για να τους "αποψιλώσει" από επιλογές. Αν καταφέρει και τους πλησιάσει πριν πάρουν την άμεση και σωτήρια γι' αυτούς απόφαση να διαλυθούν αμέσως, στόχος του γίνεται να τους "ροκανίσει" τον κρίσιμο χρόνο στον οποίο έχουν αυξημένες πιθανότητες να διαφύγουν.

Αυτό είναι το ζητούμενο σ' αυτήν την περίπτωση. Να καθυστερήσουν στη λήψη αποφάσεων. Αν παραμείνουν ενωμένοι, κακό του κεφαλιού τους, γιατί θ' αρχίσουν να πυκνώνουν οι ένστολοι "παρατηρητές". Αν διαλύσουν, κάποιος από αυτούς θα την "πατήσει". Είτε ο πρώτος που θα επιχειρήσει τη διάσπαση είτε ο τελευταίος που θα μείνει, κάποιος θα συλληφθεί. Όσο καθυστερούν χάνουν ακόμα και την "πολυτέλεια" της "man to man" καταδίωξης. Όσο καθυστερούν, τόσο το παιχνίδι θα γίνεται "many man to man". Από τη στιγμή που δεν αντιλήφθηκαν πρώτοι τον αστυνομικό για να την "κοπανήσουν", την πάτησαν.

Έγινε τίποτε από αυτά στο Κολωνάκι; Στο καλά φυλασσόμενο Κολωνάκι των εκατοντάδων αστυνομικών; Εκεί κάποιοι αλήτες έσπασαν και ρήμαξαν οργανωμένα και διέφυγαν οργανωμένα. Οι υπάρχοντες αστυνομικοί απομακρύνθηκαν από το συμβάν και τα "στρατιωτικά" ΜΑΤ έφτασαν καθυστερημένα και δεν τους "πρόλαβαν". Όλα δηλαδή έγιναν λάθος. Γιατί ήταν τόσο σημαντικό που καθυστέρησαν τα ΜΑΤ, ώστε εκεί να εστιάζεται το ενδιαφέρον των πάντων; Τι θα έκαναν δηλαδή τα ΜΑΤ, αν πήγαιναν εκεί εγκαίρως; Πόλεμο; Αυτός είναι ο ρόλος τους; Να σκοτώσουν πολίτες; Όχι βέβαια. Αστυνομικές δυνάμεις είναι. Δεν σκοτώνουν πολίτες, ακόμα κι όταν αυτοί είναι εγκληματίες. Ακόμα κι αν εκείνη τη δεδομένη στιγμή εγκληματούν. Οι αστυνομικές δυνάμεις συλλαμβάνουν εγκληματίες, για να τους οδηγήσουν στη δικαιοσύνη. Άρα; Άρα τα ΜΑΤ καλά έκαναν και δεν έφτασαν εγκαίρως στον χώρο των επεισοδίων, γιατί δεν είχαν λόγο να πάνε εκεί. Έπρεπε εξ’ αρχής να πάνε εκεί όπου θα είχαν ρόλο και άρα αστυνομικό νόημα να πάνε.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Τα ΜΑΤ δεν είναι στρατιωτικές δυνάμεις, που δίνουν μάχες σώμα με σώμα. "Δομικό υλικό" είναι. "Μονοδρομήσεις" φτιάχνεις μ' αυτά. Χτίζεις σιδερένιες "μάντρες" εκεί όπου φυσιολογικά υπάρχουν δρόμοι. Χτίζεις σιδερένια "κάγκελα" εκεί όπου φυσιολογικά υπάρχουν πόρτες. Γιατί; Για να μην μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν αυτοί οι οποίοι τα χρειάζονται, προκειμένου να διαφύγουν μαζικά. "Μαντρώνεις" έναν μεγάλο χώρο και απλά δημιουργείς κλειστό "γήπεδο", για να κάνει τη δουλειά της η υπόλοιπη αστυνομία. Τα γκλομπ των ΜΑΤ δεν είναι για να χτυπάνε πολίτες. Τα γκλομπ κάνουν τη δουλειά τους ακόμα κι όταν δεν χρησιμοποιούνται. Τα γκλομπ είναι απλά τα αγκαθωτά "σύρματα" αυτής της αδιαπέραστης "μάντρας". Αυτές οι "μάντρες" ανοίγουν και κλείνουν όποτε το επιθυμεί η αστυνομία.

Όλα αυτά τα οποία βλέπουμε δηλαδή με τις αθλιότητες των τελευταίων ταραχών, της κατάχρησης του πανεπιστημιακού ασύλου, των συνεχών καταστροφών κλπ,. είναι εσκεμμένα λάθη της αστυνομίας του παρακράτους. Κάποιοι υψηλά ιστάμενοι παρακρατικοί χρησιμοποιούν τα ΜΑΤ με λανθασμένο τρόπο, γιατί αυτό τους εξυπηρετεί. Δημιουργούν συνθήκες σύγκρουσης μεταξύ πολιτών και οργάνων καταστολής και άρα δημιουργούν τα θεαματικά τηλεοπτικά πλάνα, που βολεύουν τα ξένα αφεντικά τους. Οι δήθεν ταραξίες καίνε και ρημάζουν όπου και όποτε το θελήσουν και μετά από μια δήθεν καταδίωξη τρέχουν και κρύβονται στο Πολυτεχνείο ή τη Νομική Σχολή. Πώς κατορθώνουν και μπαίνουν σ' αυτούς τους χώρους, όταν βρίσκονται εκτός; Όταν όλοι γνωρίζουν ότι εκεί θα καταλήξουν, γιατί δεν στήνουν μια "μάντρα" εκεί, για να μην μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι ταραξίες τους χώρους αυτούς;

Μια "μάντρα" με μόνιμη παρουσία στον χώρο όπου αυτή κρίνεται απαραίτητη. Ανοικτή όταν δεν υπάρχουν προβλήματα και κλειστή όταν διωκόμενες ομάδες ταραξιών τρέχουν να τον χρησιμοποιήσουν. Όποιος βρίσκεται μέσα στο Πολυτεχνείο ή στη Νομική, καλώς βρίσκεται και προστατεύεται από το άσυλο. Όποιος βρίσκεται μέσα δεν συμμετέχει σε καταστροφές και καλώς προστατεύεται. Όποιος βρίσκεται εκτός και καταδιώκεται, επειδή ακριβώς συμμετέχει, πώς καταφέρνει να μπει μέσα;

Απλά πράγματα. Ξεκινάνε ταραχές στην Αθήνα; Αυτόματα πρέπει μια "μάντρα" να κλείνει απ' έξω την "πόρτα" του Πολυτεχνείου και μια άλλη την "πόρτα" της Νομικής. Αν συμβεί αυτό, το έμψυχο δομικό "υλικό" έκανε το καθήκον του.

Απλά πράγματα. Μόνον με αυτόν τον τρόπο μπορεί να λειτουργήσει η δημοκρατία και οι πολίτες ν' απολαύσουν το θεμελιώδες δικαίωμα της μαζικής διαμαρτυρίας. Έχουμε χάσει πλέον την αίσθηση της λογικής. Στη Δημοκρατία διαδηλώνεις μαζικά τα αιτήματά σου και η "απειλή" που εκφράζεται απέναντι στην εξουσία είναι το επίσης μαζικό "μαύρισμά" της στις εκλογές. Δεν "απειλείς" την εξουσία με την καταστροφή των συμπολιτών σου. Δεν πιάνεις "όμηρους" τους συμπολίτες σου, προκειμένου να σε "ακούσει" η εξουσία. Αυτό γίνεται σήμερα.

Στις διαδηλώσεις παρεισφρέουν παρακρατικοί προβοκάτορες και δήθεν "απειλούν" την εξουσία με καταστροφές. Την "απειλούν" δήθεν βραχυπρόθεσμα με πέτρες και όχι μακροπρόθεσμα με ψήφους. Αυτό υπονομεύει όλη την προσπάθεια των διαδηλωτών. Το να διαδηλώνεις είναι αυτό το οποίο επιτρέπεται και όχι το να καταστρέφεις. Αυτοί οι οποίοι καταστρέφουν είναι οι προβοκάτορες και οι κομπλεξικοί. Καταστρέφουν, ώστε να αποσπάσουν την προσοχή του κόσμου από τα αιτήματα των διαδηλωτών και να τη στρέψουν στις καταστροφές. Καταστρέφουν, για ν' απαλλάξουν την εξουσία από την υποχρέωση να απαντήσει σε αυτά τα αιτήματα και να της δώσουν το "άλλοθι" να μας "προστατεύσει". Πλήρες "καπέλωμα" της διαδήλωσης.

Αυτό καταφέρνουν οι προβοκάτορες και αυτοί ανήκουν στο παρακράτος, το οποίο λυμαίνεται την εξουσία και αδικεί τους πάντες. Το παρακράτος ανακατεύει το καθαρό "νερό" της διαδήλωσης των πολιτών με το βρόμικο "νερό" του δικού του "βόθρου". Κάθε φορά που η αδικία "πλημμυρίζει" τους δρόμους με "νερό", το οποίο απειλεί να "πνίξει" την εξουσία, αυτοί ανοίγουν τους "βόθρους" και τη σώζουν. Αυτοί βάζουν τους έμμισθους και προνομιούχους "ταραξίες", για να χαλάσουν τις διαδηλώσεις των ανέργων και αδικημένων πολιτών. Τους δειλούς "ταραξίες". Εδώ βρίσκεται και το όλο μυστικό των καταστροφών. Αυτοί οι δειλοί κάνουν ό,τι κάνουν, επειδή εξασφαλίζουν την άμυνα του δειλού. Την άμυνα του "κοπαδιού". Την άμυνα της συλλογικής ευθύνης. Ενεργούν μαζικά και διαφεύγουν μαζικά, εξασφαλίζοντας την ανωνυμία τους και βέβαια την ατιμωρησία.

Με τον τρόπο αυτόν αποτελούν μόνιμο "εργαλείο" της παρακρατικής εξουσίας και ως αντάλλαγμα εισπράττουν "δωράκια" από αυτήν. Δωράκια πάσης μορφής και φύσεως. Από μια θέση στο δημόσιο μέχρι την "άδεια" να διακινούν ναρκωτικά. Όλα αυτά τα εξασφαλίζουν από τη δυνατότητα της μαζικής διαφυγής τους και άρα από την ατιμωρησία τους. Αυτό το "όπλο" πρέπει να στερηθούν, προκειμένου να σταματήσουν το προβοκατόρικο "έργο" τους. Πρέπει να στερηθούν τη δυνατότητα να καταστρέφουν οργανωμένα και να "γλιτώνουν" οργανωμένα. Γι' αυτόν τον λόγο πρέπει να τους στερηθεί η δυνατότητα εκμετάλλευσης του πανεπιστημιακού "ασύλου". Θέλεις να καταστρέψεις; Κατέστρεψε ό,τι θέλεις με ατομική ευθύνη.

Όταν ξεκινούν οι διαδηλώσεις, θα πρέπει να κλείνουν οι "πόρτες" του ασύλου και να παραδίδεται όλη η Αθήνα στη "διάθεση" των πολιτών της υγιούς διαμαρτυρίας και των "επαναστατών" της αθλιότητας. Όταν βγαίνουν οι πολίτες στο δρόμο, θα πρέπει να κλείνουν οι "παροχές" του παρακρατικού "βόθρου". Από εκεί και πέρα η αστυνομία έχει την "υπομονή" να κάνει τη δουλειά της. Πού θα πάνε οι προβοκάτορες καταστροφείς; Θα σπάσουν και θα ρημάξουν; Μετά τι θα κάνουν; Η αστυνομία θα τους παρακολουθεί διακριτικά. Θα τους δώσει τον "χρόνο" να σκεφτούν τι κάνουν και βέβαια και τις συνέπειες αυτών που κάνουν.

Όταν οι εγκληματίες θα κουραστούν, η αστυνομία θα είναι ξεκούραστη. Όταν θα "διαλύουν", η αστυνομία θα είναι ομαδοποιημένη. Πού θα πάνε όλοι αυτοί, αν δεν υπάρχει η ασφαλής "όαση" του ασύλου; Έξω από τα σπίτια τους θα τους συλλάβει η αστυνομία και όχι στην πλατεία Συντάγματος. Γιατί τα ΜΑΤ να κυνηγάνε τους προβοκάτορες; "Πλάτη" έπρεπε να έχουν το πανεπιστημιακό άσυλο τα ΜΑΤ και όχι "μέτωπο". Τζάμπα δηλαδή φυλάγουν τα ΜΑΤ τους "στόχους" των αναρχικών στο κέντρο της Αθήνας. Τις "λύσεις" των παρακρατικών "αναρχικών" έπρεπε να φυλάγουν και αυτό αρκούσε. Αν έχεις μόνιμα περικυκλωμένο το Πολυτεχνείο ή τη Νομική, ας τολμήσει κάποιος να κάνει οργανωμένη "επίθεση" σε "στόχους".

Σε τι θα εξυπηρετούσε δηλαδή να πάνε τα ΜΑΤ στο Κολωνάκι να συγκρουστούν με τους ταραξίες; Σε τι θα εξυπηρετούσε μια μάχη υπό τα σύμβολα της Gucci και της Dona Karan; Έξω από τη Νομική έπρεπε να πάνε κατ’ ευθείαν. Θα πήγαιναν οργανωμένες δυνάμεις εκεί όπου θα ακύρωναν την επιλογή των ταραξιών να διαφύγουν οργανωμένα. Εκεί όπου δεν μπορεί να τους σταματήσει ο απλός αστυνομικός όταν τους καταδιώκει. Θα μετακινούνταν πενήντα μέτρα από εκεί όπου στάθμευαν πριν τα επεισόδια. Έρποντας να πήγαιναν, θα προλάβαιναν να φτάσουν πριν τους ταραξίες. Θα στέκονταν έξω από τη Νομική, απλά για να τους στερήσουν την επιλογή να διαφύγουν οργανωμένοι. Εκεί θα στέκονταν και δεν θα έκαναν τίποτε άλλο. Ούτε θα προετοιμάζονταν για πόλεμο ούτε για κάτι άλλο. Απλά θα στέκονταν στην είσοδο της Νομικής. Αντί να καπνίζουν στην Ιπποκράτους, θα κάπνιζαν στη Σόλωνος. Αυτό αρκούσε.

Αν στέκονταν εκεί, θα ανάγκαζαν τους ταραξίες να την "πατήσουν", εφόσον θα τους στερούσαν τη δυνατότητα να διαφύγουν μαζικά. Θα τους ανάγκαζαν να διασπαστούν, προκειμένου να διαφύγουν. Θα τους ανάγκαζαν να διαλύσουν μέσα στο κέντρο της πόλης και με εκατοντάδες αστυνομικούς γύρω τους. Θα τους ανάγκαζαν να διαλύσουν ανάμεσα σε ένα πλήθος εξοργισμένων από τις καταστροφές τους πολιτών. Σε μια τέτοια περίπτωση θα έτρεχαν και δεν θα έφταναν. Θα γελούσε ο κάθε πικραμένος, αν έβλεπε τους "επαναστάτες" να τρέχουν με τις βαριοπούλες στα χέρια και πέντε αστυνομικούς πίσω από τον καθένα. Η "παράσταση" της δεκαετίας. Θα ξέβαφαν οι κουκούλες από τα δάκρυα. Θα ξεχείλωναν κάλτσες από τα ούρα του τρόμου. Τρικλοποδιές θα τους έβαζαν οι μαγαζάτορες, για να τους "μαγκώσουν" οι ίδιοι. Μόνοι τους θα έμπαιναν στα αστυνομικά τμήματα, για να γλιτώσουν από τη μανία του κόσμου.

Τι συμπέρασμα βγάζει ο αναγνώστης; Ότι στο Κολωνάκι δόθηκε μια "παράσταση" από το παρακράτος. Τα πάντα ήταν "στημένα" από το παρακράτος και άρα και την πολιτική και υπηρεσιακή ηγεσία, η οποία ελέγχει τη συμπεριφορά της αστυνομίας. Το παρακράτος έσπασε και ρήμαξε το Κολωνάκι. Ο υπουργός δημόσιας τάξης και ο αρχηγός της αστυνομίας έσπασαν και ρήμαξαν το Κολωνάκι. Αυτοί "αλυσόδεσαν" την αστυνομία, για να της δώσουν ευελιξία και απολεσματικότητα "τετραπληγικού". Γιατί είμαστε σίγουροι γι' αυτό που λέμε; Γιατί μόνον αυτοί μπορούσαν να εγγυηθούν στους "επαναστάτες" ότι, προκειμένου να τους διευκολύνουν, θα τα κάνουν όλα λάθος. Αυτοί μόνον μπορούσαν να εγγυηθούν στους δειλούς παρακρατικούς ότι δεν θα άφηναν την αστυνομία —παρ' ότι ήταν αναγκαστικά παρούσα στον συγκεκριμένο χώρο— να κάνει τη δουλειά της και ταυτόχρονα θα χρησιμοποιούσαν με "λάθος" τρόπο και τα ΜΑΤ.

Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι επωφελήθηκαν από αυτήν την κατάσταση; Ποιοι ήθελαν να παρουσιάσουν την Αθήνα σαν μια "Βαγδάτη", στην οποία μαίνονται ανεξέλεγκτες κοινωνικές συγκρούσεις και έχει διασαλευτεί η τάξη και η ασφάλεια των πολιτών; Ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι ήθελαν να παρουσιάσουν την Αθήνα σαν μια ανεξέλεγκτη βάση τρομοκρατικών οργανώσεων; Αυτοί οι οποίοι θέλουν να επέμβουν στην Ελλάδα, για να της "χαρίσουν" την τεχνογνωσία τους, προκειμένου να εξασφαλίσει την κοινωνική "ειρήνη" …Οι Βρετανοί. Οι σπασμένες τζαμαρίες του Κολωνακίου έφεραν ξανά τον "Σκόμπυ" στην Ελλάδα. Το παρακράτος έφερε τα "αφεντικά" του στην Ελλάδα.

Ολόκληρο κλιμάκιο της Σκότλαντ Γιάρντ ήρθε, για να μας δώσει τα "φώτα" του. Ο ίδιος ο αρχηγός της ήρθε. Από "ευαισθησία" για το θέμα. Από "αγάπη" για τους Έλληνες. Ήρθαν να μας δώσουν τα "φώτα" τους αυτοί οι οποίοι δεν μπόρεσαν στην πατρίδα τους να σώσουν ανθρώπους, που μερικές ημέρες πριν σκοτώθηκαν από πραγματικά επικίνδυνους Ιρλανδούς τρομοκράτες και όχι από τους καχεκτικούς "γνωστούς-αγνώστους" των βορείων προαστίων. Τους αμερικανοθρεμμένους γόνους του παρακράτους.

Τι έκαναν οι Βρετανοί μόλις ήρθαν; Εκτός από τις γνωστές και πάγιες διαπιστώσεις τους για έλλειψη τεχνικών μέσων, προκειμένου να μας φορτώσουν πανάκριβα τη "σαβούρα" τους, διαπίστωσαν και ελλείψεις στον τομέα των χειρισμών της αστυνομίας. Επειδή είναι "καλοί" άνθρωποι, μας έδωσαν απλόχερα τα "φώτα" τους. Έκαναν αυτό το οποίο συνέφερε τους ίδιους και ήταν το χειρότερο δυνατό για τον ελληνικό λαό. Δημιούργησαν συνθήκες, για να διευκολύνουν απόλυτα αυτό το οποίο τους εξυπηρετεί. Στην πραγματικότητα ενεργοποίησαν την επιχείρηση "Κόκκινη Προβιά", που στόχο έχει να αποσταθεροποιήσει το κράτος.

Έδωσαν κρατικά δικαιώματα σε παρακρατικούς. Έδωσαν αστυνομικές δυνατότητες σε "κουκουλοφόρους". Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Τι μας πρότειναν σαν λύση οι "ειδικοί"; Τη σύσταση δεκαμελών ομάδων, οι οποίες θα κινούνται ανεξάρτητα από την υπόλοιπη αστυνομία και στόχο θα έχουν να "νικήσουν" τις ομάδες των ταραξιών. Παντελώς λάθος, δηλαδή, σύμφωνα με αυτά που αναλύσαμε, εφόσον δεν συνάδουν με τη λογική της αστυνομίας. Τι θα κάνεις με τις δεκαμελείς ομάδες; Ομάδες καταδρομών, για να εμπλέκονται σε αψιμαχίες σώμα με σώμα με τον εχθρό μέσα στο κέντρο της Αθήνας; Τι δουλειά έχει η αστυνομία με τέτοιου είδους πρακτικές;

Όμως, το αστυνομικό αυτό "λάθος" δεν είναι μόνον μη αποδοτικό, αλλά και επικίνδυνο. Πού βρίσκεται το επικίνδυνο αυτού του "λάθους"; Αυτές οι ομάδες, με τον τρόπο με τον οποίο προβλέπεται να λειτουργούν, στην πραγματικότητα θα είναι ανεξέλεγκτες. Τι θα γίνει αν κάποιες από αυτές θα συντίθενται καθαρά από παρακρατικούς; Τι θα γίνει αν κάποιες από αυτές τις ομάδες παραδοθούν στον απόλυτο έλεγχο των Βρετανών "ειδικών"; Αυτό είναι το επικίνδυνο. Οι ίδιοι άνθρωποι, που σήμερα με ρίσκο εμφανίζονται ως "κουκουλοφόροι" —γιατί δεν μπορούν να δικαιολογήσουν στους συναδέρφους τους αστυνομικούς τη μαζική τους παρουσία σε έναν χώρο—, στο μέλλον δεν θα έχουν το ίδιο πρόβλημα. Θα κάνουν ό,τι θέλουν και θα δικαιολογούν την παρουσία τους. Θα κινούνται με την ασφάλεια του αστυνομικού εν υπηρεσία και θα κάνουν εκ του ασφαλούς τη δουλειά του κουκουλοφόρου.

"Διώκτες" και "διωκόμενοι" θα μπορούν να είναι τα ίδια πρόσωπα. Οι άνθρωποι, που θα τα σπάνε ως κουκουλοφόροι, θα είναι οι ίδιοι οι αστυνομικοί που θα φτάνουν πάντα "πρώτοι", αλλά "συμπτωματικά" χωρίς ποτέ να "προλαβαίνουν" τους ταραξίες. Κάτω από την ίδια στολή θα έχουν καί την αστυνομική ταυτότητα καί την "κουκούλα". Αν συμβεί αυτό, είναι θέμα χρόνου να σκορπίσουν τον τρόμο στο κέντρο της Πρωτεύουσας. Αν το παρακράτος αποκτήσει αστυνομικό "πάσο" για όλα τα "καυτά" σημεία της Πρωτεύουσας, απλά τελειώσαμε. Αν οι Βρετανοί αποκτήσουν τον άμεσο έλεγχο παρακρατικών ομάδων "καταδρομών", θα βάλουν "φωτιά" στην Αθήνα. Είναι θέμα χρόνου να τη μετατρέψουν σε ένα "φλεγόμενο" Μπέλφαστ. Θα επιβαρύνουν τη θέση της αστυνομίας με τα πλεονεκτήματα που παρέχει ο νόμος στην αστυνομία για να κάνει τη δουλειά της. Είναι θέμα χρόνου να μας κουβαλήσουν ένοπλους Βρετανούς για "βοήθεια".

Με τη γνώση όλων αυτών μπορούν να εξηγηθούν όλα τα ανεξήγητα που σήμερα συμβαίνουν. Μπορεί να καταλάβει κάποιος πώς είναι δυνατόν ο ανίκανος αρχηγός της Αστυνομίας, που λίγους μήνες πριν επέτρεψε σε μερικές δεκάδες ανθρώπων να κάψουν την Αθήνα, να παραμένει στη θέση του. Αυτός τους έκανε το μεγάλο "δώρο" και όπου υπάρχει τέτοιο υπάρχει και "αντίδωρο". Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι κερνούσε και άρα γνώριζε για την παραμονή του στη θέση του μία εβδομάδα πριν συγκληθεί η κυβερνητική επιτροπή κρίσεων, η οποία θα αποφάσιζε για την τύχη του. Από έναν τέτοιο αρχηγό τι μπορεί να περιμένει η ελληνική κοινωνία; Τα "λάθη" αυτού του αρχηγού ποιος θα τα φορτωθεί; Η αστυνομία. Ο βασικός στόχος δηλαδή του παρακράτους και των αφεντικών του. Στόχος τους είναι η δυσφήμησή της σε βαθμό τέτοιο, που να μονιμοποιεί και να νομιμοποιεί τη δική τους παρουσία στις πλατείες της πρωτεύουσας.

Είναι προφανές ότι κάποιοι στην Κατεχάκη έχουν ξεχάσει ότι έχουν ορκιστεί να υπακούνε στο Σύνταγμα και να υπηρετούν τον ελληνικό λαό. Έχουν μπερδέψει την έννοια της ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ με αυτήν της απλής παράβασης του καθήκοντος. "Ψιλά" γράμματα θα πει κάποιος. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Τα σημερινά "ψιλά" γράμματα μπορεί αύριο να γίνουν bold "κεφαλαία". Τα σημερινά χαμόγελα μπορεί αύριο να γίνουν κλάματα. Την εξουσία στη Δημοκρατία δεν την "παντρεύεσαι" και αν στηρίζεσαι στα μόνιμα προνόμια του "γάμου", κάνεις μέγα σφάλμα. Η εξουσία στη δημοκρατία αναζητά μόνιμα πιο νέους και όμορφους "εραστές" και αλίμονο στους "κερατάδες" του παρελθόντος.

Τραϊανού Παναγιώτης

Πρόεδρος του ΕΑΜ β’

"

Όσο κι αν με «συγκινεί» που επιτέλους μπήκε στο καθημερινό θεαματικό θεματολόγιο των Μίντια, ο εθνικός μας ποιητής, με αφορμή τη γνωστή δήλωση του Αλέκου Αλαβάνου και όσα αυτή παρήγαγε σε επίπεδο πολιτικής διελκυστίνδας, όμως αισθάνομαι υποχρεωμένος να δηλώσω και να καταγράψω στη συνέχεια πως η συγκίνηση αυτή έρχεται και χτυπάει απευθείας σε μια αίσθηση σιχαμάρας που νιώθω, από την ανατριχιαστική υποκρισία που περισσεύει σ’ αυτή την περίπτωση...

Και θα εξηγηθώ αμέσως και καθέτως, όπως σ’ όλη τη ζωή μου, πράττω και διαπράττω:

-----------------------------------------------------------------------------------------------------



ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ!

Αιδώς Αργείοι! Ο Σολωμός σας μάρανε! Και απευθύνομαι σε όλους εκείνους, πολιτικούς ανθρώπους, πνευματικούς ταγούς, εκπαιδευτικούς μέντορες, αναρχοσυνδικαλιστικοφλερτάροντες εργατοπατέρες, δημοσιογραφίσκους της δεκάρας, αργυρώνητους καθηγητάδες, επίορκους υπαλλήλους της Διοίκησης και αρκετές άλλες κατηγορίες γραικύλων και όχι Ελλήνων:

Τι δουλειά έχετε εσείς μωροί, με την Ποίηση κατ’ αρχήν, και τον Εθνικό Βάρδο μετά κι ακόμα περισσότερο με ό, τι η Μητέρα όλων των Τεχνών εκπροσωπεί, για τον ιερό ετούτο τόπο και την ιστορία του;

Εσείς δεν διαλύσατε τις βάσεις παιδείας; Εσείς δεν στείλατε τα ελληνόπουλα να διάγουν με εφτακόσιες λέξεις οπλισμό; Εσείς δεν οδηγήσατε τη μαθητιώσα και σπουδάζουσα νεολαία στην κατάντια εκείνη, όπου το 73% των παιδιών μας στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, να αγνοεί τα σημεία στίξεως και να μην μπορεί να αρθρώσει μια στοιχειώδη ακολουθία προτάσεων στον λόγο του; Εσείς δεν υπερασπίζεστε ως βασική γλώσσα κι όχι ως βοηθητικό εργαλείο, τα γλωσσοδιαστροφικά «γκρήκλις» με τα οποία πλημμύρισαν τα παιδιά μας κάθε παρουσία τους στο Διαδίκτυο;

------------------------------------------------------

ΟΛΙΓΟΓΡΑΜΜΑΤΟΙ, ΕΣΧΑΤΟΠΡΟΔΟΤΕΣ!

Εσείς δεν διαλύσατε κάθε ικμάδα πολιτισμού στη χώρα, εσείς δεν εξακολουθείτε ως αλητήριοι πελάτες των χουντικών «ιδεολογημάτων» να προβάλετε τον αηδιαστικό όρο «κουλτουριάρης» για κάθε Συνέλληνα που ακόμα διαβάζει ποίηση, που ακόμα ακούει καλή μουσική που ακόμα επιμένει και μελετάει την ιστορία της πατρίδας που ακόμα διατηρεί πνευματικούς δεσμούς με την ιστορική μνήμη των προπατόρων του;

Τι δουλειά έχετε εσείς, όποτε σας καπνίζει, και ανασύρετε τον Διονύσιο Σολωμό και τον ερμηνεύετε κιόλας και τον διασύρετε στα τηλεπαράθυρά σας;

Ολιγογράμματοι, εσχατοπροδότες του ιερού ελληνικού πολιτισμού, μανιακοί ψευτοκοσμοπολίτες ψευτοδιεθνιστές και τάχα πολυπολιτισμικοί αντιρατσιστές και παραμύθια τούμπανα και κουλουβάχατα και ταμπαραπατούμπαρα και βουρδουλομπέρδουλα, γιατί με άλλες λέξεις ελληνικές δεν σας αξίζει να κάνει κανείς επαφή μαζί σας!



ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΩΝ..

Διαπράττετε την Ύβρι, μετά από τόσα που κάνατε στη Νεολαία του τόπου, τώρα βάλατε και στο χυδαίο οπλοστάσιο σας το Μεγάλο Ποιητή.

Δεν σας είδα να προτείνετε να βλέπουν τα ελληνόπουλα στην Πλατεία Συντάγματος έστω δύο μονάχα προτομές, τα Βραβεία Νόμπελ που πήραμε σε 16 μονάχα χρόνια, τον Σεφέρη και τον Ελύτη τουλάχιστον!

Με ποιό δικαίωμα μιλάτε εσείς για τον Σολωμό; Σ αυτή τη χώρα των μεγάλων ποιητών, το ξέρετε ότι με τα αισχρά αποτελέσματα της κουρελιασμένης ανθελληνικής σας μπέρτας που σκεπάζετε την πνευματική σας καμπούρα, φτάσαμε στο σημείο να κινδυνεύουμε να μην ξαναβγάλουμε όχι μόνο μεγάλους ποιητές, αλλά ποιητές καν; Με ποια γλώσσα να μιλήσουν τα νέα παιδιά; Ποια γλώσσα τους αφήσατε;

Εδώ και χρόνια μεθοδικά, αργά και σταθερά κάνετε ότι περνάει από το βρώμικο μυαλό σας και το άπληστο χέρι σας για να διαλύσετε τη μοναδική κυτταρική δύναμη του ελληνικού πολιτισμού, τη γλώσσα του. Για να ανοίξτε το δρόμο στους αλήτες ανθέλληνες που φιλοδοξούν και ονειρεύονται να ξαναγράψουν την ιστορία όπως αυτοί γουστάρουν για να στήσουν τον καινούριο μαλιστάνθρωπο που χρειάζονται, το μεταλλαγμένο ζώο της νέας εποχής τους, που δεν θα σκέπτεται, δεν θα αντιδρά, δεν θα διαμαρτύρεται.

-----------------------------------------------------------

ΟΜΙΛΟΥΜΕ ΟΜΗΡΙΚΑ!

Και φυσικά σ αυτό το παιχνίδι η πνευματική επάρκεια είναι ο χειρότερος εχθρός σας. Και βέβαια, όταν μιλάμε για πνευματική επάρκεια εννοούμε την διανοητική συμμετοχή στα αγαθά του πνευματικού πολιτισμού. Και έτσι, μιλώντας για πνευματικό πολιτισμό, εννοούμε πριν από όλα και πάνω από όλα τον πατέρα πολιτισμό, τον αρχαίο ελληνικό. Δηλαδή την ελληνική μας γλώσσα!

Να γιατί υποτελείς του κύριου Κίσινγκερ και υπάλληλοι των σκοτεινών εκείνων κέντρων αφελληνισμού του δυτικού πολιτισμού, κάνετε ό,τι μπορείτε για να διαλύστε τη σχέση των νέων Ελλήνων με τη γλώσσα τους.

Την Ομηρική γλώσσα μας που μιλάμε συνεχώς και αδιαλείπτως, χιλιάδες χρόνια τώρα. Γιατί μπορεί να λέμε σκάφος, βαπόρι, πλοίο, καράβι και να μη λέμε «ναυς» αλλά από το πρωί ως το βράδυ λέμε: Ναύτης, ναυτιλία, ναυτιλλόμενος, ναύαρχος, ναυσιπλοΐα, και χίλια ακόμα!

Να γιατί πλασάρετε την αισχρή παρόλα «νεοέλληνας», για να διακοπεί η συνέχεια!

Να γιατί αντί να μας πει ο μεγάλος επίσης ποιητής μας ο Γιάννης Ρίτσος για την Ελληνοσύνη, αστόχαστα μας μιλάει για «Ρωμιοσύνη»!



ΜΑΣΤΟΥΡΩΝΕΤΕ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ!

Και μετά από όλα αυτά, και μετά από την τηλεοπτική ασυδοσία διάλυσης κάθε πολιτισμικού στοιχείου στον τόπο και μετά από την επέλαση των ολιγογράμματων σε όλους τους χώρους όπου διεξάγεται η καθημερινή μας ζωή, μιλάτε εσείς για το Διονύσιο Σολωμό και …αναλύετε κιόλας. τον Εθνικό μας Ύμνο; Αφού εσείς είσαστε «έλληνες» μονάχα στα διαβατήρια σας! Δεν είσαστε ΕΛΛΗΝΕΣ, όμως!

Ουστ Ξευτίλες! Που αν λειτουργούσαμε ως απολύτως ισόνομοι μέσα σ αυτή τη δημοκρατία, θα σας έκαναν οι νέοι μας μήνυση, τουλάχιστον για εσχάτη προδοσία! ΄Όμως τους μαστουρώνετε κανονικά και τους τρώτε τα όμορφα αυτά δέκα νεανικά χρόνια με τις μαλακίες και τις αλητείες που προτείνετε, μέσα στον πληρωμένο και απέξω κατευθυνόμενο ανθελληνικό σχεδιασμό της διάλυσης αυτής της χώρας.

-------------------------------------------------------------------



ΥΣΤΕΡΟΛΟΓΙΟΝ: Μα ας μην πάμε παραπέρα! Ας μείνουμε σ αυτό: Ο Κόμης Διονύσιος Σολωμός, σας έχει μεταθανατίως εγγεγραμμένους στα παλαιότερα των υποδημάτων του! Όπως κι εμείς, άλλωστε, όσοι μείναμε και ξεμείναμε, ακόμα Ποιητές, στον τόπο ετούτο.

Όμως, μη, ΑΥΤΟΝ! Και κυρίως ,όχι «εσείς»!

Αλήτες!"

-----------------------------------------------

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

http://troktiko.blogspot.com/2009/04/blog-post_4276.html

WWF: WTF, και τα πόστα της οικολογίας στους δολοφόνους της Γαίας!

[...]

Είχαμε εστιάσει στο Club 1001, το οποίο δημιουργήθηκε για να συγκεντρωθούν τα χρήματα που θα χρηματοδοτούσαν την ίδρυση και τις δράσεις της WWF. Πέρα από τους συνιδρυτές Julian Huxley, Prinz Philipp και Prinz Bernhard, είπαμε πως συνολικά 1001 άτομα-μέλη προσέφεραν από 10.000$ στο ταμείο αυτό.

Ποιοί είναι οι κύριοι αυτοί?

Σύμφωνα με τον Jeffrey Steinberg, το μεγαλύτερο μέρος των μελών του Club 1001 απαρτίζεται από τα διοικητικά συμβούλια των κορυφαίων εταιριών-μελών του βρετανικού Club of the Isles που προέρχονται από τους τομείς: πρώτων υλών, καρτέλ, τραπεζών, ασφαλιστικών εταιρειών, εταιρείες καταπιστευτικής διαχείρισης και των οικογενειακών τραστ (FONDI).

• Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κάστας ήταν John Loudon, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Royal Dutch Shell και η πρόεδρος της Shell Oil Co. Υπρέτησε μάλιστα -όπως φαίνεται και στον πίνακα τς 1ης ανάρτησης- ως πρόεδρος της WWF από το 1976 μέχρι το 1981. Σύμφωνα με την εφημερίδα New York Times (στη νεκρολογία του το 1991) : “Διατηρούσε στενές φιλίες με τους επιχειρηματίες David Rockefeller και Henry Ford II.”

Άλλα μέλλη του Club 1001:

• Βαρόνος Aubrey Buxton της ALSA, - Barclays Bank,
• Bertold Beitz, διευθυντής του Alfred Krupp von Bohlen και του Ιδρύματος Halbach
• Conrad Black, “βαρώνος” των βρετανικών ΜΜΕ, ηγέτης της Hollinger Corporation
• Peter Cadbury, της George Cadbury Trust
• Anton Rupert, της Rembrandt με τα τεράστια συμφέροντα καπνού στη Νότια Αφρική
• Sir Kenneth Kleinwort, ιδιοκτήτης της Kleinwort Benson, μία από τις παλαιότερες επενδυτικές τράπεζες της Βρετανίας
• Χένρι Keswick, πρόεδρος της Jardine Matheson και αδελφός του Ιωάννη Keswick, πρόεδρου της Τράπεζας Hambros και διευθυντή της Τράπεζας της Αγγλίας.
• του Henry Ford, της Ford Motor Company
• Maj. Louis Mortimer Bloomfield
• Agnelli, Giovanni της FIAT
• Baron Heinrich vonThyssen-Bornemisza της ThyssenKrupp AG

Ακόμη πιο “περίεργες” ωστόσο είναι οι συμμετοχές στο Club 1001 ανθρώπων όπως

• μια σειρά διαβόητων απατεώνων, σαν τους τραπεζίτες Robert Vesco και Edmond Safra.
• Tibor Rosenbaum που υπήρξε πράκτορας της Μοσαντ και μεγαλοτραπεζίτης,
• Salem Bin Landen, αδελφού του γνωστού Bin Landen…
• 
  
• 
  
  Στη φωτο Μέλη του Club 1001, από αριστερά: Agha Abedi, Salem Bin Laden, Gyanendra Dev with Prince Philip, Sadruddin Khan, Mortimer Bloomfield, and Prince Johannes von Thurn und Taxis.

Άφησα τελευταίο ένα εξέχον μέλος του Club 1001, που σημάδεψε στην ουσία τα τελευταία 40 χρόνια τις εξελίξεις σε ολόκληρο τον κόσμο, με τον ένα… ή τον άλλο τρόπο. Αξίζει μάλιστα να σταθούμε ιδιαίτερα στη σταδιοδρομία του ατόμου αυτού. Πρόκειται για τον γνωστό:

Maurice Strong, τον επικεφαλή της Power Corporation (βλέπε σχετικό πίνακα)του Καναδά και έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες της WWF. Γνωστός από τη “θητεία” του ως

• ανώτερος σύμβουλος του Προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας.
  
• Διευθυντής του World Economic Forum Foundation(Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ),
  
• πρόεδρος του Earth Council,
  
• πρόεδρος του World Resources Institute (WRI).
  
• Διακεκριμένο μέλος του IISD (International Institute for Suistainable Development), όπως και άλλων οργανώσεων:
  
• Stockholm Environment Institute, The Africa-America Institute, Institute of Ecology in Indonesia, the Beijer Institute of the Royal Swedish Academy of Sciences, κ.α.
• 
  
• 
  
• 
• 
  
• Στη γενέτειρά του, τον Καναδά, εργάστηκε για πάνω από πέντε δεκαετίες σε ορισμένες από τις πιο διάσημες εταιρείες στον τομέα της ενέργειας και των φυσικών πόρων, συμπεριλαμβανομένης και της Power Corporation of Canada, της Ontario Hydro, και Petro-Canada (εθνική εταιρεία πετρελαίου). Διετέλεσε επίσης μέλος:
  
• του συμβουλίου της Toyota Motor Corporation,
  
• του συμβουλίου του Κέντρου Διεθνούς Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου του Harvard,
  
• του World Business Council for Sustainable Development,
  
• της World Conservation Union (IUCN),
  
• του World Wildlife Fund,
• του Resources for the Future και του
• Eisenhower Fellowships.
  
• 
  
• Οι δραστηριότητες του στον τομέα παροχής δημόσιας υπηρεσίας διενεργήθηκαν κατά τρόπο τέτοιο που να καθίστανται δυνατές μέσα από τις εμπορικές του δραστηριότητες, οι οποίες συμπεριλάμβαναν: την Προεδρία της Διεθνούς Συμβουλευτικής Ομάδας CH2M Hill, την Strovest Holdings Inc., την Technology Development Inc., την Zenon Environmental Inc., και πιο πρόσφατα την Cosmos International και την China Carbon Corporation. Σήμερα είναι ο πρόεδρος της Technology Development, Inc., η οποία χρηματοδοτεί την έρευνα στον τομέα της ριζοσπαστικής εφαρμογής της νανοτεχνολογίας για τη δημιουργία πηγών ενέργειας που να είναι προσιτές και φιλικές προς το περιβάλλον.
  
• 
  
• Αρχικά εργάστηκε με τα Ηνωμένα Έθνη ως κατώτερος αξιωματικός το 1947, όταν ήταν μόλις δεκαοκτώ, και επέστρεψε το 1972 για ηγηθεί της Διάσκεψης για το Περιβάλλον στη Στοκχόλμη ( United Nations Conference on the Human Environment -απ’ όπου ουσιαστικά ξεκίνησε το περιβαλλοντικό κίνημα), μετά την οποία έγινε ο εκτελεστικός διευθυντής του προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για το περιβάλλον (UNEP-United Nations Environment Programme.) Ως επικεφαλής της UNEP μάλιστα
  συγκάλεσε την πρώτη συνεδρίαση ομάδας διεθνών εμπειρογνωμόνων για την αλλαγή του κλίματος.

  Ο Strong επίσης συντόνιζε την επείγουσα βοήθεια του ΟΗΕ για την Αφρική στα μέσα της δεκαετίας του’80 και ήταν υπεύθυνος για την ιστορική Διάσκεψη Κορυφής για τη Γη στο Ρίο το 1992 (Earth Summit), η διαδικασία που ακολούθησε έφερε ως αποτέλεσμα τη γνωστή Agenda 21. Πρόσφατα συμμετείχε στην αναδιοργάνωση των Ηνωμένων Εθνών του Πανεπιστημίου για την Ειρήνη, που βρίσκεται στην Κόστα Ρίκα, και συνεχίζει να βοηθά το πανεπιστήμιο να επαναπροσδιορίσει την αποστολή του για τον 21ο αιώνα.
  

• Αξίζει μάλιστα να αναφερθεί πως έθεσε τον εαυτό του σε διαθεσιμότητα το 2005, όσων αφορά τα ΗΕ, λόγω κατηγοριών που τον βαραίνουν για συμμετοχή στο σκάνδαλο “όπλα για τρόφημα” («Maurice Strong steps down from UN post», www.cbc.ca/news, 30 Απριλίου 2005.)

Ο ρόλος που διαδραμάτισε για την παγκοσμιοποίηση του περιβαλλοντικού κινήματος ήταν όπως φαίνεται περισσότερο από καθοριστικός… Επίσης στο παράδειγμα του, με την εμπλοκή του σε μία μακριά σειρά περιβαλλοντικών φορέων, αλλά και ιδιωτικών κολοσσών, γίνεται ιδιαίτερα ευδιάκριτος ο ρόλος των ιδιωτικών μεγαλοεπιχειρήσεων στην προώθηση συγκεκριμένων πολιτικών για το περιβάλλον, έτσι ώστε να λαμβάνεται ιδιαίτερα σοβαρά υπ’ όψιν το ενδιαφέρον τους για κέρδος, (για να μη πούμε πως αυτά ακριβώς καθορίζουν την όλη “περιβαλλοντική πολιτική”).

Θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε με σχετική ασφάλεια πλέον πως η προστασία του περιβάλλοντος, όπως και οι “κλιματικές αλλαγές”, έχουν διαστάσεις “οικονομικής επιχείρησης”, γι’ αυτό και ξαφνικά “πρασινίζουν” τη γραμμή τους όλες οι παρατάξεις. (Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια, πως δεν πρέπει πράγματι να λαμβάνεται υπ’ όψιν το περιβάλλον, μιας και αποτελεί το χώρο ανάπτυξης της ανθρωπότητας, ωστόσο είναι αμφίβολα τα κίνητρα πλέον, μιας και δεν στηρίζονται στο αυθόρμητο ενδιαφέρον του ανθρώπου για το χώρο που ζει.)

Τα οικονομικά της WWF

Εξάλλου μέχρι και στις μέρες μας είναι ολοφάνερο από που πηγάζουν κυρίως τα έσοδα της WWF, ενώ δεν έλειψαν δημοσιεύματα τα οποία επισημαίνουν ακριβώς το γεγονός, πως οι διασυνδέσεις της με τον επιχειρηματικό κόσμο αποτελούν ένδειξη αδυναμίας της για σωστό και θεμιτό σχεδιασμό δράσεων για το περιβάλλον…
Η οικονομική της επιφάνεια σύμφωνα με στοιχεία που δίνει η ίδια ανέρχεται σε πάνω από 111 εκατομμύρια δολάρια… Στις μέρες μας μάλιστα “χορηγοί” της, μεταξύ άλλων, είναι η ΝΟΚΙΑ, η CocaCola, η Canon, η Toyota, η HSBC, ενώ ανήκει στην ίδια τη φιλοσοφία της οργάνωσης η συστηματική προώθηση της μέσα από αμοιβαίες διαφήμισεις μεταξύ αυτής και των χορηγών της, οι οποίοι τοποθετώντας το λογότυπο της πετυχαίνουν ένα “οικολογικό, πρασινισμένο προφίλ” για τις επικοινωνιακές τους ανάγκες… 

ΠΗΓΗ:  http://olympia.gr/2009/03/28/wwf/#comments