Ανάγκη για δημιουργία.

Δώρο της φύσης για τον άνθρωπο (όχι αποκλειστικά μα δεν έχει σημασία).

Ανάγκη για δημιουργία, λοιπόν. Μήπως αυτή ήταν η κινητήριος δύναμη για την εξέλιξη της ανθρωπότητας ανά τις χιλιετίες;

Κι αν πλάστηκε από πηλό ή αποφάσισε να ξυρίσει το πιθηκήσιο τρίχωμα και να το υφάνει, άσχετο κι αυτό. Ο πηλός έγινε δέρμα που αναπνέει κι έχει άμεση ανάγκη το νερό, ενώ το πιθηκίσιο τρίχωμα, μετατράπηκε σε φορεσιά. Για να καθαρίσει το δέρμα, έπρεπε να ανακαλύψει το νερό και να πλυθεί, χωρίς να πνιγεί βεβαίως βεβαίως (κυρίως γιατί δεν υπήρχε ακόμα Μπέιγουοτς). Για να ξυριστεί και να υφάνει, χρειάστηκε ξυράφι και βελόνι.

Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποίησε πως με την πέτρα, μπορούσε να αποκτήσει κρέας, οι όροι αντιστράφηκαν κι από θήραμα έγινε κυνηγός, πλουτίζοντας έτσι το μενού της βδομάδας, που ως τότε ήταν τελείως βέγκαν (αν εξαιρέσουμε έντομα και σκουληκάκια). Το δάσος άρχισε σιγά σιγά να κουρεύεται, γιατί στο μεταξύ ο χόμο κουράστηκε να τρέχει γύρω γύρω στον πλανήτη, έφτιαξε καλυβούλες,δαμάζοντας έτσι μαζί με τα βόδια και τις καιρικές συνθήκες! Χόλα χουπ Ολέ!

Κι όταν τα πρώτα ένστικτα ικανοποίηθηκαν, άρχισε να θέλει δύναμη και πάνω σε άλλους χόμο. Τώρα αν ήταν ταπεινοί χομινιμπούληδες, ερεκτούληδες με τόλμη, μυστικιστές νεάντερνταλ ή σάπιενς με μπρίλλιαντ μάιντ, πού να το ψάχνουμε: ο μπούσουλας χάθηκε όταν ο ένας χόμο άρχισε να υπερισχύει των άλλων. Αποκτώντας περιουσία και πουλώντας προστασία. Χο χο χο

Η ιστορία δεν άλλαξε. Μια ο ένας, μια ο άλλος, ο τροχός εφτιάχτηκε για ν’ ακούνε οι γονατισμένοι την ρήση: «θα γυρίσει ο τροχός, θα χαρεί και ο φτωχός» και να χαίρονται αλλά και για να μην έχουνε παράπονο με τις εξελιγμένες απαιτήσεις του εμπορίου, οι νικητές. «Πούλα με για λίγη σιγουριά», Δε κινγκ ις ντεντ, λονγκ λιβ δε κινγκ- όπως οι μόδες και τα κίγκι ρίτουαλς. Όλα τροχός.Όλα ξ-ε-ανα-περασμένα.

Χρυσός, Χαλκός, Ασήμι και Σίδηρος, το μέταλλα μας έκαναν τις ψυχές κουρέλια.

Αν υπήρξαν ποτέ αξίες, φθήνισαν ολοκληρωτικά σαν το χρήμα έγινε χάρτινο. Όλα στη φωτιά, μαζί με τις γνώσεις.

Διότι αν μαζευτούν πολλοί Κράτορες και κάνουνε παρέα, ξέρουνε την μεγαλύτερη τέχνη από όλες: Ακινητοποίηση τροχού: στοπ στην γνώση, αποκλεισμός του κόσμου από τις πρώτες πηγές δημιουργίας, που είναι η ελευθερία κι ο χρόνος. Προσθέτουν μια γενναιόδωρη μερίδα φόβου και μια δυο τρεις δόσεις δογματισμού, σε διάφορες μορφές ανώτερων μορφών και πιιιιιιιπ! Σόρρυ, ακόμα να εφευρεθεί η κόρνα! :Ρ Εδώ θα μείνουμε για όσο οι Κράτορες θέλουνε.

Ξεχνάνε φυσικά οι Κράτορες τον πόνο, (διότι οι ίδιοι σπάνια τον εσυνάντησαν), που αν πολλαπλασιαστεί επικίνδυνα, πλακώνει τον φόβο. Κι αν ο τελευταίος είναι ο χειρότερος εχθρός των χόμο, ο Πόνος, είναι ο καλύτερος τους φίλος. Διότι, ήσυχα ήσυχα, συσσωρεύει καημούς και παράπονα, που χρειάζονται μόνο μια σπίθα για να μετατραπούν σε ανόρια ενέργεια. Κι αν μαζευτούν πολλοί θνητοί χόμος, με άλλες τόσες συσσωρευμένες ενέργειες, θα κάνουν ντου! :Ρ Ο τροχός, θα γυρίσει, όχι χάρη στονν χρόνο αλλά χάρη στην δύναμη τους.

Κι αν ξαναβρεθεί η δύναμη, θα γεννηθεί μαζί ελευθερία κι ανάγκη για δημιουργία.

Έτσι έχασαν την αποκλειστικότητα της φωτιάς οι δώδεκα τ’ Ολύμπου πριν καιρό πολύ. Έτσι άρχισε να νερώνει και το αίμα στο Κολοσσαίο. Ηλιαχτίδες γνωστικισμού κάψανε την Ιερή Εξέταση, το φεγγαράκι κράτησε κάποια παλιά μυστικά για να μας τα δώσει αργότερα... Κι αν οι θνητοί χόμο μοντέρν δεν ήξεραν να σκιτσάρουν λέξεις, κατάφερναν να διατηρήσουν όσα άξιζαν, σιγοτραγουδώντας.

Οι Κράτορες φυσικά, πάλι μαζεύτηκαν για καφέ.

Αν δεν υπάρχουν άλλες ανώτερες μορφές ύπαρξης,δεν πειράζει. Φτιάξανε κουτιά εξωτερικού και παράλληλου εγκλωβισμού. Φρόντισαν να ικανοποιούνται άμεσα τα πρώτα ένστικτα. Φτάνει οι θνητοί χόμο μοντέρν, να μην έχουνε αρκετό χρόνο. Να τον τρώνε μπροστά στα κουτιά, που τους ενημερώνουν για του κόσμου μας τα δρόμενα αλλά και τη μόδα, αφαιρώντας την πιθανότητα αυτο-σκέψης. Κολοσσαίο και θρησκεία μαζί, φοβερό, έτσι;

Ουφφφούξιξ πια! Ούτε καν χρόνο για μαγείρεμα! Τέικ αγουέι, ντελίβερι και χόουμ αλόουν ή βόλτα για ψάρεμα λαβ σεξ και πίστολς. Σόππινγκ σόππινγκ ντριιιιιιινκ! Χικ...Τέζα!

Κι αν αφεθείς παντελώς, δεν είσαι κάτι περισσότερο από προϊστορικός συλλέκτης βεγκάν. Ούτε καν ερεκτούλης ρε φίλε!

Έλα λέμε:Ντριιιιιιιιν! Σκέψου! Τραγούδησε ποίηση ή πεζό λόγο μουρμούρισε! Πάρε πινέλο, βούτα στις μπογιές, γέμισε καρβουνιά, φτιάξε φτιάξε φτιάξε. Βάλε χρώμα κι άρωμα στον κήπο, πλάσε κουλουράκια, βγες στο αμπέλι να κάνεις φρέσκο κρασάκι (κι αν βγει ξύδι, δεν πειράζει!). Γράψε συναίσθημα και σκέψεις. Μελέτα αυτό που θέλεις. Φτιάξε, απλώσου, δημιουργήσου για να δημιουργηθούμε ξανά όλοι μαζί.Από την αρχή, και πάλι.

Στοπ...γουίλλι.ξεχείλισε. :)

Έτρεχε ο χρόνος κι έτρεχα κι εγώ να αγγίξω τη σκιά του.

Φυσικά, η σκιά του χρόνου είναι πιο άυλη από αυτές των ανθρώπων, οπόταν την έχασα.

Κι όταν προχθές, είπα να πάρω ανάσα, διαπίστωσα πως όλα μείνανε στάσιμα. Η αίσθηση της μοναξιάς έγινε ιδιαίτερα επικίνδυνη σύμβουλος. Την ακούσαμε και τώρα επιστρέψαμε πάλι στην μόνιμη διαπίστωση: Τη στιγμή που νιώσεις ότι τα πόδια σου άγγιξαν τη γη, σε ρουφάει ο ουρανός και μένεις πάλι μετέωρη. Να βλέπεις τα γεγονότα και τους ανθρώπους από μακριά, τυλιγμένη με την "ασφάλεια" της απόστασης.

Τελειώνει το ένα κεφάλαιο, αρχίζει το επόμενο.

Δεν ξέρω αν τελικά τα παιχνίδια είναι πάντα ψυχαγωγικά. 

Είμαι στις μαύρες μου,ντααααα!!! ναι.

- Δεν ξέρω αν τελικά προτιμώ να ζω με την μοναξιά της επαρχίας ή της ξενιτιάς. 

Πίσω, στην αρχή. Φτου! -

Θυμήθηκα την αξία της μουσικής.

Ακόμα κι αν ο πρώτος που συνάντησα σήμερα ήταν ο Ναζωραίος και έφυγε το πικραμύγδαλο,

Θα επιστρέψω καλύτερα.

μμμΜΜΜμμμΜΜμμμμάάάάάάαάάκια σας πολλλλάάάάά!!!!