Σκέψεις της Κυριακής που μόλις χασμουρήθηκε:

Ξύλινο τραπέζι και σε πιάτα χρονισμένα,μετρημένα φασόλια ή κουκκιά,ανάλογα τη μέρα, ανάλογα την ηλικία και τις δουλειές.Ψωμί κι ελιές μεγάλωσαν γενιές.Ριζωμένα στο χώμα κορμιά, με μάτια που  για να κερδίσουν το μάννα σκάβαν ουρανό. Μας μάθανε να τον βλέπουμε κι εμάς αλλά ξεχάσαμε το σκάψιμο. Περιμένουμε να πέσει αμβροσία και νέκταρ απ΄τον ήλιο και το φεγγάρι, ανάλογα τα ωράριά μας.Και κάναμε τη γη από γόνιμη φωλιά, κλουβί.

 13 Μαίου 2010.

Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας στην Κική Δημουλά.  Νομίζω πρώτος ο Νίκος Δήμου την είχε αποκαλέσει "η σημαντικότερη Ελληνίδα Ποιήτρια". Δεν ξέρω αν ισχύει, πάντως οι Γάλλοι συμφωνούν καθώς φαίνεται. 

 Κάποιοι στίχοι της που γίνηκαν τραγούδι αγαπημένο...

Για σένα στις επιθυμίες μου

λόγος δεν γίνεται ποτέ.
Δεν σε προέβλεψαν ποτέ
τα όνειρά μου
Οι προαισθήσεις μου
ποτέ δεν σε συνάντησαν.
Ούτε η φαντασία μου.
Κι όμως μια ανεξακρίβωτη στιγμή
σ`εξακριβώνω μέσα μου
ένα έτοιμο κιόλας αίσθημα.

13 Μαρτίου. 13 Μαρτίου. 13 Μαρτίου...

Ξέρεις τί μέρα ήταν;

Τ0 1957, την ώρα που έσμιγε η 13η μέρα του Μάρτη με την 14η απαγχονίστηκε ο τελευταίος και νεαρότερος των ηρώων της ΕΟΚΑ. Ο έφηβος ποιητής της Μεγαλονήσου, Ευαγόρας Παλλικαρίδης.

Για τα ποιήματα του Ευαγόρα, που τα χαρακτηρίζει προφητικά, ιστορία της ζωής του και εθνικές διαθήκες που θα μείνουν σύμβολα της νέας γενιάς των Ελλήνων της Κύπρου, ο τομεάρχης του,Σάββας Παπαευσταθίου διηγείται:
«Διαπίστωσα ότι πολλές φορές εξαφανιζόταν από το κρησφύγετο για ώρες. Από περιέργεια ήθελα να δω πού πηγαίνει, τι κάνει. Με μεγάλη μου έκπληξη τον βρήκα να κρατά ένα βιβλιαράκι και να γράφει. Αιφνιδιάστηκε όταν τον πλησίασα. Έγραφε, είχε έμπνευση εκείνη τη στιγμή και ο ποιητικός οίστρος τον κρατούσε προσηλωμένο στο γράψιμο. «Τι κάνεις, ρε Βαγορή;», τον ρώτησα. «Τίποτε», μου είπε, κι έκλεισε το βιβλιαράκι του. «Πες μου ρε τι γράφεις και μη φοβάσαι», του ξανάπα. «Γράφω ποιήματα», μου είπε, και πρόσθεσε: «Μην το πεις στους άλλους γιατί θα με κοροϊδεύουν. Θα μου λένε ειρωνικά ότι δεν συμβαδίζει η ποίηση με τη ζωή του αντάρτη». Μου έδωσε το βιβλιαράκι του να διαβάσω τα ποιήματά του και να του πω τη γνώμη μου. Με παρότρυνε, μάλιστα, να γράφω κι εγώ ποιήματα. Του απάντησα ότι εγώ δεν έχω το ταλέντο και του υποσχέθηκα ότι δεν θα έλεγα σε κανέναν ότι γράφει ποιήματα. Και κράτησα το μυστικό μας. Μετά τη σύλληψή του είπα στους άλλους συναγωνιστές μας ότι ο Ευαγόρας ήταν ποιητής

.Ένα πρόβλημα, όμως, βασανιστικό παραμένει για εμένα που διάβαζα τα ποιήματά του. Ένα αίνιγμα που μέχρι σήμερα με προβληματίζει. Πώς αυτός ο άνθρωπος έγραψε αυτά τα ποιήματα, τα οποία στο τέλος καθόρισαν την ιστορία της ζωής του; Τα περισσότερα ποιήματά του, τα λόγια του, είναι όλη η διαδρομή της ζωής του μέχρι το μαρτυρικό θάνατό του. Γιατί; Πώς ο Βαγορής προαισθάνθηκε όλα αυτά; Είναι δυνατόν; Εγώ που τον γνώρισα από τόσο κοντά, δεν μπόρεσα να δώσω εξήγηση.
Τα περισσότερα ποιήματά του τα έγραψε στα βουνά, στα κρησφύγετα και ειδικά αυτά που έπρεπε να χαράξουν την ιστορία του. Ποιήματα με σύμβολα ή με προφητείες. Ποιήματα με ιστορικές διαθήκες που θα μείνουν για να γίνουν σύμβολα της νέας γενιάς μας.
Όταν συνελήφθη, ο μόνος που γνώριζε την κρυψώνα που φύλαγε τα ποιήματά του ήμουν εγώ. Νιώθω τυχερός και περήφανος που έζησα για να μπορέσουν και αυτά τα ιστορικά ποιήματα να σωθούν και να γίνουν η εθνική σημαία κάθε Κύπριου νέου...».

Αν ζούσε σήμερα, θα ήταν αρκετά χρόνια μικρότερος από την αγαπημένη Δημουλά. Όχι πως έχει σημασία, απλά ένα βέλος σκέψης που πέρασε από το μυαλό.

Είχα από μικρή την πεποίθηση ότι ο Βαγορής μεγαλώνοντας θα γινόταν σπουδαίος ποιητής ή συγγραφέας. Ίσως και βραβευμένος. Σε καμιά περίπτωση δεν θα γινότανε πολιτικός ή ιδιώτης. 

Αυτό δεν αποδυκνύει η θυσία του εξάλλου;

Αντί για ποίημα του εδώ καλύτερα, μισής ώρας αφιέρωμα...

http://www.edutv.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1039&Itemid=100

Καλοκαίρι του 2007 είχα γράψει αυτό εδώ το κείμενο για δύο μεγάλες αγάπες της προΜάγκνουμ (δλδ πριν αποκτήσουμε τον Μάγκνουμ) εποχής.

http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Blog&file=page&op=viewPost&pid=6832#vc

Η μπεμπεΛώρα που είχε δώσει μεγάλη χαρά στη θεία μου, έφυγε και την άφησε απαρηγόρητη. Κανένας δεν μπορεί να συμμεριστεί τον πόνο της, κάποιος μάλιστα της έκανε και παρατήρηση: "Αμαρτία να κλαίεις για ένα ζώο! Τόσοι άνθρωποι φεύγουν κάθε μέρα!"

Και ρωτώ: Δεν είναι αμαρτία να κλωτσάς με τόση ψύχρα και "θρησκευτικό φανατισμό" ένα άνθρωπο;

Η θεία μου ελεύθερη κι ωραία, χωρίς παιδιά ή άντρα. Ζει στο χωριό, με μόνη παρέα τη Λώρα της. Να βλέπουν μαζί τηλεόραση, να της κάνει δίαιτα και να πηγαίνουν κάθε μέρα περίπατο στο βουνό πίσω από το σπίτι. Προπαντώς; Να περιμένει μια συντροφιά ένα άνθρωπο μόνο.

Και η Λώρα δεν ήταν σαν σκυλί. Είχαμε ένα θεματάκι με το αν είχε επίγνωση της τετραποδίας της. Λίγο που η θεία την είχε σαν μωρό, συνέχεια στο σπίτι, λίγο που ήθελε πάντα αγκαλίτσα, λίγο που μεγαλώνοντας είχε κόψει σχεδόν οριστικά το γάβγισμα και αιωνίως απαιτούσε να είναι μέσα στο σπίτι και τα καλοκαίρια δεν άφηνε σε κανένα πρόσβαση στον αγαπημένο της ανεμιστήρα...

Έπειτα ήταν και η θεία που δεν ήθελε με τίποτα να γκαστρωθεί το μωρό της. Πες το προαίσθημα πες το φοβία. Τα φετινά Χριστούγεννα η ήδη παχουλή Λωρέττα είχε γίνει από σκυλάκι ελεφαντάκι με γούνα κόλλεϊ. 

- Μήπως είναι έγκυος η κόρη σου; 

- Αποκλείεται! Ξέρεις πόσο την πρόσεχα;

- Λες να είναι πάλι ανεμαγκάστρι; 

- Θέλει πολύ να γίνει μάνα και νομίζω την επόμενη φορά θα την ζευγαρώσω με κανένα κούκλο της ράτσας της.

- Νομίζω σε πρόλαβαν άλλοι...

Όντως,αυτή τη φορά δεν ήταν ανεμαγκάστρι. Τη ρωτούσες τί έκανε τη νύχτα και κατέβαζε το κεφάλι.

- Λωρέν μου, με ποιό φίλο κυλιόσουνα χτες στα γρασίδια; 

Κατέβασμα κεφαλιού και βλέμμα χαμηλό σαν αμαρτωλής παπαδιάς. 

Έγκυος από δυο σκυλιά τελικά.Δυο κοιλιές, υπερβολικό το βάρος. Ρήξη Μήτρας, μια κοιλιά νεκρά σκυλάκια και πόνοι αφόρητοι. Ο κτηνίατρος σοκαρισμένος - 18 σκυλάκια έδειξε το υπερηχογράφημα- γιατί τόσα μωρά δεν είχε ξαναδεί μέσα σε μια μάνα. Καισαρική καισαρική να γλυτώσει η Λώρα που καιγότανε να γίνει μάνα.

Κι έγινε, αφού τα σκυλάκια της δεύτερης κοιλιάς επέζησαν και τα δέκα.

Η Λώρα όμως δεν γλύτωσε. Σηψαιμία. Μπορεί και να τρόμαξε την επέμβαση, αφού ήτανε από μωρό, φοβητσιάρα. Αν είδε νυστέρι, μάλλον την πρόλαβε το καρδιακό.

"Ένα νέο σκυλάκι/γατάκι!" η λύση για τον κάθε, που δεν είχε ποτέ κατοικίδιο. Δεν αντικαθιστούνται τόσο γρήγορα οι Αγάπες. Χρειάζεσαι και για αυτές, μια περίοδο μνήμης, σεβασμού για την αγάπη και την συντροφιά τους.

Για τους συνανθρώπους σου δεν κλαις. Φροντίζεις. Βοηθάς.

Αμαρτία να κλαις αντί να πράττεις απαντώ αγαπητέ θρησκόπληκτε συγγενή, που πυροβολάς γάτους για να μην σου λερώσουν τα άνθη. Α, να κι ένα καλάθι γεμάτο πεντάμορφες λέξεις για την ύπαρξη σου, που δεν ντράπηκες να πληγώσεις τη θεία! 

ΥΓ: Στη φώτο η Λώρα να μην χωνεύει ότι την βγάλαμε στην βεράντα ενώ υπήρχε Χριστουγεννιάτικο τραπέζι εντός του σπιτιού. 

Δύο αιώνες μετά την Λογική και την Ευαισθησία. Διακόσια πλας χρόνια από την Περηφάνεια και την Προκατάληψη. Η προσγείωση της Έμμας είναι προϊστορία και η Τζέιν Όστιν μάνια, ακριβή κληρονομιά από τις μαμάδες (και τις γιαγιάδες;) μας.

Ψάχνοντας για τον Μίστερ Ντάρσι, χασμουριέται η Τζέιν με την ηλιθιότητα των επόμενων γενιών. "Ψάξε για τον εαυτό σου", γκρινιάζουν τα μάτια της. Ποιά/ος την ακούει όμως;

Ο Μάρτης δεν είναι καλός μήνας για να βρεις δουλειά. 

Στα δεκαοκτώ ήθελα να γυρίσω τον κόσμο με ένα σακκίδιο. Να δουλεύω περιοδικά, να γράφω, να μαθαίνω γλώσσες. Φυσικά υπήρχαν κι άλλα.

Σχεδόν δέκα χρόνια μετά, ζω σε ένα μωβ διαμέρισμα. Με ένα μονόπτερο καθισμένο στην βιβλιοθήκη. Φτιάχνω ψωμί της γιαγιάς. Νιώθω γιαγιά.

Τον Ιούνιο τα πρώτα ραντεβού για Κάτι Άλλο. 

Η μόνη καλή πιθανότητα για δουλειά στις βόρειες παραλίες της χώρας. Καλά λεφτά, ξανά από την αρχή, ξανά από την αρχή, ξανά από την αρχή. Παγωμένη θάλασσα, πολλά υποσχόμενη.

Ανασκαφές σε μια χώρα των Αράβων. Μέτρια επιλογή. 1 μήνας τουλάχιστον.Τα χρυσαφένια κορμιά των ντόπιων εικοσάρηδων, επίσης πολλά υποσχόμενα. Και μετά ξύπνησες!:Ρ Δυστυχώς δεν κατέχουμε τη βόλτα στα σώματα. η γεύση της μοιάζει με ωμό ψάρι. Κορμί που σπαρταράει όμως το άφτερτέιστ δεν αντέχεται με τίποτα. 

Η φίλη να τηλεφωνά να βεβαιωθεί ότι έχω ήδη βρει φόρεμα για τον γάμο του Μάη. Από τώρα;

Ο Ν(υν) μπορεί να γίνει Πρώην.Αφού το πιο πιθανό να βρεθεί ο καθένας μας σε διαφορετικά σημεία του άγνωστου...φυσικά οι αποστάσεις δίνουν οξυγόνο και πάθος. Η υπεροξυγόνωση όμως τί δίνει;

Θέλω να στείλω τα βιβλία στην Κύπρο. Να πουλήσω τα έπιπλα και να φύγω. Να κάνω αυτό που ήθελα στα δεκαοκτώ. Αλλά ξέρεις; Η Λογική λειτουργεί με Προκατάληψη για κάθε Ευαισθησία ή Περηφάνεια.

Ξέρεις πόσο καιρό έχει να διαβάσω λογοτεχνία;

Πήγα στο αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο. Αλυσίδας κατάστημα, ναι. Όμως έχει ωραίο καφέ. Έχει ανατομικές πολυθρόνες. Έχει τοίχο φτιαγμένο από στοίβες χαρτιών. Μου φέρνει πάντα ό,τι βιβλίο θέλω κι επιτρέπει την δωρεάν ανάγνωση με τις ώρες.

Μισή ώρα να στηθεί στο τραπεζάκι δίπλα, η στοίβη. Το τέλειο Ψωμί, τα τέλεια Σούσι, Βαρκελώνη,Βότανα, Στίχοι Ποιητριών,2 θεατρικά του Σίλλερ,3 του Μπρεχτ, ένα μπεστσέλλερ του οποίου τον τίτλο ξέχασα-τόσο άδειο ήταν και μια νέα Κυκλοφορία του αγαπημένου Μιχάλη Τόμας Φορντ.

"Jane bites back!" 

Η Τζέιν Όστιν δεν πέθανε. Χάρισε την παρθενιά της σε ένα ποιητή (μαντέψτε ποιόν!)κι έγινε βρυκόλακας. Ζει ανάμεσά μας. Βλέπει τα  βιβλία και το όνομά της να γίνονται θησαυροί στα χέρια του μάρκετιγκ ενώ το τελευταίο της χειρόγραφο έχει απορριφθεί 166 φορές. Η ίδια προσπαθεί εδώ και δύο αιώνες να βρει εκδότη μα ... τίποτα. Εξάλλου πάνε διακόσια χρόνια από την τελευταία φορά που έχει γράψει. Και την λένε Τζέιν Φέαρφαξ τώρα πια.

Δεν πρόκειται για μεγάλη Λογοτεχνία. Όμως η ευφυία του Φορντ, η κυνική παράφραση του είναι αγαπημένες συντροφιές. ή μάλλον ήταν αφού έχει τόσο καιρό να διαβάσω λογοτεχνία.

Οι ποιήτριες δεν μου άρεσαν. Δεν ήταν γερμανίδες και στα γερμανικά μεταφρασμένες δεν μιλούσανε.

Μπρεχτ και Σίλλερ απλά για να θυμηθείς το θέατρο, χαζέ Εαυτέ. 

Σκοτείνιασε.

Ονόματα βοτάνων δεν θα κολλήσουν ποτέ. Σούσι σεξ δεν πρόκειται να κάνεις ποτέ οπόταν τί να τα φτιάξεις; Μπλιαξ η ψαρίλα στο σώμα.

Βαρκελώνη, Αιώνια Αγαπημένο Σοκκάκι που δεν σε περπατήσαμε. Ακόμα.

Ηρεμία.

Θα τελειώσουν και τα Ριπορτς της Βδομάδας, πού θα πάει;

Άνοιξη Άνοιξη Άνοιξη Άνοιξη

Άνοιξε Πέτρα να βγει το Κυκλάμινο!