Αγάπη,
πόσο εύκολα δωρίζεται!
Εκτίμηση,
πόσο δύσκολα αποκτάται!
Σαν ταμπέλα, το έγραψα κάποτε σε ένα μεγάλο κομμάτι χαρτί για να το βλέπω και να το θυμάμαι. Δεν ξέρω πού κατέληξε αυτό το χαρτί, το πιο πιθανόν να το έφαγε η Λίντα ή να πετάχτηκε στα σκουπίδια.
Το θυμήθηκα σήμερα, που με ρώτησες αν σε αγαπάω.
Σε αγάπησα, από την πρώτη φορά που μου χαμογέλασες.
Όμως
...έχασες τον θαυμασμό μου ενώ την εκτίμηση δεν την απέκτησες ποτέ.
Για πρώτη φορά, έμαθες και το δεύτερο σκέλος της απάντησης.
Δεν έχει σημασία άλλωστε.
Αν θέλουμε την εκτίμηση κάποιου, παλεύουμε για αυτήν από το πρώτο λεπτό, έτσι;
Ενώ αν δεν μας ενδιαφέρει, δεν την αποζητάμε ποτέ.
ΥΓ: Ο Μπιλ Γκέτις, λέει, θα αφήσει την Μικρομαλακή εταιρεία για να ασχοληθεί με την φιλανθρωπία (ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ)
ΦΓ: Εθνική Γερμανίας. Εκτίμηση ναι, Αγάπη Ποτέ!
ΧΓ: Παγωτό Μαύρης Σοκολάτας! Και αγάπη και εκτίμηση για την υγεία!
ΨΓ: Σαγκριά κανείς;
ΩΓ: Ξέρω ότι το παράκανα. Δεν πειράζει!
:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
Έρχεται ο Ιούλιος!!!!! (αν και κόλλησα με τον Καίσαρα πάλι!)
13 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Ζεστή η νύχτα, από αυτές τις ανυπόφορες, που ολοένα γυρνάει στο κρεββάτι για να χωθεί στην αγκαλιά του Μορφέα μα στο παραμικρό άγγιγμα του, ιδρώνει και τον σπρώχνει μακριά. Πολλές φορές τον πετάει κι από το κρεββάτι μέχρι την επόμενη νύχτα.
Άνοιξε το παράθυρο διάπλατα. Απέναντι, ένας νεαρός έκανε τσιγάρο στο μπαλκονάκι του. Της χαμογέλασε κυματίζοντας ταυτόχρονα το χέρι του. Διαγράφηκε από το κόκκινο φως του τσιγάρου ένας χαιρετισμός.Τράβηξε την κουρτίνα και ξάπλωσε στο κρεββάτι.
Πααααφ. Με το πρόσωπο στο μαξιλάρι και το στήθος να στριμώχνει το στρώμα. Ανίκανη να πάρει ανάσα, γύρισε ανάποδα με το κεφάλι να βλέπει το ταβάνι και το σώμα να πεθαίνει για αέρα. Τίποτα.
Σηκώθηκε, τράβηξε το φανελάκι και το πέταξε στην καρέκλα. Η γύμνια έφερε μια τρίλεπτη δροσιά.
Μα τότε, μπήκαν στο δωμάτιο οι εχθροί του για να της φέρουν εικόνες από φωτογραφίες που της είχαν τραβήξει.Μαζί του. Μόνη της. Με παρέα. Μνήμες. Τις έδιωξε, μετρώντας κάποια προββατάκια που δεν έβλεπε. Μέτρησε ακόμα και τα αρνάκια που σουβλίζονται κάθε χρόνο μα πάλι η ώρα δεν πέρασε. Ανέβαιναν και τα βλέφαρα, μαζί με την θερμοκρασία.
Το φεγγάρι στρουμπουλό, έριξε όλο του το φως πάνω της. Πώς είχε περάσει από την κουρτίνα; Χαμογέλασε. Δεν είχε ξαναλουστεί η γύμνια της στο φεγγαρόφως. Της άρεσε η αίσθηση. Σα να την είχε διαλέξει η Σελήνη απόψε για να τη χαϊδέψει. Ένιωσε ξεχωριστή, έστω για λίγα λεπτά, επίσημη αγαπημένη του νυχτερινού Ουρανού.
Χαμογελούσε και στις αράδες που άρχισε να της ψυθιρίζει η απόλυτη εχθρός του Μορφέα. Μα δεν είχε δύναμη να σηκωθεί για να γράψει, όχι απόψε.
Ζητούσε τον ύπνο.
ΤΡΑΛΑΛΑΛΑΛΑΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΛΑΑΛΑΛΑΛΑΛΑΑΑΑΑΑΑ
στον ήχο του κινητού, εξατμίστηκαν όλα τα στοιχειά! Έμεινε μόνο το φεγγαρόφως.
Βλέποντας το όνομα του, δίστασε για ένα τραλα. Τελικά το απάντησε.
Η φωνή του, δεν φόβισε το φεγγάρι. Της έμεινε πιστό χάδι πολύ μετά που τελείωσε το τηλεφώνημα. Λίγο πριν πέσει το ίδιο στην αγκαλιά του ύπνου.
Κι αυτή, αποφάσισε να αντικαταστήσει τον χαμένο ύπνο με ένα παγωμένο ντους κι ένα διπλό καφέ. Σαν μια απλή θνητή, που είναι, όπως της το θύμισε πολύ καλά ο Δευτεριάτικος ήλιος.
Άρχισε και η βδομάδα, πάλι.
Στο καλό και να μας γράφεις , Ιταλία!!!
:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
7 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΤελικά έχει πολλή πολλή πλάκα η ζωή.
Κάθε στιγμή που πέρασα να γελώ ή να είμαι ευτυχισμένη, την πλήρωσα πολύ ακριβά.
Κάθε στιγμή που μου φαινόταν μαύρη, η καρδιά κόντευε να σπάσει και το δέρμα γύρω από τα φουσκωμένα από το κλάμα μάτια έτσουζε (κλπ κλπ κλπ),τώρα φαίνεται τόσο μα τόσο αστεία!
Μετροφυλλίζοντας το ημερολόγιο μου, στο 2006 βρήκα πολλά "φοβάμαι"
και στο 2007 πολύ κλάμα! Επαγγλεματίες μοιρολογίστρες δεν θα κρατάνε τέτοιο αρχείο θρήνων, μα τον Θεό! όμως δικαιολογημένα.
Το 2008 είναι απλά ... ξύλινο. Πέτρινο. Καταγράφονται γεγονότα, που δεν με αγγίζουν. Την αθωότητα μου την παρέδωσα πέρσι σε μια κατάσταση πολύ πάνω από τα δικά μου όρια ... κατανόησης της πονηριάς. Νόμιζα. Τελικά, φέτος επιστρέψανε για να ξαναπάρουν ό,τι απέμεινε. Άδειασα από αθωότητα όμως ακόμα η πονηριά του κόσμου, με αφήνει έκπληκτη. Δεν με τρομάζει όπως παλιότερα, ευτυχώς. Δεν θέλω φυσικά να την κατανοήσω. Αρκετή αλλοίωση υπήρξε. Και η πονηριά δεν ταιριάζει καθόλου με το μωβ.
Το μωβ κρύβει ιστορία και μνήμη, θα συμφωνήσω με τον Όσκαρ.
Οι επιλογές μας άλλαξαν...καλώς;κακώς; Θα δείξει!
Στα 16 μας ονειρευόμασταν τον Ένα Έρωτα σαν χαζά κοριτσάκια που ήμασταν.Οι περισσότερες μπορεί να ερωτεύονται για χάρη του έρωτα, για χάρη των στιγμών. Δεν ξέρω. Πάντως είτε ερωτευθήκαμε 2 φορές είτε χίλιες δέκα δύο, μια παραμένει η σταθερή αξία: Η ευτυχία και το συναίσθημα της ολοκήρωσης!
Οι επιλογές έρωτα, σπουδών, καριέρας,χώρας, χρόνου....σαν τα συγκρουόμενα στο λούναπαρκ. ΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΜ ΠΟΟΟΟΟΟΟΥΥΥΥΥΥΥΥΦ ΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΜ! οΥΨ, τα διαλύσαμε;!!!
Ευτυχώς, ναι! Διότι αν κάτι σπάει, τότε δεν πρέπει ποτέ να το επιλέξεις, έτσι; Μπα, τσου!
Στα 26 μας, βλέπω ότι οι περισσότερες φίλες μου είναι κυρίως μόνες τους. Αλλά δεν περιμένουμε. Δεν ψάχνουμε. Αν είναι να τύχει, θα τύχει. Έχουμε πιο σοβαρά θέματα αν ασχοληθούμε. Χορτάσαμε και την ευτυχία και τον πόνο σε όλους τους τομείς. Δυναμώσαμε. Και η κάθε μια, προσπαθεί να βελτιώσει τον εαυτό της. Με κάποιο μάθημα ξένων γλωσσών, κάποιο σεμινάριο, κάποιο ιδιαίτερο χόμπι, γυμναστική και σωστή διατροφή, κραυγαλαίες αγορές, μουσικές, εθελοντισμό,ταξίδια! Τα πάντα!
Δεν θέλω να καταλήξω πουθενά, βασικά...Νομίζω άρχισα με την κατάληξη,.ή όχι;
Μπορεί.
θα δείξει.
Όπως οι επόμενες μέρες, τα επόμενα χρόνια, όσα είναι να έρθουν. Με ό,τι αποκτήσουμε και ό,τι χρειαστεί να δώσουμε.
Κι εδώ το καλοκαίρι πέθανε για φέτος τον Ιούνη. Ίσως από Ιούλιο και μετά;
Ο Σαρμπέλ είναι καλοκαιρινό μαστ! :)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
7 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Το Καλοκαίρι μπήκε για τα καλά! Όι α! Ο κόσμος εδώ άρχισε πάλι να κυκλοφορεί με μπουφάν. Κάποιοι, που επιμένουν ανοιξιάτικα σαν εμένα, με μπλουζάκι και μια ζακέτα δεμένη στη μέση...just in case που θα βρέξει. Και βρέχει κάθε μέρα. Φέραμε τη θάλασσα στον ουρανό μας, πάλι....
Στη γειτονιά μου πρόσεξα 5 ελληνικές σημαίες! Τέτοια χαρά πήρα, που άνοιξα το παράθυρο της κουζίνας για να φωνάξω "Πάμε Πατρίδα!" μα μια φωνή, που με κουφαίνει ώρες ώρες και μοιάζει με αυτή της μάμμας μου, έβαλε φρένο: "Ντροπή, Χάρις!"...
Ουφφφ...ευτυχώς που δεν το φώναξα δηλαδή. Διότι το Σάββατο θα άρχιζαν να μου ρίχνουν πέτρες στο παράθυρο. Το "Πάμε Πατρίδα" ήταν τελικά πολύ προφητικό κι ας το εννοούσα αλλιώς. Ουφφφφ...ήρθε και η νίκης της Τουρκίας και μας ισοπέδωσε.ΑΠΟΡΙΑ: Πού κολλάει η λευκή μπλούζα με γαλάζιες λεπτομέρειες στην Εθνική Τουρκίας;
Και είχε ξεκινήσει με τόσο καλή διάθεση αυτό το Γιούρο. Η Αγγλία είχε αποκλειστεί και δεν θα τους ακούγαμε να ρεύονται τις μπίρες. (στο Μουντιάλ είχε γεμίσει η πόλη κλούβες με μεθυσμένους Άγγλους)..Μα τελικά φαίνεται ότι μόνο αυτό το ρέψιμο θα μας έσωζε από την βότκα! Τόσο τη σουϊδική όσο και τη ρωσσική.Ή φταίει ότι τα μπέρδεψαν οι παίκτες μας και νόμιζαν ότι θα έπαιζαν με Σουϊδέζες τουρίστριες και Ρωσσίδες; Χειρότερα θα χάναμε...Άσε καλύτερα!
Φυσικά, ας αποκλειστεί η Ιταλία και δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο για το Γιούρο! Η Δήλωση που έκανα σε ένα φίλο μου. Του την είχα κάνει και στο Μουντιάλ αλλά όχι, ακόμα και τον Ζιντάν μου πείραξαν οι μαμόθρεφτοι!!!! Για πολλοστή φορά με ρώτησε τί μου έκανε η Εθνική Ιταλίας. Αλλά πού να του τα εξηγώ. Εξηγούνται με λογική; Τους αντιπαθώ!!!! Να αποκλειστούν να τελειώνουμε! Α, και ο Ρονάλντο διότι παρόλο που είναι Πορτογάλος, περισσότερο φέρνει σε Ιταλό. Κλαμούρης (κλαψιάρης) στο αμήν, και τη μασκάρα γουότερπρουφ κάγκελο στα βλέφαρα!
Πάντως, αν όλα πάνε καλά, φέτος θα είναι η χρονιά της Ολλανδίας. Κι εκεί να δεις κλάμα που θα πέσει στην Γερμανία!!!! Να μάθουν να σχολιάζουν άσχημα τον Όττο και τις επιλογές του! τς τς τς
Συμπέρασμα για το 2008 μέχρι τώρα; Δεν πίνουμε ποτέ ξανά βότκα!
Συμπέρασμα νρ 2; Καιρός να θυμηθούμε τα καλά του μπάσκετ! (χάλια οι ποδοσφαιριστές σε σχέση με τους καλαθοσφαιριστές!!!! )
:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))
Άσχετο με όλα τα υπόλοιπα;
Διάβασα ότι η αρχαιότερη ελληνική λέξη που βρέθηκε στην Κύπρο είναι κάτι σε "οβελίας"... Κάθε μέρα περισσότερο επιβεβαιώνομαι για το ότι η σούβλα είναι ό,τι πιο αρχαίο υπάρχει στο νησί! ΕΛΕΟΣ!!!! Για αυτό και η παθολογική μανία, που πιάνει τον μέσο κυπραίο, να στήνει σούβλες όπου βρεθεί κι όπου σταθεί! ΕΛΕΟΣ!!!
13 σχόλια - Στείλε Σχόλιο"Διοργανώνονται πάρτι ομορφιάς!"
Πώς ήταν παλιά τα πάρτι με τάπερ που έκαναν οι μαμάδες μας;
Καλούσαν φίλες, συγγένισες, γνωστές, ετοίμαζαν και μερικά σνακς, γλυκά, καφέ και τσάι ή λεμονάδες, χυμούς και κρύα ποτά, ανάλογα την εποχή. Ερχόταν μια άγνωστη κυρία με πλαστικό ταγιέρ, μακιγιάζ περίεργο και τσάντα Mary Poppins, από την οποία εμφάνιζε δεκάδες πλαστικά σε όλα τα χρώματα και μεγέθη.
Γέμιζε το σαλόνι από όλες αυτές τις θείες, που αποφεύγεις συστηματικά στις γιορτές και τις οικογενειακές/φιλικές συγκεντρώσεις. Όταν ήσουν μικρή, κρυβόσουν από αυτές γιατί σου τσιμπούσαν τα μάγουλα σαν κουνουπάρες, κουνούσαν το κεφάλι για το πόσο μεγάλωσες, συζητούσαν κανένα δίλεπτο για το αν τελικά είσαι ίδια η μαμά ή ο μπαμπάς σου και γενικά, ενώ εσύ έριχνες άγριες ματιές, με δεμένα φρύδια στη μάμμα, που σε ανάγκασε να μείνεις "διότι μεγάλωσες, πρέπει να μάθεις πως συμπεριφέρονται τα καλά κοριτσάκια!" Πλέον τις αποφεύεις γιατί σε ρωτάνε "πότε σκοπεύεις να νοικοκυρευτείς", σου λένε για το πόσο πετυχημένοι και κούκλοι είναι οι γιούδες τους (σάμπως και δεν τους γνωρίζεις!)....ουφ!
Τώρα, τα πάρτι ομορφιάς με μπότοξ και μόνιμο μακιγιάζ, αποτρίχωση κλπ άρχισαν να παίρνουν τα πολύ πάνω τους. Μαζεύονται γνωστές, έρχεται κι ένας ιατρός, μια μακιγιέρ, 2-3 αισθητικοί και αντί για διαφημίσεις και επιδείξεις τάππερ, κάνουν "αισθητικές επεμβάσεις"!
Κάλεσαν πρόσφατα τη μάμμα μου και μου το έλεγε γελώντας.
- Καλά βρε μάμμα, εν ένιωσες προσβεβλημένη; Σα να σου είπε "Έλα, έχεις ανάγκη την ανανέωση, εγέρασες!"
- Μα ξέρεις πόσες κάμνουν μπότοξ;
- Σκέφτεσαι να κάμεις δηλαδή;
- Όι, Παναγία μου! Έτω λέω να πάω αφού με κάλεσε.
- νναι...
Τελικά, δεν πήγε διότι ήρθε post it από την κυρία Υγεία, που απαιτούσε εγχείρηση εδώ και τώρα. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά και επέστρεψε δυναμικά στον παλιό, καλό της εαυτό. Χωρίς μπότοξ και μ4λ4κ13ς! Και κυρίως, χωρίς τον πειρασμό! Η ένεση συνείδησης, που ήρθε την έσωσε κυριολεκτικά από τα σαγόνια αυτών των "κυριών!"
Αλλά η παράνοια δεν κλείνεται μόνο στις ηλικίες 50+!!!
Χθες, μια γνωστή μου, τηλεφώνησε για να μου ανακοινώσει τί ωραία εμπειρία είναι αυτά τα πάρτι! Με κάλεσε στο δικό της, που οργανώνει σε 2 βδομάδες! Κορίτσι που ακόμα δεν έκλεισε τα 30, κάνει τέτοιες επεμβάσεις και προτρέπει και άλλες να την μιμηθούν!
Δεν καταλαβαίνω τις γυναίκες ώρες ώρες και ας είμαι μία.
Ίσως η στάση μας προς την ανανέωση, την ομορφιά να αλλάζει ανάλογα με την ηλικία. Όμως κάποια όρια, οφείλουμε να τα σεβόμαστε.
Τρέχουμε, να προλάβουμε τις ρυτίδες στα χείλη, να σβηστούν για να μην δείχνουν αν μέχρι τώρα στη ζωή μας, γελάσαμε ή κλάψαμε πολύ. Στο μέτωπο και στα μάτια, που κρύβονται οι σκέψεις....
Γεμίζει ο κόσμος πορτραίτα, που προσπαθούν να κρύψουν εκτός από τα χρόνια τους, την ψυχή, την ίδια τη ζωή τους. Αν είναι δυνατόν!
Πόσα έχουμε να κρύψουμε, πια;
Πόσο μας κοστίζει πραγματικά;
9 σχόλια - Στείλε Σχόλιοαρτικ grow-ups as in push-ups Απορίες Απορίες εκτός τόπου και χρόνου αρτίκ επέτειος ημερολογιακά ημερολογιακα ιδεογραφικά Κύπρου εικόνες Κύπρου είκονες μεταφράσεις της Μωβ μορφές Μορφές Παράφωνοι διάλογοι Σκέψεις σΤίχΟι συνείδηση συνταγές Σφηνάκια σφηνάκια Σφηνάκια! τραγούδια για καλημέρα τραγούδια για καληνύχτα τσάγια Τσάγια! τσάγια! Τσάγια Χαμόγελα