Είναι Παρασκευή κι αυτά μαζεύτηκαν. Είναι σχεδόν τέλος του Ιούνη και ο καιρός δεν μαζεύεται.
Είναι τα της Κύπρου,εθνικοτοπικό, κυκλοφοριακό (σύντομα θα δείτε στις οθόνες σας αστυνομικούς να τρώνε ξύλο από δίκαια οργισμένους οδηγούς) αλλά και την απελευθέρωση του Πανεπιστημίου Κύπρου από την ομηρία της ΟΕΛΜΕΚ (Οργάνωση Ελλήνων Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης). Το τελευταίο, το γιορτάσαμε δεόντως! Πού ξανακούστηκε οι καθηγητές των Γυμνασιολυκείων να απαιτούν το κουμάντο στα του Πανεπιστημίου; Εοεοεοεεεε; Και ο Μητσόφ οργανώνει καινούριο σόου:"Κύπρο, έχεις ταλέντο! Κέρδισε αξιοσέβαστα οικονομικά ποσά όλα αφορολόγητα. Χάσε κάθε επαφή με τον κόσμο για να την εδραιώσεις με τον υπόκοσμο. Γίνε ο επόμενος Αρχηγός Αστυνομίας!Μπορείς κι εσύ να τα κάνεις πίλλιες!"
Είναι τα εδώ.Μπαίνει ο Ιούλιος και δεν έρχονται απαντήσεις. Μονάχα απαιτήσεις.
Είναι τα γενικά υπαρξιακά, που αφήσαμε στην πάντα (άκρη,περιθώριο) διότι χαλλόου, καλοκαίριασε!!! Είπα απόψε να εγκαινιάσω το μπαλκονάκι με τα κορίτσια κι ας έχουμε για θέα αντί Αίγαίου κορμιά ηλεκτροφόρα (όλα τα θεοποιείς όταν δεν τα έχεις), τα ηφαιστείωνα κορμιά των απέναντι μπαλκονούχων. Κι ας στέκομαι γιατί δεν θα χωράμε!
Κι ενώ θα ανακατεύουμε τα κόκτειλς με τα καλαμάκια, ο κόσμος θα συνεχίσει να καίγεται.
Στο Ιράν γεννιούνται ήρωες. Αντίστασης. Ελευθερίας.
Και πάλι το προσπερνάμε, σαν να κάναμε ζάππινγκ. Πέθανε και ο Τζάκο, έφυγε και η Φάρα Φόσετ. Αυτοί δεν αξίζουνε αναφοράς;
Στην Κύπρο κηδέψαμε τον δημιουργό της κυπριακής σημαίας. Ο Τουρκοκύπριος ζωγράφος Ισμέτ Βεχίτ Γκιουνέι, πέθανε σε ηλικία 86 χρόνων. Στα κατεχόμενα κηδεύτηκε για την ακρίβεια. Τον τύλιξαν με 2 σημαίες: αυτήν του ψευδοκράτους κι αυτήν της Τουρκίας. Δεν κηδεύτηκε σαν καλλιτέχνης που ήταν αλλά σαν εθνικός ήρωας των Τούρκων. Εντάξει, πολιτικά λογικό να μην τον τυλίξουν με την σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά αυτή δεν ήταν το παιδί του; Δεν ξέρω αν υπάρχει θέμα ή αν το δημιουργώ τώρα από το πουθενά. Μου καρφώθηκε όμως σαρκασμός τα χρώματα, που τον τύλιξαν, όταν αυτός είχε καταφέρει να βρει τα πιο ουδέτερα: το λευκό της αγνότητας, το κιτρινοπορτοκαλί για τον χαλκό (Κύπρος-Χαλκός) και το κλαδάκι της ειρήνης.
Αναρωτιέμαι βέβαια ποιός έχει πραγματικά αγαπήσει αυτήν την σημαία, πέραν των οπαδών των αριστερών ελληνοκυπριακών ομάδων, που δεν κοιτάξανε ποτέ σε λεξικό να διαβάσουνε την έννοια "έθνος"...Οι Τουρκοκύπριοι; Αμφιβάλλω, από τη στιγμή που στα μάτια τους τουλάχιστον,έγινε η σημαία σύμβολο της δημοκρατίας του ...Νότου. Προσωπικά, την σέβομαι ως κρατικό σύμβολο αλλά δεν μπορώ να την αγαπήσω ως εθνικό. Αλλιώς σε τόσες διαδηλώσεις δεν θα φέραμε την γαλανόλευκη με τέτοια λαχτάρα!Αυτήν που τώρα κοιμάται ήσυχη στο ντουλάπι στο εφηβικό δωμάτιο και αναπολεί τις νεανικές της βόλτες.
Είχε κάνει ωραία δουλειά ο Γκιουνέι όμως. Κλαδάκι ειρήνης.
Σπασμένο από τους Εγγλέζους.
"Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία", κουνάει απειλητικά το δάκτυλό του ο ΟΗΕ.
Βρε, τα ίδια ΟΗΕΑΚΟ μου τα ίδια ΟΗΕ μου! Από τόση δα σας θυμάμαι να το λέτε! Λύστε το Μεσανατολίτικο πρώτα και βλέπουμε! Ένα κουτσούιν τόπος είμαστεν, όλοι θα βρούμε κάπου να απλώσουμε! Σώστε τα νειάτα και τα χώματα της Παλαιστίνης, που όντως ματώνονται, κι άστε τα Κυπραιόπουλα να πίνουν το φρέντο τους στην παραλία και στις λεωφόρους.
Στην Αίγυπτο καταδίκασαν σε θάνατο, τον Χισάμ Ταλάτ Μουσταφά, έναν πάμπλουτο και πανίσχυρο βουλευτή, για την δολοφονία της γνωστής Λιβανέζας τραγουδίστριας, Ταμίμ,πρώην συντρόφου του. ’ξια συγχαρητηρίων η ισότητα της εκεί δικαιοσύνης. Πάντα καταδικαστέα η θανατική ποινή.
Η Αυστραλία απαιτεί κι επισήμως την Επιστροφή των Μαρμάρων! Η δημοσκόπηση της Γκάρντιαν, έχει αποτελέσματα 98% υπέρ της Επιστροφής αλλά οκ, πάω στοίχημα ότι όλοι που ψηφίσαμε είμαστε Έλληνες.
Θα επιστρέψουν όμως, να το δείτε!
Όπως θέλουμε κι εμείς, άμεση επιστροφή Καιρού Παραλίας! -Ηπιου όμως, ε;
ΥΓ: η πρώτη φώτο ανήκει στο μπλογκ Φουκού
4 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
video | |
Απόψε,
είμαι ευγνώμων για την Λήθη.
Επιτέλους, σκέφτηκε να έρθει περίπατο και στα μέρη μου.
Φυσικά, πριν κτυπήσει την πόρτα,
έστελλε τραγούδια σε μια καρδιά, που είχε ανάγκη τη σιωπή.
Σβήσαν οι μελωδίες τους, το άγγιγμα.
Η φωνή του σκεπάστηκε από μια μαύρη κορώνα.
Και μπήκε λιαχτίδα.
Έπειτα, άρχισε να στέλλει κοινούς γνωστούς.
Μεσαία μονοπάτια να σμίξουν σε μαζώξεις κρασιού.
Δεν τους είχα αναγνωρίσει,
βέβαια, χμ... οι αράδες τους κάτι μου θύμιζαν.
Τη νύχτα, άρχισε να περνάει για ποτό και παρέα
μια μωβ φεγγαραχτίδα.
Τα πρωινά, πάλι, σιωπή.
Συννεφάκι του Μάη,
ασπασμός της άνοιξης.
Ένα χαλάκι στον λαιμό, που περίμενε φιλί,
και του ΄δινα μπουνιά.
Επέμενε όμως για χαδάκι.
Αντί για λευκό πανί, ένα κλαδάκι γιασεμί,
να μυρίζει "Στη λησμονιά παραδώσου!"...
Πώς θυμότανε η Λήθη ότι το γιασεμί ' ναι κόνισμα;
Εγώ, πώς θυμήθηκα επιτέλους να της ανοίξω την πόρτα;
Απόψε θέλω Μπρέγκοβιτς.
ΥΓ: αν τύχει να το διαβάσεις σιωπή μου,
ένα εκατομμύριο ευχαριστώ για το παραμύθι σου, δεν φτάνουν.
5 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
"Λαλαλάι λαλαλαλαλαλαλα τραλαλαλααααααααααι"
- Παππούυυυυυυυυυύ, ο παγωτάρης!!! Παππού, παππού, ήρθε ο παγωτάρης!!!
Δεν περίμενα το δεύτερη νότα- ένα συγκεκριμένο απόγευμα των καλοκαιρινών βδομάδων, τα αφτιά μου έπαιρναν το μέγεθος των του Ντάμπο, και την ακοή της Λάσσης (καλό -καλό, κλίνεται μια χαρά! Ω Λάσση μου! :) )- Ακόμα στην αρχή του δρόμου, το ψηλό πολύχρωμο αυτοκινητάκι και η μουσική λατέρνας. Στην πρώτη νότα, που έφτανε ξεκάθαρα στον κήπο της γιαγιάς και του παππού, ό,τι και να παίζαμε, το παρατούσαμε. Μέχρι να φτάσει ο παγωταντζής στην μέση του δρόμου και να σταματήσει, είχε γεμίσει ο δρόμος φωνίτσες κι αγριοφωνάρες.
Και χαλί, απτόητη, η μουσική.
Μόνο που στις μιάμιση το μεσημέρι, εδώ σε αυτόν τον δρόμο, δεν περνάει παγωταντζής. Απλά ακούγεται η τυπική μουσική λατέρνας. Τελευταία φορά, νομίζω, την είχα ακούσει στην Καλαμαριά. Εδώ; Δεν θυμάμαι...
Ο δρόμος μας όμως γέμισε μουσική!
Τρέχω στο παράθυρο. Λάθος. Στέκομαι και κάνω ενάμιση βήμα.
Ένας χαρούμενος άνθρωπος. Με μια μίνι λατέρνα κι ένα αρκουδάκι ψεύτικο. Στα απέναντι παράθυρα βγαίνει κι άλλος κόσμος. Αντικρυστά βλέμματα μισής στιγμής. Τράβηγμα της κουρτίνας πάλι, στα μισά. Μια μελαχροινή κοπελιά, χαμογελαστή, εξαφανίζεται κι επανεμφανίζεται. Πετάει από το παράθυρο νομίσματα. Δεν έχω μία, αυτές τις μέρες. Δυστυχώς, ούτε ένα απλό ευχαριστώ δεν μπορώ να πω στον χαρούμενο άνθρωπο.
Έχει τουλάχιστον μισό αιώνα στις πλάτες του. Τα μαλλιά του, χορεύοντας στον αέρα, θυμίζουν ποιόν άλλον; Τον ’ιστάιν. Μικροκαμωμένος ο ανθρωπάκος, με το χρυσοκόκκινο μαύρισμα των Μεσογειακών, που τον ομορφαίνει. Στο μεταξύ, δεν έχει σκύψει να πάρει τα νομίσματα. Κι ας έχουν πέσει ουσιαστικά, μπροστά στα πόδια του.
Η κοπελίτσα του φωνάζει να πάρει τα χρήματα.
Της απαντάει σε σπασμένα γερμανικά.
- Εγώ χαρά θέλω μόνο να φέρω! Είναι τόσο ήσυχοι αυτοί οι δρόμοι. Τόσο καταθληπτικοί!
Και πάλι αντίκρυσμα βλεμμάτων.
Ομορφαίνει ο άνδρας, ακόμα περισσότερο. Απομαγνητίζομαι και τρέχω να προλάβω μια φωτογραφία. Να κρατήσω αυτή την τόσο σπάνια στιγμή, που σίγουρα, θα αργήσει πολύ να ξαναφτάσει παρόμοιά της. Η γερμανική πραγματικότητα μου ψιθυρίζει κακόβουλα "αν δεν καλέσει κανένας κρύος την αστυνομία και τον κλείσουν μέσα για τρελλό!". Πείσμα κι αυθόρμητη μονοπροτάσαια προσευχούλα, να τον προσέχει ο ουρανός.
Επιστρέφω στη μουσική, χαμογελώντας...
και στο παγωτό, που μας αγόραζε μια φορά τη βδομάδα ο παππούς.
Και τότε, αρχίζει άλλο τραγούδι, χωρίς λέξεις. Και η μελωδία, στέλλει σε Μελίνα και Μάνο.
" Aπ' το παράθυρό μου στέλνω
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά
Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά
Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να με 'χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ' αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά
Aπό την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ
Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά-
και μια χά-, και μια χάντρα φυλακτό
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
κάποιον άγνωστο να βρω"
Κι ας ματαίωσα όλα τα σχέδια για το Σκύριακο. Φταίχτης ο καιρός.
Όμορφη γίνηκε η Παρασκευή, εντελώς ξαφνικά.
9 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Σε κάθε παρέα, υπάρχει τουλάχιστον ένα παιδάκι, που καταφέρνει εντός μιας ατάκας, να φέρνει στους υπόλοιπους κοιλιόπονο από τα πολλά χαχανητά. Υπάρχουν βέβαια και 2-3 παιδάκια ντροπαλά, που λένε ατάκες και γλυκές κρυάδες, μόνο όταν η παρέα είναι η βασική. Κανένα όμως από αυτά τα παιδάκια δεν έχει φτιάξει γραπτή λίστα με ατάκες ή με τους λόγους για τους οποίους πιστεύουν ότι έχουν χιούμορ.
Τη λίστα αυτή, την κρατάνε και την ανεμίζουνε σα να ΄τανε η σημαία της επανάστασης του 21- βλέπω μπροστά μου να ανεμίζει το "Χιουμορίστας ή Σπασογαρίδας" - τα παιδάκια μιας τρίτης κατηγορίας, ενός ανώτερου υπαρξιακού συμπλέγματος, που αντί να σωπαίνουν που δεν έχουνε το χάρισμα, σου κράζουνε πώς έχουν την τιμή, με αποτέλεσμα, αν περνάς λόγω κατάστασης, αρκετό χρόνο μαζί του, να μπερδεύεις τις πραλίνες (σιγά μην διάλεγα καραμέλες!) με τα παναντόλ.
Ήταν πάλι μια από τις απίστευτες νύχτες, που παρακαλάς να περάσουν γρήγορα ώστε να τις ξεχάσεις ενώ βρίσκονται ακόμα στο παρόν.
Για ακόμα μια φορά, ο λιλήκας μου αράδιαζε όλους τους λόγους για τους οποίους πιστεύει ότι έχει χιούμορ!
- Δεν γέλασες.
- Εμ....ναι...
- Δεν το βρήκες αστείο;
- Εμ...όχι; Ξέρεις ότι το χιούμορ δεν είναι και το δυνατό σου σημείο...
-Γιατί πάλι λες πως δεν έχω χιούμορ;
-Επειδή δεν έχεις;
- Αν θες να ξέρεις, λανθάνεσαι! Η μαμά μου βρίσκει ότι έχω υπέροχο χιούμορ! Η νυν μου, επίσης! Και προχθές έλεγα στο τηλέφωνο ένα ανέκδοτο στη γιαγιά μου, αυτό με τον...
- ’ι ρεστ μάι κέις! Μπορώ να φύγω τώρα;
- Με ειρωνεύεσαι;
- Εννοείται!
- Αν θες να ξέρεις, τις δικές σου φάσεις που κάνεις και καλά, χιούμορ, είναι που δεν βρίσκω αστείες! Είναι θέμα επιπέδου, βλέπεις!
- Α, ό,τι κι ό,τι! Όχι μόνο επιπέδου. Και ισοπέδωσης μάλλον!
- Αυτό ας πούμε ήταν χιούμορ;
- Όχι! Κρυάδα!
- Μπορεις να μου πεις κάτι; Θες να πεις ότι ο φίλος σου ο Γ, έχει πολύ χιούμορ; Κι εγώ δεν έχω; Ξέρεις ότι διαθέτω λεπτό ύφος, επιτηδευμένη επιλογή λέξεων και ...
- Μπορώ να φύγω τώρα; Χίλιες φορές κινέζικο βασανιστήριο-αυτό με το πούπουλο στις πατούσες δηλαδή...
- Κι αυτό χιούμορ ήταν;
- ΌΟΟΟΟΟΟΟΟΟΧΙ!!! Απελπισία!
- Έπειτα, εσύ δεν είσαι που θαυμάζες πάντα το αγγλικό χιούμορ; Τώρα δηλαδή ποιό είναι το παράπονό σου;
- Μωρέ, το αγγλικό χιούμορ είναι άψογο, το μαύρο επίσης, το δικό σου όμως είναι σιβηριανό, κι αυτό δεν κατεβάζεται ούτε με τρεις μπουκάλες βότκα!
- Τί εννοείς;
- Πως ειναι ώρα για νάνι!
-Όχι, θα καθίσεις να την ακούσεις τώρα! Κι ας πούμε ο Α, που χαχανίζετε όλη μέρα, έχει χιούμορ;
- καλά, μίλα!
Στρίγγλιζε σαν χάμστερ, που σφήνωσε στο φαγωμένο (από τα δοντάκια του) συρμοσωλήνα πλυντηρίου (μας το είχε κάνει πριν αιώνες το χάμστερ μας για αυτό το ξέρω, Χα!). Επί δέκα λεπτά; Περίπου. Δεν άκουγα ακριβώς τί έλεγε, τα ειχα ξανακούσει και οι καλοκαιρινές επαναλήψεις δεν πρέπει να παίζονται από τα μέσα του Μάη. Ό,τι κι ό,τι!
Και η επανάληψη συνεχίζεται. Ούτε ένας μήνας δεν πέρασε από την τελευταία επανάληψη της λίστας και ήδη πιάσαμε τον επόμενο κύκλο. Κι αν ήταν "Κωνσταντίνου και Ελένης" άντε, πάνε και τόσα χρόνια! Όμως είναι το "Ρετιρέ" και ήδη αναρωτιέμαι πόσο ψηλά να βρίσκεται...το ρετιρέ.
Κάπου εκεί, ξυπνάει επιτέλους το βουνίσιο σου, που στην συγκεκριμένη περίπτωση κοιμόταν σαν αρκούδα σε πολυχρόνια νάρκη. Ανέμισα επιτέλους τη δική μου σημαία, που όντως έγραφε "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ (σ' αυτόν)"
- Μην μου ξανατηλεφωνήσεις, μην μου ξαναμιλήσεις, πες ότι πέθανα!
- Πλάκα κάνεις;
- Όχι, σοβαρά μιλάω.
- Θα αστειεύεσαι!
- Καθόλου!
-Γνώρισες κάποιον;
- Ναι!
- Καλύτερο από μένα; Δεν πρόκειται να γνωρίσεις κάποιον καλύτερο από μένα!
- χαχαχαχαχα επιτέλους! Είπες επιτέλους κάτι αστείο!
Αναπάντητες κλήσεις όπως πάντα, παντού, δεκάδες μηνύματα με κακίες - ούτε καν κρυάδες-, φραγή και αφού αρχίζουνε να χτυπάνε άγνωστοι αριθμοί, κλείνεις και το κινητό.
Θυμήθηκα αυτό που έλεγα μικρή "Ο άντρας που θα αγαπώ θα κάνει να κλαίμε απ' το γέλιο όλη την παρέα!"
Στοίχημα ότι δεν θα είναι καθόλου τυχαίο αν η επόμενη γνωριμία θα είναι με κωμικό που στέκεται (σταντ απ κομίντιαν) ή έστω παλιάτσο! Τέρμα με τους καραγκιόζηδες, ΤΕΡΜΑ!
ΥΓ: η 1η φωτο είναι από την Λεμεσό. Ο Σούπερμαν δεν είναι.
Όμορφη βδομάαααααααααααααααααααδαααααα!!!
Φτου κι εξ ελευθερίίίίίίίίας!
Έχω δυο άλμπουμς, που περιμένουν να ακουστούν. Περιμένω κι εγώ την κατάλληλη στιγμή, την σωστή φάση μάλλον.
Το ένα, μη γελάσετε! Είναι η μουσική και τα τραγούδια της τηλεοπτικής σειράς "Καρυωτάκης", που δεν έχω δει ούτε επεισόδιο αλλά δεν πειράζει. Χαλάστηκα λίγο που ανάμεσα στους ερμηνευτές βρίσκεται και ο Μητσιάς, μάλλον όμως είναι απλή προκατάληψη έτσι την σταματάω εδώ.
Το δεύτερο, "Ποιά πάθη από τον έρωντα" -Λουδοβίκος των Ανωγείων.
Χρειάζονται ή δεν χρειάζονται το λοιπόν, την κατάλληλη ατμόσφαιρα για την πρεμιέρα τους στο διαμερισματάκι μας; Αφού λείπει το κόκκινο χαλί, ο παθιασμένος έρωτας, η ποίηση, ας τους αφιερώσω σωστή ακρόαση και μπόλικο χρόνο. Μάλλον,κάποιο πρωί Κυριακής.
Στην Κύπρο, έκανα την καθιερωμένη επίσκεψη στο κομμωτήριο.
- πώς να τα κάνουμε;
- Ό,τι θέλεις κάνε!
- Μεν μου λαλείς τέτοια, γιατί κάμνω το! Είμαι πελλή εγώ! (κομμώτρια σούπερ 40άρα)
εμ....
- Κάμε ό,τι μπορείς σε σγουρό μαλλί! Χρώμα δεν αλλάζουμε, το που μας έδωσε ο Θεός εν καλό!
- Θα τα ισιώνεις;
-Ε...όι!
Χραπ!
-Τωρά θα τα ισιώνεις, τουλάχιστον την φράντζα!
Και νααααα ΄μαστε εδώ, να ισιώνουμε μαλλί για να μπαίνουμε την επομένη στα χώματα...Διότι η φράντζα, στη σγουρή της κατάσταση, μοιάζει σα να έχει πάρει βιάγκρα το μαλλί μου και βδουουουουου, γυρίλα γυρίλα γυρίλα φτάνει η Βαβέλ προς τον ουρανό...Αν το δεις νύχτα, λαώννεσαι (ταράζεσαι), πόσο μάλλον να προεξέχει κι από το ροζ αδιάβροχο. Α, ναι, Ιούνιος με χειμώνα, πέρφεκτ! Κατα τα άλλα, ευχαριστούμε τον Θεό των κομμωτών, για την εφεύρεση του σιδέρου ισιώματος!
Η εβδομάδα στο νησί, ήταν ύπουλη. Για ακόμα μια φορά, γευτήκαμε την ομορφιά όσων στερούμαστε, την αγάπη της φαμίλιας και των φίλων. Τα παιχνίδια με τον Μάγκνουμ, ο οποίος έχει γίνει θεριό κιούτικο. Το γιασεμί-αυτή η απουσία ψιλοδιορθώθηκε χάρη στα ...ΚΟΡΡΕΣ. Εεεε, άκου να δεις! Όταν δεν επιβιώνει ούτε μια γλάστρα γιασεμί τόση δα, σε αυτό το κλίμα το γερμανικό, τότε η κρέμα σώματος γιασεμιού, μια χαρά την συμπληρώνει την απουσία! ’αάάάτε να σας δω!
.....
Την παρέα να μεγαλώνει. Τη Λευκωσία να αλλάζει. Το Κούριο να δυναμώνει τα κύματά του. Τα παραθαλάσσια σπίτια να φτάνουν σε εξωφρενικές τιμές. Μόνο αν γνωριστούμε καλύτερα με την μαφία ρώσσα! Χμ... Υπουλη, ιντίτ. Γιατί διαπιστώνεις ότι τελικά το αγαπάς το νησί. Σου λείπει. Σε απελευθέρωσε προς στιγμή, ο ελάχιστος χρόνος μοναξιάς. Πού να σκεφτείς τα λάθη;
Το λάθος μάλλον, που άφησες να ξαναγίνει. Αμέ ζε του μπεεεεε...Ηλίθια!
Μέχρι να βρεις το κατάλληλο σπαθί, ένας Γόρδιος δεσμός θα σου σφίγγει τα σωθικά.
Καλά να πάθεις βέβαια! Ας είχες έτοιμο από τα πριν, ένα καλό σπαθί ή έστω μια λεπίδα ρε παιδί μου! Τώρα,νιώσε το σχοινί και ακόνισε τα δοντάκια σου...Τέρμα, χωρίς σκυλάκι ποτέ ξανά πουθενά!
Μεγαλώσαμε.
Το διαπιστώνω τώρα μόλις...που μιλώ με τον πιο αγαπημένο ξάδερφο, αυτόν που περίμενα με τα ανυπόμονα και μικρά εννέα χρόνια, πώς και πώς να γεννηθεί...Θα κλείσει τα 18 όπου να΄ σαι! Απίστευτο! Το μωρουλίνι είναι ερωτευμένο! Κατατάσσεται...
Ναι, ναι!
Μεγαλώσαμε!
8 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Τρεις παρά το πρωί. Στο τραπέζι της κουζίνας. Με το μέικαπ λίγο εκτός τόπου στο πρόσωπο, το φόρεμα κατά παράξενο τρόπο εντός τόπου κι ατσαλάκωτο. Μόνο τα δεκάποντα βγήκαν στην είσοδο. Το γλέντι ακόμα τρέχει στο γάμο της φίλης. Μα δεν γινότανε να καθίσω περισσότερο. -’σε που πέρασα κι από το στέκι της άλλης παρέας για ένα ακόμα ποτό. - Στο γάμο περάσαμε ΤΕΛΕΙΑ! Ήταν η πιο όμορφη νύμφη έβερ, και η ιδέα να έχεις το τραπέζι άλλη μέρα από τον γάμο και τα χαιρετίσματα (δεξίωση συγχαρητηρίων) είναι καταπληκτική! Περισσότερα μια άλλη στιγμή, ένα διαφορετικό ποστ, κι ας είμαστε ακόμα μεταξύ γέλιου (από το πολύ πίξι πάξι) και κλάματος (είναι η πρώτη από την παρέα που γνώρισε και το ταγκό του Ησαϊα!)...μπιρλιμπορλαμπόμπαμπιμα σνιιιιιιιιιφ!
Σήμερα,χθες δηλαδή, το Σάββατο ψήφισε η Κύπρος τους Ευρωβουλευτές της. Δύο άτομα και το κόμμα που εκπροσωπούν. Τίκι τίκι τικ. 3 στο σύνολο.
Είχαν πολύ γέλιο οι ευρωεκλογές τελικά! Καταρχάς, δεν περίμενα ούτε μισή ώρα ούτε καν πέντε λεπτά. Πετάχτηκα στις 6 το απόγευμα στο δημοτικό μας και μάλιστα ψήφισα στην αίθουσα που μας φιλοξενούσε στην Ε΄τάξη. Στα θρανιάκια κάθονταν 4 στο σύνολο άνθρωποι. Στην έδρα άλλος. Ένας στεκότανε δίπλα από την τενέκκα (την κάλπη). Τέτοιες αποκλειστικότητες ούτε στου Ασλάνη! Φωνάζουν όνομα και αριθμό ταυτότητας. Αυτό πάντα με φέρνει σε αμηχανία. Ας πούμε στις προεδρικές, ήταν στην αίθουσα ο πατέρας κάποιου συμμαθητή μου από το δημοτικό, και μου μιλούσε 30 λεπτά, διαφημίζοντας μου τον γιο του! Δεν γίνεται να το λέτε πιο χαμηλόφωνα; ή έστω, Να μην το κράζετε! Στείλτε το με sms ο ένας στον άλλο. Ή σημειώστε το σε ένα κομπιούτερ, μια οθόνη, κάτι! Γίνεται να είστε πιο διακριτικοί;
Μπαίνω στο καμαρινάκι, ανοίγω το ψηφοδέλτιο. Ακελ-χαρλαμαράκ κεμπάμπ, ΔΗΣΥ-καρκασαλίκ μεζέ...Ένα μικρο σοκ, το έπαθα. Βγαίνω έξω, αφήνοντας τα πράγματα στο καμαρίνι με την κουρτινούλα του μισού μέτρου.
- ΕΕΕΕΕμ.....να ρωτήσω κάτι;
- Βεβαίως! Μπορείς να βάλεις τικ ή χ !
- Δικαιούμαι να ρωτήσω κάτι άλλο;
- Καλό (σίγουρα)!
- Γιατί τα ψηφοδέλτια είναι γραμμένα και στα τούρκικα;
- Τί πράμα;
- Εν γραμμένα και στα τούρκικα! Καλό,καλό! Καρσκασαλίκ καντεϊφ για την Εδέκ, βουρουβουρχανουμέ για το ΔΗΚΟ...
- Μα σοβαρομιλάς;
-Ωχ, εννα ακυρωθεί τωρά;
- Όχι! Απλά γράφουμέν τα και στα τούρκικα για να εξυπηρετηθούν οι τουρκοκύπριοι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
- Βεβαίως βεβαίως....
Είχα την φωτογραφική στην τσάντα. Μπήκα σε πειρασμό να το βγάλω μια φώτο, το πρώτο σουβενίρ από το νέο ενιαίο κυπριακό κράτος. Αλλά φοβήθηκα και μετάνιωσα. Κακώς.
Τρέχοντας έφτασα στο Zara. Έψαχνα μια καλοκαιρινή σάρπα για το φόρεμα. Και οι 3 πωλήτριες μιλούσαν τούρκικα.Τους μίλησα στα ελληνικά. Παλάβωσαν. Δεν είχα μπει στον κόπο να τους μιλήσω καν στα αγγλικά. Γενικά, αποφεύγω να μιλώ αγγλικά στο νησί. Το βρίσκω παράλογο να παραγγέλω καφέ στη Λευκωσία και να πρέπει να το κάνω στα αγγλικά. Τώρα, αν δεν γίνεται αλλιώς, άντε...(Και ο πρόεδρος των ξενοδόχων λέει πως υπάρχει έλλειψη προσωπικού για αυτό εισάγονται αλλοδαποί υπάλληλοι...ασχολίαστο).
Επέμενα λίγο με την ελληνική. Τελικά η μια μου απάντησε σε μάλλον άπταιστα ελληνικά.
Αργήσαμε πολύ αλλά η επόμενη γλώσσα η τούρκικη. Που μπορώ να την κάνω και πράκτις στην Γερμανία...Ταμάμ ταμάμ κιοφτέ πολιτίκ.
Η Κύπρος είναι θεά!
Εντ οφ στόρι.
11 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
η Κύπρος αλλάζει δραματικά κι όμως μένει ίδια.
Φιλοξενούμε και πάλι τους Αγώνες Μικρών Κρατών Ευρώπης. Δεν άκουσα κάτι, είδα όμως στην είσοδο της Λευκωσίας μια ταμπέλα που τους καλωσόριζε...τί ταμπέλα δηλαδή; Ένα πανί απλωμένο στα κάγκελα μιας γωνιάς σε κάποια φώτα που αν στρίψεις δεξιά πάς στο Συνεδριακό-Φιλοξένεια-Πανεπιστήμιο-και πολλά πολλά άλλα...Κι αν πας ίσια πας προς κέντρο Λευκωσίας, Χίλτον, οίκημα ΑΠΟΕΛ. Ελπίζω να βγάλω μια φωτογραφία γιατί πάω στοίχημα ότι είναι η ίδια που χρησιμοποιήσαμε την τελευταία φορά που φιλοξενούσαμε τους συγκεκριμένους αγώνες. Τότε πήγαινα δημοτικό, δευτέρα τάξη; Κάπου εκεί. Στα εγκαίνια του τότε δεν ξέρω ποιόν είχαμε, πάντως φέτος είχαμε τον Φραγκούλη. Δεν τα είδα, άκουσα.
Απόψε έμαθα τελευταία στιγμή πως εμφανιζόταν σε μουσική σκηνή της Λευκωσίας, μια αγαπημένη ιέρεια της ελληνικής σκηνής. Δεν πήγα. Ζητούσανε 40 ευρώ το άτομο, χωρίς ποτό. Αποφάσισα να αγοράσω με τα ίδια χρήματα στους γονείς μου 2 εισιτήρια για τη συναυλία Νταλάρα/Θαλασσινού/Στόκα. Να θυμηθούνε τα νειάτα τους, τότε που αν καταφέρνανε να πάνε σε συναυλία, παίρνανε και μας αγκαλιά, με την ελπίδα να είμαστε ήσυχα...
Ο πρόεδρος Μητσόφ πάντρεψε την κόρη του, στους κλειστούς (μέχρι τώρα δηλαδή, για τον απλό λαό) κήπους στο Μετόχι του Κύκκου. Λυπήθηκα την κοπέλα, που επειδή είναι κόρη του πατέρα της και παντρεύτηκε στους συγκεκριμένους κήπους, μπήκε τόσο πολύ στο μάτι κάποιων δημοσιογράφων. Φυσικά, το κόκκινο μαλλί της συνδιαζόταν υπέροχα με την κόκκινη γραββάτα του γαμπρού. Αν λάβει κάποιος υπόψη του και πόσες ώρες χαιρετούσε τους Ακελικούς που κατέβηκαν.....Ελπίζω να έβγαλε τα παπούτσια της...
Μα κι εμείς; Αν μπορούσαμε να έχουμε μια δεύτερη παραδοσιακή στολή, αυτή θα ήταν τα φορέματα/κουστούμια, που έχουμε για τους διάφορους γάμους.
Παναγία μου, 25 προσκλητήρια μέτρησα στο ραφάκι της κουζίνας! Σήμερα ήρθαν άλλα 4! Το Σαββατοκύριακο είχαμε 3 γάμους. Πήγα στον ένα, που γνώριζα και ποιό άτομο θα χαιρετούσαμε με το τυπικό αλλά ..θερμό "Να ζήσετε!" ... Τα "Και στα δικά σου!"περνούσανε σαν μπάνερ από τα αυτάκια. Δεν είχαν και καλό κρασί...
- Κόρη μιτσιά, εσύ πότε θα την πάρεις την απόφαση;
- Πήρα την ίδια με πέρσι θεία Μαρουλλού!
- (Συγκαβατικός χορός κεφαλιού, κατέβασμα στόματος, στραβομουτσούνιασμα και ένα χαμόγελο συμπάθειας προς τη μάμμα μου)
Την Κυριακή, κατέβηκε και το βαρύ πυροβολικό. Παντρευόταν ένας άγνωστος δευτεροξάδερφος, σόου δεν πήγα. Λάθος! Μεγάλο λάθος! Διότι μάμμα και θεία (Όι η Μαρουλλού άλλη πιο κοντινή που εν δεύτερη μάμμα μου) επέστρεψαν από τον γάμο, κρατώντας στα χέρια τους από μια μονοκούφετη μπομπονιέρα...
- Έπιασε η οικονομική κρίση και τα κουφέτα; Γιατί εν μόνο ένα στο τούλι;
- Σιωπή κόρη! Τούτο, εν κουφέτο για τις ελεύθερες. Θα το βάλεις κάτω που το μαξιλάρι σου και θα ονειρευτείς ποιόν θα παντρευτείς!
Τόσο απλό είναι; Τί κάνουμε τόσα χρόνια τότε; Γιατί δεν μας φέρνατε τα μαγικά κουφέτα πιο πριν;
- Ακόμα εν εκοιμήθηκα μα βλέπω ότι σίγουρα θα παντρευτώ δύο φορές!
- Γιατί;
- Ε, δυο κουφέτα, δυο άντρες! Όι;
- Θα τα βάλεις και τα δύο κάτω από το μαξιλάρι σου! Και όι, εν θα παντρευτείς δυο φορές! Ένναιν σωστό!
- Μαζί θα τα βάλω;
-Ναι!
- Κι αν παντρευτώ δίδυμους;
- Κόρη μιτσιά! Εννά μας περιπαίζεις πολλήν ώρα;
- Δεν γνωρίζω/Δεν απαντώ... :)))))))))))
Ξέχασα να τα βάλω, τα βρήκε η μάμμα μου σήμερα και θύμωσε που ούτε αυτό δεν έκανα...Πλυντήρια,διαδρομές,απλώματα,μαγειρέματα,δουλειές του κήπου και γραφειοκρατικά δεν μετράνε! Η μονοκούφετη μπομπονιέρα μας νοιάζει πιο πολύ! Αποθέσαμε τις ελπίδες της μητρός στα όνειρα θερινής νυχτός...ουψ!
Οι ευρωεκλογές μας σπάσανε τα νεύρα! Να κάνεις ένα ζάππινγκ στην τηλεόραση και να βλέπεις τους συνήθεις ύποπτους σε μαγνητοσκοπημένες εκπομπές να διακόπτει ο ένας τον άλλο; Να έχουν μπερδέψει την εσωτερική πολιτική με την Ευρώπη; Ο Κυπραίος ξέρει από μέρες αν θα διακόψει το τριήμερο του Κατακλυσμού για να ψηφίσει βουλευτές στα ...εξωτερικά ή αν θα πίνει από την Παρασκευή το φραπέ του πάνω στο κύμα!Το άρθρο για την Κύπρο, στο κυριακάτικο Βήμα, δυστυχώς δεν διαβάστηκε από αρκετούς συντοπίτες. Να πάρουν τα πράγματα λίγο πιο σοβαρά!
Μα στην τιβι, οι επαναλήψεις άρχισαν μεγαλοπρεπώς!
ΥΓ: η φώτο είναι από την παραλιακή της Λεμεσού. Δευτεριάτικη.Ομόρφησε η Λεμεσός αλλά δεν το λέμε!σσσσσσσσσσσςςςςςςςςςςςς
9 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
αρτικ grow-ups as in push-ups Απορίες Απορίες εκτός τόπου και χρόνου αρτίκ επέτειος ημερολογιακά ημερολογιακα ιδεογραφικά Κύπρου εικόνες Κύπρου είκονες μεταφράσεις της Μωβ μορφές Μορφές Παράφωνοι διάλογοι Σκέψεις σΤίχΟι συνείδηση συνταγές Σφηνάκια σφηνάκια Σφηνάκια! τραγούδια για καλημέρα τραγούδια για καληνύχτα τσάγια Τσάγια! τσάγια! Τσάγια Χαμόγελα