Τελευταία μέρα του Ιούλη. Μελαγχολική μέρα από πάντα. Τελειώνει ο Ιούλιος, σκέφτου ρε παιδί μου, επήεν το καλοτζαίρι! Πάλε!

Ουφφφφφφ...

Σήμερα πετάχτηκα μέχρι το σπίτι της θείας μου στο χωριό. Η σκυλίτσα της η Λώρα, ένα κόλλεϊ με τη ψευδαίσθηση ότι είναι άνθρωπος, έτρεξε, σηκώθ(στ)ηκε στα δύο πόδια και μου έδωσε το αριστερό μπροστινό πόδι(Χέρι) για χειρ(ποδ)αψία. Γάβγιζε, με γέμισε χώμα ως συνήθως, και ξάπλωσε μπροστά στα πόδια μας, ενώ απολάμβανε τα παγάκια της, την ώρα που καθίσαμε για τον καφέ.

Είχαμε και παλιά κόλλει, τη Λίντα. Καμία σχέση όμως! Η Λίντα ήξερε ότι ήταν σκυλίτσα, δεν τα μπέρδευε.Τη Λίντα μας τη μεγαλώσαμε ταυτόχρονα με ένα γατάκι μαύρο,κτύπησε το πόδι της και της έμεινε κουσούρι μα στο τρέξιμο δεν την έφτανε κανένα ζωντανό του Θεού και των άθεων! Την παίρναμε στα παιχνίδια και το περπάτημα, ήταν κανονικό μέλος της οικογένειας, της κάναμε και το μαιευτήρα κάθε φορά που έφερνε στον κόσμο τα μιγαδάκια της, τη σώσαμε από το δηλητήριο κάποιου γείτονα (και εκείνον η γυναίκα του από όλα τα παιδιά της γειτονιάς), και με μεγάλη λύπη αποφασίσαμε να την πάρουμε στο χωριό, στης θείας μου. Ως την τελευταία στιγμή,η Λίντα ήταν σκύλος προστάτης. Την πάτησε ένας ασχολίαστος που έτρεχε στο βουνό με 200...

Και όλοι θυμούνται τις χάρες της λιγνής και κουτσής μας Λίντας! Που μυριζόταν ποιός ξένος ήταν "φίλος" και ποιός όχι. Στεκότανε στην άκρη της αυλής, πρόσεχε τα γατιά από τα άλλα σκυλιά και είχε μνήμη ελέφαντα! Αυτό το σκυλί δεν ξέχασε ποτέ φυσιογνωμία! Αναγνώριζε ανθρώπους που είχε να δει χρόνια και τους χαιρετούσε με ένα αλλιώτικο γάβγισμα, ενώ κουνούσε την ουρά της σαν τρελλή! Όπως και τον πρώτο καιρό που την "εγκαταλείψαμε" στο σπίτι της θείας μας κράτησε μούτρα , μα γρήγορα άλλαξε γνώμη, γιατί δεν κλεινότανε πια στο σπίτι, αλλά είχε μια τεράστια αυλή, τα χωράφια και τους λοφίσκους. Όταν επέστρεψα από Γερμανία την πρώτη φορά, με απουσία 5 μηνών, δεν πρόλαβα να κατέβω από το αυτοκίνητο! Σφαίρα πετάχτηκε μέσα,έπεσε πάνω μου και με έγλυφε στο πρόσωπο ενώ κλαιγογάβγιζε... Ένα πράγμα που δεν είχαμε ξαναδεί με κανένα σκυλί. Είναι από τις φάσεις που λες, μερικά κατοικίδια, σου δίνουνε περισσότερη αγάπη από οποιοδήποτε συγγενή ή φίλο.

Τέσπα, η Λίντα πάει...Όταν πριν ένα χρόνο και κάτι, ήρθε η μπεμπέ Λώρα, την βάλανε όλοι στην καρδιά τους. Η γειτονιά άλλαξε΄ όπως έφυγε η Λίντα, φύγανε και όλοι οι γέροι πίσω της.Τα σπίτια αναικαινίστηκαν ή αντικαταστήθηκαν από καινούρια. Ως και η μάντρα που ως πριν λίγα χρόνια φιλοξενούσε κατσίκες, γκρεμίστηκε για να χτιστεί το σπίτι της εγγονής του μακαρίτη του βοσκού.Γεννήθηκαν και τα πρώτα μωρά, μετά από 45 χρόνια. Καμία σχέση μιλάμε, ο δρόμος πριν 2 χρόνια και ο δρόμος τώρα. Αν και όμορφος και ήσυχος πριν, τώρα άρχισε να σφίζει από ζωή, γέλια, βρεφικές απελπισίες μάλλον λόγω ασυνεννοησίας με τους μεγάλους. Τον προτιμώ έτσι και ας περνάνε εικόνες από το παρελθόν σαν σκιές, μπροστά στα μάτια...

Η θεία μου, είναι νοσοκόμα, μαία. Και μια γάτα που μάλλον ξέρει από αυτά, προτίμησε τον κήπο της για τη γέννα της. Οκτώ γατάκια, που είναι σκέτα κουκλάκια, η περήφανη μητέρα ξαπλωμένη κάτω από τη λεμονιά δεν καταδέχεται να κουνηθεί ούτε για φαγητό, νερό έστω με τόση ζέστη. Το μόνο πλάσμα που φοβάται η Λώρα. Διότι θυμώνει και γαβγίζει κάθε φορά που χαϊδεύουμε τα γατάκια! Τα τρέχει από πίσω μα σταματά στο ένα μέτρο από τη λεμονιά και κλαίει βλέποντας την καμπούρα και τα νύχια της γατομάνας. Και είναι μια γατομάνα αυτή! Επιτρέπει να πλησιάσεις μόνο για να της φέρεις φαγητό και νερό, κανονική σουίτα σε κλινική δεν δέχεται τόση περιποιήση! Ε μα!!!!

Ο κήπος της θείας είναι ένας μικρός παράδεισος μέσα στον καύσωνα. Τα μαγικά της χέρια έχουν κάνει θαύματα πολύχρωμα και αρωματικά! Είναι χάρισμα μα χρειάζεται και πολλή δουλειά! Ειδικά τώρα που απαγορεύεται το πότισμα με το λάστιχο, μόνο ο Θεός ξέρει πως τα καταφέρνει!Ειδικά με τη Λώρα να την ακολουθεί σαν κλασσικό μαμόθρεφτο, όπου πάει και όπου σταθεί. Ακόμα και για τον καφέ με τις γειτόνισσες, φοβάται να μείνει μόνη στο σπίτι. Πόσα τράβηξε στην αρχή η θεία για να τη μάθει να μένει μόνη της όταν η ίδια λείπει στη δουλειά, είναι μεγάλη ιστορία! Κολλούσε στο αυτοκίνητο και δεν έφευγε με τίποτα. Την πλάκωσε και ένας χτίστης με τη σκούπα και το τί γίνεται όταν βλέπει σκούπα, σφουγγαρίστρα ή απλά ένα ραβδί, δεν περιγράφεται! Και λέμε οι άνθρωποι μετά, για τραυματικές εμπειρίες!

Πολύ φοβητσιάρα και μαμόθρεφτη η Λώρα! Όσο παχουλή,όμορφη και παιχνιδιάρα να είναι, πολύ μαμόθρεφτη! Σκέτο καρτούν είναι!

Να πούμε καληνύχτα με τραγούδι από ....Γιουροβίζιον;

Ναι ναι ναι!!!!

Κυπριακή συμμετοχή, ντουέτο Γ.Σαββιδάκης-Φ.Πολυμέρη... Δεν θυμάμαι πόσο παλιά, αρκετά μάλλον... Στίχος της Έφη Μελετίου, Μουσική του Μάριου Μελετίου... Είπαμε, κυπριακή συμμετοχή, ενδοοικογενειακές υποθέσεις ;)

   Απόψε ας βρεθούμε

Μαζί εγώ κι εσύ, χωρίς σκέψη πολλή
Μακρυά ας πετάξουμε, και έλα να κάνουμε
Τη νύχτα απόψε γιορτινή

Απόψε ας βρεθούμε, σε κόσμους ξένους μακρυνούς
Απόψε ας χαρούμε, τις ώρες που περνούν, και πίσω δεν γυρνούν

Απόψε ας βρεθούμε, σε κόσμους ξένους μακρυνούς
Απόψε ας χαρούμε, τις ώρες που περνούν, και πίσω δεν γυρνούν

Μαζί εγώ κι εσύ, προτού ο ήλιος βγει
Τη νύχτα ας ζήσουμε, κι έλα ν' αφήσουμε
Τις έγνοιες γι' αύριο το πρωί

Απόψε ας βρεθούμε, σε κόσμους ξένους μακρυνούς
Απόψε ας χαρούμε, τις ώρες που περνούν, και πίσω δεν γυρνούν

Φεύγει η ζωή μας, τόσο βιαστικά
Μαζί ας τη χαρούμε, προτού να είν' αργά

Απόψε ας βρεθούμε, σε κόσμους ξένους μακρυνούς
Απόψε ας χαρούμε, τις ώρες που περνούν, και πίσω δεν γυρνούν

Απόψε ας βρεθούμε, σε κόσμους ξένους μακρυνούς
Απόψε ας χαρούμε, τις ώρες που περνούν, και πίσω δεν γυρνούν...

Τώρα πρόσεξα την ώρα...΄

Καλημέρα σας! Και καλή μας βδομάδα!

Εγώ πρέπει να ετοιμαστώ για τρέξιμο! (Για οδήγημα, προς Θεού, όχι τζόγκινγκ-αρ γιου τζόκινγκ παιδάκι μου;)

Μμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμάκια σας!

Ααααααααααααααααααααααααααααααααχ

Αυτό ήταν αναστεναγμός μακράς διάρκειας.

Τον χρειαζόμουνα.Επειγόντως. Έχω την εντύπωση πως το απαιτούσε τόση ώρα η καρδούλα.

Προχθές παραδέχθηκα κάποια αλήθεια που τόσο καιρό με τσιμπούσε αλλά την άφηνα να κοιμηθεί κι άλλο. Κακώς.Γιατί αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα ή μάλλον η μητέρα των κακών που μου προκάλεσα.

"Αφήνεις τα πράγματα να κυλάνε." Μου το είπε στα ίσια ο Αγάπης μου.

Με πόνεσε που το άκουσα. Ξέρω όμως πόσο δίκαιο έχει. Αυτό δεν είναι που με τσιμπούσε τόσο καιρό; Που τα αφήνω όλα να έρθουν όπως θα έρθουν! Που έχασα εκείνη τη φωτιά, την ενέργεια, το πείσμα! Ένα γλιστρυμα και μετά, ήρθαν πολλές τούμπες... "Αλλά δεν βαριέσαι! Γλυστράμε που γλυστράμε, ας το δούμε ως πατινάζ! "

Κάπως έτσι με έκανα χάλια τα τελευταία 3μιση χρόνια. Ξύπνησα πριν ενάμιση περίπου χρόνο, έφυγα από ένα άνθρωπο που κοίμιζε τις ανησυχίες μου και κυριολεκτικά σκότωνε κάθε μου όνειρο και προσπάθεια, με άρνηση. Ήταν η πρώτη σωστή ενέργεια. Ακολούθησαν και άλλες.

Όμως, όπως σωστά λέει ο μπριζάκος μ414κ13ς  κάνουμε πολλές εμείς οι ασχολίαστοι! ;) Αν και όλοι περνάμε και από το πόστο του έξυπνου ή του σχολαστικού. Χμ... σπάνια πέρασα από το πόστο του σχολαστικού... Τέλοσπάντων...Φυσικά σε ένα ανέκδοτο που άκουσα, ο Αγ Πέτρος λέει πως τα λάθη (οι αμαρτίες)συγχωρούνται, όχι όμως οι μ414κ13ς. Και στέλλει στον αγύριστο ...τον αλάνθαστο αναμάρτητο! Ασχολίαστος ο ’ης Πέτρος ή ....σχολαστικός; 

Είδετε που αφήνω τα πράγματα να έρθουν όπως θέλουν και βγαίνω πάλι εκτός θέματος; Ουφ! 

Απορία: Τι γίνεται με την αγάπη που βιώνεις σε όλο σου το είναι, και την αφήνεις να κυλάει; Να πάρεις μαχαίρι να την κόψεις; Ή να την αφήσεις να κουρνιάσει εκεί που είναι και να κοιτάς τη δουλειά σου; 

Και αν η δουλειά σου είναι να βρεις ένα τρόπο να σταματήσεις να αγαπάς κάποιον τόσο πολύ; 

Αν όμως ξέρεις ότι αυτή τη φορά μαζί με την αγάπη, θα πεθάνει και η ψυχή σου; Την κόβεις; Όχι βέβαια! Θα δείξει...

Έπειτα, τις μεγαλύτερες αλήθειες τις έχω ακούσει από άνθρωπους που με αγαπούν. Και ο Αγάπης είναι ένας από αυτούς. Ίσως μάλιστα να βρίσκεται στα τοπ 2.

Συγγνώμη για το παραλήρημα. Φταίει η εποχή. Όταν έρθει ο χειμώνας, θα είμαι πάλι στις καλές μου! :))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Η εικόνα σχεδόν άσχετη.

Έγραψα ένα ποστ αποθυμένων, μα το έσβησα. Το ξανάγραψα. Το ξανάσβησα. ’λλες 2 φορές. γράψιμο, σβήσιμο, φτύσιμο, να στα μούτρα μου!

όπως και να χει.

Είναι 4-5 μέρες που αλλάζουν όλη μας τη ζωή και τον ψυχισμό. Ίσως για κάποιους να είναι περισσότερες, για άλλους λιγότερες. Περίπου όμως, τόσες είναι. Πέντε.

Και η σημερινή είναι μια από αυτές.

Καλό σας Σαββατόβραδο!

Πολλά πολλά πολλά φιλούθκια!

Καταρχάς δεν φτιάχνω λίστα διότι θα χρειαστεί δημοψήφισμα για ένα ξεκαθάρισμα! Σε μερικά σημεία όμως νομίζω ότι θα διαβαστώ κακιά...Δεν είμαι...ίσως λίγο μυγιάγγιχτη λόγω των ημερών και των δρώμενων...

Πολύ χάρηκα που ήρθα Κύπρο φέτος το καλοκαίρι και ας ήρθα με τα μάτια μαυρισμένα και το δέρμα λευκό εκτός από το σημείο στο χέρι που με έκαψε ο ήλιος του Μονάχου...Τέλοσπάντων!

Στο αεροδρόμιο Μακεδονία συνειδητοποίησα κιόλας ότι η ψυχραιμία μου για οτιδήποτε Κυπριακοτακκουρημένο ήταν ήδη εξαντλημένη...Πόσο ψώνισμα πια μέσα σε εκείνα τα Duty Free; Πόσες κουμέρες έχει η μάμα σου πλέον; Σε πόσες φιλενάδες σου υποσχέθηκες να φέρεις καλλυντικά; Και στο κάτω κάτω, βγάλε 2-3 στρώσεις από το πρόσωπό σου και βάλε το σε μπουκαλάκια! Θα αρκεί και θα περισσεύει για τουλάχιστον 2 φίλες σου!

Ανακοίνωση της επιβίβασης: Βουράτε γειτόνοι! Βουράτε να προλάβετε μεν σας πιάσουν τη θέση στο λεωφορειούι ή στο αερόπλανο!

Ρε παιδιά σοβαρά! Έγινε η ανακοίνωση και από τα 200 άτομα, πετάχτηκαν τα 195! Σκουντήθηκαν, ποδοπατήθηκαν, έλιωσαν και τα καλλυντικά στις σακούλες, τα μπακλαβαδάκια του Τερκενλή έγιναν πουρές αλλά αυτοί εκεί, να κουντά ο ένας τον άλλο! Δεν τους έφτανε που ανέβαζαν  τις θερμοκρασίες και την ηχορύπανση εντός και εκτός αεροδρομίου, έπρεπε να γυρίσει ο ένας να με δει και να πει "δε τούτην την παλαβή, κάθεται τζαι εν τα θωρώ, εννά την περιμένουμε μιαν ώρα να έρτει στο αεροπλάνο:" Του λέει ο άλλος: "’μπα τζαι εν ξένη η κοπελλούα τζαι εν εκατάλαβε γρι! Εκάμαν την ανακοίνωση στα εγγλέζικα;" Τους άκουγα, τους έγραφα και αντάλλαζα ματιές με το παιδί απέναντι! Ήμασταν έτοιμοι να πεθάνουμε στα γέλια...

Φτάσαμε Λάρνακα επιτέλους! (δίπλα μου καθότανε μια νευρική μανιοκαταθληπτική αλλοδαπή που μου έδωσε και 2 μπουνιές σε κάποια φάση όμως άλλη ιστορία αυτό!) ΜΕ το που σταματά το αεροπλάνο, σηκώνονται όλοι, φορτώνονται και τα πράγματά τους, χαλασμός έγινε! Η ανυπομονησία και ανικανότητα του Κυπραίου να περιμένει για να παροσκυνήσει τα άγια χώματα του νησιού του... με ένα πακέτο τσιγάρα στο χώρο καπνιστών του αεροδρομίου... Ατύχησαν! Πέσαμε σε άθλια νύχτα, με 7 αφίξεις πτήσεων στη Λάρνακα που αντέχει το πολύ 4 ταυτόχρονες αφίξεις! ’ρχισε πάλι το σπρώξιμο! Στάθηκα, μα κανένας δεν με άφηνε να βγω από τη θέση μου. (Είχα κια την άλλη να αφρίζει πίσω μου!) Έπρεπε να βγω,είπα 1-2-3-8 φορές συγγνώμη και κανένας δεν σταμάτησε για να περάσω...Ξύπνησε η φωνακλού κυπραία μέσα μου: "Συγγνώμη, να σταματήσετε ένα λεπτό να περάσουμε τζαι εμείς που έχουμε προτεραιότητα ή να αρχίσω τις φωνές για να καταλάβετε;" Στάθηκε σούζα ο γέρος, που στο Μακεδονία με είχε περάσει για ξένη και πέρασα! Πάλι καλά!

Το τζιν στη Λάρνακα το καλοκαίρι είναι ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ! Η υγρασία σου λέει ότι είσαι σε πάροδο της Κόλασης για αυτό καλύτερα άσε το στη βαλιτσούλα! Το καλό των αστυνομικών είναι πως χαμογελάνε πλατιά και σου εύχονται και Καλή Διαμονή στο νησί! Το εχάρηκα πολλά, η αλήθεια να λέγεται! Όμως οι 7 αφίξεις σε συνδιασμό με την κυπριακή γαϊδουριά (ο κυπριακός γάιδαρος ήταν από την αρχαιότητα δημοφιλές κατοικίδιο) που αφήνει το τρόλει των αποσκευών, ακριβώς δίπλα από το αυτοκίνητο του, είχε ένα αποτέλεσμα! Δεν υπήρχαν πουθενά αμαξάκια για τις αποσκευές! Μια υπάλληλος προσπάθησε να βοηθήσει με 20 τηλεφωνήματα που έμειναν αναπάντητα! Και άρχισαν τα ομαδικά γκαρίσματα! Πήρα τη βαλίτσα μου από το χέρι και την έσυρα, έστω και με δυσκολία έξω!

Διαπιστώνω ότι βγήκα εκτός θέματος..ήθελα να γράψω για τα καλά και τα κακά του να είσαι πίσω στην Κύπρο, αλλά ξεχείλησαν οι μνήμες από τη νύχτα της επιστροφής... Χμ... Μήπως είμαι προκατελλειμένη; (έτσι γράφεται αυτό;)

Χμ... Που λέτε.... Είναι υπέροχο να είσαι πίσω στον τόπο σου! Βλέπεις τους γονείς σου, τους φίλους σου, τους συγγενείς σου! Βγαίνεις έξω για ποτό, όμως διαπιστώνεις ότι η αστυνομία μας αφήνιασε με τα άλκοτεστ και χωρίς υπερβολή, έξω από κάθε μπαράκι/κλαμπ, έχει στημένη ενέδρα! Ε, τόσα χρήματα που ζητά πίσω η Σερβία, κάπως πρέπει να τα μαζέψουμε! Τα κλοπιμαία ορισμένων προσώπων, τα πληρώνουμε πάλι οι απλοί πλυν αθώοι πολίτες! ’σε άσε! Μας πιάνουν και τα αυτοκίνητα, μας παίρνουν και σε αστυνομικά τμήματα στην άλλη μεριά της πόλης! Αναρωτιέμαι αν και στη Λεμεσό παίζει η ίδια φάση ή μόνο στη Λευκωσία, νοιάζεται τόσο η αστυνομία για την ασφάλειά μας! Θέλω να πάω σπίτι! Είναι 4 το πρωί! Ποιού θα τηλεφωνήσω; Έλεος! Σπίτι σπίτι σπίτι! (Παραπονιέμαι αλλά δεν με έπιασαν ακόμα σαν τους πολλούς άλλους!)

Επιτέλους, τηλεόραση με ελληνικές σειρές! Μόνο που είναι καλοκαίρι, και διαπιστώνεις πως τα έχεις δει όλα, τα προηγούμενα καλοκαίρια...’ντε, να δεις και καμιά είδηση! Μόνο που οι ειδήσεις είναι γεμάτες φωτιές, μαφίες και καθάρματα ιδιότητας πολιτικής. Μια Λέτη άσχημη που έγινε όμορφη και ένας Μαμαλάκης σε επανάληψη είναι οι επιλογές σου για ένα όμορφο απόγευμα! Ούφφφου πιον!!!!

Θέλω να μπω στο ίντερνετ! Δύσκολο, αφού το κομπιούτερ είναι μονίμως κατελλημένο από τον μικρό μου αδερφό, που ξαφνικά μεγάλωσε και μάχεται για τα δικαιώματά του σε όλα! Ούτε αυτοκίνητο δεν μπορώ να έχω πια, γιατι άκουσον άκουσον, οδηγά και ο μικρός! Καταφέρνω να πάρω το κομπιούτερ στη δική μου ομηρία, και αντιλαμβάνομαι ότι ποτέ δεν άλλαξαν τη σύνδεση... με το γαϊδουράκι των 46kbps πάμε ακόμα... Παπάαααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!

Είναι θλιβερό, αλλά όταν επιστρέφω  στην Κύπρο, μετατρέπομαι ξανά σε έφηβη! Δεν έχω πολλά δικά μου χρήματα, έτσι πρέπει να ζητήσω.Μένω στο παιδικό μου δωμάτιο, περιτρυγυρισμένη από φωτογραφίες της εφηβείας. Σίγουρα, έχω πολύ περισσότερες ευθύνες και δουλειές, όμως.... μπλιάξ! Γελώ όταν βλέπω τον αδερφό μου να παραπονιέται για τα φασόλια, όπως ακριβώς και πριν κάποια χρόνια.

Αχ τα φασόλια! Μια από τις αγάπες μου, όταν έρχομαι στην Κύπρο! Φασόλια ξεκούνια (φρέσκα) που χρειάζονται μόνο 30 λεπτά βράσιμο!Στη Γερμανία δεν κατάφερα ακόμα να ψήσω φασόλια και να γίνουν καλά.Έτσι παίρνω αυτά του μπουκαλιού... Φρέσκος μοσχομύριστος μαϊντανός, ζουμερές ντομάτες που δεν μυρίζουν φάρμακα! Ελαιόλαδο όντως γευστικό και όχι πικρό! Δεν έχει πιο ωραίο πράγμα από ελληνικό λαδολέμονο για βουττί με ψωμί!

Και φυσικά, το πρώτο γεύμα κάθε Κυπραίου που γυρίζει από το εξωτερικό! Μια πίττα μιξ, που θα πει σουβλάκια με σεφταλιές στην πίττα! Μιαμ μιάμι! Η μικρή η ξαδερφούλα μου, τρώει τη σεφταλιά της και μου ταϊζει την πίττα! Χαμογελά, με φιλά και τα ξεχνώ όλα! Και όλους! Μαζι και το κυπριακό τοππούζι που χρειάζονται κάποια γαϊδούρια για να συνειδητοποιήσουν ότι ή ιδιοτητα είναι συμπαθής μόνο σε τετράποδα βέρσιον!

Το καλοκαίρι είναι πολλά υποσχόμενο, οι νύχτες της Λευκωσίας είναι δροσερές,οι παραλίες καθαρές, τα πάρκινγκ λιγότερα γιατί οι Τουρκοκύπριοι τελικά έχουνε όλα τα κακά των Κυπραίων άρα και το πάρκινγκ όσο το δυνατό πιο κοντά στην πόρτα του σπιτιού/μαγαζιού που επισκεπονται. Όλα έχουνε αλλάξει και όλα μένουν ίδια. Αυτή είναι η ομορφιά της Κύπρου, εν τέλει...Ακόμα και αυτή η αμπαλατοσύνη, ώρες ώρες είναι διασκεδαστική...δεν χρειάζεται να παρακολουθήσεις επιθεώρηση για να γελάσεις, την συναντάς καθημερινά στο δρόμο.

Όλοι είμαστε νούμερα. Σε όποια στατιστική και αν προσπαθήσουνε να μας εντάξουνε...Και τα καλύτερα έπονται! Μπήκαμε στην τελική ευθεία για προεδρικές και εισαγωγή του Ευρό!

-   Μαρία, μα 6 λίρες για ένα μοχίτο; Και 10 λίρες τι είναι; Η κανάτα;

-   Όι κόρη! Χιχιχιχιχι! Εν το Ευρό τζείνο! Εξίασες;

-   Ου μάνα μου!!! Εχάσαμεν τον τέλια! ’ιστα ούλλα τζαι πάμε Νιού! Εν αντέχω δαμέσα!

-   Μπλίνκερς;

Υπάρχουν κάποια πράγματα που όταν πας στην Κύπρο (έστω Λευκωσία) πρέπει να βιώσεις.Είναι μαστ, πως να το κάνουμε; Έπειτα είναι και μερικά "στέκια" που θες να "επιθεωρείς και να επιβεβαιώνεις" ότι ακόμα υπάρχουν, όσα χρόνια και αν περάσουν! Τα Καλά Καθούμενα,η Νew Division,οι Λωτοφάγοι, η Blinkers! Για λόγους διαφορετικούς, πάντα...

Πίττα μιξ, χαλούμι στην πίττα, καφές στην Μακαρίου/Στασικράτους, περίπατος στην παλιά Λευκωσία με το φραπέ στα Καλά Καθούμενα, ταβέρνα, θάλασσα, ζιβανία, Blinkers, Πλυν 2, Waterpark, γάμος, σύναξη ομογενών και γιορτές σε χωριά που όλο τον υπολοιπο χρόνο είναι έρημα, τι άλλο; Όταν θυμηθώ θα σας πω! 

Μμμμμμμμμμμμμμμμμάκια  σας!!!!!!!

 Κερνάω, τουλάχιστον οπτικά!

Όπως είπε και ο Μπίλης των s2ngles, θα ήταν ωραία να περνούσαμε τη γεύση μέσα από το διαδύκτιο! Ίσως να κάνουν το θαύμα τους, για πολλοστή φορά τα κινεζάκια...

Προς το παρόν, μόνο μια φώτο του γλυκού!

Πιατάκια, πηρουνάκια, κουταλάκια όλα εδώ! Θα χρειαστείτε μόνο μιαμ και μιάμι! :D

Κοπιάστε!!!!!!

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Μιψ σας!

Τι κάνετε; Μου λείψατε πολύ! Πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ όμως! Θα ήθελα να σημειώσω δίπλα από το πολύ, ένα άλεφ αλλά θα γινόμουν γελοία με τους άγνωστους μαθηματικούς όρους που... σύναξα κάποτε με το σφουγγαρομυαλό μου...

Ήρθα πριν 3 μέρες Κύπρο και προσπαθώ να ηρεμήσω, να διαβάσω...προς το παρόν όμως,κατάφερα μόνο να πιω, να βγω, να δεθώ περισσότερο με 2 κολλητούς και να ξανανιώσω δεκαπεντάρα...πλάκα έχει η βγαινωέξωθεραπεία.

Τώρα όμως συμμαζεύομαι! Αύριο όποιος θέλει, να περάσει για τούρτα μασκαπόνε! Σε σεμιφρέντο κατάσταση... Πρωί πρωί θα την ετοιμάσω!

Προς το παρόν, ετοιμάζομαι να βγω. Τα γενέθλεια του πιο πολύτιμου φίλου μου σήμερα, πέρασαν και χρόνια να τα γιορτάσουμε μαζί.

Σας φιλώωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!!!!!

- Η βαλίτσα έτοιμη;

- Εεεεε περίπου!

- Τι θα φορέσεις,ξέρεις;

- Όταν είναι έτοιμη η βαλίτσα!

- Πρόσωπο, πόδια,νύχια; Μαλλιά;

- Εμένα μου αρέσουν! Ο καθρέφτης δεν ξέρω αν συμφωνεί!

- Ουφφφφφ.... εισιτήριο; Διαβατήριο;

- Στην τσάντα!

- Πάλι καλά! Εσύ είσαι έτοιμη;

- θα δείξει.

- Σε 3 ώρες φεύγεις από το σπίτι! Καθάρισες μπάνιο, κουζίνα; Το πάτωμα; Τα παράθυρα μην ξεχάσεις να κλείσεις.Και τα σκουπίδια! Όχι σαν την άλλη φορά!!!!

- Σε 3 ώρες θα είμαι έτοιμη. Τώρα θέλω καφέ! Αμάν, επέλλανες με!

Συνομιλίες με τον εαυτό μου. Τσεκ!

Δεν είμαι έτοιμη, αλλά ποτέ δεν θα είμαι έτοιμη για αποχαιρετισμούς.

Ευχηθείτε μου Καλό Ταξίδι και Καλές Αποφάσεις!!!!!

Μμμμμμμμμμμμμάκια σας!

ΥΓ: Μην ξεχάσω το διάφανο σακουλάκι για τα υγρά...’τιμη αντιτρομοκρατία!

Θα ήθελα να μην ακούγαμε ποτέ μαζί

τα αγαπημένα  μου τραγούδια

γιατί τώρα θα μου λείψουν.

Θα ήθελα πολλά...

Μα με πρόλαβες...

Θα ήθελα να μην είχες πει μεγάλα λόγια

γιατί πόθησα τις εικόνες τους,

Τις ονειρεύτηκα. Τις έζησα.

Και τώρα εξατμίστηκαν.

Οι εικόνες, τα όνειρα, εσύ...

Όλα, νεφέλες...

Ευτυχώς,

μου έμεινε η ζωή.

Κι αυτή, είναι μία κι ακριβή.

Είναι περίεργο το πόσο απροστάτευτα μένουν τα δυνατά κορίτσια.

Είναι πραγματικά περίεργο.

Και πάντα επιβιώνουμε!

Αλλά δεν ρωτάει ένας φίλος, έστω, αν αυτή η καρδιά μας η μεγάλη,

που χωράει 100000000000000000 αγκαλιές για όλους τους ανθρώπους του πλανήτη,

είναι ακόμα ένα κομμάτι.

Θεωρούνε αυτονόητο πως δεν σπάει ποτέ...

Και τι δεν θα ΄δινα μερικές φορές, για να έμοιαζα τόσο εύθραυστη όσο πραγματικά είμαι...

Καληνύχτα...

Γιατί οι άνδρες είναι σαν τους γύπες;

Γιατί περιμένουνε να είσαι ευάλωτη για να πάψουνε να σε φοβούνται;

Και φυσικά είσαι ευάλωτη, χάρη σε άλλο αγρίμι του είδους τους...

Τελικά, δίκαιο είχαμε πριν 2-3 χρόνια όταν με μια φίλη μου, καταλήξαμε πως τα ελαττωματικά προϊόντα του εργοστασίου ανθρώπων, στέλλονται στον πλανήτη ως άνδρες...

Συγγνώμη αγόρια, εξαιρείστε εσείς που διαβάζετε το ποστ...

Φάση είναι. Θα περάσει...

Αλλά τους γύπες ΔΕΝ τους πάω!!!! Ζωντανή είμαι λέμε!!!!

Όταν ήμουν μικρή,  ήθελα ένα μεγάλο αδερφό. Ήταν πολύ κουραστικό για ένα 6χρονο, να είναι η μεγάλη και υπεύθυνη αδερφή για 2 μικρά αγόρια.

Αλλά η μαμά μου, έλεγε πως δεν ήταν εφικτό. Ρώτησα  τον παπά μου, πέθανε στα γέλια. Μου εξήγησε ότι και άλλο παιδάκι να κάνει με τη μαμά, πάλι μικρότερο θα είναι.... Κάπου μάζεψα τη λέξη υιοθεσία. Ρώτησα τη δασκάλα και μου εξήγησε την έννοια. Ανυπόμονη περίμενα το απόγευμα να ανακοινώσω στη μαμά μου, ότι είχα βρει τον τρόπο, να έχω μεγάλο αδερφό. Δεν θυμάμαι αν γέλασε η αν λιποθύμησε με τις απαιτήσεις μου.

Μεγάλο αδερφό δεν αποκτήσαμε. Ούτε ο ’γιος Βασίλης τον έφερε, όταν του τον ζήτησα. Ήταν και το τελευταίο μου γράμμα προς αυτόν. Ο Αλλαντίν δεν μπήκε ποτέ στον κόπο, να μοιραστεί το μαγικό του λυχνάρι μαζί μου...Και νονά δεν είχα, για να έχω την κρυφή ελπίδα πως πρόκειται για νεραίδονονά... Τα παραμύθια τελείωσαν. Μπακ του ριάλιτι...

Τελικά, ευτυχώς που δεν έχω μεγάλο αδερφό, γιατί θα σκοτωνόμασταν στην εφηβεία. Και τώρα, πάλι, δεν θα άντεχα 2 πατέρες.

Έπειτα, έχω 2 αδερφούς, μικρότερους μεν, αλλά....μεγάλωσαν και άρχισαν να θεωρούν ότι εγώ ειμαι η προστατευομένη τους. Ρε δεν πάτε καλάααααααααααααααα!!!!!!!!!!! Εγώ είμαι η μεγάλη, Χαλλόοοουυυυυ!!!!!!

Τώρα πάντως, θα έδινα τα πάντα, για μια αδερφή.Νομίζω, χάνω πολλά πράγματα από την απουσία μιας τέτοιας σχέσης. Ζηλεύω τις φίλες μου, που ότι και να γίνει, ακόμα και χωρίς φίλες να μείνουν, θα έχουνε πάντα μια αδερφή, περίπου στην ηλικία τους, για ότιδήποτε χρειαστούν. Να κρατάνε το χέρι η μια της άλλης, όταν είναι ανάγκη. Αλλά και όταν δεν είναι. Και αυτό είναι το πιο ζεστό από όλα!

Η μαμά λέει πως τώρα είναι πολύ αργά. Είναι πολύ μεγάλη, λέει. Η αλήθεια είναι, ότι δεν είναι πολύ μεγάλη βιολογικά. Και το ξέρει. Και γελάει! Αυτή έχει όμως 3 μεγαλύτερους αδερφούς και μια μικρότερη αδερφή! Που να καταλάβει τις ανάγκες της κόρης της!

Φυσικά, έχω ξαδερφούλες που τις λατρεύω όσο κανένα άλλο στον κόσμο! Ειδικά όταν εκείνο το μικρούλι, με φωνάζει Τινινίνη, λιώνουν τα γόνατά μου.

Η γιαγιά πάλι, επιμένει, πως αυτό το μικρούλι, έπρεπε να είναι δικό μου παιδί. Δεν θα έλεγα όχι, φτάνει να μην έπρεπε να έχω στο κεφάλι μου και ένα αγόρι, ηλικίας 25+, να μεγαλώνω! Το θέλω μου συγκρούεται με τα θέλω και τις πεποιθήσεις της γιαγιάς.

Αλλά προς το παρόν είναι άλλα 2 θέλω που δεν είναι εφικτά. Και μοιάζουν με τα συγκρουόμενα στο ΛούναΠαρκ...

Και δεν έχουμε και κανένα λυχνάρι της προκοπής...Τουλάχιστον να κάνουμε και ένα άνθρωπο χάππυ ρε παιδιά....

Ξημερώνει 9η Ιουλίου.

Πολλοί δεν θα το γνωρίζουν, όμως είναι μια από τις πορφυρές μέρες της ιστορίας της ιδιαίτερης πατρίδας μου, της Κύπρου.

Είναι η επέτειος της θυσίας ενός αγνού κληρικού και πατριώτη, που ενώ ήξερε ότι ο θάνατος του ήταν θέμα χρόνου, έμεινε στο νησί, διότι η φυγή του θα σήμαινε το θάνατο όλου του ποίμνιού του.

 "παρά το γαίμαν τους πολλούς εν κάλλιο του Πισκόπου"

Ενός Πισκόπου, που δεν δίστασε να πει κατάμουτρα στον Τούρκο Πασά της Κύπρου, όταν αυτός ορκίστηκε πως θα αφανίσει τους Ρωμιούς από τον κόσμο,πως :

"Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν για να την-ι-ξηλείψη,
κανένας, γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη!"

Ο Ιούλιος του 1821, στιγματίζεται από τη σφαγή των προκρίτων του ελληνικού πληθυσμού. Φιρμάνι από την Υψηλή Πύλη: Τιμωρία και Παραδειγματισμός για τους Έλληνες της Κύπρου, που τόλμησαν να βοηθήσουν τους αδερφούς τους, στην ηπειρωτική Ελλάδα. Η προσπάθεια των τουρκοκυπρίων προυχόντων και των Ευρωπαίων διπλωματών για ματαίωση του σχεδίου,απέβη μάταιη. Περισσότεροι από 500 κληρικοί, λόγιοι και άλλοι προύχοντες σφαγιάστηκαν εντός λίγων ημερών.Ταυτόχρονα δημεύτηκαν και οι περιουσίες τους. Διεθνείς αναφορές της εποχής, περιγράφουν με αμηχανία το λουτρό αίματος, αλλά και τη μεγάλη φυγή τρομοκρατημένων Κυπρίων προς Γαλλία και Ιταλία, στις εκεί ελληνικές κοινότητες.

Η πρεμιέρα της Μεγάλης Σφαγής έλαβε χώρα εν Λευκωσία. Στις 9 Ιουλίου.Με τον Φιλικό, οπαδό του Διαφωτισμού,Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό και τους Μητροπολίτες Πάφου, Κιτίου και Κυρηνείας. Ο πρώτος απαγχονίστηκε, οι τρεις αποκεφαλίστηκαν λίγα λεπτά αργότερα.

Το υπέροχο επικό ποίημα του Β.Μιχαηλίδη, "9η Ιουλίου", που εμπνεύστηκε από την εθνική αυτή επέτειο, μπορείτε να το βρείτε εδώ σε κείμενο αλλά και ηχογραφημένο υλικό: http://www.erevos.com/enati/enati.htm ...

Με αυτές τις σημειώσεις, πέτυχα ένα τραγούδι του Κώστα Μουντάκη,γεμάτο αδερφική αγάπη. Απορώ αν μπορεί κανείς να το ακούσει και να μην δακρύσει.

Κύπρος

Η λευτεριά είναι το πιο ακριβαγόραστο αγαθό.
Δεν δίνεται δωρεάν μήτε απ' τον άνθρωπο, μήτε απ' τον Θεό.
Πηγαίνει από χώρα σε χώρα όπου την φωνάξουν, από καρδιά σε καρδιά.
Ανύπνωτη, ανυπότακτη χωρίς συμβιβασμό.
Τώρα την φώναξαν στην Κύπρο και την βλέπουμε με σίγουρη ορμή
να δρασκελάει τα αιματοβαμμένα κυπριώτικα χώματα.
Της στέλνει μήνυμα η Κρήτη, σκίζει το πέλαγο η φωνή της,
περνάει τα Δωδεκάνησα και της φωνάζει:

"Βάστα αδερφή,
όμοια κι εγώ σταυρώθηκα και πόνεσα
κι είδα Ανάσταση, όμοια θα δεις κι εσύ".

 Και με αυτό το κρητικό τραγούδι για την Κύπρο, θέλω να .....

Καληνυχτίσω όλους,που πάνε για ύπνο,

Να ευχηθώ καλή συνέχεια σε όσους θα ξημερωθούνε

και

Καλημέρα σε όσους έχουν ήδη ξεκινήσει τη Δευτέρα τους.

Πώς πέρασα το Σάββατο μου. Από κάποια που τελείωσε το δημοτικό πριν 14 χρόνια...

Μεγάλο το σημερινό Σάββατο.

Ζαλισμένη, ξύπνησα κατά τις 10. ’ρπαξα το κινητό. Ναι, κάποιος μου είχε τηλεφωνήσει και το είδα όνειρο. Ή μάλλον, το άκουσα και το συνδίασε το υποσυνείδητο με το όνειρο που έβλεπα. Εννοείται πως άλλον έβλεπα, άλλος τηλεφώνησε. Δεν πειράζει.

Ένας φίλος, που ήθελε να πάμε παρέα, για ψώνια. ’ρχίσαν και τα ξεπουλήματα, μην χάσουμε την ευκαιρία. Του απάντησα θετικά, έπρεπε να αγοράσω και σάνδαλα για το καλοκαίρι που θα υπάρχει στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Εδώ ο καιρός είναι υπέροχος. Κρύο με λίγο ήλιο. Καλοκαίρι πουθενά.

Ντύθηκα, δεν στολίστηκα εννοείται και αποφάσισα να μην χτενίσω τα μαλλιά μου αφού οι μπούκλες μου τον τελευταίο καιρό είναι σε κατάσταση επανάστασης. Τελευταία στιγμή, έβαλα λίγη πούδρα στο πρόσωπο, μην μου αρχίσουν πάλι ότι δεν βάφομαι και δεν βάφομαι. HELLO!!!! Δεν εμπνέομαι να βάφομαι στη Γερμανία, όπου και με χαρτοσακούλα να ντυθείς, κανένας δεν θα σε προσέξει. Και όλο και κάποιος θα σου κολλήσει, ούτως ή άλλως. Καλά, ούτε στην Κύπρο το παρακάνω με το μακιγιάζ. Μπλιάξ!

Έφτασα στο κέντρο. Διαπίστωση πρώτη: Τα παπούτσια που έβαλα, και που εδώ και 3 μήνες τα φορώ για να μαλακώσουν, παραμένουν σκληρά. Μας περιμένει πολύ ΑΟΥ! Ουφ....  Ο Α με περίμενε ήδη. Ντυμένος με την τελευταία λέξη της μόδας. Λέει η μόδα και ο Α ντύνεται. Χωρίς όμως να είναι υπερβολικός. Έχει μια κομψότητα που πολλές γυναίκες θα ζήλευαν. Αν φυσικά, τον δεις να παίζει μπάσκετ ή ποδόσφαιρο, είναι άλλος άνθρωπος, ένας από τους εκατομμύρια άγριους άνδρες του πλανήτη. Πάμε παρακάτω!

Μπήκαμε στον κεντρικό δρόμο της πόλης. Διαπίστωση δεύτερη: ΘΑ ΧΑΘΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΟΣΟ ΚΟΣΜΟ! Για αυτό, αποφεύγω τα Σάββατα, λέμε!!!! Πίστεψέ με, δεν υπάρχει άνθρωπος που να έμεινε στο σπίτι του σήμερα. Όλοι στο κέντρο. Για ψώνια, για καφέ, για παγωτό, για να δούνε κόσμο. " ’νοιξε την τηλεόραση και δες πόσος κόσμος υπάρχει εκεί! Τι κατεβαίνεις στο κέντρο;" Ουφ.... Α, και η αγαπημένη μου ομάδα! Οι σύζυγοι/σύντροφοι/φίλοι που κατεβαίνουν μόνο για χάρη της συντρόφου. Και σέρνονται σιωπηλοί, κουβαλώντας σακούλες και σακούλες. Μερικοί, σπρώχνουνε και παιδικά αμαξάκια.

Η ώρα τελικά περνά γρήγορα, ε;

8 καταστήματα αργότερα, με τα πόδια μου να αιμορραγούν και τον Α να κουβαλεί χαρούμενος τα τρόπαιά του σε πλαστικές σακούλες, καθίσαμε για καφέ. Δεν έβγαλα τα παπούτσια, και ας ήταν το μόνο πράγμα που πραγματικά ήθελα.

Διάλειμμα τέλος. Επόμενο κατάστημα, με γυναίκεια ρούχα. Δεν έπρεπε να μπούμε, γιατί με το κώμα του Μπούλουκου, την αγορά του καινούριου μπέμπου, και τα σάνδαλα που έπρεπε ακόμα να βρω, δεν έμειναν χρήματα. Μα τα ξεπουλήματα είναι ύπουλα! Όταν λιμπίζεσαι για ένα μήνα μια μπλούζα και τώρα την βρίσκεις στο 1/3 της τιμής, είναι αμαρτία να μην την πάρεις. Δεν είναι;  ό,ΤΙ ΚΑΙ να πείτε, ο Α. ΦΤΑΙΕΙ!!!! :)))))))

Τελοσπάντων. Επόμενο κατάστημα, παπούτσια. Το 3ο στη σειρά παπουτσάδικο. Μου αρέσουν ένα σωρό μοντέλα, αλλά ο παπάκης μου, μου έδωσε την στηθάτη πατούσα που όλοι οι σχεδιαστές παπουτσιών αποστρέφονται τρελλά, αλλιώς δεν εξηγείται γιατί κανένα παπούτσι δεν κάθεται καλά. Σνιφ! ’ρχισα να δοκιμάζω παντόφλες. Ο Α εκνευρίστηκε. Τσας! Ε μα, δεν υπάρχει πιο εκστατική αίσθηση από το να αφαιρείς παπούτσια μισοπόδη σχεδιαστή και να φοράς πουπουλένιες, αφράτες παντοφλίτσες!

Αργά το απόγευμα. Μπακ του χόουμ. Ολέεεε, βρήκα σάνδαλα! Πρώτο νέο: Πήρα λευκά σάνδαλα! Μια ζωή, τα δοκιμάζω και τελικά προτιμώ καφέ και μπεζ ή χρωματιστά.  Δεύτερο νέο: Η πωλήτρια, μια καταπληκτική και ευγένεστατη κυρία, είδε τη φτέρνα μου και τρόμαξε. Μου χάρισε ένα αφρό που μαλακώνει το δέρμα! Απίθανο το τί κατάφερε με τα παπούτσια που με ταλαιπωρούσαν τόσο καιρό! Επέστρεψα σπίτι, και δεν πονούσα πια!

Ο αφρός αυτός, είναι για μένα ανακάλυψη ζωής! ΤΕΡΜΑ Ο ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΟΥΣΑΣ από ωραία μεν, ποδοκτόνα παπούτσια δε!

Σάββατο νύχτα. Το σπίτι λάμπει, τελείωσα 2 πλυντήρια και 2 στεγνωτήρια. Σιδέρωσα. Μαγείρεψα. Έφτιαξα και τάρτα μασκαπόνε/φράουλα. Για τον Α, που θέλει να εντυπωσιάσει μια κοπέλα, με τις μαγειρικές του ικανότητες.

Δεν ήρθε μήνυμα... Το κινητό ξαπλώνει ακόμα μέσα στην τσάντα.  Δεν πειράζει.

Σε λίγο θα είναι Κυριακή.

Μια φωνή.

Μια σκιά..

Ένα όνομα...

Φθίνει η αφή

και

το καρδιοχτύπι κατεβάζει την ένταση.

Ακούω το "Δικαίωμα" με τη Γαλάνη.

Δεν ξέρω καν αν έτσι έχουν τα πράγματα.

Αλλά έπαψα να δίνω σημασία στο κινητό.

Αγχώνομαι για το Σάββατο. Σε μια βδομάδα.

Δεν ξέρω τίποτα.

Μόνο ότι μοιάζουν όλα με όνειρο.

Ίσως και να έχεις δίκαιο.

Απλά εγώ δεν είμαι των πρακτικών λύσεων.

Και ας κρατώ πάλλα για τους γόρδιους δεσμούς.

Χρειάζομαι ένα ποτήρι κρασί στο χρώμα του αίματος.

Και όλα θα είναι ξανά υπέροχα.

Με σένα ή χωρίς.

Στρόβιλος έγινε μέσα στο μυαλό μου

αυτή η κουβέντα η μπανάλ:

" Ο έρωτας κάνει τους δυνατούς αδύναμους

και τους αδύνατους παντοκράτορες."

Είναι παράξενο το πόσες τέτοιες θεωρίες που κάποτε κορόιδευες

και αψηφούσες σε μια παρατεταμένη εφηβεία,

σου περιγράφουν, ξαφνικά,πραγματικότητες οικοίες.

Δεν τρομάζω...θα έχει γούστο με τα χρόνια

να δω ποιες άλλες μπανάλες

τη ζωη μου θα χαρακτηρίζουν....

Πάντως, δεν τα βάζω κάτω. Και όποιος κόμπος δεν λέει να λυθεί, θα φάει πππάλλα!

 O MR BIG tzai o Mr Big tzai o Mr Big! E kanei! Pounton ton Mr Big? Egw den ton petyxa pou8ena! Mono gia kati Mr Pigs akouw.

H diafora anamesa ston Mr Big kai ton Mr Pig einai mono 2 symfwna, twn opoiwn ta onomata moiazoun kiolas.

To prwto BBBBBB thelei ligo gemato stoma san mmmmmmmmmmm ageladas kai meta ola ok.

To deutero PPPPPPP otan fysika peis oktw P mazi, sou ftynei.

Pantws Mr Big, den xerw an yparxei. Einai krymmenos mazi me ton Mr Darcy.

Mr Pigs, ntymenoi Bigs, polloi!

Sto telos, tha mas kanete na protimame tous Mr Bean!

Xerete ekeino to anekdoto me to 5orofo katasthma andrwn kai tis gynaikes pou anevainoun ws ton teleutaio orofo gia na vroune ton kalytero? H estw, auton pou plhrei ta perissotera tiks ths listas tous. (Fysika tetoios antras DEN yparxei!)

Anakalypsa oti telika mia apo autes eimai ki egw. Egw 8a anevaina kai sth stegh, apla gia na dw an yparxei kanenas pou kryvetai ekei panw. Kai auton 8a dialega kiolas! Asxeto...Kai nai, telika h symperifora sto shoppping exei na kanei kai me thn epilogh syntrofou... Oups!

Ok, thn apofash gia kainourio laptop (notebook) thn phra, opws xerete, prin liges meres. Alla den vrhka akoma to montelo pou na mou ekane klick! Xa8hka se 10000000 noumera me kodikous kai G kai Mhz Duo klp computerotralala! Ema8a perissotera apo oti pisteua, katalava ta oria tou kalou, sygxronou montelou, ti prepei na exw ypopsh gia na mhn me ekmetalleutei kanenas epithdeios exypnakias pwlhths. Ola ypo elegxo!! Diavasa kai ar8ra gia PCs.. Poia?? egw! Ok ok! To kaname ki auto! Alla to klick den erxetai.

Dhladh vrhka ena rozaki apo th Vaio, alla einai pio girly apo oti eimai egw. Pantws, tha psaxw sta montela ths Vaio, ths LG kai ths Fujitsu-Siemens. Se auto exw katalhxei. Opoios me xerei kala, fysika kai den tha ekplagei an telika parw kati teleiws diaforetiko.

Anyway.... Auta....

Mallon oxi! Einai a8lia h elleipsh woman-friendly se Notebooks kai PCs. A8lia! Les kai oi agorastes einai apokleistika antres!

Prin ligo diavasa kapou oti to prwto vhma gia thn psyxikh hremia, einai na katanomaseis ta synais8hmata sou. Na ta profereis, gia na mporei na arxisei h diadikasia ths epeksergasias tous. Na aloifeis thn psyxh sou me kremoula aloe vera???

Ok, toso xrono DEN ton dia8etw! Exallou, den xerw kan an 8elw na exw auth thn apolyth psyxikh hremia. Fovamai oti 8a metatrapw se kanena kakto aloe vera h se kanena fyki kai 8a katalhxw na tyligomai gyrw apo sushi! Mpliax ta sushi!

Genika olh auth thn asiatikh propaganda gia inner peace, egw den thn 8elw. Exw thn or8odoxia gia auto,den xreiazomai kai ton ....Kouda.

Protimw na skalizw kathe mera apo ligo.Na agwniw, na ponaw, na klaiw, na thymwnw, na gelw. Na eimai anthrwpos kai oxi ena apo ekeina ta kinezika dentrakia bonsaic, pou agorase h mama mou pro dekaetias kai akoma to idio nanos einai.

KALO MAS MHNA!!!

As elpisoume to thermometro na fanei epieikes stis endeixeis tou...

Pantws, apofasisa pws o dikos mou Ioulhs, tha einai perifhmos! Apeira kalyteros apo ton Iounio. O,ti Kai na ginei! Opoia 8lipsh kai na perimenei sth gwnia. Tha thn pathsw katw kai oute pou tha thn parw eidhsh. o ponos tha ginei mia mikroskopikh skia me toso hlio!

Nice!

:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Makia sas!!!!