Σ,

Χάθηκε η φωνή σου στον αντίλαλο μιας ερώτησης.

Δεν ξέρεις πώς, αλλά κάποια στιγμή, το κορμί σου εξατμίζει όποιο ρούχο του φορτώσεις.

Ξυρίζει τα μαλλιά σου ο αέρας.

Το μυαλό σου τρέχει να προλάβει τους ρυθμούς της ψυχής σου, που πάλι κάτι πόθησε χωρίς να το ρωτήσει. 

Απομένουν μονάχα τα μάτια σου. Σαν το τελευταίο σκουροπράσινο φύλλο, που δεν πέφτει από το κλαδί που το γέννησε κι ας κοιμάται και ο Νιόμβρης.

Μένει ηχηρό μονάχα το χαμόγελό σου. Σαν ξεχασμένο άγριο τριαντάφυλλο, στην καρδιά του χιονιού.

Κάποιες αράδες ανατολίτικες, συμβουλεύουν:

Πρόσεξε τις σκέψεις σου-γίνονται λόγια

Πρόσεξε τα λόγια σου-γίνονται πράξεις

Πρόσεξε τις πράξεις σου-γίνονται συνήθειες

Πρόσεξε τις συνήθειές σου-γίνονται χαρακτήρας

Πρόσεξε το χαρακτήρα σου-γίνεται η μοίρα σου. 

Χαλίλ Γκιμπράν

Είναι απίστευτη η ομορφιά της Νήσου το καλοκαίρι...ηλιοφιλημένα σπαρτά,κορμιά σε όλες τις αποχρώσεις της σοκολάτας,άρωμα καρύδας και καρπουζιού, μεθυσμένα παγάκια στα ποτήρια, δροσερό αεράκι τη νύχτα απολογείται για την υγρασία της ημέρας.

Καθόμαστε πάντα έξω, Στο μπαλκόνι ή στην αυλή στο "στέκι", που απέκτησε και συσκευή άλκοτεστ με καλαμάκια παρακαλώ! Φυσικά σε δείχνει πάντα πιο όβερ το όριο από ότι είσαι αλλά άσχετο...

Οι φίλοι είναι σχεδόν όλοι εδώ. Ακόμα και οι επαναστάτες επέστρεψαν για χάρη της ...φωλιάς! Βολεύτηκαν κι άρχισαν να υμνούν τα πάγκαλα της προσαρμογής.

 Στην άνεση του αυτοκινήτου,μια καλή (άσχετη με το θέμα σου, τί πειράζει;) δουλειά, ένα διαμέρισμα με μπαλκονάρα, κάπου αρκετά κοντά και μακρυά από τους γονείς, για να σου μαγειρεύουν αν θέλεις αλλά να μην είναι μέσα στα πόδια σου όποτε θέλουν. Ένα φρέντο απόσταση από τους παρέες...

Υπήρξε κι αίσθημα. Φευγαλέο βέβαια γιατί ποιός θέλει να είναι με κάποιον που δεν μαζεύεται...στο σπίτι κι όλο πηγαινοέρχεται; :))))))))))))))

Δελεαστικές προτάσεις.

Λες να επιστρέψω για πάντα;

Ανοίγει σαπουνόφουσκα ροζ, με τα ωραία της Κυπριακής πραγματικότητας-ξαφνικά όμως πνίγομαι σε μια φούσκα πολύχρωμη, στον τόπο τούτο η δημιουργία πεθαίνει κάθε μέρα, ακούγεται το πιστολάκι της κομμώτριας, το άαααχ που κάνει το δέρμα στην αισθητικό, τα χρήματα που απαιτούνται για ρούχα και παπούτσια κάθε σεζόν για να μπορώ να νιώθω ιινν, ματαιοδοξία στο απώγειο...ουουουψψψψψψ σπάει η σαπουνόφουσκα!  ΠΑΑΑΑΑΦΦΦΦ!!!

- Και να δεις που θα γνωρίσεις στο άψε σβήσε κι ένα καλό παιδί! Σε δύο χρόνια θα έχεις κι ένα παιδάκι.

- Λούτρινο;

- Λούτρινο παιδάκι;

- Τότε θα πάρω σκύλο.

- Έλα εσύ κι εμείς θα σου βρούμε τα πάντα!

Θέλω να ρωτήσω "όπως τα βρήκατε εσείς" αλλά είναι τουλάχιστον κακό. Σιωπώ. Το ίδιο κάνει και ο Α.,ο άλλος ξενιτεμένος της παρέας.

Σόου, το πάιντ του χάνεται και η βότκα κράμπερρι μου κάνει τσουλήθρα με τα παγάκια να κουδουνίζουν.

Τα τζιτζίκια σε τρελό κέφι,τραγουδάνε στις 2 το πρωί, σε μια αυλή κάπου στην Λευκωσία.Μόλις ξύπνησαν ή ξενυχτάνε παρέα;

- Κάθε χρόνο και δυναμώνουν ή εμείς τα προσέξαμε τώρα;

- Στο εξωτερικό εν άκουσα ποτέ ζίζυρους (τζιτζίκια)...

- Ούτε εγώ!

- Ε, είδετε; Ελάτε Κύπρο!

- Εβάλετε και τους πιωμένους ζίζυρους τωρά στα επιχειρήματα "υπέρ της Κύπρου;"

...εμ βέβαια...καλύτερο επιχείρημα οι ζίζυροι παρά τα πολιτικοοικονομικά, αφού τόσο στην Μητέρα Πατρίδα όσο και στο νησί, τα πράγματα ...καρβουνιάζουν ολοένα.

ΖΖΖΖΖΖουυυυυυυυυζζζζζζζζζζζζζιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιζιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιζζζζζουουουουουου

όντως, τον τελευταίο λόγο θα έχει πάντα ένας ζίζυρος! Είτε είναι τραπεζίτης, είτε μάνατζερ, είτε αρχηγός κράτους ή χωριού... είτε  η "παναυρκώτικη" πραγματικότητα, που τη νύχτα είναι πιο έντονη από την ημέρα...πιο ενοχλητική κι από την μουρμούρα για "μια καλή τύχη"... 

Μεγάλωσαμε. Προτιμήσαμε ένα μπαρ λάουντζ, για πρώτο. Και μετά; Και μετά και μετά, περπατήσαμε σε άλλο μπαρ λάουντζ.

Μου κακοφάνηκε που δεν πήγαμε για χορό σε κλαμπ. Αλλά...τέτοια ώρα, τέτοιες μέρες, στη Λευκωσια...και όταν μάλιστα  βαρέθηκα να τηλεφωνήσω στους περισσότερους να τους πω ότι είμαι στο νησί...δεν ήμασταν για πολλά πολλά. 

Στο πρώτο μπιλάουντζ, στην καρδιά της Χώρας,απλώσαμε σαν γέροι στον κτιστό καναπέ. Γύρω γύρω, κουρτίνες πανιά, που αντί να μας αγριεύουν, μας έδιναν την αίσθηση πως αντί για την κυπριακή υγρασία, λούζαμε το δέρμα στο αεράκι του βόρειου Αιγαίου. (φαντασιώσεις). Στην διπλανή παρέα, παιδιά που είχαμε να δούμε από το σχολείο. Γίναμε μια παρέα. Τα ωραία της Κύπρου. Πρώτη σύγκριση εις βάρος της Γερμανίας. Χμ... 

Στο δεύτερο μπιλάουντζ που λέτε, η μουσική ήταν μια αλυσιδα από ρεμίξ παμπάλαιων τραγουδιών. Αλλά καθόμασταν στο μπαρ, οι μπαρμαν ήταν κούκλοι και το μέρος σχεδόν άδειο. Ο Γ δεν γκρίνιαζε, ήτανε  σε κέφι.Το ίδιο και η Κ. Εγώ υπερευτυχισμένη, που κατάφερα να έρθω πάλι Λευκωσία!

-  Κανόνισε να μείνεις που θα έρθει και ο Α.

- Θέλω μα δεν γίνεται.

- Μην χαλάς την παρέα ρε Χάρις!

- Λείπει μου πολλά, έχει ουσιαστικά πάνω από χρόνο να βρεθούμε για αυτό μεν με κάμνεις να νιώθω πιο χάλια!

- Ε, δεν κανονίζετε να έρθετε και ταυτόχρονα στο νησί!

- Ας μεν έρχεσουν εσύ μόνιμα. Να περνά ο καιρός, να πας επιτέλους Ελλάδα και πίστεψε με, θα τον πείσω να σου κατεβαίνουμε μέχρι να μας βαρεθείς!

- Κάστε να περάσει ο χρόνος πρώτα! ΜΑΝΑ ΜΟΥ, ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΜΝΕΙΣ;

- ΕΠΑΡΑΔΥΝΑΜΩΣΕΝ Η ΜΟΥΣΙΚΗ, Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΕΠΕΛΛΑΝΕ! (Παππούς - σαραντάρης πλας, ντι τζέι)  

Κάνω νόημα (χαριτωμένα πάντα και με χαμόγελο!) στον ντίτζει που στεκόνταν σε απόσταση αναπνοής να χαμηλώσει λίγο την ένταση. Με βλέπει με το μισό του. Ο Γ φοβάται μην φάει ξύλο. Δείχνω την καρδιά μου στον ντίτζέι. Χαμηλώνει την ένταση. Ήθελα και κλαμπ κατά τα άλλα... :)))))

- Εν αλλάσει το πλάσμα ! Πόσες φορές θα κάμεις παρατήρηση σε ντιτζέι για την ένταση;

- Όσες χρειαστεί!  αααααααααααααααααααααααααα

- Τί κάμνεις τωρά;

- Τηλεφωνώ του Α!!!!!!! 

- Εν μεσάνυχτα στην Αγγλία!

- Ακριβώς! Είναι ακόμα νωρίς!

- ΑΝ ΚΟΙΜΑΤΑΙ;

- ΕΠΕΘΥΜΗΣΑ ΤΟΝ ΠΟΛΛΑ!!! Παραπαπαπαπαπαπα το τραγούδι; Τι είναι αυτό;

- Το Πάρα Πολύ!

- ΠΕ ΧΑΛΛΟΟΥ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΑΣ!

Παραπαπαπαπαπαπαρα Πολύ να κουφαίνει τον άδειο χώρο.

Και δυο κουφά ούφο να φωνάζουνε ΧΑΛΛΟΟΥ στο κινητό.Έβαλα και την Κ να του πει Χαλλοου, για να μπερδευτεί!

- ΕΛΑ ΠΙΟ ΝΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΔΟΥΜΕΝ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!

(Συγγνώμη που δεν σε ξυπνήσαμε από την νάρκη)

Ναι, μερικές φορές, όταν είσαι με τους κολλητούς σου, μπακ του δε άισλ, και είναι και καλοκαίρι!!!! είσαι πιο μωρό από το δεκαεξάχρονο που ήσουν τότε! 

Λευκωσιάτικη νύχτα με τον ένα κολλητό ποστ παρά να σας έγραφα που έπεσα πάλι κάτω από τις σκάλες, και πέρασα όλο το απογευματοβράδυ της Τρίτης στις Πρώτες Βοήθειες.Πέραν των γελοιοτήτων του εκεί χώρου,μια χαρά εξυπηρετηθήκαμε όλοι. Πρόλαβα να επιστρέψω σπίτι για τον Πανάθα! Και μέχρι την Παρασκευή θα ξαναπερπατήσω!

Είναι ωραία να είσαι λάουντ από καλοκαιρίαση.

Μπράβο σε ΑΠΟΕΛ, ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ! (Άτε, έβαλα το! Ικανοποιημένα τα γαυράκια; :ΡΡΡΡ)

γειάαααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!

σας είχα υποσχεθεί τούρτα γενεθλείων!

Άργησα, άλλαξε και ο μήνας,

η φωτογραφία όχι και τόσο καλή

η γεύση όμως είναι τέλεια!!!!!!!!!!      :)))))))))

Κέικ λεμονιού για βάση. Κρέμα μασκαρπόνε και ον τοπ, ένα ταγκό από ξύσματα λευκής σοκολάτας και λεμονόφλουδας. 

Κέικ Λεμονιού

Κανονική συνταγή για κέικ (αλεύρι,αυγό,γάλα,βούτυρο,ζάχαρη,μπιπι,βανίλια) με λεμονοχυμό, ξύσμα λεμονιού. Έχει κόσμο που προτιμάει να προσθέσει γιαουρτάκι ή ξινόγαλα και λίγο φρέσκο γάλα αντί για όλη την ποσότητα φρέσκου γάλακτος, που μας δίνει μια συνταγή για κέικ.

Όταν κρυώσει το κέικ μας, το βουτάμε σε βουτυρόγαλα, στο οποίο δώσαμε και λίγη βότκα,

Κρέμα

Η κρέμα φτιάχνεται με λίγη ζάχαρη άχνη, 500γρ μασκαρπόνε, ένα κουτάκι φρέσκα κρέμα, βότκα, βουτυρόγαλα και χμ...λίγο χυμό λεμονιού. Αναμιγνύουμε τα υλικά με το σύρμα ή το μίξερ, βάζουμε στο ψυγείο (εκτός αν έχουμε τον κλιματισμό στο ον) για λίγο και μετά την γνωρίζουμε στο κέικ..,το οποίο κόβουμε σε 2-3 στρώματα για να φτιάξουμε τούρτα ή αν βιαζόμαστε (όπως εγώ) απλά το κόβουμε στη μέση για να δημιουργήσει μόνο ένα στρώμα βάσης για ένα δροσερό γλυκό...μένει και έξτρα λέμον κέικ για όσους το προτιμούνε σόλο.

Λίγο πριν σερβίρουμε το γλυκό,αφήνουμε τις νυφάδες λεμονόφλουδας και λευκής σοκολάτας να χορέψουν στην κρέμα.

Είδατε πως μια χαρά μπαίνει η σοκολάτα στο λεμόνι; :))))))))))))))