Ν,

εύχομαι να είσαι καλά,

και να μου συγχωρέσεις το ακόλουθο...

Επειδή καμία επαφή δεν υπάρχει,

ούτε ένας συνδετικός κρίκος.

Ένα θραύσμα επικοινωνίας ίσως να ήταν αυτό το μπλογκ,

που άρχισε να παίζει τάβλι με γραφικές αράχνες.

Η Ι.... δεν είναι πια μαζί μας.

Εδώ κι ένα χρόνο, ΕΦΥΓΕ. ΠΕΘΑΝΕ.

Ενάμιση χρόνο από την τελευταία φορά που μιλήσαμε

-είδες πόσο αναίσθητοι γίναμε;-

με την Ι.

Είχα δικαιολογία,

τη δουλειά σε διάφορα σημεία της Ευρώπης,

τις μικρές μετακομίσεις και τη μεγάλη προς την Λουκανικούπολη,

το άγχος,

δικαιολογίες πολλές,

ακόμη και τον έρωτα θα έβαζα ως δικαιολογία,

αλλά δεν βοηθάει.

Η αδιαφορία δεν κρύβεται πουθενά.

Ναι, αν η ζωή μου τρέχει,

πίστευα πως και η ζωή της Ι,

καλώς θα βάδιζε.

Τελικά έτρεχε πιο γρήγορα από ότι επέτρεπε η νεότητα της.

Εύχομαι να το διαβάσεις.

Και να της ανάψεις ένα κεράκι.

Επειδή σ΄ερωτεύτηκε.

Διότι σ΄αγάπησε.