Εσείς κάθε πόσο κάνετε ανακατατάξη αντικειμένων, χαρτιών κλπ; Τελευταία, κάνω συχνά. Αν είχα χρήματα, θα άλλαζα και τα έπιπλα. Και το χρώμα στους τοίχους. Και το πάτωμα.

Ίσως απλά να πρέπει να αλλάξω σπίτι! Όμως αν μ'ακολουθήσουν κι εκεί πράγματα αγαπημένα ή μισητά, δεν αλλάζει κάτι...

Όπως ένα ζευγάρι μαύρες μπότες που με ακολούθησαν σε αυτό το διαμέρισμα πριν δύο χρόνια, χωρίς να υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος. Απλά ήρθαν.

Και η αριστερή, έχει μείνει και χωρίς τακούνι.

Ένα περίεργο κράμα συναισθημάτων, αισθημάτων, δράσεων και αντιδράσεων τη μέρα που το τακούνι έμεινε όρθιο και εγώ προχώρησα χωρίς αυτό δέκα μέτρα πριν πάρω είδηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά....

Περνούσα το σκύριακο στον δικό μου.Κυριακή απόγευμα, προσκεκλημένοι με τον Ε σε ένα φίλο του για φαγητό. Όλη την ημέρα με είχε κουράσει για τα ρούχα που θα φορούσα. Ήθελε σώνει και καλά, εκείνη την ημέρα, να είμαι στην εντέλεια!

Φυσικά, δεν σκέφτηκε καθόλου τον παράγοντα του απρόσμενου. Και ας ήμασταν μαζί ήδη δύο χρόνια.

Ετοιμαστήκαμε, με χίλια ζόρια πείστηκα να φορέσω τις κομψές μου μαύρες μπότες και φύγαμε για το δείπνο... Κατεβήκαμε το λόφο, στην κορφή του οποίου είχε καταφέρει να βρει διαμέρισμα, περπατήσαμε ως τη στάση, πήραμε το τραμ, μισή ώρα αργότερα κατεβήκαμε για να περπατήσουμε άλλα δεκαπέντε λεπτά.

Λίγα μέτρα πριν το σπίτι του φίλου του, αντιλαμβάνομαι ότι κάτι δεν πάει καλά με την αριστερή μπότα. Είναι περίεργα άβολη. Πιο άβολη από ότι συνήθως δηλαδή μιας και το πόδι μου έκανε έξτρα προσπάθεια να μένει στον αέρα.

Μηχανικά έστρεψα το κεφάλι προς τα πίσω... Ένα τακούνι μας έκανε τσα! στα δέκα μέτρα... Όρθιο, περήφανο σχεδόν γελοίο, σχεδόν θρασύ. Αν είχε γλώσσα θα μας την έδειχνε, και αν μπορούσε να γελάσει, θα ακουγότανε δυνατά και τρελλά...

Ο Ε τα έχασε, άρχισε να λέει να γυρίσουμε πίσω!

- Δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω άλλες 2 ώρες πήγαινέλα διαδρομή, διότι μου βγήκε το τακούνι. Λες να δοκιμάσω να το βγάλω και από τη δεξιά;

- Τρελλάθηκες κορίτσι μου; Θα πας στο σπίτι του φίλου μου, χωρίς τακούνι;

- Προτιμάς να πάω ξυπόλυτη;

- Πως θα περπατάς;

-Εδώ θες να πάμε πίσω για να αλλάξω! Να βγω ολόκληρο το βουνό πάλι! Α και μη ξεχνάς ότι τα αθλητικά μου δεν πάνε με αυτά τα ρούχα!

- Δεν έφερες άλλα παπούτσια;

- Αστειεύεσαι που θα κουβαλώ για ένα Σκύριακο, περισσότερα από 2 ζευγάρια παπούτσια μαζί μου!

-Και τί θα κάνεις τώρα;

-Θα το παίξω Σταχτοπούτα, που δεν αναζητά ούτε πρίγκηπα ούτε γοβάκι! Ούτε καν τακούνι! Θα περπατήσω όπως να ΄ναι και σιγά! Σε ενδιαφέρει και πολύ αν γίνω εγώ ρόμπα;

-Ε.....

-Θα τους το πω να γελάσουμε και τέλος! ’ντε!

Έτσι κι έγινε! Περάσαμε υπέροχα, εγώ περπατούσα όσο πιο αέρινα μπορούσα, με την αριστερή πατούσα σχεδόν μετέωρη.

Δεν διόρθωσα ποτέ τη συγκεκριμένη μπότα. Ίσως να την κρατώ και απόδειξη για τη γελοιότητα εκείνης της μέρας. ή εκείνο το ξημέρωμα που τις έβγαλα για να περπατήσω στο χίονι...Με απόλυτα λογικό γιατί και τότε, που πάλι κανένας δεν θα καταλάβει....

Σήμερα το πρωί τη διόρθωσε ο τσαγκάρης και την έδωσα στον κάδο παλιών ρούχων και υποδημάτων του Ε.Σ.

Όλο και κάποιο άλλο κορίτσι θα ζήσει πολλά με αυτές τις μπότες! Σε μια ακόμα παρωδία του "Μάγου του Οζ"...

Σε μισώ σε μισώ σε μισώ σε μισώ!

Με πονάς χωρίς ιδιαίτερο λόγο!

Και γιατί;

Για να κάνω ίσως κάποτε και αν όλα τα άλλα στη ζωή πάνε καλά, παιδιά;

ΧΑ!

Δέχομαι να πάρω το επίθετό του, αν δεκτεί να σε κουβαλά αυτός για τα επόμενα τριάνταπόσα χρόνια....

Α και αφού υπάρχουνε τα πάντα πλέον στο ίντερνετ, υπάρχει και η ιστοσελίδα για το μουσείο της περιόδου.... ναι ναι ναι, σχεδιαστικά ένα χάλι μαύρο! Όμως έχει πλάκα η αναδρομή στις διάφορες διαφημίσεις προίόντων για την περίοδο. Από ειδικά πάντις, μέχρι τα πρώτα τάμπονς. Για τις άπιστες Θωμαϊδες : http://www.mum.org/

Πόσο χαίρομαι που είμαι γυναίκα στον 21ο πρώτο αιώνα!

:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Ένα τραγούδι, που άκουσα προχτές και ίσως να είναι παλιό, δεν ξέρω...

Ανήκει στους monitor, ένα διμελές συγκρότημα με σελίδα στο myspace. http://profile.myspace.com/index.cfm?fuseaction=user.viewprofile&friendID=144428102

Ό,τι και να πω εδώ είναι περιττό.Το τραγούδι μπορείτε να το απολαύσετε στη σελίδα τους.

Σας χαρίζω τους στίχους, μόνο.

’νθρωποι μΟνοι

Θα τους δεις να κλαίνε κρυφά
είναι άνθρωποι μόνοι
θα σου πουν πως είναι καλά
μα είναι άνθρωποι μόνοι
Συχνά, θα βρίσκουν χαρά μόνο στη δουλειά τους
θα αγαπούν πολύ τα παιδιά, δεν θα ‘ χουν δικά τους
Μην τους μοιάσω πόσο φοβόμουν
να σ’ είχα για πάντα ευχόμουν
Κι εγώ…
κι εγώ που μπορεί να είχα σχεδιάσει αλλιώς τη ζωή
τώρα κι εγώ τον κόσμο μου εδώ...

με μόνους ανθρώπους τον φτιάχνω και ζω
Προτιμούν να μένουν μισοί να μη δοκιμάζουν
πως θα ήταν απ’ την αρχή το εγώ να μοιράζουν
κρατούν μια θέση κρυφή για τον άνθρωπό τους
για όποιον έφυγε μακριά και ζει στο όνειρό τους
Μην τους μοιάσω πόσο φοβόμουν
να σ’ είχα για πάντα ευχόμουν
Κι εγώ…
κι εγώ που μπορεί να είχα σχεδιάσει αλλιώς τη ζωή
τώρα κι εγώ τον κόσμο μου εδώ
με μόνους ανθρώπους τον φτιάχνω και ζω

...................

Είναι από τις μέρες που λες, ΤΕΡΜΑ!

Είναι από τις μέρες που πολλά κάνουν βολτούλες στο μυαλουδάκι.

Τελικά, άξιζε;

Και τα δάκρια χύθηκαν για όσα έζησες ή για όσα ΔΕΝ έζησες; Ή για όσα θα ήθελες να γίνουν, όμως έγιναν χωρίς εσένα;

Ευτυχώς, σήμερα υπήρχανε πολλά τραγούδια!

Και ένας μπουλούκος αγάπης μου έστειλε τη μαγική σκηνή του πλανητάριου από το Big Bang! Οκ, άθλια και εμφανέστατα προσποιητή η πρωταγωνίστρια. Πώς την λένε, ΔΕΝ θυμάμαι... Αλλά όταν βλέπεις κάποιες σκηνές που θα ήθελες να ζήσεις, κάτι συμβαίνει μέσα σου. Κάτι όμορφο, που ξυπνά την αγνότητα σου , την οποία τόσο καιρό νόμιζες πεθαμένη.

Είναι καινούρια εποχή...

Το βιώνω...

*Καλά, μου έφτιαξε απίστευτα τη διάθεση η σκηνή με τη Ράνια στο S2.5ngles! Για όσους το είδαν, καταλαβαίνουν! Ναι,  "η ζωή έχει τη γεύση που της δίνεις!!!! "

Δευτέρα λοιπόν... Και αρχίσαμε για τα καλά τον επόμενο κύκλο της χειμερινής καθημερινότητας.

Το πρωί, στη γέφυρα ένα νέο κύμα Κινεζοειδών κτυπούσε κάρτα με τα εκατοντάδες φωτογραφικά φλας το δευτερόλεπτο. Χαμόγελα παντού για την ομορφιά της θέας, φωνάζανε και σε μας, τα αγουροξυπνημένα, να τους χαμογελάσουμε για να μας αποθανατίσουν...αυτό που η αγουροξυπνημένη Χάρις κόβει βόλτες μέσω φωτογραφιών, στην ’πω Ανατολή, δεν μου πολυαρέσει, αλλά τέλοσπάντων...

Κρύα μέρα, με υπέροχη λιακάδα. Ευτυχώς!

Διαδικαστικά στο πανεπιστήμιο, τρέξιμο για το σεμινάριο, αποφάσεις και διάβασμα. Η μαγεία της εστιάδας, με ακολουθούσε όλη μέρα... Σαν σκιά, πράγμα τουλάχιστον αντιφατικό.

Η Hauptstrasse γεμάτη. Από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Λαοθάλασσα, πολύχρωμη και πολύβουη. Ακόμα την αγαπάμε... ;))))))))

Παντού στα μαγαζιά, προσφορές. Και ο κόσμος ακόμα διστάζει να προχωρήσει σε αγορά. Δεν μου αρέσει η φτήνια. Κάποιο κακό προμηνύει. Και η ακρίβεια το ίδιο, βεβαίως.

Ένα βιβλιοπωλείο που αγαπούσα, αγοράστηκε από το jokers, μια σειρά βιβλιοπωλείων, τα οποία πουλάνε φτηνά ό,τι περισσεύει από διάφορους οίκους. Πόσες φορές αγόρασα πάμφτηνα, θαυμάσια βιβλία, δεν θυμάμαι να μετρήσω. Όμως τώρα που αγόρασαν το βιβλιοπωλείο μου, κάτι ράγισε. Αργά το απόγευμα, περπάτησα ως εκεί. Ο γεράκος, έλειπε. Έμαθα ότι πέθανε πριν λίγες βδομάδες και η οικογένειά του αποφάσισε να πουλήσει το έργο του. Η γυναίκα του, δάκριζε που τα θυμόταν όλα αυτά, όμως η απόφαση ήταν των παιδιών της. Όπως και η κληρονομιά που αρνήθηκαν να προφυλάξουν... Αγόρασα ένα λεξικό, που από τον Ιούλιο μου είχε κρατήσει ο παππούλης και αποχαιρέτησα... Την επόμενη βδομάδα, αρχίζουν το ξεπούλημα.

Περίεργη η μυρωδιά του ξεπουλήματος... Ανατριχιαστική.

Και ας τα τιμάμε δεόντως...

Έχω πολλάαααααααααααααααααααααααααααα νεύρα!!!!

Δέκτηκα να συνοδέψω ένα φίλο κάπου στη Βαυαρία, για να δει κάποια διαμερίσματα προς ενοικίαση.

ΠΟΤΕ ξανά δεν βοηθώ αργόστροφο χωρίς αίσθηση προσανατολισμού, τσιγκούναρο, φαλλοκράτη πρίχτη να πάει στην άλλη μεριά της Γερμανίας!

Διότι αν έχεις navigator καλά κάνεις να το ακούς! Βλέπε και καμιά πινακίδα δεν δαγκώνουν!Και αν έχεις και ελευθερία στο όριο ταχύτητας, καλά κάνεις να το αξιοποιείς, για να φτάνεις στον προορισμό σου στις 3 ώρες και όχι στις 5!

Και όταν πας για δεύτερη φορά σε ένα χωριό της Βαυαρίας, και δεν το ξέρεις καλά, μην ψάχνεις για  δωρεάν χώρο στάθμευσης! Παίρνει το 45λεπτο του! Και είναι και στου κακού τη μάνα! Το περπάτημα στη βροχή και το κρύο μέχρι το επόμενο καφενείο  διαρκεί έτσι άλλα 35 λεπτά.

Ουφφφφφ......

Έχε χάρη που με ξέρει καλά και όταν είδε το μάτι μου να παίρνει μια λάμψη που δεν είχε ξαναδεί, με φοβήθηκε και μου κέρασε τον καφέ! (είχε προτείνει μισο λεπτό πριν, να πιούμε τον καφέ σπίτι μου, κανένα δωδεκάωρο αργότερα)

Φύγαμε στις 3 το πρωί, είδαμε 5 σπίτια το ένα πιο συγκλονηστικό από το άλλο, πέθανα από το κρύο και δεν είμαι και καμιά κρυουλιάρα και το χειρότερο;

Έβαλα τις φωνές, όταν έχασε για τρίτη φορά στην επιστροφή, μια στροφή, και πάλι γιατί δεν έδωσε σημασία... Ούτε σε μένα που του ελεγα, ΤΩΡΑ ΣΤΡΙΨΕ ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ!

Λένε πως οι άντρες έχουν τέλεια αίσθηση προσανατολισμού ενώ οι γυναίκες όχι.Όμως στο συγκεκριμένο αυτοκίνητο υπήρχαμε 2 εξαιρέσεις που αποδυκνείουν τον κανόνα!

Έτσι κλείσαμε 3 με 8 τη νύχτα...

Κι όμως ακόμα ζει....κι αυτός και η ακοή του!

Αν μπορεί να το διαβάσει αυτό το κειμενάκι, τουλάχιστον θα γελάσει σαρκαστικά και φυσικά δεν θα ασχοληθεί.

Αλλά δεν μπορούσα να ξεχάσω τα γενέθλειά του.

Και ας είναι από την άλλη μεριά, για πάνω από ένα αιώνα.

Ας πούμε ότι είναι από τους σκεπτόμενους, που θαυμάζω και διαβάζω.

Δεν είμαι σίγουρη αν έχασε τελικά τη μάχη με την ταπετσαρία. Διότι αυτός ακόμα ζει, ακόμα και πρόσφατα τιμήθηκε ως ο κορυφαίος ευφυολόγος της Αγγλίας. Ακόμα τον διαβάζουμε, προσπαθούμε να τον κατανοήσουμε. Ανοίγουνε τα ματάκια μας, με τις χιλιάδες λεξοσειρές του.

Χρόνια σου Πολλά!!!!!

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Μερικές από αυτές;

• Το να διαφωνήσεις με τα τρία τέταρτα των Βρετανών είναι μια από τις πρώτες προϋποθέσεις της λογικής.
• Μπορώ να αντισταθώ στα πάντα εκτός από τον πειρασμό.
• Ο αληθινός φίλος σε μαχαιρώνει από μπροστά.
• Ο άνθρωπος πρέπει να επιλέγει προσεκτικά τους έχθρούς του.
• Είναι παράλογο να διαιρεθούν οι άνθρωποι σε καλούς και κακούς. Οι άνθρωποι είναι είτε γοητευτικοί είτε κουραστικοί.
• Εμπειρία είναι το όνομα που ο καθένας δίνει στα λάθη του.
• Ένας άνδρας θέλει να είναι πάντα η πρώτη αγάπη μιας γυναίκας. Μια γυναίκα θέλει να είναι πάντα το τελευταίο ειδύλλιο ενός άνδρα.
• Ένας άνδρας μπορεί να είναι ευχαριστημένος από οποιαδήποτε γυναίκα εφ' όσον δεν την αγαπά.
• Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι άλλοι άνθρωποι. Οι σκέψεις τους είναι απόψεις κάποιου άλλου, οι ζωές τους μία μίμιση, τα πάθη τους μια αναφορά.
• Συγχωρείτε πάντα τούς εχθρούς σας τίποτα δεν τους ενοχλεί περισσότερο.
• Είμαστε όλοι βρόμικοι, όμως μερικοί απο εμάς κοιτάζουμε τ' άστρα.Το μόνο καθήκον μας απέναντι στην ιστορία είναι να την ξαναγράψουμε

Είναι φορές που τα τραγούδια όλα όσα έχεις σε άλμπουμς ή στον υπολογιστή, δεν φτάνουν.

Για να καλύψουν τη θλίψη σου.

Για να γεμίσουν το κενό.

Για να χαρούνε μαζί σου.

Για να γλεντήσεις με το αλκοόλ στους στίχους.

Δεν ξέρω γιατί...

Και σήμερα, έψαχνα ώρες, να ακούσω ένα τραγούδι που θα ήταν ικανό να μου κρατήσει συντροφιά.

Δεν βρήκα.

Ούτε ένα.

Αύριο πάλι, θα βρίσκω δεκάδες.

:))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Καληνύχτα,Καλημέρα σας!

ΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜμμμμμμμμμΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜμμμμμμμμμμάκια!!!!

Το δεντράκι το ξεστολίσαμε... Ο χθεσινός περίπατος στα μαγαζιά όμως, ήταν χριστουγεννιάτικος, αφού οι βιτρίνες βιάστηκαν πάλι, να φέρουνε τα Χριστούγεννα κοντά μας... Τα Χριστούγεννα του 2007, βεβαίως βεβαίως...

Ουφφφφ.....

Ναι...

Ο υπόλοιπος κόσμος δεν έχει χρόνο. Δεν έχει την υπομονή και τη διάθεση να σε περιμένει. Για να σκουπίσεις τα δάκρια από τα μάγουλά σου.

Και ακόμα λιγότερο χρόνο διαθέτει ο υπόλοιπος κόσμος, για ένα χαμόγελο πλατύ της καρδιάς σου, που χαίρεται την ελευθερία της.

Δάκρυσε,Κλάψε. Γέλα.

Στο δικό σου χώρο και προς Θεού!!! Στο δικό σου χρόνο!!!!

η φώτο είναι άσχετη, αλλά την ήθελα εδώ... :))))))))))))))))

ουφφφφ!!!!

πλάκα έχει η αναδιοργάνωση και η επαναπροσαρμογή.

φύλαξα πολλά σε ένα κουτί παπουτσιών.

ξεστόλισα επιτέλους και το χριστουγεννιάτικο δεντράκι.

κινήσεις/πράξεις, που πεισματικά και με διάθεση μαζοχιστικής νοσταλγίας και replay ανέβαλλα.

Είχε και μια λιακάδα σήμερα! ’πλωσα τα ρούχα στο μπαλκόνι για να στεγνώσουν, και κάθισα για διάβασμα οκτώβριο μήνα!!!  με ένα καλοκαιρινό κίτρινο φόρεμα παραλίας και με γυμνές πατούσες. Ο καφές όμως στο τραπεζάκι, αχνιστός! μην τα κάνουμε και όλα καλοκαιρινά!

Τελείωσαν και ακόμα 300 σελίδες σε ένα πρωινό. Καλό κι αυτό.

’σχετο ότι μόλις είδα το γείτονα με το υπέροχο σκυλάκι, έτρεξα να πετάξω τα σκουπίδια. και να παίξω με το σκυλάκι...Θέλω σκύλο!!!!

Μια χαρά ξεκίνησε η βδομάδα. Η δική σας Δευτέρα πώς ήταν;

Κοπιάστε να σας κεράσω!!!!

Τοπική κουζίνα/μπαρ φυσικά!!!!

Ξέρεις αν είσαι στη θέση της πεταλούδας ή του αρκουδάκου;

Πώς νιώθεις, αλήθεια;

Και η φιλία μάλλον αταίριαστη.

Σήμερα ένιωθα εύθραυστη και μικρή σαν πεταλούδα. Όμως ανακαλύπτω σιγά σιγά ότι έχω τη δύναμη του αρκουδάκου. Με φτερά.Υβρίδιο, που μακάρι να απέχει πολύ από την επιστημονική εξέλιξη της Ντόλυ. ήμαρτον!

Πόσο μακριά μπορεί να ζήσει μια πεταλούδα από το λουλούδι της;

Και πόσο αντέχει το αρκουδάκι μακριά από το μέλι του;

Συγγνώμη αν σας μπέρδεψα! ή αν σας σπατάλησα το χρόνο με ένα ποστ σαν κι αυτό.

Πεταλουδοαρκουδομμμμμμμμμμμμμμμμμάκια σας!!!!!!!!!!

:)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Πίσω στα Απάτρια εδάφη...

Βροχή, αέρας και βήχας... Και το ίντερνετ καφέ σαν όαση χωρίς καφέ...

’σχετο...

Ή αγαπάς ή αγαπιέσαι, τελικά.

Και τα δύο ταυτόχρονα και στον ίδιο βαθμό, σπάνια, για αυτό και περιγράφεται η συγκεκριμένη κατάσταση ως "μαγική."

Και όλα εξαρτώνται από το θέλω σου.

Θες ή μάλλον προτιμάς ν΄ αγαπάς ή ν' αγαπιέσαι;

Πολλά παγωμένα μμμμμΜμμμμμμμάκια!