Λοιπόν, έχουμε πέντε ονόματα.

α) Άνω Μακεδονία: Μου φαίνεται ωραίο και εύηχο αλλά δε συμφέρει κανέναν. Καταρχήν αυτούς γιατί αυτό δεν είναι όνομα χώρας αλλά πολυκατοικίας. Αλλά ούτε εμάς. Γιατί έτσι θα αναβαθμιστούν τα Σκόπια σε βάρος μας. Θα λένε οι τουρίστες…

-         Που να πάμε διακοπές? Στην άνω ή στην κάτω Μακεδονία?

-         Στην άνω, στην άνω, να έχουμε και θέα!

β) Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας: Καλό αλλά τώρα δε συμφέρει αυτούς. Γιατί είναι μικρή χώρα. Μπαίνεις στη χώρα τους και μέχρι να πεις πώς τη λένε,  έχεις βγει από την άλλη…

γ) Λαική Δημοκρατία της Μακεδονίας: Α πα πα! Με τίποτα! Σιγά μη φτιάξουμε δίπλα μας δεύτερη Ελβετία! Γιατί αν την πούμε «λαϊκή», θα υποψιαστούνε κάτι και τότε ζήτω που καήκαμε!

-         Πόσο κάνουν οι ντομάτες?

-         Πέντε ευρώ!

-         Πόσο???????????????

-         Πέντε μαντάμ! Λαική δε θέλατε?

δ) Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Μακεδονίας: Αυτό δεν το καταλαβαίνουμε ούτε εμείς ούτε οι Σκοπιανοί. Τι σημαίνει ανεξάρτητοι? Ελεύθεροι! Πώς την έχει ο Νίμιτς? Μας κάνει κοννέ?  (ελεύθεροι αυτοί, ελεύθεροι κι εσείς…)

ε) Νέα Δημοκρατία της Μακεδονίας: αυτό μάλιστα! Είναι όνομα! Μόνο εμείς θα χαιρόμαστε τους τραγελαφικούς της Νέας Δημοκρατίας? Όχι! Δεν είναι δίκαιο! Αφού λέω, για να γίνει η πρόταση πιο ελκυστική, με το όνομα αυτό να πάρουν δώρο έναν Ζαχόπουλο ( μαζί με το dvd για να δούνε τι λεβέντη τους δίνουμε), έναν Μαγγίνα να τους διηγείται πώς ο Μεγαλέξανδρος έφτασε μέχρι τις Ινδίες (τα ξέρει από πρώτο χέρι) και για τα πιο ληγούρια, άντε, μια Έλενα Κουντουρά! Κι ο,τι μείνει στο χάρτη, εγώ προτείνω να το ονομάσουμε Πασοκόσσοβο, να ξεμπερδεύουμε κι απ’ τους άλλους!

Υ.Γ. : Η Εκκλησία δεν είναι αυτή που προσπαθεί να απαγορεύσει να βαφτίζονται τα παιδάκια με αρχαία ελληνικά ονόματα? Γιατί τώρα τρελλαίνεται για το όνομα «Μακεδονία»? Αρχαίο ελληνικό δεν είναι κι αυτό?

Πάντως είναι γεγονός ότι η Εκκλησία, με το ζήτημα το Σκοπίων, κρέμεται σε μια κλωστή. Αν πουν πως ο Δίας ήταν Σκοπιανός, οι παπάδες είναι ικανοί να επαναφέρουν το δωδεκάθεο!

Στη διάσκεψη, από τη μία θα είναι ο Σκοπιανός υπουργός εξωτερικών. Από την άλλη θα είναι η Ντόρα. Μέχρι εδώ καλά. Την Ελλάδα ποιος θα την εκπροσωπήσει?

Πάντως όσα ονόματα κι αν αλλάξουν, όση ιστορία κι αν προσπαθούν να παραχαράξουν, ποτέ δεν πρόκειται να δουν Μακεδονίτισσα σαν την  Έλενα Ράπτη στο Σκοπιανό κοινοβούλιο!

Γιατί η ιστορία είναι σαν την Έλενα…Γίνεται μόνο μια φορά!

Τις τελευταίες ημέρες νοιώθω ότι μέσα μου γίνεται μια επανάσταση. Και για να γίνω πιο σαφής (σ’ αυτούς που πιστεύουν πως δεν έφαγα το βράδυ και απλά γουργουρίζει η κοιλιά μου) σκέφτομαι πράγματα που δεν τα έχω ξανασκεφτεί, ή μάλλον δε θα τολμούσα ποτέ μου να σκεφτώ…

Το ότι δεν έχω βρει το μέλλον μου ακόμα, ίσως φταίει το παρελθόν μου. Δεν κάνει φυσικά να μετανιώνουμε για πράγματα, λένε κάποιοι, αλλά εγώ τους απαντώ, εξαρτάται από την οπτική γωνία που το βλέπεις το πράγμα…

Γιατί το παρελθόν είναι σαν την αλογόμυγα. Αν είσαι άνθρωπος τη βλέπεις μύγα που μοιάζει με άλογο, τη σέβεσαι μεν αλλά δεν τη φοβάσαι. Αν είσαι μύγα όμως, τη βλέπεις σαν άλογο που μοιάζει με μύγα και γίνεσαι από το φόβο κεραμιδόγατος.

Έτσι κι εγώ. Νοιώθω με μύγα που το παρελθόν μου χρόνια με κυνηγούσε και με καταδίωκε, σαν τα ανθρωποφάγα άλογα του Διομήδη. Ευτυχώς που ήμουνα μύγα δηλαδή…

Γιατί το μέλλον δε ξέρεις από πού θα σου ’ρθει. Μπορεί να κρύβεται μέσα σε σκουπιδοτενεκέδες στην πιο βρωμερή γειτονιά της Αθηνάς. Αυτό λέγεται ατυχία. Μπορεί όμως να κρύβεται και μέσα σε μια βίλα κάπου στην Κηφισιά πχ. Αυτό λέγεται κωλοφαρδία Μπορεί όμως (πιθανότερο σενάριο), να κρύβεται προκλητικά μέσα στον σκουπιδοτενεκέ έξω από τη βίλα της Κηφισιάς, οπότε αυτό λέγεται γκαντεμιά…

Κάποιος μου είπε κάποτε…

-         Για να ξεκινήσεις κάτι καλό, το μόνο που δεν πρέπει, είναι να αποκηρύξεις το παρελθόν σου. Γιατί χωρίς πόδια δε θα αγγίξεις ποτέ τον ουρανό!

Αυτό με τα πόδια δε μ’ άρεσε, τον θεώρησα προκατειλημμένο και δεν τον πήρα στα σοβαρά. Μάλλον γιατί ήταν ποδοσφαιριστής.

Γιατί για να φτάσεις τον ουρανό δε χρειάζονται πόδια. Τα πόδια σε τραβάνε κάτω. Ειδικά αν είναι 46 νούμερο σαν τα δικά μου…

Για να πετάξεις πραγματικά χρειάζεσαι φτερά. Φτερά είναι το βλέμμα της, κάτι που θα σου πει, κάτι που θα σου ψιθυρίσει με τη γλώσσα του σώματος, κι έτσι πετάς. Εμένα η τελευταία, ναι θα το παραδεχτώ, με κάτι που μου είπε, να ‘ναι καλά η κοπέλα, μ’ έκανε να πετάξω πραγματικά στον καταγάλανο ουρανό ξημέρωμα, μόλις χάραζε, κι έβγαινε δειλά-δειλά ο ήλιος κι ήταν πολύ ωραία. Μ’ είχε στείλει, θυμάμαι,  στο διάολο πρωινιάτικα…

Αν ισχύει πάντως  ότι το μέλλον μας καθρεφτίζεται στα μάτια μας, δεν το χω σε πολύ να γίνω emo…

Μου αρέσει το καπιταλιστικό σύστημα. Γιατί είναι το μοναδικό σύστημα που δεν έχει πρόβλημα να το βρίζεις, αρκεί αυτό που λες να παράγει λεφτά να στα παίρνει ο από πάνω. Αλλά και για έναν ακόμα λόγο. Γιατί προστατεύει τους ξεχασιάρηδες, αυτούς που δε ξέρουν τι έχουν και αυτούς που δε ξέρουν τι κάνουν…

Αν χρωστάς θα σ’ ενημερώσουν απευθείας…

-         Τι θα γίνει κύριε με τα λεφτά? Πέρασε η προθεσμία!

-         Από μένα πάντως όχι!

-         Αν δεν πληρώσετε τις δόσεις άμεσα λυπούμαστε αλλά θα σας πάρουμε το σπίτι!

-         Και πού θα το πάτε?

-         Θα το πάρει η τράπεζα κύριε!

-         Και τι θα το κάνετε? Τριάρι είναι, δε σας χωράει όλους!

-         Θα το πουλήσουμε κύριε, και από δω και στο εξής θα ασχολούμαστε με καλύτερους πελάτες από σας!

-         Που θα σας πληρώνουν τις δόσεις δηλαδή?

-         Όχι! Που θα έχουν από τεσσάρι και πάνω…

Γιατί ο καπιταλισμός δε θέλει ανθρώπους ισχυρούς που θα μπορούν να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους. θέλει ανθρώπους που θα είναι συνέχεια στην απέξω, κι επιπλέον να είναι και λίγο αφελείς…

-         Καλησπέρα σας κύριε! Από την τράπεζα είμαστε, θα θέλαμε να σας προτείνουμε να πάρετε το «εορτοδάνειο» για το Πάσχα!

-         Ώστε με σκεφτήκατε λοιπόν? Εσείς δεν είστε τράπεζα, άγγελοι είστε που κατέβηκαν στη γη και μοιράζουν δώρα!

-         Αμέ! Με την προσφορά μας θα σας βάψουμε δωρεάν τα αυγά κόκκινα και θα σας κουβαλήσουμε το αρνί, για να μην κουράζεστε, ως τα Ζαγοροχώρια που είναι το χωριό σας!

-         Και πού το ξέρετε ότι είμαι από τα Ζαγοροχώρια?

-         Μα αν πάρετε το εορτοδάνειο θα ενταχθείτε αυτόματα στο πρόγραμμα της τράπεζάς μας που λέγεται «αναβάθμιση των Ζαγοροχωριών» που θα δώσει ανάσα σ’ αυτόν τον πανέμορφο και άκρως τουριστικό τόπο!

-         Δηλαδή θα μας ανακαινίσετε τα σπίτια?

-         Όχι. Θα τα δώσουμε σ’ άλλους!

Ο καπιταλισμός όμως πάντα στο τέλος αποβαίνει εις όφελος του πολίτη και αφού σου τα ‘χει πάρει όλα, μετά προσπαθεί να στα γυρίσει πίσω. Τώρα αν εσύ είσαι στραβός και δεν το βλέπεις δε φταίει αυτός…

-         Για τις υπηρεσίες που έχετε προσφέρει στην τράπεζα μας, για δώρο σας προσφέρουμε τη σούπερ-κάρτα!

-         Σούπερ-κάρτα? Τι είναι αυτό?

-         Θα πηγαίνετε να ψωνίζετε στο σούπερ-μάρκετ και στο τέλος στο ταμείο δε θα πληρώνετε, θα δίνετε τη σούπερ-κάρτα και θα φεύγετε!

-         Έλα! Να την πάρω δηλαδή?

-         Βεβαίως! Σας απαλλάσσει από τα χρέη και πληρώνετε όποτε εσείς έχετε!

-         Ξαναπάω στο σούπερ-μάρκετ δηλαδή?

-         Όχι, σε μας τα πληρώνετε. Στο σούπερ-μάρκετ εμείς πληρώνουμε για σας!

-         Εσείς δεν είστε τράπεζα! Ο Άγιος- Βασίλης είστε! Και σας πληρώνω δηλαδή εσάς όποτε γουστάρω?

-         Ούτε αυτό μη σας απασχολεί κύριε! Η τράπεζά μας έχει προνοήσει και γι' αυτό!

-         Δηλαδή?

-         Τα παίρνουμε μόνοι μας!

Όλοι οι σταθμοί της τηλεόρασης προσπαθούν να μας ενημερώσουν για το χιόνι. Αφού το είδαμε, το καταλάβαμε? Τι να μας ενημερώσουν? Από ποια χώρα ήρθε? Και τι με νοιάζει εμένα? Μήπως θα πάω να τους ζητήσω το λόγο?

Κατά τ’ άλλα, μέσα στο χιονιά συνέβη κι η αναγνώριση του Κόσσοβου ως ανεξάρτητο κράτος. Όπως λεν, το σχέδιο των Αμερικανών λέει ότι το Κόσσοβο, όπως και τα Σκόπια, θα ενωθούν με την Αλβανία και θα φτιάξουν τη μεγάλη Αλβανία. Και ερωτώ: Αφού τα Σκόπια σκοπεύουν να ενωθούν με την Αλβανία, τι μας σκοτίζουν τον έρωτα εδώ και 15 χρόνια για το όνομα «Μακεδονία»?

Ο Πούτιν από την άλλη, βγήκε και είπε τους Ευρωπαίους ρεζίληδες. Οι Ευρωπαίοι δεν απάντησαν  στον Πούτιν και το ‘παιξαν Κινέζοι. Ούτως ή άλλως για τους Κινέζους δεν είπε τίποτα…

Κατά τ’ άλλα εγώ προσπαθώ να λύσω τα προβλήματά μου, αλλά δε λύνονται με τίποτα. Γιατί οι άλλοι άνθρωποι όταν έχουν προβλήματα, κάθονται, κλείνονται στον εαυτό τους, και τσουπ! τα λύνουν! Ενώ εγώ προσπάθησα να κλειστώ στον εαυτό μου αλλά ξαναβγήκα αμέσως. Οι κλειστοφοβικοί πώς τα λύνουνε ρε γαμώτο?

Η αλήθεια είναι ότι θέλω να συνέλθω. Αλλά δε μπορώ, γιατί δε θυμάμαι από τι…

Το ριξα λοιπόν στη συζήτηση. Σε κάτι τέτοιες στιγμές, μόνο η μάνα μπορεί να σε καταλάβει, να σε πονέσει και να δώσει λύση στα προβλήματά σου…

-         Μάνα! Έχω προβλήματα! Είμαι ένα μάτσο χάλια!

-         Το ξέρω! Κι εντάξει να είσαι ένα μάτσο χάλια, αντέχεται, φαντάζεσαι να το κουβαλάς στην κοιλιά σου επί εννέα μήνες?

Μετά την πρώτη έμμεση απόρριψη, άλλαξα πλεύση και πήρα τηλέφωνο μια ψυχή που πάντα με καταλαβαίνει…

-         Δεν αντέχω άλλο! Έχω προβλήματα! Νοιώθω σα βάρκα στον ωκεανό!

-         Τι να σου πω…έλα να μου τα πεις…και καθώς έρχεσαι πιάσε και δυο τσιπούρες από τον ωκεανό να ‘χουμε να τσιμπάμε…

Δεν είναι ωραίο να σε παίρνουν στο ψιλό. Άλλαξα λοιπόν και γω πολιτική κι είπα να βγω να πιω ένα ποτό. Γιατί καθώς λένε, όταν βγαίνεις να πιεις ένα ποτό, τα προβλήματα ξεχνιούνται! Αλλά πάλι απέτυχα παταγωδώς…γιατί με το που ξεκίνησα να πίνω, άρχισα να τα βλέπω διπλά!

Το μόνο λοιπόν που μου έμεινε είναι να συμβιβαστώ με τα προβλήματά μου, γιατί είναι τα μόνα που φεύγουν όποτε θέλουν αυτά, ο,τι κι αν κάνεις…

Γιατί τα προβλήματα μοιάζουν με τις Κρητικές. Αν τις πειράξεις, τις παντρεύεσαι. Αν δεν τις πειράξεις, πάλι τις παντρεύεσαι, γιατί τις σεβάστηκες. Κι αν (τολμήσεις και) τις διώξεις, μετά μετανοιώνεις που δεν τις παντρεύτηκες και χτυπάς το κεφάλι σου στην κάσα…

Θα λεγα καμιά χοντρή μέρες που ‘ναι για τον Άγιο-Βαλεντίνο αλλά τέλος πάντων, βαρέθηκα να ασχολούμαι με τα εκκλησιαστικά.  Αλλά σίγουρα σε βάζει να ψάξεις μέσα σου κι έξω σου το κλίμα που υφίσταται γύρω σου, τι σημαίνει αγάπη… έτσι κι εγώ λοιπόν, σαν την αστυνομία στις ληστείες, θα ενεργήσω μια μέρα μετά…

Αγάπη είναι…

Να ζητάς στην αγάπη από την άλλην  αποκλειστικότητα (στη μετάδοση). Ή γυρνάτε dvd ή δε γυρνάτε!

Να νοιώθεις ότι με τις πράξεις της σ’ ανεβάζει στα ουράνια! Απόδειξη? Να βρίσκεις τις παντόφλες σου πάνω απ’ το ψυγείο…

Να νοιώθεις όταν κοιτάς μέσα στα μάτια της, και όχι μέσα στο κινητό της,  ότι μέσα τους κρύβεται όλος ο κόσμος.

Να την καταλαβαίνεις και να κάνετε τις δουλειές του σπιτιού μισές-μισές. Εσύ να βρωμίζεις κι αυτή να καθαρίζει…

Να προσπαθείς να διατηρείς τη σχέση σου φρέσκια, σα να είναι πάντα η πρώτη σας μέρα! (αφού τα έφτιαξες έτσι? μην αρχίσεις τα «χαίρω πολύ»…)

Να θέλει να βγει με τους φίλους της, και συ να της δείχνεις απεριόριστη εμπιστοσύνη και να μην έχεις πρόβλημα…Είναι δείγμα αγάπης! Όμως δεν έχεις εμπιστοσύνη στους φίλους της, οπότε μέσα!

Να θες να βγεις με την παρέα σου, εκείνη να μη θέλει να βγεις μόνος σου, και να την παίρνεις τελικά μαζί σου… (να την αφήνεις στη μάνα της και να συνεχίζεις)

Να μιλάει στις φίλες της με πάθος για σένα! (τι βλάκας! Τι ηλίθιος!)

Να μιλάς στους φίλους σου με πάθος γι’ αυτήν! (και μετά που λέτε, τη γυρνάω ανάποδα…κτλ)

Να προσπαθείς να γίνεσαι μέσα από τη σχέση, όλο και καλύτερος! (δε ξέρεις ποτέ τι θα σου τύχει…)

Να μη ζητάς παραπάνω απ’ όσα μπορεί να σου δώσει…Δυο χέρια έχει! Να ζητάς απλώς περισσότερες διαδρομές.

Να συμπαραστέκεται ο ένας στον άλλον. Όταν πονάς να σου κάνει μασάζ. Όταν πονάει να σου κάνει μασάζ…

Να της λες «σ’ αγαπάω»! (όχι σ’ αγαπώ, το αω κάνει πιο γκελ). Κι αν δεν την αγαπάς, μην τρελλαίνεσαι! Τσάμπα είναι…

Δε ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά από αυτές τις μέρες, ξεκίνησε ήδη μια νέα εποχή. Φυσικά είναι λίγο μπερδεψούρα η φάση, αλλά έτσι είναι η κάθε νέα εποχή. Σ’ αυτή τη νέα εποχή τα πάντα είναι μεταλλαγμένα σαν τα φρούτα που τρώμε.

Παλιά όταν ήθελες να δροσιστείς έπαιρνες ένα πορτοκάλι και το έτρωγες, χωρίς πολλά-πολλά. Πλέον πριν το φας είναι υποχρεωμένο να σου συστηθεί πρώτα…

-         Ξέρεις, εγώ πριν ήμουν αχλάδι, αλλά καταπιεζόμουνα…πάντα μέσα μου ένοιωθα πορτοκάλι…

Αλλά να μου πεις δε θα μπερδευόταν το πορτοκαλοαχλάδι? Εδώ μπερδεύτηκε ολόκληρο κόμμα κι έβγαλε πρόεδρο τον Τσίπρα. Μπερδεύτηκαν οι σύντροφοι με τα ολόσωμα κασκόλ, αλλιώς δεν εξηγείται, και νόμιζαν ότι ψήφιζαν για τον ποιον θέλουν να στείλουν στη eurovision...

Πάντως λένε, και δεν έχω λόγο να μην τους πιστέψω, ότι ο Τσίπρας έχει ένδοξο παρελθόν στους λαϊκούς αγώνες, καθώς συμμετείχε στις καταλήψεις  του 1990! Ήταν μπροστάρης στο κλείσιμο του παιδικού σταθμού όπου τον έστελνε η μαμά του!

Ο Τσίπρας δήλωσε ότι έχει συγκεκριμένο σχέδιο δράσης. Αυτό είναι πολύ συγκινητικό εκ μέρους του. Θέλει λέει να εμπνεύσει τους νέους. Μακριά από την ανιψούλα μου που είναι εφτά χρονών, κι ο,τι θέλει ας κάνει!

Όπως μια φορά, πριν κάποια χρόνια, έγινα θύτης και θύμα αυτής νέας εποχής του μπερδέματος, κατανοώντας μ’ αυτό τον τρόπο όμως απ’ τους πρώτους, το μήνυμα και το νόημα αυτής της νέας εποχής…

Ένα καιρό δεν ένοιωθα καλά. Αιτία ήταν η ζωή που έκανα, η οποία ήταν γεμάτη από καταχρήσεις , τόσες, που τα τριγλυκερίδια ήταν έτοιμα να διαδηλώσουν στο στομάχι μου εναντίον των πυρηνικών …

Έτσι αποφάσισα να κάνω εξετάσεις…

-         Λοιπόν θα ‘ρθεις αύριο για εξετάσεις, αλλά την προηγούμενη μέρα πρόσεχε, μη φας τίποτα! Έτσι?

-         Αφού το λέτε σεις, βεβαίως γιατρέ! Δε θα φάω τίποτα! Ο,τι πει η επιστήμη!

-         Κι ούτε θα πιεις τίποτα! Και ιδιαίτερα αλκοόλ!

-         Καλά. (Κομπογιαννίτη…)

Αυτή η συζήτηση σα να μην έγινε. Αφού έφαγα του σκασμού, φτιάχτηκα κι ανάλογα με τρεις-τέσσερις μπυρίτσες, κατέβηκα το κατώφλι του νοσοκομείου κι έκανα τις εξετάσεις. Η αλήθεια είναι ότι ξέχασα να τις πάρω και πήγα σε καμιά εικοσαριά μέρες, ο γιατρός ο προηγούμενος μάλλον είχε πάρει σύνταξη, ενώ κι η ακτινογραφία μου ακόμα κινδύνευε με παραγραφή…

-         λοιπόν γιατρέ? Τι λένε οι εξετάσεις?

-         Τι να σου πω παιδί μου…

-         Τι λένε οι εξετάσεις!

-         Άστα καλύτερα…

-         Πες μου, ο,τι είναι θα το ακούσω…

-         Τι να σου πω παιδί μου, ο παππούς σου είναι σε μαύρα χάλια!

-         …………

Έφτασα αισίως στις 69 νότες. Η αλήθεια είναι ότι θα ζήλευαν πολλοί τη θέση μου αλλά εγώ έχω τους προβληματισμούς μου…

Τι για την Μαρία την άσχημη έγραψα προκειμένου να πάω 70, τι για το νέο αρχιεπίσκοπο έγραψα (που είναι 70), μέχρι και για  το δώρο που περιμένω από το Θεό έγραψα (να μου γνωρίσει την κόρη του), μπας και ξεφύγω,  αλλά τίποτα! Εκεί! 69! Μέχρι ντραμς πήγα να αγοράσω από τις μικρές αγγελίες μήπως και πάρω επιπλέον πόντους αλλά πάλι τίποτα…εκεί! 69!

Γιατί το 69, στην αρχή, όταν κάνεις τα πρώτα σου βήματα στον έρωτα, αφήνει τραυματικές εμπειρίες, ειδικά όταν προσπαθείς, πριν το κυρίως θέμα, να πάρεις θέση…

-         Ρε ηλίθιε θα σταματήσεις να κουνάς νευρικά το πόδι σου πάνω-κάτω???

-         Γιατί μωρή? Εσένα τι σε νοιάζει? Τροχονόμο στο κυκλοφορικό μας σε βάλαμε?

-         Γιατί βαράς το κεφάλι μου στο κομοδίνο! Σου φτάνει αυτό?

-         Ε κάνε λίγο πιο δεξιά βρε παιδάκι μου!

-         Πιο δεξιά είναι η χερούκλα σου!

-         Γιατί δεν κατάλαβα? Δε σ’ αρέσει η χερούκλα μου?

-         Ουουουου! Είναι πολύ αισθησιακή! Σαν το χέρι του Κύκλωπα είναι!

-         Συγνώμη μαντάμ που δεν έχω το χεράκι της Κάλι Μινόγκ! Το χέρι μου σε πείραξε τώρα??? Γύρνα ανάποδα!

-         Και συ πού θα πας?

-         Θα πεταχτώ λίγο να παίξω ένα στοίχημα και θα γυρίσω…ΘΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΛΑΝΕΙΣ? ΕΔΩ ΘΑ ΚΑΤΣΩ! Αλλά βαρέθηκα να κοιτάω μια ώρα το νεφρό σου!

-         Δεν κατάλαβα κύριε! Παλιά όλα σας αρέσανε πάνω μου! Μ’ είχατε τρελλάνει στη μπουρδολογία «πόσο μ’ αρέσει το μέσα σου, αυτό που εκφράζεις» κτλ!  Τι έγινε τώρα? Δε σας αρέσει το νεφρό μου κύριε?

-         Θα σου πω μετά που θα βγουν οι εξετάσεις! ΡΕ ΣΥ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ? ΑΦΟΥ ΔΕ ΦΑΙΝΕΤΑΙ! ΤΙ ΝΑ Μ’ ΑΡΕΣΕΙ?

-         Παλιά έλεγες ότι αυτά που δε φαίνονται πάνω μου σου άρεσαν περισσότερο! «Ο εσωτερικός μου κόσμος» έλεγες!

-         Ο εσωτερικός σου κόσμος! Όχι η συκωταριά σου!

-         Άστο και κατάλαβα! Μια γλάστρα θέλεις! Πάντα μια γλάστρα ήθελες! Ποτέ δε με εκτίμησες πραγματικά!

-         Που το είδες αυτό βρε παιδάκι μου? επειδή δεν εκτιμώ το νεφρό σου και τη συκωταριά σου?

-         Και γι αυτό! Απέδειξε ότι με θες γι’ αυτό που είμαι!

-         Πώς να στο αποδείξω?.......... Ωραία! Κάτσε να σε φάω!

-         Ε εσύ δεν υποφέρεσαι πια! Σηκώνομαι και φεύγω!

-         ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ  πού πας???

-         Τι έπαθες μωρό μου? Λυπήθηκες που φεύγω?

-         Όχι, απλά πήγες κατά λάθος να φύγεις με το πόδι μου!

Αυτά έχουν τα ακροβατικά! Γι αυτό σας λέω…1 νότα επειγόντως…

Αφού είμαι έτοιμος να γράψω και στο τόπικ για τη Ρούλα Κορομηλά!

Χτες πέρασα ένα εποικοδομητικό βράδυ…

Γιατί τα βράδια χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Στα όμορφα, όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα (κοινώς δε ξέρεις ποιο από τα τέσσερα μπούτια σου ανήκει), στα άσχημα βράδια όπου η μάνα βρίσκει το παιδί τελικά, το οποίο όμως για κακή της τύχη είναι φτυστό ο κολλητός του άντρα της (κοινώς βάραγες μύγες), και στα εποικοδομητικά βράδια όπου όλα τα παραπάνω τα ζεις στο έπακρο, τυλίγοντας τα σε ένα άχρωμο και άοσμο DVD, με καλές ηθοποιούς που το κάνουν ακόμα και με τον μπούμαν της ταινίας κι εσύ σαν ηλίθιος κάθεσαι και τις ερωτεύεσαι…

Χτες κάθισα και είδα τη ζωή της Χίλαρι Κλίντον και του Μπίλι και πράγματι ήταν πολύ ενδιαφέρουσα…

Γνωρίστηκαν στο πανεπιστήμιο. Η Χίλαρι καθόταν στη βιβλιοθήκη και διάβαζε ενώ απέναντι ο Μπιλ έλεγε σε κάποιους τις αριστερές θεωρίες του. Τα βλέμματα τους διασταυρώθηκαν και τότε η Χίλαρι έκανε την πρώτη κίνηση…

-         Τι θα γίνει ρε μόρτη? Θα κοιταζόμαστε πολύ ώρα ακόμα σαν καουμπόηδες?

-         Ρε άσε τα ινδιάνικα και καθάρισε τη θέση σου! Είσαι για ένα hotel California στα γρήγορα?

-         Ποιο τραγούδι ρε φλούφλη? Για το ξενοδοχείο σου μιλάω!

Έτσι αγαπήθηκαν. Μετά από λίγο ο Μπιλ γίνεται καθηγητής πανεπιστημίου και παντρεύτηκαν. Αλλά την πολιτική την είχε στο αίμα του. Έτσι κατεβαίνει για κυβερνήτης στο Αρκάνσας…

-         Μπιλ αν θες να κατέβεις, υποσχέσου όταν θα είσαι πιστός σύζυγος! Η Αμερική δε συγχωρεί απιστίες όταν είσαι πολιτικός!

-         Oh! Θα με τρελλάνεις Χίλαρι! Μπορώ εγώ να πάω με άλλη γυναίκα?

-         Δε μπορείς?

-         Oh! Φυσικά όχι! Είσαι φαντασιόπληκτη μου φαίνεται! Σε λίγο θα μας πεις ότι θα γίνω και πρόεδρος της Αμερικής! χαχαχαχα

-          Έλα σοβαρέψου…άσε το black χιούμορ…

Η αλήθεια είναι ότι αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο στον αμερικάνικο νότο που ήταν φύσει συντηρητικός. Έτσι αποφάσισε να κατέβει για πρόεδρος των Η.Π.Α. το 1989 αλλά κάτι τον σταμάτησε…

-         Μπιλ! Τα περιοδικά γράφουν ότι τα χεις με πέντε γκόμενες ταυτόχρονα! Είναι αλήθεια μην τα πάρω και γίνει εδώ μέσα του Ελ Πάσο το κάγκελο?

-         Oh! Μην πιστεύεις τις παλιοφυλλάδες! Είναι κακοί δημοσιογράφοι! Δε ξέρουν τη δουλειά τους! Ήθελα να ‘ξερα, σχολείο δεν πήγανε?

-         Γιατί το λες αυτό?

-         Oh! Αφού δε ξέρουν να μετράνε!

Η αλήθεια είναι ότι όπως λέγεται, κατά μέσο όρο ο Μπιλ Κλίντον τα είχε ταυτόχρονα με περίπου δώδεκα γυναίκες, σ’ όλη την έγγαμη ζωή του. Αυτό δεν τον εμπόδισε να κατέβει για πρόεδρος το 1993 και να κερδίσει τον Τζορτζ Μπους τον πατέρα…

-         Μπιλ σου αφήνω τη χώρα σε καλή κατάσταση! Το γραφείο μου στο αφήνω λίγο άνω-κάτω…

-         Oh! Γιατί πατέρα Τζορτζ?

-         Αυτός ο βλάκας ο γιος μου ο Τζορτζ τζούνιορ, καθόταν όλη μέρα στο οβάλ γραφείο, μπεκρόπινε, κάπνιζε  δυο-δυο τα τσιγάρα που ήταν μεγάλα σα μπουριά, σαν τους δίδυμους πύργους για παράδειγμα, και έκανε τηλεφωνικές πλάκες σε κάποιον Μπιν!

-         Oh! Στον μίστερ Μπιν?

-         Όχι σ’ έναν Μπιν Λάντεν. Αλλά μη δίνεις σημασία, παιδιακίσια πράγματα…αυτοί ούτε μύγα δε μπορούν να πειράξουν…

-         Oh! Τζορτζ, πάντα θαύμαζα σε σένα το ταλέντο να βλέπεις μακριά…

Ο Μπιλ κυβέρνησε για οχτώ χρόνια. Η δεύτερη θητεία του συνταράχτηκε από το σκάνδαλο Μόνικα Λεβίνσκι…

-         Ποια είναι πάλι αυτή η Μόνικα ρε αχαΐρευτε? Και μη μ’ αρχίσεις τα oh! Μίλα ρωμέικα! ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΜΟΝΙΚΑ?

-         Οh! Είναι δάχτυλος της δεξιάς. Δεν τη ξέρω την κυρία!

-         Κι ο λεκές στα ρούχα??? Τι είναι ο λεκές στα ρούχα??? Τι θα κάνω τώρα???

-         Oh! Ν’ αλλάξεις απορρυπαντικό! Το λέει κι ο Αρναούτογλου!

Ο Μπιλ τελείωσε τη θητεία του, κάνει ομιλίες και ταυτόχρονα περνάει όμορφα βράδια. Η Χίλαρι πάει για πρόεδρος, ενώ ταυτόχρονα αναζητεί τυχόν εξώγαμα παιδιά του άντρα της σε κάθε πολιτεία που γυρίζει, περνώντας άσχημα βράδια. Κι εγώ "εποικοδομητικά" σαν ανόητος. Εξάλλου όπως έλεγε κι ο Κικέρων, το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ανόητων είναι ότι προσέχουν τα σφάλματα των άλλων χωρίς να βλέπουν τα δικά τους...

Οι υποψηφιότητες εγκρίθηκαν. Κάθε Έλληνας που σέβεται τον εαυτό του καλείται να ψηφίσει ποιον από τους τρεις θα στείλει στη eurovision. Ως blog που δεν αφήνει καμιά αηδία να πέσει κάτω, ως άλλος ρεπόρτερ Ιορδάνης (δείτε και λίγο ειδήσεις star ντε!) καλείται να συνδράμει στην επιλογή. Παρουσιάζοντας τον καλύτερο εαυτό και των τριών υποψηφίων, φίσκα στην αντικειμενικότητα και στην ανιδιοτέλεια…

Πρώτη η Καλομοίρα. Μας έρχεται από πολύ μακριά, μεταφέροντας όμως στις αποσκευές της για Ελλάδα, τόσο την αμερικάνικη κουλτούρα συνδυασμένη με την απαράμιλλη ελληνική τσακπινιά, όσο και το ταλέντο της στο τραγούδι. Φήμες ότι ξέχασε τη φωνή της στο αεροδρόμιο της Μασαχουσέτης, κρίνονται ως ανυπόστατες…

Το γεγονός ότι θα κατέβει με αγγλικό τραγούδι αντί για ελληνικό, δείχνει, ως πρόθεση κυρίως, την αγάπη που τρέφει στον ελληνικό λαό. Ούτως ή άλλως περισσότερα θα καταλάβουμε από κείνη στα αγγλικά παρά στα ελληνικά.

Δεύτερος ο Μαρτάκης. Επιλέχτηκε τελείως αντικειμενικά από την επιτροπή της eurovision που δεν έχει συσταθεί ακόμη. Δε χρησιμοποίησε άλλα μέσα να ανέβει παρά μόνο τη σπουδαία φωνή του, τόσο σπουδαία, που για κάποιο καιρό του είχε απαγορευτεί να μιλάει…

Έδωσε μια δίκαιη μάχη με άλλους τραγουδιστές για τα τελικά πήρε το εισητήριο, κερδίζοντάς τους κατά κράτος στον τρόπο που κρατούσε το μικρόφωνο. Κι αυτός θα κατέβει με αγγλικό τραγούδι σα γνήσιος απόγονος του Λόρδου Βύρωνα, της βασίλισσας Βικτωρίας και της ξακουστής οικογενείας των Μπιν…

Τρίτη και καλύτερη η Χρύσπα. Μεγάλο ταλέντο και μετριοπαθής απίστευτα, καθότι μέχρι στιγμής μας το κρύβει διακριτικά. Προσόν της που την κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους είναι ότι ξέρει να μετράει ως το εφτά (ένα το ψέμα, δύο η αχαριστία, και φεύγει για το εφτά ? την απιστία?). Αυτή για κακή μας τύχη θα κατέβει με ελληνικό τραγούδι, πράγμα που θα θυμίσει στην Ευρώπη πως μας εκπροσωπεί…

Ανέκαθεν τα ταλέντα μοιάζανε με τις μπεκάτσες. Και τα δύο θέλουν τον κυνηγό τους. Καλή επιτυχία στα τρία αυτά ταλέντα λοιπόν και εύχομαι ολόψυχα να πάρουν καλή θέση κι οι τρεις, ο,τι κι αν κάνουν, και πάνω απ’ όλα, να ναι μέρα! (για να βλέπει ο κυνηγός…)

Ας ευχηθώ κάτι και γω…

ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ!