Ο Φρανκ γνωρίζει τη Λουίζ. Ο ξιφίας την σκορπίνα. Μάλλον η Λουίζ τον Φρανκ. Η σκορπίνα τον ξιφία.

Είναι τόσο διαφορετικοί μα τόσο όμοιοι... Αυτός εύστροφος, ετοιμόλογος, διεκδικητικός, επιμένει κι έχει και μια μύτη... πλεονέκτημα...

Αυτή έξυπνη, αστεία, όμορφη, με τα αγκάθια της όπως όλα τα όμορφα ρόδα (ή σκορπιοί στην περίπτωση της). Δεν περνούσε απαρατήρητη, ειδικά όταν φούσκωνε από έξαψη ή θυμό. Είχε από νωρίς προσέξει τα "μελανά" του σημεία, τα έκρυψε όμως στο πίσω μέρος του μυαλού της για να ζήσει το μεγάλο έρωτα...

Διαφορετικό το υπόβαθρο και ο τρόπος ζωής τους. Αυτός ήταν μαθημένος να γυρίζει τους ωκεανούς και να... τρυπά γενικώς. Αυτή ξέμεινε στο θαλασσοχωριό της, εξελίχθηκε σε μεγάλη ντίβα (στους στραβούς επικρατεί ο μονόφθαλμος λένε) κι έγινε περιζήτητη νύφη.

Γνωρίστηκαν όταν αυτός πήγε στο θαλασσοχωριό για ένα πάρτυ της επιχείρησης. Αυτή αστέρι στην πίστα, δεν ήθελε και πολύ να αλληλοκαρφωθούν.

Τον πλησίασε πρώτη. Του άρεσε αυτού, την έβγαλε ραντεβού, γεννήθηκε ένας έρωτας που εξελίχθηκε σε αχαλίνωτο πάθος. Σιγά σιγά όμως, τον έρωτα τους άρχισε να επισκιάζει ο εκρηκτικός και ισοπεδωτικός χαρακτήρας του Φρανκ... Η Λουίζ μάταια προσπαθούσε να πάει με τα νερά του, είχε κι αυτή τα όρια της, δεν ανεχόταν να την κατακρίνει διαρκώς, να της λέει τί να κάνει, να την παρακολουθεί... Ήταν το στυλ του τέτοιο που δεν άφηνε τίποτα να πέσει χάμω. Όλα τα παρακολουθούσε και συνήθως δεν έλεγε τίποτα. Κάποια στιγμή όμως, οξύθυμος όπως ήταν, ξεσπούσε κι απορούσε η Λουίζ πού τα φύλαγε όλα αυτά τόσο καιρό...

Ποτέ της δε μπόρεσε να τον καταλάβει, ήταν μυστικοπαθής, τον έπιανε να την παρακολουθεί, να μην ξεχνά κουβέντες που του είχε πει σε κάποια στιγμή αδυναμίας, κι ας είχε πει χίλιες φορές μέσα της να μην του λέει πολλά πολλά... Προσπαθούσε να τον έχει ήρεμο, να μην τον προκαλεί, αλλά ήταν κι η ίδια δυναμικός χαρακτήρας, κοινωνική, με άποψη και γινάτι. Δεν είχε μάθει να ανέχεται πολλά πολλά και είχε επίσης άσχημο θυμό. Οι συγκρούσεις συχνές κι αναπόφευκτες.  

Σε λίγο καιρό χώρισαν. Ότι έντονο είχαν ζήσει, το έσβησαν με μανία σαν τσιγάρο βιαστικό στο τασάκι. Προσπάθησαν να προχωρήσουν με τη ζωή τους. Δεν μπορούσαν όμως. Πάντα γυρνούσαν στα παλιά, έστελναν μπουρμπουλήθρες, ένα πλαγκτόν για να δει τι κάνει ο άλλος... Ήταν πάνω από όλα εγωιστές όμως. Δεν άντεξαν πολύ καιρό χώρια. Η Λουίζ δημιουργούσε παλλίροιες με το κλάμα της, ο Φρανκ έπινε σαν ψάρι και καρφωνόταν στους βράχους, τύφλα από το μεθύσι... Έπρεπε να βρεθούν ξανά.

Ο Φρανκ ήξερε που να την βρει. Η Λουίζ ήξερε πως ήξερε ο Φρανκ. Ο μεγάλος χορός του θαλασσοχωριού έφτασε. Αυτή φρόντισε να αποσταλεί πρόσκληση στην εταιρεία του Φρανκ. Αυτός φρόντισε να εκπροσωπήσει την εταιρεία του.

Έβαλε τα καλά της. Έκανε γαργάρες. Γυάλισε τη μύτη του. Έκανε πρόβες.  

Η μεγάλη στιγμή... Συναντήθηκαν στην εξώπορτα

- Oh Frank!

- Hi Louise!

BOOM!

Ποιό το δίδαγμα της πιο πάνω ιστορίας;

1. Μην μπλέκεις με μυτόγκες

2. ...που δεν ξέρουν να κουμαντάρουν τη μύτη τους

3. Μην ενδίδεις σε σκορπίνες που φαίνονται καλόβουλες

4. Μην γυρνάς σε υποθέσεις τελειωμένες

5. Μην ξαναπάς εκπαιδευτική εκδρομή σε ενυδρείο την ημέρα του Βαλεντίνου.