"Μάνα πονάω
φίλα με, κοίτα με πεθαίνω αργά
Αγκαλιασέ με και δως μου πνοή
Την έχω χάσει σ' αυτή τη βουή"
Αυτοί οι στίχοι πόσο τους έχω νιώσει.Πόσο θέλω να το φωνάξω!!!Αχ μάνα "να αγαπας μου πες όσο μπορείς κι ας με γελούν οι άλλοι"...Δε μπορώ Μάνα, δε μπορώ άλλο.Με βλέπεις κι εσύ.Δεν είναι δε θέλω, είναι δε μπορώ..Είμαι τόσο αδύναμος ,τόσο μικρός.....ΔΕ ΜΠΟΡΩ....ΤΕΛΟΣ
Υ.Γ./ τους στίχους τους δανείστηκα απ' το "Μάνα πονάω" που πήρε μέρος στο διαγωνισμό του ΜΗ.
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Αχ, πως σε βόλεψε πάλι το μυαλό και νομίζεις ότι είσαι ικανοποιημένος.....Τίποτα δεν άλλαξε, είναι όλα ίδια.Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ είναι η λέξη που σε αντιπροσωπεύει, δεν αλλάζει αυτό, είναι η γυναίκα σου, είναι το παιδί σου...Ξεχάσου για λίγο δε πειράζει αλλά Ξημέρωσε πια....εσύ πότε θα ξημερώσεις;
- Στείλε Σχόλιο
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |