Σήμερα θα σας μιλήσω για την φτώχεια μέσα από δύο ιστορίες, μία του σήμερα και μία του χτες.

Μία φορά καθόμουν στο μπαλκόνι του σπιτιού μου και πέρναγε από κάτω ένα παιδάκι με τον πατέρα του.
-Θέλω το κίτρινο τετράδιο. Αυτό μας είπε η δασκάλα να πάρουμε, έλεγε στον πατέρα του.
-Τα λεφτά μας έφταναν μόνο για τα μπλε, του απάνταγε ο πατέρας του.
-Μα μόνο εγώ δεν το έχω σε όλη την τάξη. Είμαι ο μόνος που διαφέρει.
-Γιατί λες ότι διαφέρεις. Δεν πηγαίνεις σχολείο. Ξέρεις πόσα παιδάκια δεν έχουν αυτήν την δυνατότητα.
-Ναι, αλλά η δασκάλα μας ζήτησε ένα τετράδιο για κάθε μάθημα με διαφορετικό χρώμα. Όλοι τα έχουν εκτός από εμένα.
-Προτιμώ να διαφέρεις στα τετράδια με τους συμμαθητές σου, αλλά να σου προσφέρω τα πάντα στην ανάπτυξη και διαπαιδαγωγησή σου.
....
Και αναρωτήθηκα πόσοι γονείς προσφέρουν τα πάντα, αλλά ούτε έναν διάλογο με τα παιδιά τους.

Η δεύτερη ιστορία προέρχεται από το παρελθόν. Μία δασκάλα στο δημοτικό μας στο μάθημα των καλλιτεχνικών - κοινώς ζωγραφικής - μας είχε βάλει ένα ελεύθερο θέμα:
-Δηλαδή Δασκάλα;
-Ότι θέλετε ζωγραφίστε. Και εγώ θα περάσω να δω τι κάνετε.
Δύο παιδάκια μάλωναν, ο ένας μουτζούρωσε την σελίδα του άλλου και κατέληξαν με σχισμένες σελίδες. Η δασκάλα σκεπτική τους κοιτούσε. Μας μάζεψε όλους και μας είπε μία ιστορία. Είχε μία μαθήτρια, ένα γλυκό κοριτσάκι η οποία είχε ένα άλμπουμ ζωγραφικής για όλο το δημοτικό. Είχε χωρίσει την μία λευκή σελίδα σε 16 τετραγωνάκια και ζωγράφιζε ένα κάθε φορά. Και εσείς είχε πει που έχετε ολόκληρη σελίδα την γεμίζετε με μουντζούρες;;
-Είμαστε πλούσιοι, απάντησε ειρωνικά ο ένας από τους δύο συμμαθητές μου.
....
Και αναρωτήθηκα ποιος είναι πραγματικά φτωχός.

Η υλική φτώχεια θεραπεύεται εύκολα, η φτώχεια της ψυχής όμως, ποτέ..

Μια νεαρή κυρία περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αερολιμένα. Επειδή έπρεπε να περιμένει πολλές ώρες, αποφάσισε να αγοράσει ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα. Αγόρασε επίσης κι ένα πακέτο μπισκότα.

Κάθισε σε μια πολυθρόνα, στην αίθουσα VIP του αερολιμένα, για να διαβάσει με ησυχία. Δίπλα από την πολυθρόνα βάζει τα μπισκότα της, ενώ ένας άνδρας που κάθισε στο διπλανό κάθισμα, άνοιξε το περιοδικό του και άρχισε να διαβάζει.
Όταν πήρε το πρώτο μπισκότο, ο άνδρας πήρε κι αυτός άλλο ένα.  Αισθάνθηκε ενοχλημένη αλλά δεν είπε τίποτα. Σκέφτηκε: 
"Τι νεύρα έχω! Εάν ήμουν σε κατάλληλη διάθεση θα τον χτυπούσα που τόλμησε!"
Για κάθε μπισκότο που έπαιρνε, ο άνδρας έπαιρνε κι αυτός άλλο ένα. 
Αυτό την εξαγρίωνε αλλά δεν θέλησε να κάνει σκηνή.
Όταν έμεινε μόνο ένα μπισκότο, σκέφτηκε: 
"Ααα... Τι θα κάνει αυτός ο καταχραστής τώρα;"
Τότε, ο άνδρας, παίρνει το τελευταίο μπισκότο, το κόβει στη μέση, δίνοντας της το ένα μισό. Ααα! Αυτό ήταν πάρα πολύ..  Ήταν πολύ πάρα πολύ θυμωμένη τώρα! 

Σε μια στιγμή, πήρε το βιβλίο της, τα πράγματά της και όρμησε στην αίθουσα επιβίβασης. Όταν κάθισε στο κάθισμά της, μέσα στο αεροπλάνο, έψαξε την τσάντα της για να πάρει τα γυαλιά της, και, προς μεγάλη της έκπληξη, το πακέτο με τα μπισκότα της ήταν εκεί, άθικτο, κλειστό!
Αισθάνθηκε τόσο ντροπιασμένη!! Συνειδητοποίησε ότι έκανε λάθος... 
Είχε ξεχάσει ότι τα μπισκότα της δεν τα είχε βγάλει από την τσάντα της.
Ο άνδρας είχε μοιραστεί τα μπισκότα του μ’ αυτήν, χωρίς κανένα συναίσθημα θυμού ή πίκρας.

... ενώ αυτή ήταν πολύ θυμωμένη, σκεπτόμενη ότι μοιραζόταν τα μπισκότα της μ’ αυτόν.  Και τώρα δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να εξηγήσει... ούτε να ζητήσει συγγνώμη..

Υπάρχουν 4 πράγματα που δεν μπορείτε να ανακτήσετε:
                        Η πέτρα...                                 ... αφού ριχθεί! 
                            Η λέξη......                        ... αφού ειπωθεί!
                        Η ευκαιρία...                             ... αφού χαθεί! 
                     Ο χρόνος...                          ... αφού περάσει!

Μία συγκλονιστική ιστορία διάβασα μόλις σήμερα. Δεν είναι πρόσφατη. Έχει συμβεί πριν 4 χρόνια περίπου. Η Katie Kirkpatrick, 21 χρονών και ο αρραβωνιαστικός της Nick Godwin 23. Στην φωτογραφία ο Nick περίμενε την Katie να τελειώσει μια από τις πολλές χημειοθεραπείες που έκανε. Βρισκόταν ήδη στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου, όμως αυτό δεν την εμπόδισε να παντρευτεί, ρυθμίζοντας ως και την τελευταία λεπτομέρεια του γάμου της, ακόμα και αν χρειάστηκε να είναι με μία μπουκάλα οξυγόνου, με μία ισχυρή δόση μορφίνης και να σφίγγει τα δόντια ώστε να χαμογελάει στις φωτογραφίες.



Ο γάμος πραγματοποιήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2005 και ύστερα από πέντε μέρες η ψυχούλα της ταξίδεψε για τελευταία φορά. Η ιστορία των δύο παιδιών είναι μία από τις μεγαλύτερες αποδείξεις ότι η αγάπη νικάει τον θάνατο.




Η  Katie,  πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι με τη φιάλη οξυγόνου, ακούγοντας ένα τραγούδι από τον άντρα της και τους φίλους του.



Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη αρετή. Είναι η πιο μεγάλη και από το μαρτύριο. Χωρίς το μαρτύριο, η αγάπη σώζει. Χωρίς την αγάπη, το μαρτύριο δεν ωφελεί σε τίποτε.

Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Η αλαζονεία είναι το γνώρισμα της συμπεριφοράς του ανθρώπου, που πηγάζει από την υπερτίμηση του εαυτού του. Η αλαζονεία απομονώνει ουσιαστικά το άτομο από τους συνανθρώπους του. Ο αλαζόνας θεωρεί τους άλλους κατώτερους, τους χρησιμοποιεί πολλές φορές σαν αντικείμενα και τους ταπεινώνει. Το πιο προσφιλές του μέσον είναι η ειρωνεία.

Ο αλαζόνας βρίσκεται ψηλά στην συνείδηση του, αλλά χαμηλά στην συνείδηση των συνανθρώπων του.

Ο εγωισμός είναι η τάση του ατόμου να προβάλει και να αγαπά τον εαυτό του. Ο ατομισμός, η έπαρση, η υπεροψία και φυσικά η αλαζονεία είναι αποχρώσεις του ίδιου του εγωισμού.

Έκανα όλο αυτόν τον πρόλογο για να σας διατυπώσω μία ιστορία, που δεν γνωρίζω αν είναι μύθος ή πραγματικότητα, αλλά θεωρώ μία όμορφη ιστορία για παιδιά και μεγάλους που διδάσκει μέσα από τα νοήματα της.

Όταν ο Ντα Βίντσι σχεδίαζε τον μυστικό δείπνο, έψαχνε διάφορους ανθρώπους σαν πρότυπο, για να δώσει στα πρόσωπα που είχε στο μυαλό του, το αντίστοιχο βάθος. Είχε διαλέξει έναν νεαρό, πανέμορφο (ήταν γνωστές οι προτιμήσεις του στο αντρικό φύλο), για να αποτυπώσει στο πρόσωπο του, το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Όταν τελείωσε τον ευχαρίστησε και κινήθηκε σε αναζήτηση προσώπων για τους μαθητές του. Μετά από χρόνια βρήκε κάποιον ρακένδυτο, ξιπασμένο ζητιάνο, άσχημο και απεριποίητο. Όταν του ζήτησε να τον ζωγραφίσει για να απεικονίσει τον Ιούδα, ο άνθρωπος ξέσπασε σε κλάματα. «Μην κλαις» του είπε, «θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε». Ο άνθρωπος με δάκρυα στα μάτια του απάντησε «Δεν κλαίω για την επιλογή σου, κλαίω γιατί εγώ ήμουν κάποτε που χρησιμοποίησες σαν εικόνα του Χριστού»

Όλα μέσα μας είναι και ο Χριστός και ο Ιούδας. Οι επιλογές μας, καθορίζουν το ποιόν μας και προβάλλουν αυτό που πραγματικά είμαστε και όχι αυτό που νομίζουμε πως είμαστε.

Η αυτογνωσία είναι  η γνώση του εαυτού μας, των αρετών ή αδυναμιών μας. Είναι κάτι το σκληρό γι’ αυτούς που θέλουν να διατηρούν προσωπείο, είναι όμως ευλογία για όσους αγαπούν την αλήθεια.

Όταν πέσουν οι μάσκες, όλα βγαίνουν στο φως.

Πηγή φωτογραφίας: http://italianartstore.com/store/Venetian_Masks.html

Και όλοι γνωρίζουμε ποια τον κόλλησε!!!

Η φωτογραφία η παραπάνω μου έδωσε αφορμή να αναζητήσω μία αγαπημένη σειρά από τις καλύτερες που έχουν έρθει από το εξωτερικό, το the Muppets Show. Η σειρά  δημιουργήθηκε από τον γνωστό μαριονετίστα και τηλεοπτικό παραγωγό Jim Henson, ο οποίος μαζί με την ομάδα του υπέγραφαν και την παραγωγή της. Προβλήθηκε για πέντε χρόνια από το 1976 έως το 1981. Φυσικά στην Ελλάδα είχε έρθει πολύ αργότερα, για αυτό και το θυμάμαι αν και γεννήθηκα στην πρώτη χρονιά προβολής της εκπομπής. Μεταδόθηκε συνολικά σε 109 χώρες δημιουργώντας πονοκέφαλο στους αμερικανούς υπεύθυνους καναλιού που είχαν αρχικά απορρίψει την ιδέα, αναγκάζοντας τον Henson να πάρει μια δύσκολη, αλλά σωστή απόφαση.

Αγαπημένες μου φιγούρες ήταν οι δύο γέροι. Ο Statler και ο Waldorf. Έδιναν συνήθως την τελευταία ατάκα της μέρας στον θίασο των Μάπετς κλείνοντας ευχάριστα την εκπομπή. Η δουλειά τους υπέροχη, κριτίκαραν κάθε σκέτσ που προβαλλόταν στην εκπομπή.

Αυτό που θυμάμαι αρκετά καθαρά ήταν από ένα σκετσάκι που είχε σχέση με χρυσό. Λέει ο ένας γέρος, μακάρι να είχαμε και εμείς χρυσό. Λέει ο άλλος εγώ έχω δύο, και δείχνει τα δόντια του! 

Δείτε ένα βίντεο γεμάτο από απίθανες κακίες, κακορίζικα σχόλια και σαρδόνια ξεκαρδιστικά γέλια!

Κυριακή βράδυ, μιας και περισσεύαν λίγα κιλά από την ήδη βεβαρημένη σιλουέτα μας, είπαμε να πάμε σε ένα σουβλακερί συνοικιακό. Φίλοι, κρασάκι και ένα υπέροχο αεράκι να μας δροσίζει. Η ζέστη θέλει την μπύρα της για να ξεδιψάσεις, η δροσιά και η παρέα το κρασάκι. Πρόσεξα γύρω μας πολλά τραπεζάκια με παρέες, αλλά και μερικά με μοναχικούς ανθρώπους. Αστεία, ανάλαφρες συζητήσεις και χαμογελαστές φιγούρες πλαισιώναν την παρεά μας. Ήπιαμε, φάγαμε και ένας γείτονας που καθόταν σε διπλανό τραπέζι μας έφερε να φάμε κερασάκια. Από τα πετροκέρασα, τα σκουρόχρωμα, που ήταν πεντανόστιμα, καλή του η ώρα. Όταν φύγαμε κάναμε μία βόλτα στην πλατεία, μήπως και χωνέψουμε το κλέφτικο, τα σουβλάκια, το σαγανάκι και τις σαλάτες, το πλούσιο τραπέζι κάθε Έλληνα που δεν αρκείται με ότι χρειάζεται για να χορτάσει, αλλά πρέπει πρώτα να χορτάσει το μάτι του. Δεν είχαμε απομακρυνθεί ιδιαίτερα όταν φωνές ακούστηκαν από τον χώρο που βρισκόμασταν. Σαν Έλληνες 'δημοσιογράφοι' πλησιάσαμε και είδαμε έναν ανθρωπάκο να λογομαχεί έντονα με τον μαγαζάτορα. Ένας 60άρης καλοστεκούμενος, μοναχικός και γαλήνιος έλεγε στον μαγαζάτορα, ότι είχε δίκιο σε ήπιο τόνο. Πλησιάσαμε κι άλλο, όταν ένα περιπολικό πέρασε και μάζεψε τον άνθρωπο. Η περιέργεια μας έκανε να γίνουμε ένα με τους ψίθυρους της πλατείας. Ήταν ένας μοναχικός άνθρωπος που πεινούσε. Θύμα της κρίσης, άνεργος χωρίς σύνταξη και χωρίς ένα ταίρι. Όταν είσαι με κάποιον χορταίνεις και με μία αγκαλιά. Όταν είσαι μόνος σου, δεν χορταίνεις με όλα του ουρανού τ' αστέρια. Έβλεπε τους άλλους να τρώνε και να πίνουν και δεν αντιστάθηκε. Πήρε μία μερίδα φαγητό, μία μπύρα και έφαγε με την ψυχή του. Μετά από ώρα τον πλησιάσε ο ιδιοκτήτης και του έδωσε τον λογαριασμό. Δεν ήταν μεγάλος σίγουρα, πόσο μπορεί να φάει ένας πεινασμένος!

-Δεν έχω να πληρώσω.
-Θέλω τα λεφτά μου. Αν δεν έχεις μην τρως.
-Ναι, αλλά πεινούσα.
-Δεν με νοιάζει. Και εγώ εργάζομαι, αλλά για να φάω πληρώνω.
......
-Ναι, αλλά πεινούσα.

Δεν είχε κάποιο πρόβλημα ψυχολογικό. Απλά πεινούσε. Ήδη είχε περάσει μία τρομερή δοκιμασία ξεφτυλισμού, με όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω του. Δεν ήμουν κοντά, αλλά πιστεύω πως αν δεν είχαμε φύγει, θα μοιραζόμασταν άνετα τα εξοδά του. Είναι κρίμα να βλέπουμε τον διπλανό μας και να μην του δίνουμε το χέρι. Ο κόσμος διαλύθηκε. Η παρέα στεναχωρήθηκε. Συλλογιζόταν πόσο κρίμα ήταν για αυτόν, πόσο άσχημα ένιωσε. Κάποιοι άλλοι γέλαγαν. Κάποιοι μιλούσαν για κατάντια.

Αν πεινάς, νοιάζεσαι,
να φας, έστω κι αν θα το κλέψεις
Η τροφή της ψυχής δωρεάν είναι,
μα δεν το βλέπεις..

Εγώ σκεφτόμουν τους στίχους του Τουρνά, διαχρονικούς και επίκαιρους και αναρωτιόμουν ως πότε θα κρυβόμαστε πίσω από τις ενοχές μας, κλεισμένοι στο καβούκι μας χωρίς να προσφέρουμε κάτι, οτιδήποτε σε αυτόν που πραγματικά το έχει ανάγκη.

Κι εσείς, κυρίες και κύριοι, εσείς
τιτλούχοι κακής εποχής
δε σκάτε πολύ για την ώρα
Κι εμάς, κυρίες και κύριοι, εμάς
οι μύθοι κάθε Χαλιμάς
τη ζωή μας γεμίζουν ακόμα

Εμείς, οι κάτοχοι της ενοχής

Η πολυσυζητημένη ιστορία του John Titor, που όπως ισχυρίστηκε, κατάφερε να ταξιδέψει στο χρόνο από το έτος 2036 και να βρεθεί στο 1975 για να ολοκληρώσει κάποια σημαντική αποστολή.

H αφορμή δόθηκε από μία συνάδελφο γνωστή για τις κρίσεις πανικού που νιώθει κατά καιρό. Τελευταία είχε ψιλοηρεμήσει, αλλά από την Δευτέρα ήρθε με νέα εφόδια σχετικά με τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που πλησιάζει και θα αφανιστούν περίπου 3 δις κόσμος!! Τουλάχιστον ο μισός πληθυσμός της γης. Όπως ήταν φυσικό μου έδωσε έναυσμα για περαιτέρω αναζήτηση. Αν και δεν πιστεύω πολλά πράγματα, είμαι από την φύση μου πιο διστακτικός, ωστόσο θεωρώ, αξιοσημείωτο το γεγονός ότι σύμφωνα με τα forum που μπήκα ότι ο Titor προέβλεψε και άλλα γεγονότα πριν να γίνουν, όπως τον πόλεμο στο Ιρακ, τον "πατριωτικό νόμο (Patriot Act)" των ΗΠΑ περί καταστολής και παρακολούθησης των πολιτών, καθώς και τα ταξίδια στον χρόνο.

Πρόκειται για μια αμφιλεγόμενη υπόθεση, που όμως προκάλεσε το ενδιαφέρον και αποτέλεσε αφορμή για συζητήσεις, αναλύσεις και αντιπαραθέσεις σε όλο τον κόσμο, σχετικά με το τεράστιο ζήτημα των ταξιδιών στο χρόνο. Το πρόσωπο που δήλωσε “χρονοταξιδιώτης“, εμφανίστηκε ως Timetraveler ή John Titor (Τάιτορ) σε διάφορα διαδικτυακά forum τον Νοέμβριο του 2000 μέχρι τον Ιανουάριο 2001 δίνοντας πολλές πληροφορίες και στοιχεία για την αποστολή του, το ταξίδι του, τη ζωή του το 2036 αλλά και για πολλά γεγονότα, που κατά τα λεγόμενα του θα εξελιχθούν στον πλανήτη τα επόμενα χρόνια.

Για να είναι πειστικός έδωσε παραδείγματα που θα συμβούν στο μέλλον. Σε αντίθεση με άλλους ψευδοπροφήτες ο Titor δεν είπε ότι είναι ένας προφήτης. Έδωσε εικόνες από την μηχανή που ταξίδεψε και ανέφερε ότι δημιουργήθηκε από τον CERN. Σαν ιδέα ξεκίνησε το 2001 και ολοκληρώθηκε το 2034. O Τάιτορ υποστηρίζει ότι στις 12 Μαρτίου 2015 θα ξεσπάσει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος όπου θα πεθάνουν 3δις άνθρωποι και θα ισοπεδωθούν πολλές μητροπόλεις. Γενικά οι διηγήσεις του για το μέλλον είναι εφιαλτικές. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι, κατά τις διηγήσεις του χρονοταξιδιώτη, μετά από τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο το προσδόκιμο όριο ζωής θα πέσει στα 60 χρόνια λόγω της μόλυνσης των υδάτων και της τροφής, καθώς και η υγειονομική περίθαλψη θα θυμίζει κατοχή! Αναφέρει ακόμα πως θα ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος στις Η.Π.Α. και θα χωριστεί σε πέντε βασικές ομοσπονδίες.

Πηγές:
http://en.wikipedia.org/wiki/John_Titor            
http://www.johntitor.com/

      Όλοι γνωρίζουμε ότι η ελληνική γλώσσα είναι η παλαιότερη από όλες τις σημερινές ευρωπαϊκές γλώσσες. Είναι πολύ αρχαιότερη απ' ότι μας δίδαξαν στο σχολείο. Αυτό μπορεί να επιβεβαιωθεί από τους πίνακες που για χιλιάδες χρόνια ήταν θαμμένοι στην ελληνική γη και αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα (ο τελευταίος πίνακας βρέθηκε στο Δισπηλιό της Καστοριάς και χρονολογήθηκε τουλάχιστον στο 5000 π.Χ). Δεν είναι μόνο γνωστό αλλά και προφανές ότι όλες οι τέχνες και οι επιστήμες γεννήθηκαν, αναπτύχθηκαν και ακόμα διευθύνονται απ' το αγνό ελληνικό λεξιλόγιο. Χωρίς καμία εξαίρεση σε όλες τις ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) γλώσσες η συντριπτική πλειοψηφία της καθημερινής ομιλίας εμπεριέχει ελληνικής προελεύσεως λέξεις. Η "λεξιλογική ανάλυση", που είναι η ετυμολογική και ιστορική ανάλυση μιας λέξεως, φανερώνει τον αρχαίο αλλά οικείο ελληνικό λόγο.

Πολλές φορές, αυτές οι ελληνικές "Πρωτολέξεις", αυθεντικές δηλαδή λέξεις, επιστρέφουν στην ομιλούμενη ελληνική γλώσσα ως ξένες. Ονόματα όπως Ιβηρία, Ιταλία, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Ισπανία, Κέλτες, Λισαβώνα, Ρώμη, Ιρλανδία έχουν ελληνική προέλευση. Λέξεις όπως "zante-ζάντες" που προέρχεται από την λέξη "άντυγες", τις ρόδες των αρχαιοελληνικών αρμάτων. Από το ρήμα "κορέω = καθαρίζω" προέρχονται οι λέξεις "cure", "sheriff", ο αρχαίος "τόρνος = κύκλος, περιφέρεια" έδωσε το όνομά του στον "τουρισμό", "tournament", "tourney". Σε λέξεις όπως "palace", "gondola", "dollar" η διήθηση των μελωδικών ελληνικών ήχων προκαλεί κατάπληξη και συνάρπαση. Πως η ελληνική λέξη "ναύκληρος", που στα Λατινικά προφερόταν "nauclerus" κατέληξε "nocher" στα Γαλλικά; Πως ο χαρακτηρισμός "βάρβαρος" κατέληξε "brave" στα αγγλικά και "bravo" στα Ιταλικά; Πως η λέξη "ελεημοσύνη", κατέληξε "alms" στα αγγλικά; Πως η λέξη "βαλάνειον", κατέληξε στα Γερμανικά "bad" και ονόμασε την, διάσημη για τα ιαματικά της λουτρά, πόλη baden baden;

Η ανθρωπογεωγραφία μάς βοηθά να εξηγούμε πώς οι διαφορετικές εκφράσεις ήχων εξαρτώνται από την στοματική κοιλότητα, τις φωνητικές δομές και την αναπνοή, που είναι εξαρτημένες απ' το κλίμα. Δεν πρέπει να αγνοούμε το γεγονός ότι παλαιότερα, η ελληνική γλώσσα εκφράζονταν προφορικά. H Νεάπολη έγινε Napoli στην Ιταλία, Napoul στην Γαλλία και Nabel στην Τυννησία. Γι' αυτό οι ιστορικοί, πολύ συχνά, αναγνωρίζουν τους ανθρώπους που ζούσαν σ' ένα μέρος μελετώντας γλωσσολογικά τα ονόματα των περιοχών. Το ταξίδι στις ελληνικές λέξεις έγινε συναρπαστικό όπως η γλώσσα περνά από τη μιά χώρα στην άλλη, από τη μία γενιά στην άλλη, η προφορά αλλάζει και μερικές φορές το ίδιο κάνει και το νόημα των λέξεων. Για παράδειγμα "πυρρός μανδύας" έγινε στα Λατινικά "birrum mantellum" και στα Ιταλικά κατέληξε να εκφράζει τον αστυνομικό, "sbirro", λόγω της κόκκινης στολής. Όταν το καπέλο προσαρτήθηκε στον "μανδύα", στα Γαλλικά έγινε "beret". Η αναπαραγωγή των ισχυρών ελληνικών "πρωτολέξεων" απ' τον Ευρωπαϊκό λόγο, έλαβε χώρα σταδιακά ενδιάμεσα ποικίλων φάσεων και σταθμών στην Λατινική γλώσσα και σε άλλες γλώσσες εξίσου. Η κορύφωση όλων των εποχών ήταν η εποχή του Αυγούστου όταν χιλιάδες ελληνικών λέξεων διείσδυσαν στο Λατινικό λεξιλόγιο. Πολύ υλικό απ' το ελληνικό λεξιλόγιο εξόρμησε για μια ακόμα φορά στην δύση όταν το Ευαγγέλιο και άλλα θρησκευτικά κείμενα μεταφράστηκαν στα Λατινικά, Γερμανικά, Αγγλικά, κατ' ευθείαν από το ελληνικό πρωτότυπο. Είναι αυτό που αποκαλείται εκκλησιαστικό λεξιλόγιο απ' το οποίο πολύς, απ' τον επίσημο και καθημερινό, λόγο διείσδυσε στις δυτικές γλώσσες.

Ο Ινδός καθηγητής γλωσσολογίας, πρόεδρος του "Ελληνικού Κύκλου" και διευθυντής του Ινδικού Υπουργείου Παιδείας κ. Sacramborty (ομιλεί 22 γλώσσες), ανακοίνωσε χωρίς επιφύλαξη ότι η ελληνική γλώσσα δεν προέρχεται από τα Σανσκριτικά, αλλά το εντελώς αντίθετον. Ο δανεισμός απ' τον αστείρευτο θησαυρό της ελληνικής γλώσσας δεν έχει ποτέ σταματήσει και ούτε πρόκειται διότι νέες ιδέες, νοήματα, αντικείμενα και καταστάσεις γεννιούνται συνεχώς. Παραθέτω σαν παράδειγμα δύο νέες λέξεις: Ευβίωση = Καλή ζωή, Τανατόνωση= ο ασθενής που γιά σύντομο χρονικό διάστημα πεθαίνει και επανέρχεται στην ζωή. Η ελληνική γλώσσα, λόγω της ελαστικότητάς της και της μαθηματικής της φύσεως, έχει το μοναδικό χαρακτηριστικό γνώρισμα να περιγράφει αναλυτικά ή συνθετικά όλα τα επουσιώδη νοήματα, λεπτομέρειες και συμπλέγματα.

Πηγή: http://abnet.agrino.org/htmls/E/E011.html  
Κείμενο: 'Aννας Tζιροπούλου – Eυσταθίου (φιλόλογος και τακτικό μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας του Μπιλμπάο)

Κι όμως είναι ελληνικές· ετυμολογική εξέταση λέξεων της Αγγλικής 

           Αν σας ρωτήσει κανείς, θέλοντας να ελέγξει τις ετυμολογικές γνώσεις σας στην Αγγλική ή στην Ελληνική, αν λέξεις όπως λ.χ. butter, paper, church, sketch, bomb, clergy και clerk, chart  και card, calm, pain «πόνος», pirate, diploma, chanel, priest, buffalo, monk, bishop κ.ά. προέρχονται από την Ελληνική ή είναι αμιγώς αγγλικές, μη βιαστείτε να απαντήσετε ότι δεν σας φαίνονται ελληνικές. Η πραγματικότητα είναι ότι περνώντας μέσα από διάφορους, συχνά δαιδαλώδεις γλωσσικούς δρόμους οι λέξεις αυτές έφτασαν στην Αγγλική, έχοντας ξεκινήσει από την ελληνική γλώσσα. Μια ματιά σε έγκυρα λεξικά τής Αγγλικής (Webster, Random House, Longman, Oxford κ.ά.) μπορεί να σας πείσει.

Το αρχ. ελληνικό βούτυρον / βούτυρος (βους + τυρός), μέσω τού λατιν. butyrum, έδωσε το αρχ., αγγλ. butere, απ' όπου το σύγχρονο αγγλ. butter (και τα γερμ. Butter, γαλλ. beurre, ιταλ. burro κ.ά.)Το αρχ. ελλην. πάπυρος, που δήλωσε την πρώτη μορφή γραφικής ύλης από το ομώνυμο φυτό το οποίο ευδοκιμούσε στην Αίγυπτο, έδωσε το αγγλ. paper (γαλλ. papier, γερμ. Papier κ.ά.) μέσω τού λατιν. papyrum, απ' όπου το μεσαιων. γαλλ. papier και το μεσαιων. αγγλ. papir. Πιο σύνθετη είναι η προέλευση τής λέξης που δήλωσε στην Αγγλική «την εκκλησία», τής λ. church. Ξεκίνησε από το ελληνιστ. κυριακόν (δώμα) «ο οίκος τού Κυρίου» (από το Κύριος), το οποίο, μέσω τού αρχ. γερμ. kirihha (απ' όπου το νέο γερμ. Kirche «εκκλησία») και των αρχ. αγγλ. cirice και μεσαιων. αγγλ. chirche, έδωσε το νέο αγγλ. church. Ενδιαφέρον έχει, για τις περιπέτειές της, η λέξη sketch «σκαρίφημα - θεατρικό σκετς». Ποιος το φαντάζεται, εκ πρώτης όψεως, ότι προέρχεται από την ελλην. λ. σχέδιο; Η αρχαία ελλ. λ. σχέδιον (από το αρχ. σχέδιος που σήμαινε «προσωρινός, αυτοσχέδιος», προερχόμενη από τη λ. σχεδόν κι αυτή από το έχω), μέσω τού λατιν. schedium, έδωσε το ιταλ. schizzo, που πέρασε στα ολλανδικά ως schets, από όπου το αγγλ. sketch. Το περίεργο για τη ζωή των λέξεων είναι ότι το ελλην. σχέδιο επανήλθε στους νεότερους χρόνους στην Ελληνική, δηλ. ως «αντιδάνειο» (ως δάνειο δανείου!...), μέσα από δύο ξένες γλώσσες: από την Ιταλική ως σκίτσο και από την Αγγλική ως σκετς. Από το θέμα σχ- (τού έχω, πβ. κατά-σχ-ω, παρά-σχ-ω, σχ-εδόν) που είδαμε και στο σχέδιο, προήλθε και η λ. σχήμα που έδωσε, μέσω τού λατιν. schema, το αγγλ. scheme. Μια λέξη που θα ξάφνιαζε ίσως όταν κανείς διαπιστώσει ότι είναι ελληνική, είναι η αγγλική λ. pain «πόνος». Η λέξη αυτή προήλθε από την ελλην. λ. ποινή που σήμαινε αρχικά «τιμή αίματος, εκδίκηση (για έγκλημα)» και μετά «τιμωρία». Μέσω τού λατ. poena, που έδωσε το γαλλ. peine (αρχικά σήμαινε «τα βασανιστήρια των μαρτύρων τής πίστεως»), προήλθε το αγγλ. pain με τη σημ. «πόνος» ως απόρροια των πόνων από τα βασανιστήρια και ως επακόλουθο τής τιμωρίας γενικότερα. Εξίσου ίσως θα ξάφνιαζε και η αγγλική λ. calm «κάλμα, νηνεμία». Κι αυτή προήλθε από ελληνική λέξη, το αρχ. καύμα, που δήλωνε τον καύσωνα και το θέρος, οδηγώντας συνεκδοχικά στη σημ. τής ηρεμίας τής θάλασσας, τής έλλειψης δυνατών ανέμων. Στην Αγγλική έφτασε η λέξη από το ιταλ. calma που ανάγεται σε όψιμο λατιν. cauma από το καύμα. Οτι η λ. ξαναγύρισε στην Ελληνική μέσω τής Ιταλικής ως κάλμα, δηλ. ως αντιδάνειο, είδαμε ότι αποτελεί συχνό φαινόμενο. Το αρχ. πειρώμαι «προσπαθώ, αποπειρώμαι, τολμώ» έδωσε στη μεταγενέστερη Ελληνική τη λ. πειρατής που προφανώς θα σήμαινε αρχικά αυτόν που αποτολμά παράτολμα και παράνομα εγχειρήματα. Μέσω τού λατιν. pirata η λ. έδωσε το αγγλ. pirate.

Στην εκκλησιαστική γλώσσα μια σειρά από αγγλικές λέξεις προέρχονται από την Ελληνική, χωρίς αυτό να είναι αμέσως αισθητό στον μη ειδικό. Τέτοιες είναι οι αγγλικές λέξεις priest(πρεσβύτερος), clergy (κληρικός), bishop(επίσκοπος-episcopus-bisceop-bishhop), monk (μοναχός. Το αγγλ. chart «χάρτης» αλλά και το card «κάρτα» προήλθαν από το ελλην. χάρτης. Το bomb «βόμβα» από το αρχ. ελλην. βόμβος. Το «πολύ αμερικάνικο» buffalo από το ελλην. βούβαλος. Το ελλην. δίπλωμα (από διπλώνω, διπλούς) με τη σημ. «επίσημο έγγραφο» έδωσε το diploma και από αυτό το diplomat «διπλωμάτης» κ.ο.κ. 'Οπως έγινε, ελπίζω, φανερό, ένα πλήθος από ξένες λέξεις, εν προκειμένω αγγλικές, έλκουν την καταγωγή τους από την ελληνική γλώσσα, απευθείας ή, πιο συχνά, μέσω τής λατινικής γλώσσας. Οσα γράφονται εδώ δεν δίδονται για να αποτελέσουν αφορμή κομπασμού αλλά ως νύξεις για γλωσσική αυτογνωσία και περίσκεψη, για το πόσα έχει κανείς να κερδίσει από μια ετυμολογική περιδιάβαση στους δρόμους τής γλώσσας μας. 

Πηγή: http://abnet.agrino.org/htmls/E/E010.html
Κείμενο: Γ. Μπαμπινιώτης, καθηγητής Γλωσσολογίας στο Παν. Αθηνών.

Οι ελληνικές λέξεις στην αγγλική γλώσσα

Πηγή: http://abnet.agrino.org/htmls/B/B/039.htm
Κείμενο: Αριστείδης Ε. Κωνσταντινίδης

Πόσο παράξενο ακούγεται ένα ζευγάρι μετά από 37 χρόνια γάμου να χωρίσει. Οι γονείς ενός φίλου μου χώρισαν μετά από τόσα χρόνια, αφού πρώτα τον πάντρεψαν. Όταν το ανέφερε σε εμάς, τον ρωτήσαμε το αυτονόητο, αν ήταν κάτι που το είχε καταλάβει. Η απαντησή του ήταν αρνητική. Αφενός δεν βρισκόταν πολλές ώρες σπίτι, ώστε να τους ζει καθημερινά, αφετέρου δεν το έδειχναν καθόλου. Όταν με το καλό έφυγε από το πατρικό του και άνοιξε νέο σπιτικό οι γονείς του το ανακοίνωσαν ότι χώρισαν. Όχι οτι σκοπεύουν να χωρίσουν αλλά σαν κάτι τετελεσμένο.

Η ιστορία αυτή και φυσικά κι άλλες πολλές μου έδωσαν αφορμή να γράψω απόψεις επί του θέματος. Ο χωρισμός είναι μια κατάσταση πολύ λεπτή και δύσκολη και πολλές φορές την παρατείνουμε μέχρι να πάρουμε την τελική απόφαση, που δεν έχει επιστροφή. Άλλοι για να φτάσουν σε αυτό το σημείο επιλέγουν να κάνουν την ζωή τους κόλαση με τσακωμούς και φωνές και τους γείτονες μάρτυρες, άλλοι επιλέγουν κάποιον άλλο ερωτικό σύντροφο και φροντίζουν ως επί το πλείστον να το δείξουν, άλλοι κρατούν την συμπάθεια που κάποτε τους ένωνε, ενώ άλλοι προτιμούν να ξεχνούν τους συντρόφους τους σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Ο χωρισμός είναι επίσης μια κατάσταση πένθους. Την βιώνουμε σαν μια απώλεια, όταν ο άλλος δεν είναι πια δίπλα μας. Όπως και να έχει μετά από έναν χωρισμό μένει συνήθως μία πίκρα.

Από την άλλη όμως είναι ότι πιο 'αντρίκιο' υπάρχει. Δεν μπορείς να ζεις και να διαιωνίζεις ένα καθρέπτισμα ευτυχίας που κάποτε είχες, ούτε να λες ψέματα σε όλο τον κόσμο, αλλά και σε εσένα τον ίδιο ότι όλα πηγαίνουν καλά. Όταν δεν περνάς καλά, πρέπει να χωρίζεις. Δεν πρέπει να συμβιβάζεσαι μόνο για την ευτυχία των παιδιών. Όταν μία κατάσταση είναι 'αρρωστημένη' και με αυτόν τον όρο εννοώ όχι υγιής, αυτό αντιλαμβάνεται από όλο τον περίγυρο και φυσικά από τα παιδιά που είναι οι άμεσοι δέκτες, της συμπεριφοράς των γονιών τους.

Χωρισμός δεν είναι μόνο η διάλυση μιας σχέσης με κάποιον που κάποτε αγαπήσαμε και μέτραγε για μας, αλλά και η ευκαιρία να  γνωρίσουμε τον εαυτό μας καλύτερα, να αρχίσουμε να μαθαίνουμε να ζούμε ολοκληρωμένα. Έτσι ωριμάζουμε, έτσι διορθώνουμε τις επιλογές μας, έτσι μαθαίνουμε από τα λάθη μας, εκτιμούμε και δεν φοβόμαστε την ελευθερία μας.

Σε μία μελέτη είχα διαβάσει πως τα ζευγάρια που χωρίζουν έχουν ψυχική υγεία ταραγμένη με συμπτώματα κατάθλιψης, άγχους και ανησυχίας. Η ίδια μελέτη δήλωνε πως αλλιώς αντιλαμβάνεται ο άντρας τον χωρισμό και αλλιώς η γυναίκα. Ο άντρας τόνιζε ότι είναι καλύτερα σε μία σχέση που συζεί χωρίς να είναι παντρεμένος. Εννοείται νομίζω ότι για την γυναίκα η ψυχική υγεία είχε την κορυφωσή της μέσα στον καλό γάμο. Οι γυναίκες χρειάζονται περισσότερο χρόνο να ξεπεράσουν έναν χωρισμό -χωρίς να σημαίνει ότι δεν κάνουν εν τω μεταξύ σχέσεις, αλλά κάθε σχέση παλαιότερη τους αφήνει πάντα σημάδια.. Αντίθετα ο καλύτερος σύμμαχος στην ανακούφιση του ψυχικού πόνου για τον άντρα, είναι ο χρόνος. Και για τους δύο ο ψυχικός πόνος είναι μεγάλος όταν ο χωρισμός είναι πρόσφατος, ενώ η δημιουργία μίας νέας σχέση έχει προστατευτικό ρόλο στην ψυχή μας. Η έρευνα κατέληγε ότι τα νέα ζευγάρια πρέπει να επιμένουν πιο πολύ στην διάσωση του δεσμού τους.