-Η Motala. Είναι θηλυκός ελέφαντας που μπήκε σε ναρκοπέδιο και έχασε το ένα πόδι του. Τώρα έχει προσαρμοστεί και κινείται κανονικά με το προσθετικό ποδαράκι που φοράει

-Η Stumpy. Είναι καγκουρό που έχασε το ένα του πόδι. Της έχει τοποθετηθεί τεχνητό μέλος με ανάρτηση, ώστε να πηδάει κανονικά όπως όλα τα καγκουρό.

- Η Tonka. Είναι χελωνίτσα που δέχτηκε επίθεση σκύλου και έχασε τα τρία ποδαράκια της. Τώρα κάθεται πάνω σε πατίνι που σχεδιάστηκε ώστε να τσουλάει, ίσως και πιο γρήγορα από όσο θα περπατούσε.

-Η Uzonka. Είναι πελαργίνα και έχασε το ράμφος της από ανθρώπινη επίθεση.
Χωρίς αυτό δεν μπορεί να φάει, ούτε να πιεί. Το νέο της ράμφος δουλεύει μια χαρά αφού χρειάστηκαν πέντε εγχειρήσεις για να τοποθετηθεί.

-Ο Winter. Είναι δελφίνι που έχασε την ουρά του σε παγίδα ψαράδων. Όπως και ο fuji, χωρίς αυτήν δεν μπορεί ούτε να κολυμπήσει, ούτε να πηδήξει έξω από το νερό για να ανασάνει.


Πηγή Κειμένου: http://kazani.gr/2009/04/14/epistimi_stin_ypiresia_twn_zwwn.html

Τα ζώα του κόσμου υπάρχουν για τους δικούς τους λόγους. Δεν φτιάχτηκαν για τους ανθρώπους, όπως οι μαύροι άνθρωποι δεν φτιάχτηκαν για τους λευκούς ή οι γυναίκες για τους άνδρες.     Alice Walker

Καθημερινά παίρνω φαγητό στη δουλειά, όχι τόσο για οικονομικούς λόγους, όσο για καλύτερη διατροφή. Την Παρασκευή που μας πέρασε, το μενού είχε μακαρόνια. Σκέτα, χωρίς σάλτσα. Να θυμηθώ να βάλω τυρί τριμμένο, πριν φύγω, έλεγα από μέσα μου.

Όταν σηκώθηκα μετά από καμία δεκαριά χτυπήματα του ξυπνητηριού, δεν έβλεπα που πατούσα. Πλύθηκα και έκανα τις καθημερινές μου κινήσεις. Καφές, νερό σε μπουκαλάκι, ένα τόστ και το φαγητό. Βγάζοντας τα μακαρόνια, θυμήθηκα το τυρί. Πήρα ένα κουτάλι και έβαλα μπόλικο τυρί μέσα, ώστε να γεμίσει το τάπερ από πάνω. Μηχανικά πήρα μία σακούλα, έβαλα τα φαγητά μέσα και ξεκίνησα για δουλειά. Είχα αργήσει και δεν ήθελα να καθυστερήσω χαζεύοντας τις πρωινές ειδήσεις.

Αν και έχουμε άτυπα μία συγκεκριμένη ώρα φαγητού στην εργασία, αν κάποιος πεινάσει θα φάει. Είχε περάσει η ώρα και ήθελα απεγνωσμένα, να βάλω κάτι στο στόμα μου. Πήγα στο ψυγείο, έβγαλα το φαγητό και το έβαλα στο φούρνο μικροκυμάτων. Το ζέστανα ελάχιστα, γιατί δεν μου αρέσει το φαγητό καυτό και περίμενα από επάνω μην αντέχοντας άλλη αναμονή. Έβγαλα το τάπερ, και προς μεγάλη μου έκπληξη, ανακάλυψα πως είχα πάρει μαζί μου τελικά, το τυρί το τριμμένο!! 

To τυρί μπαίνει παντού! Στα τόστ, στα φαγητά, σε όλες τις γαστρονομικές λιχουδιές, σαν συνοδευτικό για ούζο, κρασί και τσίπουρο, στις φωτογραφίες (say cheeeeeese), αλλά να φάω για μεσημεριανό σκέτο τυρί τριμμένο, ήταν υπερβολή.

Σας έχει τύχει ποτέ είτε να προσβάλετε κάποιον άθελά σας είτε να είστε ο αποδέκτης, σε σημείο που θα θέλατε να εξαφανιστείτε από προσώπου γης. Οι ιστορίες που θα σας αφηγηθώ, μοιάζουν με ανέκδοτα, είναι όμως πέρα για πέρα αληθινές.

Φέτος το καλοκαίρι, λιαζόμουν στην Ελαφόνησο,όταν δύο φίλοι Ισπανοί ήρθαν και κάθισαν δίπλα μας. Ο ένας ήταν αδύνατος, ο άλλος στα κυβικά μου και ακόμα πιο παχύς, με πολλές τρίχες να καλύπτουν την πλάτη του. Γύρισα στην φίλη μου και είπα χωρίς καμία αδιακρισία, "Όριστε..Κοίτα αυτόν, τι τρίχες έχει. Αν  λες εμένα τριχωτό, αυτόν πρέπει να τον λες αρκούδα". Δευτερόλεπτα αργότερα χτύπησε το κινητό της 'αρκούδας'. "Που είσαι ρε φιλαράκι.. Ναι, ναι. Ελαφόνησο.." περιττό να σας πω, πως δεν ξαναμίλησα καθόλου και όλη την άλλη ώρα έκανα ότι κοιμάμαι.

Κάτι παρόμοιο μου έχει τύχει και εμένα. Μία δεκαετία πίσω, βρισκόμουν στην Μύκονο μαζί με έναν φίλο. Είχε μεσημεριάσει όταν ξυπνήσαμε και βγήκα στο μπαλκονάκι να πάρω λίγο αέρα και να μου φύγει η βραδινή μέθη. Δύο κοπελιές στο διπλανό μπαλκόνι, γυμνόστηθες λιαζόντουσταν. Ελληνίδες. Μία κοκκινομάλλα και μία ξανθιά.
"Κοίτα τον γερμαναρά" είπε η μία. Την προηγούμενη είχαμε βάψει τα μαλλιά μας ασημί με μία βαφή της πλάκας και είχε βγει μία αποτυχία. Δεν μίλησα, για να δω τι θα πουν.
"Λες να έχει αναπτήρα, ο Χίτλερ" έχω χαρμανιάσει, είπε η μία.
"Φαντάσου να σε πηδάει και να σου λέει γερμανικές λέξεις" πρόσθεσε η άλλη.
Άρχιζαν να γελάνε και εγώ έψαχνα τα τσιγάρα μου. Βρήκα το πακέτο, αλλά πουθενά ο αναπτήρας μου. Οι κοπελιές βρήκαν αναπτήρα και συνέχισαν τις μπουρδίτσες τους. Εγώ, ατάραχος, αγέλαστος, γύρισα και τις κοίταξα, μέχρι να μου δώσουν σημασία.
"Είναι εύκολο να μου δώσεις την φωτιά σου" είπα στην κοκκινομάλλα.
Πετάχτηκε σαν ελατήριο και μπήκε μέσα, αποκτώντας στο πρόσωπο την απόχρωση των μαλλιών της. Η ξανθιά φίλη της, άρχισε να γελάει δυνατά, δίνοντας μου παράλληλα τον αναπτήρα. Ήταν μία παράξενη γνωριμία και η επιβεβαίωση, να μη μιλάς χωρίς να είσαι σίγουρος.

Τέλος μία ακόμη τραγελαφική ιστορία έχει συμβεί σε έναν φίλο μου και την κουτσομπόλα γυναίκα του. Είχαν πάει γαμήλιο ταξίδι στη Γαλλία και κάθισαν σε ένα 'ρεστοράν'. Αφού παράγγειλαν η κοπελιά του άρχισε να παρατηρεί τα πάντα.
"Κοίτα πως είναι αυτός ο χοντρός! Αυτή τη φοράει. Πίσω σου, κοίτα, μα κοίτα, αυτός πρέπει να είναι αδελφή."
"Γεωργία σε παρακαλω.. Μην σχολιάζεις"
"Μα είμαστε στη Γαλλία! Δεν καταλαβαίνει κανείς τι λέμε".
Η αλήθεια είναι ότι μερικές λέξεις Ελληνικές τις γνωρίζουν όλοι παγκοσμίως. Αν δεν βρίσεις λοιπόν δεν θα παρεξηγηθείς.
Κάποια στιγμή τους έφερε ο σερβιτόρος ένα καλό κρασί. Τους έδειξε το τραπέζι πίσω τους και ο 'γκέι' τους χαιρέτησε. Ήρθε τους πλησίασε και τσούγκρισε τα ποτήρια τους.
"Στην υγειά μας, Ελλάδα" είπε σε άπταιστα Ελληνικά. Ήταν Έλληνας, κοσμογυρισμένος. Τους κράτησε παρέα αρκετή ώρα και όταν ήταν να φύγει έκλεισε το μάτι στην κοπελιά. "Είσαι μικρή και δεν σε κατηγορώ. Όχι δεν είμαι πούστης, αλλά κι αν ήμουν, νομίζω δεν είναι δική σου δουλειά να με κρίνεις"

Με τη λήξη υποβολής δηλώσεων κομμάτων και συνασπισμών κομμάτων στον Άρειο Πάγο, κατατέθηκαν συνολικά 28 αιτήσεις συμμετοχής για τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, η νομιμότητα των οποίων θα ελεγχθεί από το Α’ Τμήμα του Αρείου Πάγου.

Τα 28 κόμματα και οι συνδυασμοί κομμάτων που υπέβαλαν αιτήσεις συμμετοχής στις επερχόμενες εκλογές είναι:

1) Νέα Δημοκρατία (Κ. Καραμανλής)
2) Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑ.ΣΟ.Κ.) (Γ. Παπανδρέου)
3) Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Α. Παπαρήγα)
4) Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) (Α. Τσίπρας)
5) Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός (ΛΑ.Ο.Σ.) (Γ. Καρατζαφέρης)
6) Οικολόγοι Πράσινοι (εκτελεστική επιτροπή, Ε. Ζώτου, Α. Λεμπέση, Ν. Χρυσόγελος, Ιωάννα Κοντούλη, Ι. Παρασκευόπουλος, Μιχ. Πετράκος)
7) Μαρξιστικό - Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (Αν. Παπαδόπουλος, Π. Κουφοβασίλης)
8) Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (μαρξιστικό-λενινιστικό) (Γ. Κωνσταντόπουλος, Σ. Αγκούτογλου, Β. Σαμαράς, Η. Καμαρέτσος)
9) Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα (ΕΕΚ Τροτσκιστές) (Σαμπετάι Μάτσας, Σάββας Μιχαήλ)
10) Δημοκρατική Αναγέννηση (Σ. Παπαθεμελής)
11) Ένωση Κεντρώων (Β. Λεβέντης)
12) Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή (Ν. Μιχαλολιάκος) 13) Δημοσθένης Βεργής - Έλληνες Οικολόγοι (Δ. Βεργής)
14) Οικολόγοι Ελλάδας- Κ. Παπανικόλας - Πολιτική Κάθαρση (Κ. Παπανικόλας)
15) ΟΑΚΚΕ Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ (διοικούσα επιτροπή: Γ. Ζαφειρόπουλος, Δ. Γουρνάς)
16) Κοινωνία (Εμμ. Βολουδάκης)
17) Δημοκρατικοί (Μ. Μελετόπουλος)
18) Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.) διοικούσα επιτροπή 12 ατόμων
19) Ελληνικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας (Γ. Κόκκας) 20) Φως - Αλήθεια - Δικαιοσύνη (Κ. Μελισσουργός)
21) Μέλλον των Ελλήνων (Μ.Τ.Ε.) - Υπηρέτες του Ελληνικού Λαού (Υ.Τ.Ε.Λ.) (Ν. Σκοπελίτης)  
22) Φίλοι του Ανθρώπου (Κ. Σταμούλης) 23) Περιφερειακή Αστική Ανάπτυξη (Π.Α.Α.) (Ν. Κολίτσης) 24) Νέα Ελληνική Δημοκρατία (Ν. Λάσκος)
25) Παλαιά Δημοκρατία (Α. Δασκαλόπουλος)
26) Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση (Κ.Ο.Τ.Ε.Σ.) (Ν. Λούβρος)
27) Που είσαι Παπαδόπουλε - Κόμμα Ελλήνων Αλλοδαπών - Τρομοκρατείστε τους Τρομοκράτες (η αίτηση συμμετοχής κατατέθηκε χωρίς να έχει προηγηθεί ίδρυση κόμματος και χωρίς αρχηγό)
28) Χαρίζω Οικόπεδα, Χαρίζω Χρέη, Παναγροτικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδος (ΠΑ.Ε.Κ.Ε.) (Μ. Τζαλαζίδης)

Πηγή: http://www.cosmo.gr/Politics/Hellas/250189.html

Παρατηρήσεις:
1. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα τελευταία κόμματα στη λίστα. Οι ΚΟΤΕΣ, το ΠΑ.Ε.Κ.Ε, οι Φίλοι του Ανθρώπου, Φως  - Αλήθεια - Δικαιοσύνη, Κοινωνία και οι υπηρέτες του Ελληνικού Λαού. Τουλάχιστον όσο αφορά τα ονόματα που αντιπροσωπεύουν.
2. Είναι απίστευτο πόσα κόμματα υπάρχουν που να πρεσβεύουν την αριστερά. Αναρωτιέμαι πόσο διαφορετικές ιδεολογίες έχουν, και δεν δημιουργούν ένα εννιαίο κόμμα που να αποτελεί την τρίτη ή τέταρτη δύναμη.
3. Η φωτογραφία είναι για τους Αναποφάσιστους. Τρία σε ένα, σε ένα μαύρο φόντο όπως το μέλλον της Ελλάδας, τουλάχιστον σε επίπεδο πολιτικής.
4. Σε προηγούμενες εκλογές θυμάμαι ένα κόμμα το Α.ΚΙ.ΔΑ., όπου ο ιδρυτής ήταν κοντά στα μέρη μου, στο Παγκράτι. Αυτός στις εκλογές είχε πάρει 12 ολόκληρους ψήφους.
5. Αναρωτιέμαι αν το MusicHeaven, κατέβαινε στις εκλογές με τα τόσα μέλη και τους τόσο αναποφάσιστους, αν θα έπαιρνε καμία έδρα;

Πολλοί θεωρούν ότι το πρώτο φιλί καθορίζει μία σχέση και είμαι και εγώ ένας από αυτούς. Ο τρόπος που θα πλησιάσεις μία κοπέλα, αν θα μιλήσεις ή αν σιωπήσεις, ο τρόπος που θα την αγγίξεις και αν θα ανταποκριθεί στο φιλί σου. Θυμάμαι πολλά πρώτα φιλιά και μερικά τελευταία. Θυμάμαι φιλιά που μύριζαν λεβάντα, φιλιά με γεύση σοκολάτα, φιλιά του Ιούδα που με πότισαν πίκρα, φιλιά θολά από καθαρά μάτια, φιλιά γλυκά από αλμυρά χείλη, φιλιά δροσερά, ανέμελα, ταξιδιάρικα, ανήθικα, άτολμα, απαλά, με πάθος, με βάθος. Φιλιά που με αγκάλιασαν σαν κύμα, σαν τρικυμία με παρέσυραν στην πιο σκοτεινή δίνη του μυαλού μου.

Ένα φιλί είναι η αρχή μίας σχέσης και το στερνό αντίο.

Αρχή ταξιδίων.
Ας φύγουμε, μέσα σ' ένα φιλί, για έναν άγνωστο κόσμο.

Το φιλί καθορίζει πόσο ηχηρή είναι η σιωπή.
Ο ήχος του φιλιού δεν είναι τόσο δυνατός όσο του κανονιού, αλλά η ηχώ του διαρκεί περισσότερο.

Κρύβει τα ελαττώματα:
Το φιλί φέρνει τους ανθρώπους τόσο κοντά που δεν μπορεί ο ένας να δει τίποτα στραβό στον άλλο - Rene Yasenek

Βοηθάει στο κυκλοφοριακό.
Το φιλί είναι μια συστολή χειλιών που προκαλείται από μια διαστολή της καρδιάς.

Το φιλί είναι ποίημα.
Γρατζουνάει το πρώτο σου φιλί, όπως το πρώτο ποίημα. Κι είναι οι δυο αυτές αγριμάδες που, αν συμπέσουν και κάνουν καινούριο φεγγάρι, μπορεί να ξαναγραφτεί απαρχής η ιστορία του κόσμου.     Ο. Ελύτης

Απογοήτευση
Σου ζήτησα ο άμοιρος ένα φιλί μονάχα
εσύ μου το αρνήθηκες με τη γλυκιά φωνή σου
κι έγειρες το κεφάλι σου- να το θυμάσαι τάχα;-
μα εγώ το «ναι» εδιάβασα στα μάτια, στη μορφή σου       Κ. Καρυωτάκης

Παραδοσιακά το πρώτο φιλί γίνεται από τον άντρα προς τη γυναίκα. Εκείνη αναμένει κάνοντας κινήσεις με όλο της το σώμα. Μιλάει το σώμα, αρκεί να ξέρεις να το διαβάσεις. Γελάει σε κάθε τι ακούει, παίζει με το μαλλί και το περνάει γύρω από τα αυτιά της, δαγκώνει τα χείλη της και τα μάτια της, λάμπουν. Σπάνια τυχαίνει οι γυναίκες να κάνουν την πρώτη κίνηση. Δεν είναι αρνητική όμως η κίνηση αυτή. Δείχνει ενθουσιασμό και αυθορμητισμό και αυτό μας αρέσει.

Θυμάμαι το πρώτο φιλί πριν κάποιους μήνες. Ένιωθα μεγάλος για τέτοια παιχνίδια και δεν το πολύσκέφτηκα. Το κλίμα ήταν τέλειο. Αναμμένο τζάκι, ραδιόφωνο με ερωτικά τραγούδια, κρασί, φαγητό. Ο έρωτας περνάει από το στομάχι. Την πλησίασα κάποια στιγμή εντελώς ξαφνικά μα εκείνη τραβήχτηκε.. Σκέψεις περάσαν από το μυαλό μου,

σε βλέπω σαν φίλο,
               δεν μου βγαίνει,
                         είσαι καλό παιδί, αλλά...

και έτσι γύρισα πίσω στη θέση μου δειλά δειλά. Συνεχίσαμε το δείπνο μας υπό το φως των κεριών πίνοντας κρασί και κάποια στιγμή χάθηκε στο μπάνιο.
Όταν επέστρεψε ήρθε κατευθείαν και με φίλησε. Φοβήθηκα μήπως μίλαγε το κρασί, αλλά όταν μου εκμυστηρεύθηκε την επόμενη μέρα, η αλήθεια ήταν ότι ένιωθε άσχημα επειδή είχε κάνει πολλά τσιγάρα και ντρεπόταν για την αναπνοή της. Ήθελε το πρώτο φιλί να είναι τέλειο.

Πως μπορείς λοιπόν να είσαι σίγουρος για το πρώτο φιλί. Το σημαντικό είναι να νιώσεις ότι το φιλί δεν απαιτεί μόνο χείλη. Είναι η ολοκληρωμένη έκφραση πάθους, πάνω σε κάτι απροσδιόριστο, κάτι που απαιτεί εξερεύνηση. Για τις γυναίκες είναι πολύ σημαντικό καθώς το χρησιμοποιούν ως δοκιμή συμβατότητας. Για τον άνδρα το φιλί δεν είναι τόσο σημαντικό.

Οι γυναίκες, σύμφωνα με μία έρευνα που έκανε το Πανεπιστήμιο Όλμπανι στις ΗΠΑ, με το πρώτο φιλί αξιολογούν τις «ρομαντικές και χημικές ενδείξεις» του συντρόφου τους. Ένα «καλό φιλί» στο πρώτο ραντεβού κάνει την γυναίκα να ανοιχτεί απέναντι στον άνδρα, ενώ μακροπρόθεσμα βλέπει το φιλί ως μέσο για να δεθεί μαζί του και να εξετάσει εάν της παραμένει πιστός και εάν ενδιαφέρεται.  Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο άνδρας θεωρεί καλό φιλί εκείνο στο οποίο του επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα του και επιβραβεύεται με βογκητά ηδονής από τη γυναίκα. Ο δρ. Γκόρντον Γκάλαπ, επικεφαλής της έρευνας, δήλωσε ότι «οι πληροφορίες που μεταδίδονται από το φιλί μπορεί να έχουν σημαντικές επιπτώσεις σε μια σχέση. Οι γυναίκες είναι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στο πώς μυρίζει η αναπνοή του άντρα, τι γεύση έχει το στόμα του και σε ποια κατάσταση είναι τα δόντια του. Οι γυναίκες είναι 50% λιγότερο πρόθυμες να κάνουν σεξ με κάποιον με τον οποίο δεν απολαμβάνουν να φιλιούνται. Αντίθετα, οι άνδρες είναι έτοιμοι να κάνουν σεξ με μια γυναίκα που όχι μόνο δεν φιλάει καλά, αλλά και χωρίς καν να ανταλλάξουν φιλί.

Τα τραγουδια για τα φιλιά, είναι όπως τα ποιήματα. Μιλούν στην καρδιά. Το επόμενο τραγούδι το αφιερώνω σε όσους μετατρέπουν τις νότες τις καρδιάς τους σε μελωδικά φιλιά, ταξιδιάρικα και τρικυμιώδη.

Μία ιστορία διαφορετική θα σας αναφέρω σήμερα. Την άκουσα πολύ πρόσφατα και πρωταγωνιστής της,  ήταν ένας συγγενής μου.

Βρισκόμαστε γύρω στην δεκαετία του 70. Τα παιδιά εκείνης της εποχής είχαν μία σκληράδα, που δεν τους χαρακτήριζε καθόλου ως παιδιά. Δούλευαν μετά το σχολείο, όπου η υποχρεωτική τότε  εκπαίδευση ήταν μόνο το δημοτικό. Πήγαιναν μετά σε μία σχολή, ενώ παράλληλα εργάζονταν. Τα λεφτά τα έδιναν στον πατέρα τους και μόνο όσοι δούλευαν το Σαββατοκύριακο, είχαν το δικαίωμα να έχουν δικά τους λεφτά. 

Ο Γ. στα 18 έφυγε από το σπίτι. Πήγε στην Αθήνα και έμενε σε μία τρώγλη και δούλευε σε δύο τρεις δουλειές. Έτσι είχε μάθει. Ήταν σκληρός και απότομος στις γυναίκες. Αυτό όμως τους άρεσε. Εκείνη την εποχή ήταν κάπως πιο δύσκολο να βγεις με μία κοπέλα. Ο Γ. αρραβωνιάστηκε τουλάχιστον εφτά φορές. Και τις εφτά όμως τα δώρα του επεστράφησαν. Ήταν στα 25 όταν ο μικρότερος αδελφός του παντρεύτηκε. Όσοι έχουν ζήσει την δεκαετία του 70 θα ξέρουν καλά πως μία γυναίκα στα 22 ήταν γεροντοκόρη, αλλά και ένας λίγο μεγαλύτερος άντρας, αμετανόητος εργένης. Στην εποχή μας, έχουμε προσθέσει περίπου μία δεκαετία ανά φύλο. 

Κάποια στιγμή ένας φίλος του Γ. ο Μιχάλης, του είπε για μία γυναίκα που λέει τον καφέ. Πήγαν στα Πετράλωνα, πέρασαν τις γραμμές του τραίνου και έφτασαν σε υπόγειο σπίτι. Κατέβηκαν πολλά σκαλιά και έφτασαν σε μία μισάνοιχτη πόρτα. Μέσα μία Πολίτισσα, σκέτο απολίθωμα που απλά στεκόταν στα πόδια της.
-Ίσαμε 100 χρονών είναι αυτή, είπε ο Γ.
-Σώπα, του απάντησε ο φίλος του.
Τους έφτιαξε καφέ και αφού τον ήπιαν τον αναποδογύρισαν στο φλυτζάνι.

Με το που κοίταξε η γριά την κούπα, έβγαλε μία φωνή τσιριχτή και μετά γέλασε.
-Πολλά παλούκια πήδηξες αγόρι μου, αλλά το τελευταίο θα σου μπει για τα καλά.
-Είσαι τρελή. Πάμε να φύγουμε Μιχάλη, μην την πλακώσω, είπε ο Γ. και πετάχτηκε σαν ελαττήριο. Δεν είχε μάθει να τον προσβάλλουν.
Σηκώθηκαν να φύγουν, αλλά αυτή στάθηκε στην πόρτα.
-Το όνομα της αρχίζει από Μ.Μπορεί να με λες τρελή, αλλά κάποτε θα με συλλογιστείς.

Ούτε ένας μήνας δεν πέρασε και γνώρισε την Μαρία. Μία κοπελίτσα σχεδόν στα 17. Την ερωτεύτηκε αμέσως, αλλά όχι σαν τις άλλες φορές. Αυτή την φορά ήταν πραγματικό. Δεν περίμενε αντίσταση και πραγματικά δεν δυσκολεύτηκε να την κερδίσει. Όμως η μάνα της πραγματικός κέρβερος την πήρε και την έκρυψε. Κινητά δεν είχαν εκείνη την εποχή και η εύρεση της ήταν πολύ δύσκολη. Της είχαν πει οτι ήταν 45 χρόνων και δεν ήθελε η κόρη της να είναι με κάποιον τόσο μεγάλο. Χωρισμένη γυναίκα, την είχε μεγαλώσει μόνη της.

Η λύση ήρθε από τα αδέλφια του. Κάποια στιγμή την παρακολούθησαν και βρήκαν που πήγαινε. Δεν ήθελε όμως ο Γ. να την πάρει χωρίς την έγκριση της μητέρας της. Είχε αρχές και ήθελε την ευχή της. Μία μέρα την πλησίασε και αυτή άρχισε να τον βρίζει.
-Θέλω την κόρη σου.
-Για να την παρατήσεις μετά.
-Για να την παντρευτώ.
-Καλύτερα να πεθάνω.
Νευρικός όπως ήταν την άρπαξε και την βούτηξε στον Κηφισσό, πριν τον μπαζώσουν. Είχε τότε λίγο νερό και παραλίγο να την πνίξει. Όταν ηρέμησε του είπε ότι είναι μεγάλος για την κόρη της.
-Είμαι 25 χρονών. Γιατί είμαι μεγάλος;
Τελικά κατάλαβε το λάθος της και έδωσε την συγκατάθεσή της. Παντρεύτηκαν μετά από δύο χρόνια και αυτός ο κέρβερος, έγινε ο πιο γλυκός άνθρωπος που είχε γνωρίσει ποτέ.

Πολλές ιστορίες έχω ακούσει από εκείνη την εποχή. Σε όλους αρέσει να μιλάνε για τη ζωή τους. Σίγουρα κάποιες ιστορίες έχουν διανθιστεί με υπερβολές, όμως η ουσία παραμένει. Ένα τραγουδάκι από εκείνη την εποχή που έβαζαν σε κάθε πάρτυ ήταν το
in the year 2525. Κάθε φορά που το ακούω, νοσταλγώ μία εποχή που δεν έζησα, αλλά ζωντάνεψε στα μάτια μου, από τις πολλές αναφορές.

Μία τραγική ιστορία εξελίχθηκε το καλοκαίρι που μας πέρασε, δυστυχώς όμως αποσιωπήθηκε από τα Μ.Μ.Ε.  Αυτή η ιστορία έχει πρωταγωνίστρια την Marwa El-Sherbini, 31 ετών, αιγυπτιακής καταγωγής. Είχε συνοδέψει τον σύζυγό της Ali El-Sherbini, που ολοκλήρωνε τη διδακτορική του διατριβή στη φαρμακολογία, στο Ινστιτούτο Max Planck της Δρέσδης. Η Marwa ήταν φαρμακοποιός και μέλος της εθνικής ομάδας handball της Αιγύπτου. Τις σπουδές του συζύγου χρηματοδοτεί το Αιγυπτιακό κράτος, και η διατριβή επρόκειτο να υποστηριχτεί σε λίγους μήνες. Η μικρή οικογένεια επρόκειτο να επιστρέψει στην Αίγυπτο πριν το τέλος του χρόνου.

 Η Marwa el_Sherbini με τον σύζυγό της

Τον Νοέμβριο του 2008, ένας άνεργος ο Alex W., Γερμανός ρωσικής καταγωγής, 28 ετών, την βρήκε να παίζει με το 2 ετών παιδί της σε μια παιδική χαρά. Εκείνη, φορούσε μαντίλα, κι αυτός την πρόσβαλε : ισλαμίστρια, βρωμιάρα, τρομοκράτισσα, της επιτέθηκε δε κάποιες φορές, προσπαθώντας να της βγάλει την μαντίλα. Εκείνη του έκανε μήνυση για ρατσιστική προσβολή και ρατσιστική βία. Ο Alex W. καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό, σε πρόστιμο 780 ευρώ. Η ποινή του κρίθηκε μικρή και ο εισαγγελέας άσκησε έφεση, με την προοπτική μιας ενδεχόμενης φυλάκισης. Πολύ περισσότερο, που ο Alex W. είπε στην απολογία του, πως δεν θα προσέβαλε ποτέ κάποιον, παρά μόνο αν ήταν ίσος του.Η υπόθεση έφτασε στο εφετείο της Δρέσδης, την Τετάρτη 1η Ιουλίου 2009, παρόντος του συζύγου της Ali El-Sherbini και του τρίχρονου πλέον παιδιού της. Την ώρα που κατέθετε η Marwa, έγκυος στο δεύτερο παιδί τους, ο κατηγορούμενος της επετέθη με στιλέτο, της κατάφερε 18 πλήγματα, από τα οποία και υπέκυψε, μέσα στην αίθουσα του εφετείου. Ο Ali, που έσπευσε σε βοήθειά της, μαχαιρώθηκε και αυτός και…. κρατηθείτε : οι αστυνομικοί που κλήθηκαν (μέσω inerphone) να βοηθήσουν, θεώρησαν ότι ο Ali ήταν ο επιτιθέμενος και τον πυροβόλησαν. Βρίσκεται σε κώμα σε νοσοκομείο της Δρέσδης. Το παιδί είναι επίσης τραυματισμένο και παρακολουθείται από ψυχολόγους.

Ο εισαγγελέας είπε, πως επρόκειτο για μία πράξη ξενόφοβη ίσως, αλλά και για μεμονωμένο περιστατικό από ανισόρροπο δράστη.

Την Κυριακή 5 Ιουλίου, ήρθε η οικογένεια της Marwa να παραλάβει τη σωρό της, για να την κηδέψει την Δευτέρα στην Αλεξάνδρεια. Την ίδια μέρα έδινε διαδήλωση στη Δρέσδη, διαδήλωση, που μεταξύ άλλων καταδίκαζε τη σιωπή των γερμανικών και ευρωπαϊκών Μ.Μ.Ε.Στην χώρα της, την Αίγυπτο θεωρήθηκε Εθνικό Σύμβολο από μία μεγάλη μερίδα διαδηλωτών που την ονόμασαν «headscarf martyr”. Σκέφτονται να ονομάσουν έναν δρόμο προς τιμή της.

Είναι ένα εγκληματικό επεισόδιο, χωρίς να σημαίνει πως υπάρχει μία μανία καταδίωξης των μουσουλμάνων, είπε ο Magdi el-Sayed, πρέσβης της Αιγύπτου, στο Βερολίνο. Η Γερμανία επισκέφθηκε την οικογένεια του θύματος, ώστε  να ηρεμήσει την κατάσταση και να ξεκαθαρίσει πως η ενέργεια του συγκεκριμένου ατόμου, ουδεμία σχέση έχει με τις προθέσεις της Γερμανίας.

Σημειώσεις

1. Κάθε μορφή ρατσισμού, φανατισμού και ξενοφοβίας το μόνο που γεννά είναι βία. Και η βία είναι αποδεδειγμένο θα φέρει κι άλλη βία.
2. Πρέπει να προστατέψουμε την κοινωνία μας από τέτοια φαινόμενα, γιατί όπως πάνε τα πράγματα κι εδώ στην Ελλάδα, ολοένα και εμφανίζονται κρούσματα ρατσισμού. Πρέπει να μάθουμε να αποδεχόμαστε την διαφορετικότητα των άλλων και να συνυπάρχουμε ειρηνικά μαζί τους.
3. Μα είναι δυνατόν, ένα τέτοιο γεγονός, να αποσιωπηθεί!!!

 Πηγές:

http://inconue.files.wordpress.com  (κείμενο και φωτ.)
http://www.guardian.co.uk/world/2009/jul/07/german-trial-hijab-murder-egypt            http://www.betapolitique.fr/Allemagne-meurtre-islamophobe-au-31877.html           

"Πολλοί πολλές από εμάς κοιτάμε συνομήλικούς μας και σκεφτόμαστε :
"Μα δεν μπορεί να' ναι τόσο μεγάλος!"
Αν σας έτυχε ποτέ, τότε θα εκτιμήσετε δεόντως το παρακάτω συμβάν :
Λέγομαι Λένα ..... και περίμενα στον προθάλαμο του οδοντίατρου που πρόσφατα μου είχανε συστήσει.
Πρόσεξα το πτυχίο του, στην γωνιά του τοίχου, στο οποίο αναγράφονταν το πλήρες όνομά του, κλπ.
Ξαφνικά θυμήθηκα το ψηλό...
καστανό, καλοφτιαγμένο παλικάρι με το ίδιο ονοματεπώνυμο, που είχα συμμαθητή στο γυμνάσιο - κάπου 40 χρόνια πίσω (και που για ένα φεγγάρι μάσαγα τα σίδερα για χάρη του ).
Μπορεί να έχει σχέση μ' αυτόν εδώ τον τύπο ;
"Μπα, αποκλείεται " , σκέφτηκα, άμα τον είδα.
Τούτος εδώ ο μισο-φαλακρός, ο κοιλαράς, μέσα στην ρυτίδα, παραήταν γέρος για να ήταν ο πρώην συμμαθητής μου.
Αφού μου εξέτασε τα δόντια, τον ρώτησα εάν είχε φοιτήσει, παρ' ελπίδα, στο γυμνάσιο των Ιωαννίνων.
- "Άκου τώρα ! Ασφαλώς , και ήμουνα και σημαιοφόρος κάθε χρόνο ", μου είπε με περισσό καμάρι.
- Πότε αποφοιτήσατε ; τον ρώτησα - Το 1962 μου απάντησε.
- Γιατί με ρωτάτε ;
- Γιατί ήσασταν στη τάξη μου !!!!
Με κοίταξε προσεκτικά και όλο και πιο κοντά και κατόπιν, αυτός ο κακομούτσουνος σκ@τόγερος, ο φαλάκρας, κοιλαράς, σταφιδιασμένος με ρώτησε:
- Τι μάθημα διδάσκατε ; "

Ο Νασρεντίν Χότζα (το όνομα σημαίνει «Η δόξα της Πίστης» στα αραβικά) ήταν ένας δημοφιλής κεντρικός ήρωας μύθων, παροιμιών, ανεκδότων που κυκλοφορούσαν ευρύτατα σε όλες τις κοινωνικές τάξεις της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανόμενης και της Τουρκίας. Ο Νασρεντίν ήταν λαϊκός φιλόσοφος και έχει μείνει στη μνήμη και την παράδοση της Ανατολής για τις αστείες ιστορίες και τα ανέκδοτά του. Παρουσιάζεται ως τύπος σούφι, φιλόσοφου ανατολίτη, οπλισμένος με φιλοσοφική εγκαρτέρηση στις αντιξοότητες της ζωής, πάντοτε ετοιμόλογος με ελευθερία εκφράσεων, πολλές φορές και με αισχρολογίες.

Οι ιστορίες του μπορεί να είναι παράδοξες, απλοϊκές αλλά έχουν βαθύτερα νοήματα τα οποία γίνονται κατανοητά μέσα από τη διήγηση. Το παλαιότερο χειρόγραφο που αναφέρεται στον Νασρεντίν χρονολογείται στα 1571.

Ο Νασρεντίν ερέθιζε συνεχώς τους φίλους του με την αιώνια αισιοδοξία του. Όσο άσχημη κι αν ήταν μια κατάσταση, εκείνος έλεγε πάντοτε:
- Θα μπορούσε να είχε συμβεί κάτι χειρότερο.
Για να τον θεραπεύσουν από αυτή του την ενοχλητική συνήθεια, οι φίλοι του αποφάσισαν να του παρουσιάσουν μια κατάσταση τόσο μαύρη, τόσο ζοφερή, που να μην μπορούσε ο Νασρεντίν να βρει καμία ελπίδα σ’ αυτήν.
Μια μέρα, ένας απ’ αυτούς τον πλησίασε στο καφενείο και του είπε:
- Νασρεντίν, άκουσες τι συνέβη στον Αλί; Χθες βράδυ, πήγε στο σπίτι του, βρήκε τη γυναίκα του στο κρεβάτι με έναν άλλο άντρα, τους σκότωσε και τους δύο κι ύστερα αυτοκτόνησε.
- Τρομερό, θα μπορούσε όμως να είχε συμβεί κάτι χειρότερο, είπε ο Νασρεντίν.
- Τι στα κομμάτια θα μπορούσε να είχε συμβεί, που να ήταν χειρότερο απ’ αυτό;
- Αν είχε συμβεί προχθές, τώρα θα μπορούσα να είμαι εγώ ο σκοτωμένος.

Μία ταινία που είδα πρόσφατα, μου έδωσε την αφορμή να γράψω για τους άντρες που τους κάνουν ότι θέλουν οι γυναίκες τους. Η ταινία ήταν με τον χοντρό - λιγνό. Απολαυστικό δίδυμο, σε κλασσικό μαυρόασπρο φόντο, περιέγραφε τις προσπάθειες των πρωταγωνιστών να αποφασίζουν -αυτοί- για τη ζωή τους. Ένα συνέδριο που ήθελαν να παρευρεθούν, ήταν όλη η ταινία και οι μηχανορραφίες των αντρών να ξεγλιστρήσουν από τις γυναίκες τους.

Πίσω από έναν μεγάλο άντρα κρύβεται μία μεγάλη γυναίκα λένε οι παλιοί. Όμως σε πόσους επεμβαίνουν οι γυναίκες και σε θέματα που δεν αφορούν συμβουλές. Πόσοι παίρνουν άδεια για να βγούνε με τους φίλους τους; Πόσοι είναι στην πραγματικότητα δυστυχισμένοι και το 'παίζουν' αρχηγοί;

Κι αν μασάει σίδερα και κάνει το λιοντάρι,
στο τσαρδί του ο Κουταλιανός
τρέμει σαν το ψάρι στην κυρά του μπρος
αχ πώς τη φοβάται ο φτωχός Κουταλιανός..

Ξύπνησα από μία δύσπνοια, πιθανόν από τα πολλά κεράκια που έκαιγαν στον χώρο. Μας πήρε ο ύπνος αγκαλιά, όταν νομίζοντας ότι είμαστε χαλαροί, θεωρήσαμε ιδανική ώρα την μία παρά για να δούμε μία ταινία. Ούτε τι τίτλος ήταν θυμάμαι, μάλλον κωμωδία, γιατί αποκοιμήθηκα με ένα χαμόγελο στο στόμα. Όταν ξύπνησα ήταν 6 ακριβώς. Βγήκα να δω το χάραμα που τόσο μου έχει λείψει. Μία υγρασία πλημμύρισε το κορμί μου και οι πρώτες σταγόνες χάιδεψαν το πρόσωπό μου. Μαζί με το φρεσκοξυρισμένο γκαζόν, η μυρωδιά της βροχής με συνεπαίρνει. Μου ήρθαν κάποια στιχάκια στο μυαλό και ένας ρυθμός που τελευταία σιγοψιθυρίζω.

And when the rain begins to fall
you'll ride my rainbow in the sky
And I will catch you if you fall
you'll never have to ask me why.
And when the rain begins to fall I'll be the sunshine in your life

Γύρισα και την κοίταξα. Γαλήνια, ευτυχισμένη. Φτάνει το χαμογελό της να μου γεμίσει την μέρα. Η ανάμνηση κάθε νύχτας, γίνεται όνειρο που με ταξιδεύει σε μονοπάτια, από τον χρόνο ξεχασμένα. Και το όνειρο πραγματικότητα, κάθε φορά που τα μάτια σου με καλημερίζουν, το ζω.

Σε θέλω εδώ να σε κοιτώ
να σε ξυπνώ να σε κοιμίζω
σε θέλω εδώ για να μπορώ
κάτι από αγάπη να θυμίζω
να΄σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να΄σαι εδώ

Η ΜΑΡΙΕΝ αυτοπροσδιορίζεται ως «συνοδός ατόμων με αναπηρία».

Στην ισπανική εφημερίδα «El Mundo», έδωσε πριν από λίγους μήνες την πρώτη της συνέντευξη. «Η ιερόδουλη από τη Βαρκελώνη, που προσφέρει υπηρεσίες σε άτομα με αναπηρία, έπειτα από έντεκα χρόνια κρυφής δραστηριότητας αποφασίζει και βγαίνει στο φως», έγραφε. Η ιστορία της, από εκείνη τη στιγμή, διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο και έγινε θέμα πολλών συζητήσεων. Είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που βγαίνει στην επιφάνεια το λεπτό και ευαίσθητο θέμα της σεξουαλικότητας των ανθρώπων με αναπηρία.

Στην ιστορία της Μαριέν αναφέρθηκε και η ιταλική «Repubblica»:
«Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Μαριέν. Από εσένα αισθάνθηκα για πρώτη φορά τρυφερότητα στη ζωή μου», υπογράφει ο Χουάν, που πάσχει από (Sclerosi laterale amiotrofica) σοβαρή μορφή κινητικής ασθένειας. Δεν τον πείραξαν τα περίπου 200 ευρώ που χρειάστηκε να πληρώσει. «Αλλωστε εγώ…», ψιθύρισε, και η ευνόητη συνέχεια της φράσης του κόπηκε. Η Μαριέν, γράφει η εφημερίδα, είναι 48 χρόνων, έχει ένα ωραίο αδύνατο παρουσιαστικό, καστανά μαλλιά και βλέμμα ήρεμου ανθρώπου. Επαγγέλλεται συνοδός κυρίων, ιερόδουλη αν θέλετε, στη Βαρκελώνη, στην περιοχή της Ράμπλας· κάποτε σπούδαζε Πολιτικές Επιστήμες, παντρεύτηκε, χώρισε και έχει ένα παιδί. Την κάνει εδώ και 10 χρόνια τώρα αυτή τη δουλειά.

ΜΙΛΩΝΤΑΣ για τους πελάτες της, λέει: «Ανακάλυψα ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι τόσο εύθραυστοι όσο πιστεύουμε. Εχουν ανάγκη βοήθειας σε συγκεκριμένες στιγμές της ζωής τους, όμως διαθέτουν μια ξεχωριστή ικανότητα να ξεπερνάνε τις αντιξοότητες που συναντούν».

Και αν σήμερα χαρακτηρίζει τη δουλειά της «κοινωνικό έργο» και σε πολλές περιπτώσεις είναι οι οικογένειες των ατόμων με αναπηρία που έρχονται σε επαφή μαζί της, η Μαριέν δεν κρύβει ότι στην αρχή η επιλογή της έγινε υπολογίζοντας ότι «θα δούλευα σε έναν τομέα που άλλες κοπέλες απαξίωναν». Παντρεύτηκε στα 17 της, ο γάμος της δεν πήγε καλά, είχε ένα παιδί και τον πατέρα της να συντηρήσει. Αλλαξε το πραγματικό της όνομα και ξεκίνησε να δουλεύει σε νυχτερινά κέντρα της Βαρκελώνης. «Εβλεπα τις συναδέλφους μου να απαξιώνουν ανθρώπους που ήταν σε αναπηρικά καροτσάκια και με προβλήματα αναπηρίας. Αμέσως κατάλαβα ότι αυτός ήταν ο δρόμος: έβαλα αγγελίες σε καταλανικές εφημερίδες, στις οποίες παρουσιαζόμουν ως ανεξάρτητη συνοδός. Διευκρινίζοντας άμεσα ποιοι ήταν οι αποδέκτες της αγγελίας μου».

ΑΠΟ εκείνη τη στιγμή γνώρισε μια επιτυχία επαγγελματική άνευ προηγουμένου. Οικονομικό πρόβλημα, πια, δεν έχει. Ζει άνετα. Αγόρασε 2 διαμερίσματα και είναι ήσυχη πως εξασφάλισε πια τουλάχιστον τις σπουδές του γιου της. Υστερα από τη συνέντευξη, όμως, όλα άλλαξαν: το blog της δέχεται χιλιάδες επισκέψεις και λαμβάνει καθημερινά αμέτρητα e-mail. Αλλοι τη συγχαίρουν, άλλοι τη βρίζουν και την προσβάλλουν. Υπάρχουν και έντονες αντιδράσεις από οργανώσεις ατόμων με αναπηρία και το blog της κατεβαίνει από το Διαδίκτυο. Η Μαριέν δέχεται δεκάδες προτάσεις για τηλεοπτικές συνεντεύξεις, αλλά αρνείται τη δημοσιότητα και τις αμοιβές που της προτείνουν. «Αυτό που ήθελα ήταν να σπάσω το ταμπού της σεξουαλικότητας των ατόμων με αναπηρία. Ενα πρόβλημα που υπάρχει αλλά κανείς δεν θέλει να δει την άρνηση σε ένα δικαίωμα. Οι συνάδελφοί μου στην αρχή μου έλεγαν: Μαριέν πώς το κάνεις, δεν αηδιάζεις; Ετσι ακριβώς μιλάγανε. Οχι, εγώ δεν αισθάνθηκα ποτέ έτσι, άλλωστε προτού να κάνω τη συνοδό εργαζόμουν ως νοσοκόμα, ο σκοπός μου ήταν να ικανοποιώ τις ανάγκες των ατόμων που φρόντιζα, να τους αλλάζω ρούχα και να τους πλένω». 

Ο Ιταλός Μάρκο, ένας 31χρονος τετραπληγικός μπλόγκερ, είναι αποφασισμένος: «Είμαστε ανθρώπινα πλάσματα, έχουμε δικαίωμα στο σεξ, στην αγάπη, στην ηδονή. Αφού διάβασα την ιστορία της Μάριεν, ζήτησα από τη μητέρα μου να πάρει το τροχόσπιτο και να με πάει στην Ισπανία. Εκείνη άρχισε να γελάει, το είπα στον πατέρα μου κι εκείνος απάντησε: “Γιατί όχι, θα μπορούσε να είναι μια καλή ιδέα”».

Όταν γνώρισα την Ε. ήταν απλά η φίλη ενός θείου μου. Λίγο καιρό μετά ήταν ζευγάρι. Φιλοξενούσα τον θείο μου μέχρι να ετοιμαστεί το σπίτι του, οπότε είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα την Ε. Κάθε βράδυ φτιάχναμε μεζεδάκια και ανάλογα με τα κέφια μας, πίναμε κρασάκι, τσίπουρο ή μπύρα. Η Ε. δεν έπινε τίποτα από αυτά. Γέμιζε ένα νεροπότηρο με μόλις ένα δαχτυλάκι ουίσκι και έπειτα ξαναγέμιζε το ποτήρι ίσαμε πέντε φορές μόνο με νερό, μέχρι το ουίσκι να έχει μία ελαφριά απόχρωση κίτρινομπεζ. Αυτό γινόταν πυκνά συχνά. Κάποια μέρα πρόσεξα πως αν και πρωί πρωί, έπινε νερό κάθε λίγο και λιγάκι από ένα μπουκαλάκι sprite ή Seven7. Η ίδια κίνηση ακολουθούσε πολλές φορές μέσα στην μέρα. Προφανώς δεν έπινε νερό. Έπινε νερό της φωτιάς. Κάποια στιγμή το συζητήσαμε με τον θείο μου.
-Έχεις παρατηρήσει τίποτα σχετικά με την Ε.
-Είναι αλκοολική.
-Πως το κατάλαβες;
-Πίνει κάθε μέρα όλη την ώρα. Έχει και το πράσινο μπουκαλάκι, για να μην βλέπει ο άλλος τι πίνει. Εσύ πως το κατάλαβες;
-Πήγαμε για δύο μέρες κάπου και ήπιε ένα μπουκάλι ούισκι και ένα μπουκάλι κρασί. Μόνη της.

Ο αλκοολισμός θεωρούν ότι είναι ο χειρότερος εθισμός. Χειρότερος και από τα ναρκωτικά, χειρότερος και από τον τζόγο.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, κατατάσσει τον Αλκοολισμό στις χρόνιες ασθένειες. Στο site: www.iatronet.gr διάβασα ένα αφιέρωμα από για τους ανώνυμους αλκοολικούς. Θα  παραθέσω κάποια αποσπάσματα, που είναι άκρως ενδιαφέροντα.

Ο αλκοολισμός είναι μια προοδευτική (από την άποψη ότι πάει από το κακό στο χειρότερο όσο συνεχίζει κάποιος να πίνει), ανίατη (από την άποψη ότι δεν μπορεί ένας αλκοολικός να ξανα πιει κανονικά γιατί έχει χάσει πλέον τον έλεγχο του πόσο πίνει) και θανατηφόρα (είναι η τρίτη αιτία θανάτου στον κόσμο αλλά και στη χώρα μας) ασθένεια.

Πρέπει κανείς να τον λαμβάνει σοβαρά υπ΄ όψη του έστω κι αν νιώθει ότι βρίσκεται στο αρχικό στάδιο.

Η εμπειρία μας, μας έχει διδάξει ότι ο αλκοολισμός αργά η γρήγορα εξελίσσεται ανεξέλεγκτα.

Η κατάληξη του είναι η τρέλα, η φυλακή και ο θάνατος.

Εμείς, οι Αλκοολικοί Ανώνυμοι πιστεύουμε ότι ο Αλκοολισμός δεν είναι κοινωνικό στίγμα.

Οι προσωπικές μας εμπειρίες δείχνουν ότι ο αλκοολισμός είναι μία σοβαρή σωματική, πνευματική και ψυχική ασθένεια.

Είχαμε οργανική ανάγκη να πίνουμε αλκοόλ, την ποσότητα του οποίου δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε.

Δεν γνωρίζαμε πότε (ή πως) να σταματήσουμε.

Πολλές φορές πίναμε ακόμη και όταν η λογική ή η θέληση μας έλεγε "όχι".

Σαν αλκοολικοί μάθαμε ότι η θέληση μόνο, όσο δυνατή κι αν είναι, δεν φτάνει για να μας κρατήσει μακριά από το ποτό.

Στο παρελθόν, προσπαθήσαμε με διάφορους τρόπους να ελέγξουμε τις ποσότητες που πίναμε.

Δώσαμε υποσχέσεις στον εαυτό μας και τους άλλους.

Ξεκινήσαμε να πίνουμε ελαφρύτερα ποτά, ή αλλάξαμε τις μάρκες τους.

Επιχειρήσαμε να πίνουμε μόνο σε συγκεκριμένες ώρες.

Δυστυχώς όμως, χωρίς αποτέλεσμα.

Αρχίσαμε να μισούμε τον εαυτό μας για την αδυναμία μας να ελέγξουμε το ποτό και για τα προβλήματα που δημιουργούσαμε στην οικογένεια μας, στις σχέσεις μας, στην εργασία μας...

Πολλές φορές λυπόμασταν τον εαυτό μας και δηλώναμε ότι τίποτα δεν μπορούσε να μας βοηθήσει.

Εάν γίνεις αλκοολικός, θα παραμείνεις για πάντα αλκοολικός.

Και έχουμε μάθει ότι ο αλκοολικός έχει ελάχιστες επιλογές από τις οποίες μπορεί να διαλέξει.

Αν συνεχίσει να πίνει, το πρόβλημα θα γίνει σταδιακά χειρότερο.

Θα οδηγήσει σε ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ - ΦΥΛΑΚΗ και τελικά πρόωρο θάνατο.

Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης της ασθένειας είναι η απόλυτη αποχή από το αλκοόλ.

Αν είσαι πρόθυμος/η να ακολουθήσεις αυτόν τον δρόμο και να δεχθείς την βοήθεια που σου προσφέρεται μπορεί να αρχίσεις μια εντελώς καινούρια ζωή.

Απαραίτητη προϋπόθεση, όπως μας έχει διδάξει η εμπειρία μας, είναι να μην σηκώσεις το πρώτο ποτήρι για 24 ώρες.

Εξάρτηση
Αφού εγκατασταθεί η σωματική εξάρτηση, με τη διακοπή της χρήσης εμφανίζονται συμπτώματα στέρησης, όπως τρεμούλιασμα των χεριών, της γλώσσας και των βλεφάρων, ταχυκαρδία, εφίδρωση, άγχος, πονοκέφαλος, αϋπνία κ.α. Το σύνδρομο στέρησης μπορεί να εξελιχθεί σε Delirium Tremens, που εκδηλώνεται με ταχυκαρδία, εφίδρωση, οπτικές ή ακουστικές παραισθήσεις.

Στατιστικά:
Οι στατιστικές δείχνουν πως 1 στους πέντε άντρες είναι επιρρεπείς στον αλκοολισμό, καθώς κάποια στιγμή στη ζωή τους θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα με το αλκοόλ. Η αντίστοιχη αναλογία στις γυναίκες είναι μία προς δέκα. Το 80 % των ανδρών θα πιεί αλκόολ και αντίστοιχα το 60 % των γυναικών. Ένα ποσοστό 40 % - 60 % αλκοολισμού συνδέεται με προδιάθεση λόγω γονιδίων, ενώ τα υπόλοιπα περιστατικά έχουν να κάνουν κυρίως με το περιβάλλον του αλκοολικού· την προσβασιμότητα των οινοπνευματωδών, τα επίπεδα άγχους και τους τρόπους αντιμετώπισής του («πίνω για να ξεχάσω»), τις συμπεριφορές ων οικείων προς το ποτό, και τη νομοθεσία για τα οινοπνευματώδη.
Στις ΗΠΑ υπολογίζεται ότι υπάρχουν 18.000.000 αλκοολικοί ενώ 8-40% των ασθενών που επισκέπτονται τα τμήματα των επειγόντων περιστατικών των Νοσοκομείων, έχουν προβληματική σχέση με το αλκοόλ.  

Ο Αλκοολισμός θεωρείται παγκοσμίως η τρίτη πιο θανατηφόρα ασθένεια.





Σημείωση: Η φωτογραφία, απεικονίζει την ζωή μας σε πέντε μπουκάλια. Την επέλεξα γιατί θα μπορούσα με μεγάλες δόσεις φαντασίας να πω ότι το αλκοόλ οδηγεί στον θάνατο.

Μία ανάμνηση μου ήρθε με βάση το σχόλιο ενός post της Οφέλιας, που αφορά τους καθηγητές και πως αυτοί επηρέασαν τη ζωή μας. Από όσους καθηγητές πέρασαν σε όλες τις σχολικές χρονιές, ελάχιστοι ήταν αυτοί που με 'ταρακούνησαν' και τους ξεχώρισα για αυτό.

Πρώτος καθαρά χρονολογικά ήταν ο δάσκαλος του δημοτικού της Πέμπτης τάξης. Μετά την πρώτη κυρία που μας χτύπαγε με την βέργα μόνο και μόνο για να μάθουμε και τον διευθυντή που ο ρόλος του, τον έκανε τόσο απρόσωπο, ήταν ο πρώτος που μας πλησίασε. Αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει ήταν το γεγονός ότι μας άλλαξε θρανία (από την κλασσική διάταξη, τα βάλαμε σε σχήμα Π) και μας έβαλε να καθόμαστε με άλλα παιδιά μία φορά τον μήνα. Μας έβαλε και με κορίτσια σε σχέση με προηγούμενους που μας έβαζαν σε διαφορετικές λωρίδες. Αριστερά τα αγόρια, δεξια τα κορίτσια, λες και είμασταν τουαλέτες.

Ο δεύτερος που μου έκανε εντύπωση ήταν ο κύριος Π. Τέρας μορφώσεως με αστείρευτες γνώσεις, αλλά δυστυχώς μικρή μεταδοτικότητα. Μετέδιδε γνώσεις μόνο σε όποιον τον καταλάβαινε. Είχε μεγάλη μυωπία γεγονός που το καταλάβαμε όταν σε ένα διαγώνισμα, μας διάβαζε μία άσκηση από το βιβλίο, το οποίο το κράταγε ανάποδα. Κοίταγε να δει αν αντιγράφουμε.. Μία φορά σηκώθηκε μία κοπέλα στον πίνακα. Της ζήτησε να τον καθαρίσει.
"Μα το σφουγγάρι είναι βρώμικο, θα λερωθώ".
"Φοβάσαι να βρωμίσεις τα χέρια σου, όχι όμως και το στόμα σου",
της απάντησε. Είχε πέντε πτυχία στο ενεργητικό του, αθεράπευτα εργένης, αλλά και ερωτευμένος. Χειμώνα καλοκαίρι κυκλοφορούσε με ένα κοντομάνικο. Μία φορά τον είδαμε στην εκκλησία και φόραγε κουστούμι. Για να τον πειράξουμε τον πλησιάσαμε και τον ρωτήσαμε πως και δεν φοράει κοντομάνικο.
"Τα ρούχα δυστυχώς είναι ένα μέσο να σε κρίνουνε. Δεν θα είχα πρόβλημα να έρθω με το κοντομάνικο, αλλά ήρθα για να προσευχηθώ και όχι να γίνω στόχος".
"Μα επιστήμη αρνείται την θρησκεία", επιμείναμε.
"Κάνετε λάθος. Μαζί πάνε. Η θρησκεία εξηγεί αυτά που δεν εξηγεί η επιστήμη"
Δίδασκε γεωμετρία, όμως στο μαθημά του μάθαμε τον τύπο του Πάσχα, τα πάντα σχετικά με την αστρονομία, την ψυχολογία των χρωμάτων και άλλα ανεξαρτήτου ειδικότητας πράγματα. Μία φορά βάψαμε μία μπαταρία με blanco και ο κακομοίρης δεν μπορούσε να γράψει, αλλά ούτε να αντιληφθεί ότι δεν είναι κιμωλία. Φυσικά και μας μίλησε πάλι για ψυχολογία.

Ο τρίτος ήταν και αυτός μαθηματικός. Ήταν λογικό να με εμπνεύσουν καθηγητές που μου άρεσε το μαθημά τους. Αυτός όμως ξεχώριζε, γιατί σε ξεκίναγε από μία άλλη βάση για να καταλήξει στο ζητουμενό του. Πρώτο μάθημα και μπαίνει στην τάξη και μας λέει:
"Πόσο κάνει ένα και ένα"
Αρχίζουμε και γελάμε όλοι και αυτός μας κοιτάει ατάραχος.
"Αποδείξτε το"
Τα γέλια κόπασαν σιγά σιγά και δεν μπορούσε ούτε ένας να βρει μία λογική εξήγηση.
"Εγώ λέω πως κάνει τρία" λέει κάποια στιγμή φωνάζοντας.
"Αποδείξτε του" του λέω εγώ. Έρχεται με πλησιάζει μέχρι το πρόσωπο, τα μάτια του έβγαζαν φλόγες. Στραβώνει το προσωπό του και μου λέει,
"Της γυναίκας μου; Της θειάς μου" Αυτό ήταν ένα αστείο που έλεγε πυκνά συχνά.
Εγώ είχα κοκκαλώσει.
"Δηλαδή" με ξαναρωτάει με χαμόγελο πάλι
"Είναι βασική αρχή των μαθημ..."
"ΑΥΤΌ ΕΙΝΑΙ" φωνάζει ξαφνικά βροντοχτυπώντας τα χέρια του στα θρανία.
"Τόση ώρα ήθελα να ξέρετε την πρώτη αρχή των μαθηματικών και σεις μου λέγατε αρλούμπες. Ο τρόπος του ήταν απότομος, αλλά λεγόταν παλιά πως ήταν ένας από τους καθηγητές που έβαζε θέματα στις πανελλήνιες. Αυτό δεν το παραδέχτηκε ποτέ.
Μία φορά κάναμε λευκή αποχή, επειδή δεν μας πήγαιναν πενταήμερη. Ένας καθηγητής είχε κανονίσει μία εκπαιδευτική. Μας λέει, "κόψτε την αποχή για μία μέρα και αύριο την ξαναξεκινάτε". Συμφώνησαν όλοι εκτός από ελάχιστους. Όταν μπήκαμε στην τάξη, μας κοίταξε με περιφρόνηση.
Δεν συμφωνώ με την αποχή σας, αλλά το να ξεπουλιέστε τόσο εύκολα, σας κάνει πολύ φλώρους" μας είπε. Φυσικά συνεχίσαμε την αποχή, προς μεγάλη απογοήτευση του ψυχάκια καθηγητή που ήθελε να πάμε.
Στεναχωρέθηκα πολύ όταν έμαθα πως αρρώστησε και έφυγε πρόωρα από το σχολείο.

Όλοι αυτοί και μερικοί ακόμα με ενέπνευσαν και αργότερα όταν έκανα ιδιαίτερα μαθήματα, διέκρινα πως πολλά στοιχεία μου, τα είχα δανειστεί και τα είχα κάνει δικά μου.