Πολλά Ελληνικά ονόματα έχουν μία αναμενόμενη ερμηνεία, ωστόσο καμία Ελληνική λέξη, όπου και να χρησιμοποιείται δεν είναι τυχαία. Εκτός από τα ονόματα που χρησιμοποιούμε συχνά, μου έκαναν εντύπωση μερικά που δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ την πραγματική τους έννοια.



Αγαθοκλής = αγαθός + κλέος (ο έχων καλή φήμη)
Αλέξανδρος-α = αλέξω: απομακρύνω + ανήρ, ο απωθών τους άνδρες, ο ανδρείος, σημαίνει ετυμολογικά «σπρώχνω τους ανθρώπους (εχθρούς)
Αριάδνη = άρι: πολύ + αγνή
Αγλαΐα = αγλαός: φωτεινός, λαμπερός
Αλκμήνη = αλκή: αποκρούω + μήνη: σελήνη
Αναστάσιος = ανα + ίστημι: στέκομαι
Γεώργιος = εκ του γεωργώ (γη + έργον)
Δημήτριος = Δη (δωρικός τύπος του Γη) και μήτηρ
Δημοσθένης =  δήμος + σθένος (η δύναμη του λαού)
Διογένης = Ζευς + γένος (ο Θεογέννητος)
Ελένη = ελέ: κυριεύω, κατακτώ (λαμπάδα)
Ειρήνη = είρω (λέγω ) + νους
Επαμεινώνδας = επί + άμεινον, ο προοδευτικός
Ερατώ = ερώ: αγαπώ (η αξιολάτρευτη)
Ετεοκλής = ετεός:αληθής + κλέος, (ο έχων αληθινή δόξα).
Ευάγγελος = ευ + αγγέλω (ο φέρων καλά μηνύματα)
Ευδοκία = ευ + δοκώ:έχω άποψη
Ευδοξία = ευ + δόξα, (η έχουσα καλή φήμη)
Ευτύχιος = ευ + τύχη
Ευφημία = ευ + φημί
Ηλέκτρα = ηλέκτωρ: ο ακτινοβολών ήλιος, (η ακτινοβολούσα από χάρη)
Θάλλεια = εκ του θάλλω (ειμαι πλήρης)
Θουκυδίδης = Θεού + κύδος: δόξα (ο δοξάζων τον θεό)
Ιάσων = ίασις: θεραπεία, (ο θεραπευτής)
Ιοκάστη = ίον + κάζω:στολίζω
Ιφιγένεια = ίφι:ισχυρά + γίγνομαι
Καλλιόπη = κάλλος + ωψ:οφθαλμός
Κλεοπάτρα = κλέος + πάτρη, (η δόξα της πατρίδος)
Λαέρτης = λαός + αιρώ: εκλέγω
Λεωνίδας = λαός + οίδα: γνωρίζω
Λητώ = λανθάνω
Λυσιστράτη = λύω + στρατός
Νεφέλη = νέφω: χύνω ύδωρ
Ξενοφών = ξένος + φωνέω
Οδυσσέας = οδύσσομαι: διώκομαι
Οιδίπους = ύδης + πους (ο έχων πρησμένα πόδια)
Όλυμπος = εκ του λάμπω
Παυσανίας = εκ του παύω
Περικλής = περί + κλέος (ο ένδοξος)
Πηνελόπη = πήνη:υφάδι + λέπω:εκτυλίσσω
Ποσειδών = πόσις: ποταμός + είδω: είμαι αρμόδιος
Προμηθέας = προ + μήθος: μέριμνα (ο προνοητικός)
Ρέα = εκ του ράος (έτοιμος)
Σωκράτης = σώζω + κράτος
Τηλέμαχος = τήλε: μακριά + μάχομαι
Φοίβος = φάος: φωτεινός
Χριστόφορος = Χριστός + φέρω

Εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και διάφορες ονομασίες τόπων.
Ασία = άση: κόρος (πλούσια χώρα) ή απο άτος (μεγάλη έκταση)
Αττική = αττα: ατταική (παλαιότατη)
Αχαιός = α(επιτ.) +γαία = γηγενής
Ευρώπη = ευρύς + ωψ
Ευρώτας = ευ + ροος
Θεσσαλία = θέσις + αλς:θάλασσα
Θράκη = θράσσω: καταστρέφω
Καλλιρρόη = καλώς + ρέω
Λάκων = λα (επιτ.) + ακέων (ολιγομίλητος)
Μακεδών = μακεδνός: υψηλός, μακρός
Σαλαμίνα = αλς (σαλ) + μίνυς: μικρός (βρίσκεται κοντα στην ξηρά)
Σλάβος = σάλος + βάω (βαίνω)
Σπάρτη = σπείρω
Ωρωπός = η ώρ-ο: η φροντίδα + το ουσιασ. οπός: γαλακτώδης χυμός φυτών (αυτός που έχει τη φροντίδα της συγκομιδής του χυμού των φυτών).

Υ.Γ. Τώρα τι σχέση έχει ο Ευάγγελος που φέρνει "καλά μηνύματα" με τον συνονόματο βουλευτή ή ο Γιωργάκης, με τον γεωργό, δεν μπορώ να γνωρίζω..

Επιτέλους φέτος έκανα διακοπές..
όχι πως τα άλλα χρόνια δεν έκανα, φέτος όμως δεν με ένοιαζε ούτε το ψαράκι που θα έτρωγα, ούτε αν θα έπινα ποτάκια, ούτε γλυκά εδέσματα ή βόλτες μεταμεσονύχτιες, ούτε τίποτα.

Ξύπναγα με την άνεση μου, κοιμόμουν δίχως κλιματισμό, γιατί στην Κέρκυρα το βράδυ, η υγρασία ποτίζει το δέρμα σου και έχεις ανάγκη από ζεστασιά και όχι από δροσιά. Οδήγηση, χωρίς ιδιαίτερη κίνηση, απλά με λίγους "επιστήμονες" που λέει και μία ψυχή, από αυτούς που δεν λείπουν πουθενά από την Ελλάδα και δεν γνωρίζουν τι σημαίνει οδική παιδεία, παραλία με λίγους λουόμενους, ελάχιστους ρακετάνθρωπους και λίγα παιδιά. Και τα παιδιά καλά είναι, αλλά γιατί όταν πηγαίνει μία οικογένεια στην παραλία, τα παρατάει μπροστά στις άλλες ομπρέλες και εξαφανίζεται.

Και θάλασσα. Υπέροχη, απέραντη θάλασσα.

Με μικρά κυματάκια να παίρνει τις σκέψεις μας και να τις απλώνει. Να τις παγώνει και να αποταμιεύει μόνο τις καλές έννοιες.

Και άμμος. Παχιά, όχι σαν την παραλία του Σίμου, στην Ελαφόνησσο, αλλά αρκετά απάτητη, να βυθίζεται μέσα το πόδι σου. Που και που έβλεπες καμία γόπα (υπάρχει άραγε μεγαλύτερο τασάκι από την παραλία), αλλά όσες μέρες πέρασαν μόνο δύο άτομα είδα να μαζεύουν τις γόπες τους.. Μακάρι να το έκαναν και άλλοι, και ας μην το πρόσεξα.

Σελίδες, βιβλία, λέξεις που αποστήθισα και μου έμειναν χαραγμένες στο νου..
σταυρόλεξα που περίμεναν να λυθούν από πέρσι, και φωτογραφίες, πολλές φωτογραφίες.

Και κάπου στο βάθος λίγο από πολιτισμό, αλλά χωρίς το διαδίκτυο.

Μία εβδομάδα προσαρμογής πριν επιστρέψω στην καθημερινότητά μου ήταν υποχρεωτική. Μία εβδομάδα, χωρίς να κάνω τίποτα, χωρίς να θέλω τίποτα, απλά να ξεκουράζομαι. Θα μου πεις από τι κουράστηκες; Από όλα.

Μοναδικές παρατυπίες η άδεια τσέπη, εδώ και πολύ καιρό. Είναι άσχημο να μην έχεις δουλειά, αλλά και όταν έχεις και είσαι καιρό απλήρωτος, το ίδιο άσχημο είναι, δεν μπορείς πλέον να ακούς: τουλάχιστον έχεις δουλειά.. γιατί στην ουσία νιώθεις, το ίδιο άσχημα, απλά ολίγον πιο μαλάκας.

Καλό Χειμώνα λοιπόν σε όλους..
φέτος δεν μυρίζω φθινόπωρο, μυρίζω επανάσταση..

Αλλά τουλάχιστον - ΕΛΠΙΖΩ - ότι θα είμαστε περισσότερο στο στοιχείο μας. Άνθρωποι.

Υ.Γ. Η πρώτη φωτογραφία, "δανεισμένη" από τον ιστότοπο http://www.corfuland.gr, είναι η παραλία που έχω αγαπήσει περίσσοτερο από την Κέρκυρα. Λέγεται Αγιος Γέωργιος των Πάγων. Με παγωμένα νερά, όχι όπως η Παλαιοκαστρίτσα, αλλά εξίσου κρυστάλλινα, υπέροχη αμμουδιά και πανέμορφες μικρές πέτρες, θαμμένες από κάτω της.

Η δεύτερη φωτογραφία είναι από το Αλωνάκι Πρεβέζης. Μία μικρή παραλία, για όσους την γνωρίζουν μόνο. Λίγος κόσμος, μία μικρή καντίνα για έναν καφέ και πολλά ψαράκια να κολυμπούν ανάμεσά μας. Το νησάκι βρίσκεται σε κοντινή σχετικά απόσταση και ένας καλός κολυμβητής, μπορεί άνετα να φτάσει μέχρι εκεί.