Όλοι κρύβουμε έναν εβραίο μέσα μας και αυτό δεν το λέω υποτιμητικά. Όπως οι Σκωτσέζοι φημίζονται για τη τσιγκουνιά τους, έτσι και οι εβραίοι για τα παζάρια τους. Το γονίδιο του παζαρέματος το κέρδισα από τη γιαγιά μου. Συγχωρεμένη να είναι ήταν απίστευτη στις αγορές της.

Έτος 1986. Αρραβωνιάζεται ο θείος μου και έχει βγει μαζί με τα παιδιά για αγορά δαχτυλιδιού. Έχουν μαζί τους 9000 δραχμές. Μεγάλο ποσό εκείνη την εποχή. Μπαίνουν σε πολλά μαγαζιά, αλλά σε ένα τους αρέσει πολύ ένα δαχτυλίδι.
-Πόσο κοστίζει;
-13000, λέει ο πωλητής.
-Ας πάρουμε ένα πιο φθηνό, λέει η κοπέλα του θείου μου.
-Πόσο θα μας το αφήσετε, ρωτάει η γιαγιά μου.
-Δεν μπορώ να κάνω τίποτα, άντε να σας το αφήσω 12500. Γιατί δεν παίρνετε κάτι άλλο;
-Ναι αλλά εμείς εχουμε 9000.
-Ε, τότε πάρτε κάτι άλλο.
-Ναι, αλλά αυτό μας αρέσει.
Ο ίδιος διάλογος κράτησε για μισή ώρα. Στο τέλος η γιαγιά μου έβγαλε έξω τα παιδιά και τον ψόφησε τον άνθρωπο. Στο τέλος το πήρε.

Ψάχνοντας λοιπόν για αυτοκίνητο, έχω στο νου τη γιαγιά μου. Πως θα αντιδρούσε στη θέση μου. Ο πρώτος αντιπρόσωπος μου έδωσε μία τιμή αρκετά πάνω από αυτά που είχα σκοπό να δώσω. Μου άρεσε και αυτό το κατάλαβε. Πήγα και σε δεύτερο και σε τρίτο. Η τιμή έπεσε γύρω στα 300 €. Στα αυτοκίνητα οι τιμές είναι συγκεκριμένες. Δεν μπορείς να κάνεις καλύτερη τιμή, ούτε να πέσεις πολύ χαμηλά. Σαν δεινός στο παζάρεμα με την καλύτερη προσφορά ανά χείρας πήγα ξανά στον πρώτο. Μου στρογγύλεψε την τιμή κατεβαίνοντας ουσιαστικά 500 €. Πήγα ξανά στο δεύτερο με την καλύτερη τιμή. Το κατέβασε κι άλλο και οι κινήσεις μου συνεχίστηκαν μέχρι να καταλάβω πως δεν είχαν άλλα όπλα να μου παρουσιάσουν. Η τελική τιμή που πήρα ήταν μειωμένη κατά 1200 € από την αρχική. Και αναρωτιέμαι πόσα βγάζουν τελικά..

Υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες για καλύτερες αγορές. Ανεξαρτήτως της τιμής που πληρώσατε, εάν ο πωλητής χαμογελά την ώρα που φεύγετε, μαντέψτε ποιος κέρδισε… Το βασικό είναι να μην το παίρνουμε στην πρώτη τιμή που μας προτείνουν. Οι βασιλιάδες στο παζάρεμα είναι οι Τούρκοι και οι Ινδοί. Πριν χρόνια βρέθηκα στην Αλικαρνασσό, όταν είχα πάει στην Κω για διακοπές. Πέτυχα το παζάρι και αυτό που έχω να πω είναι πως το παζάρι το ζουν σε αυτά τα μέρη. Βλέπω ένα ρολόι Gucci που μόνο μπανάνες δεν έτρωγε. Είχε τιμή 30 €. Με βλέπει ο πωλητής.
-How much?
Δεν μιλάω.
-Twenty.
Κουνάω το κεφάλι μου αρνητικά.
-Οκ, tell me.. How much?
Δοκιμάζω τα νεύρα του.
-Two.
-Are you Greek?
-Yes.
-Filaraki, adelfaki, no two, ten.
-Goodbye..
-Ok, ok.. five!
-Two.
-Three!!!
Τελικά -κακώς- δεν το πήρα, γιατί βιαζόμουν να φύγω. Την άλλη μέρα, παρόμοιο ρολόι στην Κω είχε τιμή εκκίνησης 33 €.
-Πόσο κάνει αυτό; ρωτάω τον πωλητή.
-Όσο βλέπεις.
-Στην Τουρκία μου το έδιναν 3 €.
-Ας το έπαιρνες από εκεί τότε.

Σχηματίστηκαν το 1970 με βασικά μέλη τον τραγουδιστή Steve Tyler και τον κιθαρίστα Brad Whitford. Όταν με τα άλλα μέλη του συγκροτήματος έψαχναν να βρουν ένα όνομα για την μπάντα τους, ο Joey Krammer (drummer), τους πρότεινε το Aerosmith, που είχε ίδια προφορά με ένα σχολικό του βιβλίο το Arrowsmith. Η απάντηση τους ήταν ότι είναι πολύ σοφιστικέ. Τότε ο Joey διευκρίνησε ότι εννοούσε A-E-R-O.

Ξεκίνησαν σαν όνομα Papathanasiou Set οι Βαγγέλης Παπαθανασίου, Λουκάς Σιδεράς, Ντέμης Ρούσσος και Αργύρης Κουλούρης με προορισμό το Λονδίνο, όπου η δισκογραφική εταιρεία Phonogram είχε εγκρίνει δοκιμαστική τους ηχογράφηση, αλλά εν μέσω απεργιών έμειναν στο Παρίσι. Ο Lou Raisner τους μετονόμασε σε Aphrodite’s Child.

Όταν το 1961 τρεις αδερφοί, ένας ξάδερφος και ένας φίλος από το σχολείο (Brian, Carl και Dennis Wilson, Mike Love και Al Jardine) σχημάτισαν στο Λος Άντζελες ένα φωνητικό γκρουπ, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι ξεκινούσαν μία από τις πιο θρυλικές ιστορίες της pop μουσικής, για ένα άκρως επιτυχημένο εμπορικά γκρουπ της Αμερικής στη δεκαετία του ’60. Πριν καταλήξουν στο όνομα The Beach Boys (που ήταν ιδέα του Love), άλλαξαν κάποιες συνθέσεις και ονόματα όπως το "The Beach Boys Band" και το "Endless Summer Band".

Ένα από τα μεγαλύτερα γκρουπ της δεκαετίας του ’70, οι Bad Company, σχηματίστηκε στη Βρετανία το 1973 από τους Paul Rodgers, Simon Kirke, Mick Ralph και Raymond Burrel. To ονομά τους προήλθε ομότιτλη ταινία της εποχής τους με πρωταγωνιστή τον Jeff Bridges.

Γιοι του ντράμερ Hugh και της τραγουδίστριας Barbara, οι τρεις αδερφοί Gibb πραγματοποίησαν την πρώτη τους επαγγελματική εμφάνιση το 1955, αλλά το ντεμπούτο άλμπουμ τους το 1967. Το ονομά τους Bee Gees προκύπτει από τα αρχικά του Brothers Gibb.

O John Lennon γνωρίστηκε με τον Paul McCartney μόλις από το 1957. Από τότε πειραματίστηκαν με διάφορες συνθέσεις μέχρι που το 1959 έφτιαξαν το γκρουπ όπου ξεχώρισαν, δημιουργώντας το πιο σημαντικό γκρουπ στην ιστορία της μουσικής. Το όνομα τους ήταν φόρος τιμής στον Buddy Holly and The Crickets. Αρχικά τα ονόματα τους ήταν "The Beatals", "Johnny and the Moondogs", "Long John and The Beetles" and "The Silver Beatles". Το τελικό όνομα και αυτό που πέρασαν στην ιστορία ήταν The Beatles.

Το 1969, σε κάποιο κοινόβιο του Black Oak, ζούσε η καταγόμενη από τριγύρω πόλεις χίπικη παρέα του James «Dandy» Mangrum. Όταν μετονομάστηκε σε Black Oak Arkansas και με επικεφαλής το μακρυμάλλη και συνήθως γυμνόστηθο Mangrum. Το 1975 ο Mangrum, μετονομάστηκε σε Jim Dandy (όνομα «δανεισμένο» από επιτυχία της LaVern Baker).

Οι Black Sabbath σχηματίστηκαν στο Birmingham το 1968. Το αρχικό όνομα τους το πήραν από ένα τοπικό μαγαζί με ινδιάνικα ρούχα που λεγόταν Polka Tulk. Στη συνέχεια μετονομάστηκαν σε The Earth Blues Company, μετά σκέτο Earth και τέλος πήραν το όνομα με το οποίο λατρεύτηκαν. Black Sabbath είναι ο αμερικανικός τίτλος της κλασσικής ιταλικής ταινίας τρόμου "I Tre Volti Della Paura", την οποία αργότερα διασκεύασε ο μετρ του είδους Mario Bava. Το ονομά τους σημαίνει Μαύρο Σάββατο.

Οι Bon Jovi, είναι ένα πενταμελές αμερικανικό σύνολο που πήρε το όνομα του από αυτόν που δημιούργησε το group. Σχηματίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 από τον John Bon Jovi (φωνητικά/κιθάρα) και ανέδειξε τον κιθαρίστα Richie Sambora.

Αρχικά λέγονταν Soft White Underbelly, αργότερα άλλαξαν σε Stalk Forrest Group, για να γίνουν τελικά Blue Oyster Cult, με την κυκλοφορία του ομώνυμου πρώτου άλμπουμ τους το 1972.

Οι Cranberries αποτελούμενοι από τα αδέρφια Noel και Mike Hogan , τον Fergal Lawer σχηματίστηκαν στο Limerick της Ιρλανδίας με πρώτο όνομα το Cranberry Saw US. Το όνομα ήταν έμπνευση του φίλου τους και αρχικού τους τραγουδιστή, Niall Quinn. Με την αποχώρηση αυτού, η φίλη της κοπέλας του, Dolores O'Riordan, περνάει από ακρόαση και παίρνει την θέση του πίσω από το μικρόφωνο. Το όνομα αν και συντομεύθηκε είναι σαν λογοπαίγνιο του Cranberries Sauce.

Το συγκρότημα Deep Purple το θεωρώ ανάλογο σε ποιότητα μουσικών με τους Beatles. Με ζωή μόνο από το 1968 μέχρι το 1976, δημιούργησαν πολλές επιτυχίες στην rock μουσική σκηνή. Το πρώτο όνομα τους ήταν το «The Savages». Μετά από την επιστροφή τους από ένα tour στην Δανία, η γιαγιά του Blackmore ήταν η αιτία του τελικού ονοματός τους, καθώς το αγαπημένο της τραγούδι είχε ως τίτλο Deep Purple.
           
Οι Def Leppard σχηματίστηκαν το 1977 από τον Joe Elliott που είναι μέχρι σήμερα ψυχή του κουαρτέτου. Το ονομά τους προήλθε από το Deaf Leopard, μία έμπνευση του Elliot, επηρρεασμένος από τους Led Zeppelin.

Οι Dire Straits συγκρότημα που ξεκίνησε το 1977 δημιούργησαν το ονομά τους από μία αργκό. Σημαίνει ότι είστε σε πολλή άσχημη ή επικίνδυνη θέση. Κατά λέξη σημαίνει dire=τρομερός και straits=μικρά κομμάτια ύδατος ανάμεσα σε έδαφος. Η εύρεση μίας ασφαλούς μετάβασης ενός στενού απαιτεί μεγάλη ικανότητα και τύχη.

Η θρυλική αμερικανική μπάντα που σχηματίστηκε στο Λος Άντζελες το 1965 πήρε το όνομά της από το βιβλίο του Aldus Huxley «The Doors Of Perception». Πρόκειται φυσικά για τους Doors το πρώτο συγκρότημα που με εισήγαγε στην Rock μουσική. Το συγκρότημα αποτελούσαν οι Jim Morrison (φωνητικά/στίχοι) και Ray Manzarek (κίμπορντς), οι οποίοι είχαν συναντηθεί όταν σπούδαζαν κινηματογραφία στο UCLA, μαζί με τους Robbie Krieger (κιθάρα) και John Densmore (ντραμς).

Οι Fleetwood Mac, εξελίχθηκαν από κορυφαία μπάντα των βρετανικών blues του τέλους της δεκαετίας του ’60 σε ένα από τα πιο εμπορικά soft-rock γκρουπ των 70s και των 80s. Τα ιδρυτικά μέλη Peter Green (κιθάρα), John McVie (μπάσο) και Mick Fleetwood (ντραμς) είχαν συναντηθεί ως μέλη των Bluesbreakers του John Mayall και το 1967 έφτιαξαν τους Peter Green’s Fleetwood Mac, όνομα που προήλθε και από τους τρεις. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο Green αποχώρησε από το γκρουπ, εγκαινιάζοντας μια μακριά αλυσίδα αλλαγών στη σύνθεση των Fleetwood Mac. Το τελικό όνομα προκύπτει από τον Mick Fleetwood και John McVie (Mac).

Ένα από τα πιο επιτυχημένα σύνολα των δεκαετιών του ’70, του ’80 και του ’90, οι Βρετανοί Genesis έχουν αναδειξεί rock αστέρες όπως ο Peter Gabriel και ο Phil Collins. Με το όνομα Genesis πρωτοεμφανίστηκαν το 1967 με μέλη τους Peter Gabriel (φωνητικά), Tony Banks (κίμπορντς), Chris Stewart (τύμπανα), Anthony Philips (κιθάρα/φωνητικά) και Mike Rutherford (μπάσο/κιθάρα/φωνητικά). Το ονομά τους προήλθε από τον πρώτο τόμο της Βίβλου (γένεση).

Οι Green Day, αγαπημένο συγκρότημα, όταν πρωτοξεκίνησε ο Rock Fm, δημιούργησαν το ονομά τους από μία αργκό. Green Day, είναι η μέρα που είναι γεμάτη από χασίς.

Οι Jethro Tull δημιουργήθηκαν το 1968 στην Αγγλία (Μπλακπουλ και Λούτον) και τώρα αποτελούνται από τους Ian Anderson, Martin Barre, and Dave Pegg. Το όνομα τους προήλθε από υπαρκτό πρόσωπο του 18ου αιώνα που ήταν γεωργός, αλλά και εφευρέτης (ανακάλυψε μία μηχανή σποράς). Διαλέξαν αυτό το όνομα για μία εβδομάδα. Ο λόγος ήταν, γιατί κάθε εβδομάδα έπαιζαν σε κάποια μέρη και είχαν ένα διαφορετικό όνομα, μέχρι να γίνουν κάτι αξιόλογο. Αυτό ήταν το τελευταίο όνομα που άλλαξαν.

Οι Kinks δημιουργήθηκαν το 1962 στο Λονδίνο. Η πρώτη μορφή τους αποτελούνταν από τα αδέλφια Ray Davies & Dave Davies, τον Pete Quaife και τον Mick Avory (Rolling Stones). Το ονομά τους προήλθε από το kinky ντύσιμό τους - Δερμάτινα και μπότες.

Οι Kiss, υιοθετώντας το χαρακτηριστικό βάψιμο στο πρόσωπο και τις «γοτθικές» αναφορές στην εμφάνισή τους άντλησαν έμπνευση από περιοδικά κόμικς, καταλήγοντας τελικά να γίνουν οι ίδιοι έμπνευση. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1973 στη Νέα Υόρκη από τους Gene Simmons, Paul Frehley, Peter Criss και Ace Frehley. Τα αρχικά του ονοματός τους σημαίνει: Ιππότες στην Υπηρεσία του Σατανά. Knights In Satan Service.

Οι Led Zeppelin θεωρείται από ίσως το πιο επιτυχημένο κουαρτέτο της δεκαετίας 70. Αποτελούνταν από τον κιθαρίστα Jimmy Page, τον μπασίστα και κιμπορντίστα John Paul Jones, τον τραγουδιστή Robert Plant και τον ντράμερ John Bonham. Ήταν ο προάγγελος των Heavy metal συγκροτημάτων (δική μου άποψη) και σχηματίστηκαν το 1968. Το όνομα τους αρχικά ήταν Lead Zeppelin, και η αφορμή δόθηκε από τον Keith Moon drummer των Who, που σχολίασε αρνητικά το νέο γκρουπ λέγοντας χαρακτηριστικά: the group would go down "like a lead balloon". Ο John Entwistle το συνέχισε σχολιάζοντας "more like a lead zeppelin". Τέλος ο Page μετέφερε την φράση στον manager Peter Grant, όπου άλλαξε το Lead σε Led και το συγκρότημα απέκτησε όνομα.

Οι Lynyrd Skynyrd σχηματίστηκαν το 1965 από τους Ronnie Van Zant (φωνητικά), Gary Rossington (κιθάρα), Allen Collins (κιθάρα), Billy Powell (κίμπορντς), Leon Wilkeson (μπάσο) και Bob Burns (τύμπανα). Τους ανακάλυψε ο Al Cooper να παίζουν σε πολιτείες του νότου και έκανε την παραγωγή στο ντεμπούτο άλμπουμ Το όνομα έχει προέλθει από τον Leonard Skinner, που ήταν καθηγητής γυμναστικής.

Ο Frank Vincent Zappa, έγινε γνωστός το 1966, όταν κυκλοφόρησε το “Freak Out!”, το ντεμπούτο άλμπουμ των The Mothers Of Invention. Αρχικά ήθελαν τον όνομα Mothers, αλλά δεν το ενέκρινε η Δισκοφραφική τους εταιρεία. Ουσιαστικά το όνομά τους, δηλώνει ότι δεν ήθελαν να αλλάξουν το όνομα.

Οι Kαλιφορνέζοι Metallica σχηματίστηκαν στο Λος Άντζελες το 1981 και κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους το 1983 («Kill 'em All). Ο Lars Ulrich πρότεινε σε έναν φίλο του την ονομασία ενός περιοδικού του metal. Οι επιλογές, ήταν ανάμεσα στο Metal Mania και στο Metallica. Για τον φίλο του έδωσε το Metal Mania για το περιοδικό και κράτησε το Metallica για τη μπάντα.

Οι Nirvana, πρωτοπόροι στο grunge, του rock στιλ που πάντρεψε το punk με το heavy metal. Γνώρισαν παγκόσμια επιτυχία (ίσως και λόγω MTV).  Σχηματίστηκαν το 1988 από τους Kurt Cobain (φωνητικά, κιθάρα), Krist Novoselic (μπάσο) και Dave Grohl (τύμπανα). Nirvana είναι η κατάσταση της τέλειας μακαριότητας, σύμφωνα με τους βουδιστές. Δεν είναι το πρώτο συγκρότημα με αυτό το όνομα, αλλά το πιο γνωστό.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, στο Κέμπριτζ της Αγγλίας οι Roger Keith «Syd» Barrett, Roger Waters, Nick Mason και Rick Wright σχημάτισαν τους Pink Floyd Sound προς τιμή δύο μουσικών blues από την Τζόρτζια, του Pink Anderson και του Floyd Council. Λίγο αργότερα «συντόμευσαν» την ονομασία τους σε Pink Floyd και εντάχθηκαν δυναμικά στο βρετανικό ψυχεδελικό κίνημα.

Οι R.E.M. αγαπημένο συγκρότημα που έχει επισκεφτεί την χώρα μας τρεις φορές, ιδρύθηκε το 1980 σε μία άλλη Αθήνα, στη Τζώρτζια των Η.Π.Α. Αποτελείτε από τους Michael Stipe (φωνητικά), Peter Buck (κιθάρα), Mike Mills (μπάσο) και τον Bill Berry στα drums. Το όνομα προκύπτει από τα αρχικά Rapid Eye Movement, στάδιο του ύπνου, γνωστό και ως ύπνος γρήγορων κινήσεων των ματιών. Το όνομα του συγκροτήματος δεν ήταν το πρώτο που είχε η μπάντα. Ξεκίνησε με το "Twisted Kites", "Cans of Piss" και "Negro Wives". Η τελική ονομασία ήταν από μία κατά τύχη επιλογή του Stipe από ένα λεξικό.

H ιστορία των Rolling Stones ξεκινά το καλοκαίρι του 1963, με πρωταγωνιστές τον Mick Jagger, τον Keith Richards, τον πιανίστα Ian Stewart, τον ντράμερ Charlie Watts και τον Brian Jones. Αργότερα εντάχθηκαν στην μπάντα οι Mick Taylor, Bill Wyman και Ron Wood. Το ονομά τους εικάζεται ότι προέρχεται από ένα τραγούδι του Muddy Waters «Rollin’ Stone». Προσωπικά νόμιζα από το τραγούδι του Bob Dylan «Like a rolling Stone».

Οι Soft Machine θεωρούνται ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της  ανεξάρτητης βρετανικής σκηνής. Σχηματίστηκαν στο Κάντερμπερι το 1966, πήραν το όνομά τους από βιβλίο του William Burroughs.

Οι Wilde Flowers σχηματίστηκαν το 1963 από τον Kevin Ayers, ο οποίος στο προταθέν όνομα του γκρουπ Wild Flowers, πρόσθεσε άλλο ένα γράμμα στο τέλος της πρώτης λέξης για να τιμήσει τον Oscar Wilde. Μαζί του ήταν άλλοι τρεις σημαντικοί μουσικοί, οι Robert Wyatt, Mike Ratledge και Hugh Hopper, που έγραψαν ιστορία στη συνέχεια με τους Soft Machine και τους Caravan.

Μετά τα ονόματα Feedback και Hype το ιρλανδέζικο συγκρότημα κατέληξε στο όνομα U2. O νεαρός Larry Mullen, έχοντας βαρεθεί να παίζει μόνος του drums, έβαλε αγγελία στο σχολείο που φοιτούσε και έτσι γνώρισε τα άλλα μέλη του συγκροτήματος Mount Temple School, όπου φοιτούσε, ψάχνοντας μέλη για συγκρότημα. Εκεί, στην κουζίνα του σπιτιού έμελλε να γεννηθούν οι U2. Το όνομα προέκυψε από την επιλογή των μελών ανάμεσα σε έξι που τους είχε προτείνει ο Steve Averill, φίλος ενός από τα μέλη και μουσικός. Διάλεξαν αυτό που ακουγόταν λιγότερο χειρότερο.

            Οι White Snake είναι δημιούργημα του πρώην τραγουδιστή τον Deep Purple, David Coverdale. Το όνομα τους είναι έμνευση του ιδίου, από έναν τεράστιο λευκό πύθωνα που είχε.

Σίγουρα μου έχουν διαφύγει ονόματα κλασικών συγκροτημάτων, αλλά ελπίζω να με διορθώσετε και να είστε επιεικείς για τυχόν λάθη και παραλείψεις.

Οι Σολίστες:

Ο Alice Cooper (πραγματικό όνομα Vincent Damon Furnier) από το Detroit υιοθέτησε μετά το 1967, το όνομα μία μάγισσας του 17ου αιώνα της οποίας θεώρησε τον εαυτό του μετενσάρκωση.

Πόσοι γνωρίζουν πραγματικά τα ονόματα που έγιναν γνωστοί γνωστοί τραγουδιστές. Ο Bob Dylan, ονομαζόταν Robert Allen Zimmerman και άλλαξε το ονομά του όταν έφυγε από την Μινεσότα και πήγε στην Ν. Υόρκη. Όταν τον ρώτησαν χρόνια αργότερα αν εμπνεύστηκε από τον Dylan Tomas, γνωστό ποιητή, απάντησε: : “No, like Bob Dylan”

O David Bowie, το άλλαξε για να μην τον μπερδεύουν με τον David (Davy) Jones των Monkees. To πραγματικό του όνομα είναι David Robert Jones.

Ο Elton John δημιούργησε το ονομά του από τα ονόματα των Elton Dean & Long John Baldry, βρεταννών μουσικών. Το πραγματικό του ήταν Reginald Dwight.

Ο Eric Clapton, μέλος σημαντικών συγκροτημάτων όπως οι Cream και The Yardbirds, θεωρείται από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες στον κόσμο (100 κορυφαίους σύμφωνα με το Rolling Stone). Νόμιζα ότι το ονομά του ήταν ψευδώνυμο, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό Eric Patrick Clapton. Σε πολλά site αναφέρεται ως Eric Patrick Clapp, αλλά λέγεται πως το επώνυμο το πήρε από την μητέρα του, γιατί όταν γεννήθηκε δεν ήταν παντρεμένη.

Ο Sting ξεκίνησε την σόλο καριέρα του μετά την διάλυση των Police από το 1971. Το ονομά του, του το είχε κολλήσει η παρέα του, γιατί όταν ήταν μικρός φόραγε ένα μπλουζάκι που έμοιαζε με κυψέλες (sting = κεντρί). Το πραγματικό του όνομα είναι Gordon Sumner.

Ο Steve Harley, πρώην δημοσιογράφος, έγινε γνωστός από το σχήμα του μαζί με τους Cockney Rebel. To πραγματικό του όνομα είναι Stephen Malcolm Ronald Nice και η εμπνευση του αφορά την περιοχή Harley στην δεκαετία του 70 που πρωτοξεκίνησε μουσικά.

Όταν όλα τα παιδάκια της ηλικίας μου διάβαζαν Μπλέικ, Αγόρι και Περιπέτεια (ο κάπταιν Μάρκ μου άρεσε και εμένα), εγώ διάβαζα τον Αστεριξ. Ο πατέρας μου κούνησε το κεφάλι του όταν του ζήταγα το 1989 το υπέρογκο ποσό των 350 δραχμών, για να αγοράσω τον πρώτο τόμο. Είχα διαβάσει ξανά Αστεριξ αλλά από άλλες εκδόσεις. Από το 89 εκδ;iδονται αποκλειστικά από την Μαμουθκόμιξ. Ο Αστερίξ, ο Οβελίξ, το σκυλάκι του ο Ιντεφιξ καθώς και μία πλειάδα διαφορετικών χαρακτήρων ήταν δημιουργήματα των Albert Uderzo (Ουντέρζο) και Rene Coscinny (Γκοσινί), ο πρώτος στο σκίτσο και ο δεύτερος στο σενάριο. Είχαν δημιουργήσει παλαιότερα κι άλλα κόμιξ όπως ο ερυθρόδερμος Ούμπα Πα ή ο Ζαεν Πιστολέ ένας κουρσάρος. Έξυπνες ατάκες, ιστορικοί προσανατολισμοί, διεισδυτική ματιά, χιούμορ και ενδιαφέρον ήταν τα βασικά συστατικά των ιστοριών του Αστεριξ.



Η δράση τοποθετείται στο 50 π.Χ. όταν όλη η Γαλατία έχει πέσει στα χέρια των Ρωμαίων. Ένα μικρό χωριό της Αρμορίκης αντιστέκεται, χάρη στο μαγικό φίλτρο που παρασκευάζει ο δρυΐδης Πανοραμίξ και που τους δίνει υπερφυσική δύναμη. Οι προσπάθειες του Ιούλιου Καίσαρα να υποτάξει το χωριό, πάντα με αποτυχημένη κατάληξη, είναι το κύριο θέμα του κόμιξ. Ο Αστερίξ, ένας κοντός και δαιμόνιος Γαλάτης, πολυμήχανος πολεμιστής, μαζί με τον αχώριστο φίλο του, τον τεράστιο Οβελίξ, ιδιαίτερα εύσωμο είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές σχεδόν σε κάθε τεύχος. Στο τέλος κάθε βιβλίου, η νίκη επί των Ρωμαίων γιορτάζεται με ένα μεγάλο τσιμπούσι με αγριογούρουνα (αφού πρώτα δεθεί και φιμωθεί ο βάρδος Κακοφωνίξ).



Η πρώτη ιστορία είναι ο Αστερίξ ο Γαλάτης, κυκλοφορεί ως τεύχος 10 στην ελληνική έκδοση. Εκδόθηκε το 1961 (το 59 άρχισε να δημιουργείται) και ακολούθησαν ακόμα 23 δημιουργιες υπογραφομένες από την δυάδα που προανέφερα με τελευταία τον Αστερίξ στους Βέλγους (Asterix chez les Belges) του 1979. Το 1977 πέθανε ο Γκοσινί, αλλά είχε ήδη γράψει το τελευταίο του σενάριο. Στη συνέχεια πορεύτηκε ο Ουντερζό μόνος του, υπογράφοντας εννέα ακόμα ιστορίες, αν και οι κακές γλώσσες (και εγώ μέσα σε αυτές) θεωρούν ότι τα περισσότερα σενάρια προϋπήρχαν.

Μετά το 96 -προσωπική μου γνώμη- ο Αστερίξ έχασε το πρωταρχικό του ύφος. Μία μία οι αρχές του comix διαγράφονταν. Πρώτο παράδειγμα στην γαλέρα του Οβελίξ όταν ο Οβελίξ ήπιε όλη την μαρμίτα με τον μαγικό ζωμό, ενώ σε όλα τα προηγούμενα παραπονιόταν πως δεν του έδιναν ούτε σταγόνα. Στο επόμενο τεύχος (Λατραβιάτα) εμφανίζονται οι δύο φίλοι να έχουν την ίδια ηλικία (!) αν είναι ποτέ δυνατόν. Τότε γιατί στο Οβελίξ και Σία είχε μόνο ο Οβελίξ γενέθλια. Στο τελευταίο τεύχος κάνουν την εμφανισή τους μέχρι και οι εξωγήινοι. Σε αυτό το τεύχος του 2005 - Και ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι τους (Le ciel lui tombe sur la tete), εμφανίζεται και το πρόσωπο του Σβαρτζενέιγκερ σε έναν ήρωα. Δεν είναι το μόνο υπαρκτό πρόσωπο που εμφανίζεται. Σε μία ιστορία εμφανίστηκαν οι Beatles (Ο Αστερίξ στους Βρεττανούς), αλλά και ο Σον Κόνερι (Η οδύσσεια του Αστερίξ). Σε παλαιότερες ιστορίες του, εμφανίζονται και οι ίδιοι οι συγγραφείς, άλλοτε σαν αγάλματα και άλλοτε σαν απλοί κομπάρσοι.

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ονόματα των ηρώων τους. Τα περισσότερα αποτελούν λογοπαίγνια:
-Αστερίξ (Asterix) προκύπτει από το γαλλικό asterisque = αστερίσκος. 
-Οβελίξ προκύπτει από γαλλ. obelisque = οβελίσκος. 
-Ιντεφιξ (idefix) προκύπτει από idee fixe = έμμονη ιδέα
-Πανοραμίξ (Panoramix) γαλλ. panoramique = πανοραμικός
-Μαζεστίξ (Abraracourcix)  γαλλ. a bras raccourcis = ανίκανος
-Μπονεμίνα (Bonemine) γαλλ. bonne mine = φρεσκάδα του προσώπου
-Μαθουσαλίξ (Agecanonix) γαλλ. âge canonique = αξιοσέβαστη ηλικία
-Κακοφωνίξ (Assurancetourix) γαλλ. assurence tout risque = ασφάλιση κατά παντός κινδύνου
-Αυτοματίξ (Cétautomatix) γαλλ. c'est automatique = είναι αυτόματο
-Αλφαβητίξ (Ordralfabétix) γαλλ. ordre alphabetique = αλφαβητική σειρά

Πολλές ιστορικές εκφράσεις, συνήθως λατινικές, τις έμαθα από τον Asterix. Για παράδειγμα το Alea Jacta est= κύβος ερρίφθη, veni, vidi, vici, o tempora! Ο mores!, εκφράσεις που κατά κύριο λόγο άνηκαν στον Ιούλιο καίσαρα. Από την άλλη το πηγαίο χιούμορ, μου χάριζε απλόχερα το γέλιο. Ακόμα και σήμερα τα διαβάζω με λαχτάρα, όπως ένα μικρό παιδί. Έχουν γυριστεί ήδη κάποιες ταινίες, όμως μπλέκουν τις ιστορίες και το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό. Για τον Αστεριξ, έχουν φτιάξει ένα πάρκο στην Γαλλία, με ένα αρκετά μεγάλο γαλατικό χωριό, όπου παρευρίσκονται όλοι οι γνωστοί ήρωες του comix.

Πηγές:
1. Οι τόμοι μου
2. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BE
3. http://www.asterix.com/books/albums/

Τα ισπανικά (espanol) ή καστιλιάνικα (castellano) είναι μια ιβηρική ρομανική γλώσσα. Ομιλείται ως πρώτη γλώσσα από περίπου 402 εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ είναι επίσημη γλώσσα για ακόμα 20 χώρες: Αργεντινή, Βολιβία, Χιλή, Κολομβία, Κόστα Ρίκα, Κούβα, Δομινικανή Δημοκρατία, Εκουαδόρ, Ελ Σαλβαδόρ, Γουινέα Ισημερινού, Γουατεμάλα, Ονδούρα, Μεξικό, Νικαράγουα, Παναμάς, Παραγουάη, Περού, Πουέρτο Ρίκο, Ισπανία, Ουρουγουάη, Βενεζουέλα και Δυτική Σαχάρα.

Στα Ισπανικά το γράμμα Ζ (θέτα) προφέρεται πάντα ως Θ. Το κάθε όνομα προφέρεται όπως το ονομάζει η εθνική γλώσσα από την οποία προέρχεται. Για παράδειγμα  η λέξη Ιbiza προφέρεται Ίμπιθα (για τους ισπανούς Ιμπίθα). Ένας τρόπος να καταλάβεις αν κάποιος είναι Ισπανός ή Ισπανόφωνος είναι η προφορά του "Θ". Άκουσα κάπου μία εξήγηση, για την αιτία αυτής της προφοράς. Η απάντηση είναι λίγο αστεία. Είχε κάποτε η Ισπανία έναν βασιλιά, όπου ήταν ψευδός. Αυτός υποχρέωσε τους πάντες να ομιλούν με τη δική του προφορά, δημιουργώντας έτσι μία 'ψευδή' γλώσσα. Για την ιστορία, τα γράμματα που προφέρονται ως Θ είναι:

Z, z: zorro, zafiro, zeta (με όλα τα γράμματα)
C, c: cielo, cima (μόνο με e, i)

Η Ισπανική γλώσσα έχει εισαχθεί στο πιλοτικό πρόγραμμα του Γυμνασίου από το σχολικό έτος 2006-2007. Όμως διδάσκεται μόνο σε 13 Γυμνάσια της χώρας, άρα ελάχιστος αριθμός μαθητών μπορεί να την επιλέξει. Για το τρέχον διδακτικό έτος 2009-2010, θα συμμετέχουν ισότιμα στις γλώσσες επιλογής της Α γυμνασίου με την μόνη διαφορά ότι δεν υπήρχαν στις δηλώσεις των μαθητών 6ης δημοτικού, διότι δεν υπήρχε ο κλάδος Ισπανικής (δεν είχε περάσει απο το Γενικό λογιστήριο του Κράτους).

πηγές:  http://www.ispania.gr/
           http://www.lexilogia.gr/forum/index.php
           http://www.ischool.gr/showthread.php?s=5103663fa94cb9d5b9c313fdef1d3c21&t=18352

Με αφορμή την αγορά νέου αυτοκινήτου, εκτός από τα οικονομικά της όλης υπόθεσης, αναζήτησα και το κατάλληλο χρώμα. Συνήθως το χρώμα που παρουσιάζεται ένα αυτοκίνητο είναι το χρώμα που του ταιριάζει πιο πολύ. Πολλοί επιλέγουν ένα διαδεδομένο χρώμα, με σκοπό την μεταπώληση του αυτοκινήτου.



Άλλοι ένα που να συγκρατεί την βρωμιά όπως το λευκό και το ασημί, άλλοι ένα που να φαίνεται η αίγλη του αμαξώματος, όπως το μαύρο για τις λιμουζίνες, άλλοι ένα σπορ και επιθετικό χρώμα, όπως το κόκκινο. Ένας πωλητής μου είχε πει κάποτε, πως το πράσινο είναι το χρώμα που επιλέγουν οι ευφυείς άνθρωποι. Εγώ το αντιλήφθηκα όμως σαν αυτούς που δεν ασχολούνται με αυτοκίνητα, για αυτό και δεν το επέλεξα. Οι καιροί αλλάζουν και η μόδα φέρνει νέα χρώματα. Κάποτε υπήρχαν μέχρι 10 χρώματα με τα πιο δημοφιλή το λευκό και το μαύρο. Κάποιος μου είχε πει ότι το λευκό το επιλέγουν μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι. Πιστεύω αυτά τα κριτήρια έχουν αλλάξει. Βασική επιλογή μας είναι τι μας ταιριάζει.

Μέσα στην αναζήτηση του χρώματος που με εκφράζει περισσότερο βρήκα μία έρευνα σχετικά με ποια χρώματα θεωρούνται ασφαλέστερα. Η NRMA Insurance, ηγετική δύναμη στις ασφαλιστικές εταιρείες της Αυστραλίας, πραγματοποίησε μια έρευνα σύμφωνα με την οποία το χρώμα του αυτοκινήτου σας μπορεί να σας βοηθήσει στην αποφυγή ατυχήματος, ειδικά σε περιπτώσεις χαμηλής ορατότητας. Συγκεκριμένα, η έρευνα αποκαλύπτει ότι τα αυτοκίνητα που έχουν φωτεινό ή έντονο χρώμα, κινδυνεύουν κατά 10% λιγότερο να εμπλακούν σε τρακάρισμα κατά την ανατολή και δύση του ηλίου, καθώς και άλλες στιγμές.

Η έρευνα έδειξε επίσης ότι το κόκκινο αποτελεί ένα ασφαλές χρώμα αυτοκινήτου, ενώ το δημοφιλές ασημί είναι λιγότερο ασφαλές σε σύγκριση με το κόκκινο καθώς το ασημί συνδυάζεται με το περιβάλλον, ιδιαίτερα σε μια συννεφιασμένη μέρα. Το κόκκινο από την άλλη, δημιουργεί μεγάλη αντίθεση και θεωρείται πολύ ευδιάκριτο χρώμα, γι’αυτό άλλωστε χρησιμοποιείται και σε σήματα αναγγελίας κινδύνου, απαγόρευσης κλπ.



Το κίτρινο, το λευκό, το κρεμ και το μπεζ θεωρούνται μαζί με το κόκκινο τα ασφαλέστερα χρώματα αυτοκινήτων, ενώ στην αντίθετη πλευρά το μαύρο, το πράσινο, το ασημί και το μπλε συγκέντρωσαν χαμηλή βαθμολογία όσο αφορά την ορατότητα.

Με αφορμή την ευδιακρισία του στο πρωινό ημίφως, το κίτρινο χρώμα ορίστηκε στις ΗΠΑ από το 1939 ότι θα χρωματίζει τα σχολικά αυτοκίνητα, χρώμα που είχε επιλέξει από το 1915 ο John D. Hertz για τα ταξί του ώστε ”να φαίνονται από μακριά”, και η εταιρεία Caterpillar για τα μηχανήματα έργων που κατασκευάζει. Στη χώρα μας, τα σχολικά λεωφορεία και τα μηχανήματα έργων έχουν υποχρεωτικά κίτρινο χρώμα και τα ταξί της Αθήνας πριν 30 περίπου χρόνια από γκρίζα βάφτηκαν κίτρινα.



Διάβασα πρόσφατα για ένα αυτοκίνητο-χαμαιλέοντα. Η σχετική έρευνα βρίσκεται σε πολύ προχωρημένο στάδιο. Καρπός της είναι μια ειδική βαφή που ονομάζεται «παραμαγνητική».



Το «παραμαγνητικό» χρώμα αποτελεί μέρος ενός πολυμερούς υλικού και τα σωματίδιά του αλλάζουν διάταξη με τη διέλευση ηλεκτρικού ρεύματος. Με αυτό τον τρόπο μεταβάλλεται η πυκνότητά τους και αντανακλούν με διαφορετικό τρόπο το φως. Κάθε αντανάκλαση αντιπροσωπεύει και διαφορετικό χρώμα στο ανθρώπινο μάτι. Αυτό θα είναι ιδανικό, ώστε ανάλογα τη διάθεσή μας να χρωματίζεται το αυτοκινητό μας.

Πηγές: http://www.otherside.gr/2008/12/car-colour-makes-difference/
          http://www.wired.com/autopia/2006/12/chameleon_car_c/

Με αφορμή την εβδομαδιαία οικογενειακή συνάντηση, είδα τα πολυαγαπημένα μου ανήψια, με τον μικρό να ζωγραφίζει έναν υπέροχο κόσμο μπροστά στα μάτια μας. Είναι δεύτερη χρονιά σε παιδικό σταθμό και είναι μόλις τεσσάρων. Μας έφερε την ζωγραφιά του και κοιτάξαμε όλοι ένα τετράγωνο με δύο στρογγυλά γκρι από κάτω και πολλά χρώματα σε διάφορα σημεία. Η επεξήγηση, μας άφησε άφωνους.

-Είναι ένα τζιπ. Τα γκρι είναι οι ρόδες και τα μπλε τα τζάμια. Αυτό -δείχνοντας μία λεπτη γραμμή- είναι η κεραία, και αυτό είναι το μαύρο πράγμα που βγαίνει από πίσω (την εξάτμιση εννοούσε)..

-Και αυτό αγόρι μου τι είναι; είπαμε δείχνοντας μία καλλιγραφία σε άσχετο σημείο.

-Ε, μα αυτό είναι ένα δελφίνι. (Όλοι οι καλοί χωράνε που λέει και ο Αρκάς)

Η ζωγραφική είναι ο βασικός τρόπος έκφρασης των παιδιών, από τη στιγμή που είναι σε θέση να πιάσουν στο χέρι τους το μολύβι και να καταγράψουν ένα ίχνος. Γι’ αυτό άλλωστε και είναι τόσο σημαντική η παιδική εικόνα στο να μπορέσουμε να καταλάβουμε τα στοιχεία της προσωπικότητάς του, αλλά και όλα όσα το προβληματίζουν.

Το κοριτσάκι μίας φίλης μου είχε ζωγραφίσει την οικογενειά του. Η μαμά με μορφή ενός γίγαντα, ο μπαμπάς δίπλα της πολύ μικροκαμωμένος, καμία σχέση με την πραγματικότητα και από ένα παιδάκι πιασμένο από τους γονείς. Το κοριτσάκι αποτύπωσε αυτό που ένιωθε για την οικογενειά του με μία εικόνα. Η μητέρα πανταχού παρών, φρόντιζε για τα πάντα  καθώς ο πατέρας έλειπε πολλές μέρες σε ταξίδι, λόγω εργασίας. Το ενθαρρυντικό ήταν ότι βρισκόταν και αυτός ανάμεσά τους.



Τα παιδιά έχουν την τάση να τοποθετούν αυτές τις κηλίδες τη μία δίπλα στην άλλη, γιατί στις παιδικές ζωγραφιές τα πράγματα έχουν το καθένα το δικό τους χώρο και δεν αλληλοκαλύπτονται. Για παράδειγμα, αν θέλουν να ζωγραφίσουν ένα αυτοκίνητο με 4 ρόδες, το «ανοίγουν» και δείχνουν τις 4 ρόδες σαν να τις βλέπει κανείς από ψηλά. Σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά ζωγραφίζουν τα πράγματα όπως τα βλέπουν και τα αντιλαμβάνονται.

Στις παιδικές ζωγραφιές υπάρχει επίσης η έννοια της διαφάνειας. Tα παιδιά δηλαδή ζωγραφίζουν σπίτια στα οποία ο τοίχος είναι «διαφανής» και μπορούμε να δούμε μέσα σε αυτά ανθρώπους που κάθονται, κοιμούνται, τρώνε κλπ. Ή, αντίστοιχα, αν ένα παιδί ζωγραφίσει μία έγκυο, η κοιλιά της είναι διαφανής και μέσα βλέπουμε το μωρό που θα γεννηθεί. Ττα παιδιά οργανώνουν συναισθηματικά τις ζωγραφιές τους και έτσι φτιάχνουν σε μεγαλύτερο μέγεθος τους ανθρώπους, τα ζώα και τα πράγματα που αγαπούν περισσότερο ή έχουν μεγαλύτερη σημασία γι’ αυτά.



Εντύπωση μου είχε κάνει η ζωγραφιά ενός μικρού όταν βρισκόταν στο δημοτικό. Είχε φτιάξει ένα σπίτι, με δύο ήλιους από επάνω και δύο φεγγάρια. Όταν το είχα ρωτήσει γιατί έχει τόσους πολλούς ήλιους, γέλασε και με πήρε από το χέρι. Βγήκαμε στο μπαλκόνι και μου έδειξε τον ήλιο. Μετά με πήρε και με πήγε στο άλλο μπαλκόνι..

Ετοιμόλογος γεννιέσαι δεν γίνεσαι. Σε προσβάλει κάποιος και συνήθως αποφεύγεις να του απαντήσεις από ευγένεια. Υπάρχουν όμως φορές που σε βγάζουν από τα ρούχα σου ή που σου λένε κάτι που είναι τόσο προφανής η απάντηση - κρέμεται κυριολεκτικά από τα χείλη σου - και δεν μπορείς να μην την ξεστομίσεις.

Καλοκαίρι του 94, νεαρός και φιλόδοξος, πολύ πιο αδύνατος από τη σημερινή μου εικόνα, ξεκινάω γυμναστήριο μετά τη δουλειά. Από την μία όμορφος γυναικείος κόσμος που με παροτρύνει να γυμνάζομαι με ζήλο και από την άλλη οι σφίχτερμαν που μου προκαλούν μία αηδία. Αυτοί με τα πρησμένα μπράτσα, τις αλλοιωμένες μούρες και τις φωνές ζορίσματος σε κάθε άσκηση.

Κάνω ασκήσεις κοιλιακών και σε μία από αυτές -νομίζω για τους πλάγιους κοιλιακούς- παίρνω ένα ξύλο και το περνάω πίσω από τους ώμους περιστρέφοντας το σώμα αριστερά και δεξιά με τα πόδια σταθερά. Υπάρχουν δύο διαθέσιμα ξύλα στο γυμναστήριο. Ένα στρογγυλεμένο και ένα τετραγωνισμένο. Το τελευταίο, λόγω των γωνιών του, δυσχεραίνει την άσκηση, οπότε ψάχνοντας το πρώτο ξύλο ανακαλύπτω ότι το κρατάει μία "ντουλάπα".
-Το χρειάζεσαι αρκετά ακόμη; τον ρωτάω.
-Έχει ένα άλλο..
-Το ξέρω, απλά προτιμώ το στρογγυλό.
-Αν το βάλεις στον κώλο σου, θα στρογγυλέψει, λέει δυνατά χαρίζοντας χαμόγελα στους ομοθρησκούς του.
-Α, μάλλον εκεί έβαλες και το δικό σου και είναι τόσο στρογγυλό, του απαντάω άμεσα.

Αν και πέρασαν λίγα μόλις δευτερόλεπτα συνειδητοποιώ ότι γελάνε όσοι παρευρίσκονται κοντά μας, ενώ ψάχνω απεγνωσμένα για έξοδους κινδύνου. Υπάρχει ένα παράθυρο κοντά μου, που βγάζει στον ακάλυπτο και η κύρια είσοδος, που λόγω της ευκινησίας μου (είπαμε αδύνατος) θα προλάβαινα να εξαφανιστώ.

Τελικά γέλασε και ο ίδιος και μπορώ να πω, πως για εκείνο το καλοκαίρι δεν με ενόχλησε, απεναντίας με χαιρετούσε εγκάρδια κάθε φορά που με συναντούσε. Επόμενο δεν χρειάστηκε, γιατί ανήκω και εγώ στους ανθρώπους που πάνω από όλα γυμνάζουν τα σαγόνια τους και μετά το υπόλοιπο σώμα.

Υ.Γ. Η φωτογραφία δεν έχει καμία σχέση, απλά μου άρεσε και την παράθεσα.

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή. Συνέβη πριν λίγα χρόνια, όταν ένας φίλος μου εκτελούσε χρέη καπετάνιου σε ένα γιοτ με προορισμό τα ιόνια νησιά. Ο μάγειρας του πλοιάριου Έλληνας, ακολουθούσε πιστά τα ήθη και έθιμα του τόπου μας. Τετάρτη και Παρασκευή, είχε πάντα όσπρια. Τον φώναξε μία μέρα ο καπετάνιος:

-Κυρ Γιώργη, εγώ δεν έχω πρόβλημα, αλλά το πλήρωμα αποτελείτε κυρίως από αλλοδαπούς.

-Εγώ είμαι χριστιανός, θα φάνε φακές ή φασόλια.

-Θα τους ρωτήσεις και αν συμφωνούν, τότε δεν έχω πρόβλημα, αλλιώς θα φτιάξεις και άλλο φαγητό.

Μετά από λίγο ο μαγείρας πλησίασε έναν Εγγλέζο. Κοντοστάθηκε κοντά του και τον ρώτησε:

-Ντου γιου λάικ φακάς?

Ο Άγγλος κατάλαβε φυσικά (Do you like fuck us).Οπότε η απάντηση του μαζί με την ερώτηση, έγινε ανέκδοτο.

-Not now, maybe later..

Όταν γνώρισα την Μ. τη γυναίκα του φίλου μου του Κ, είπα πόσο πόνο έχουν τα μάτια της. Με τον καιρό γνωριστήκαμε καλύτερα και μπορώ να πω, πως με στήριξε πολύ περισσότερο από τον ίδιο τον φίλο μου σε κάποια φάση της ζωής μου. Αρχίσαμε να μιλάμε για πιο προσωπικά θέματα περίπου πριν δύο χρόνια. Κάποια στιγμή την πλησίασα περισσότερο.
-Τι κρύβεις μέσα σου και προσπαθείς με νύχια και δόντια να το προφυλάξεις.
-Κάθε άνθρωπος κάνει τις επιλογές του. Και από αυτές κρίνεται.
Μου είπε την ιστορία της. Ήταν γύρω από έναν άντρα και από τα παιδιά της.

"...Τον γνώρισα όταν ήμουν 16 χρονών. Μόλις τον είδα, είπα αυτόν θα παντρευτώ. Αυτός ήταν στην ηλικία μου. Πηγαίναμε στην κατασκήνωση και ήμασταν ομαδάρχες. Κάποια στιγμή έπεσε στην υποληψή μου ότι είναι και με άλλη κοπέλα. Σε μία συζήτηση με κοπέλες από την κατασκήνωση μία που ανέφερε τον ερωτά της με κάποιον. Δεν άργησα να καταλάβω ότι αυτός ήταν ο Κ. Δεν το πίστευα στα αυτιά μου. Αντί να την βρίσω και να της φερθώ άσχημα -λες και αυτή έφταιγε- την αγκάλιασα και χάρηκα μαζί της. Ήξερα. Και όταν έμαθε και αυτή ένιωσε άσχημα και έφυγε από κοντά του..."

"...Εγώ άρχισα να δουλεύω και ο Κ. τελείωνε το πανεπιστήμιο. Δώσαμε λόγο και όταν πήγε φαντάρος αρραβωνιαστήκαμε. Πήγα στην Ρόδο όπου μετατέθηκε (ήταν δόκιμος) και μείναμε μαζί. Τρεις μήνες ξέγνοιαστοι. Τσακωθήκαμε κάποια στιγμή άσχημα. Ξέρεις ήμασταν παιδιά τότε. Γύρισα στην Αθήνα και τον ήθελα απεγνωσμένα. Ο πατέρας μου δεν τον ήθελε καθόλου. Χωρίσαμε επίσημα και γυρίσαμε τις βέρες. Έκανα απόπειρα αυτοκτονίας. Πήρα χάπια και η ζωή μου ήταν ένα μαρτύριο. Οι γονείς μου δεν ήθελαν να δουν τον άνθρωπο που με κατάντησε ανθρώπινο ράκος..."

"...Όταν τελείωσε τον στρατό έπιασε δουλειά. Είχα ξεκινήσει και εγώ. Κοινοί μας φίλοι, μας έφεραν σε επαφή και η ζωή μας ήταν πάλι κοινή. Νοικιάσαμε ένα σπίτι και μετά ένα μεγαλύτερο. Κάναμε όνειρα για παιδιά και για το μέλλον μας. Όταν παντρευτήκαμε κανένας δεν ήθελε τον γάμο μας. Το πεπρωμένο φυγήν αδύνατο όμως. Αυτός είναι ο άντρας μου, το ήξερα όταν ήμουν 16 και μετά από δέκα χρόνια τον παντρεύτηκα. Ξεκινήσαμε απόπειρες για παιδάκι. Εργαζόμασταν και οι δύο και ο χρόνος μας ήταν λίγος και πολύτιμος. Κάποια στιγμή έμεινα έγκυος, αλλά έχασα το παιδί. Τότε μόλις ξεκίναγε ο γολγοθάς μου απόκτησης παιδιών. Ήμουν μόλις 29. Κάναμε εξετάσεις, προσπάθειες, η ιατρική τότε ήταν στα πρώτα βήματα εξωσωματικών. Είχα εστιάσει τόσο στο σκοπό μου να γίνω μάνα, ώστε δεν πρόσεξα την αλλαγή του. Ντυνόταν στην τρίχα, έλειπε συνέχεια σε πελάτες, μοσκομύριζε άρωμα. Έκανα παρέα τότε με μία πιτσιρίκα από την πολυκατοικία. Την συμπαθούσα γιατί είχε προβλήματα με τον άντρα της. Δεν περίμενα ποτέ ότι αυτή ήταν η αιτία που είχα χάσει τον άντρα μου. Σχεδόν πάντα, στην απιστία το εμπλεκόμενο άτομο είναι γνωστό. Είχα αρχίσει θεραπεία με ενέσεις και ήμουν πολύ άσχημα ψυχολογικά. Όχι ρε παλιοκόριτσο, δεν θα σε αφήσω να μου πάρεις τον άντρα μου. Προσπαθησα και κάθε μέρα κοίταγα τον εαυτό μου και βαφόμουν και ήμουν στην πένα. Του έκανα εκπλήξεις, φαγητό με κεριά, έπαιρνα εσώρουχα προκλητικά.. αλλά αυτός συνέχισε να την βλέπει. Κάποια μέρα ετοιμάστηκε να φύγει.
Τα ξέρω όλα του είπα. Ξέρω τι κάνεις, που πας και με ποια πας. Αν φύγεις, μην ξαναγυρίσεις. Με πλησίασε και δεν πίστευε στα μάτια του. Του αποκάλυψα πόσο καιρό τα γνώριζα, πως τον πρόδωσε ουσιαστικά η φίλη του με την παρουσία της. Δεν έφυγε από το σπίτι εκείνη την μέρα..."

"...Όταν ηρεμήσαμε μου ζήτησε να τον συγχωρέσω. Μου έλεγε κάθε μέρα συγγνώμη επί τρεις μήνες. Αυτό ήταν και το διάστημα που κοιμόταν στον καναπέ. Του ζήτησα να φύγουμε από το σπίτι. Να αγοράσουμε δικό μας. Το δέχτηκε. Πήγαμε σε νέο σπιτι και συνεχίσαμε τις προσπάθειες για παιδί. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν εύκολο, ούτε όμως ότι δεν άξιζε τον κόπο. Οκτώ χρόνια μετά τα καταφέραμε. Φέραμε στη ζωή δύο πανεμορφα αγγελούδια. Τώρα είμαι ήρεμη και ζω την ζωή που είχα ονειρευτεί..."

Μετά από αυτήν την κατάθεση ζωής, το κεντρικό νόημα είχε βγει. Η συζήτηση μας συνεχίστηκε και ο μονόλογος έδωσε τη θέση του, στον διάλογο.
-Θα σταθώ σε κάποια σημεία. Δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο ήθελες να πεθάνεις; Αυτή και μόνο η αιτία θα ήταν ικανή, να σε αποτρέψει να είσαι με αυτόν τον άνθρωπο.
-Ήταν η ζωή μου και όταν τον έχασα δεν είχε νόημα η δική μου. Ήμουν μικρή.
-Όταν έμαθες ότι σε απατά, τι σου λέει ότι δεν το συνέχισε μετά;
-Τίποτα. Δεν είμαι σίγουρη, απλά η ιστορία έδειξε πως ήταν απλά μία λοξοδρόμηση. Βρήκε τον δρόμο και ήρθε πάλι δίπλα μου.
-Ποιος σου λέει ότι δεν θα το ξανακάνει;
-Τα παιδιά του. Πιστεύω ότι δεν θα θελήσει να τα πικράνει.
-Δεν έκανες παιδιά για να μην χάσεις τον άντρα σου. Μην το ξαναπεις αυτό, σε αδικεί αυτή η δήλωση.
-Δεν ξέρω. Τον νιώθω κοντά μου. Έχουμε κοινούς στόχους. Στο κάτω κάτω στο χέρι μου είναι να μην το ξανακάνει.



Μακάρι να έλεγα πως αυτά που έζησε είναι ένα κακό όνειρο και θα ξυπνήσει και θα ζει τη ζωή που ονειρεύτηκε. Πρόσφατα έμαθα ότι αυτός ο άνθρωπος, που καταβάθος είναι καλό παιδί -όπως όλοι μας άλλωστε- την απάτησε ξανά. Με γνωστή. Το συνεχίζει ακόμα.
Και μου έρχεται στο μυαλό ο Coehlo:

"Αν σου συμβεί κάτι μία φορά, μπορεί να μην σου ξανασυμβεί. Αν όμως σου συμβεί δύο φορές, τότε σίγουρα θα σου συμβεί και μία τρίτη" 

Μήπως τελικά η ζωή της Μ είναι ένα ψέμα. Ο καλοθελητής που μας μεταβίβασε τις τελευταίες εξελίξεις, είπε με παράπονο, γιατί δεν την αφήνει να κάνει τη ζωή της. Συνέχισε με την επιμονή της Μ. να τον συγχωρεί. Ως πότε! Φοβάται ότι μόνη της δεν θα τα βγάλει πέρα. Μα και τώρα μόνη της είναι. Αυτή είναι ο στυλοβάτης της οικογένειας.

Η αλήθεια είναι ότι ένας άντρας, δεν αφήνει εύκολα την οικογενειά του. Ο άντρας διαπράττει απιστία για να επιβεβαιωθεί. Συνήθως η σχέση είναι μόνο σαρκική. Η γυναίκα είναι που ωθείται στην απιστία για να καλύψει τα συναισθηματικά κενά της. Η γυναίκα αφήνει την οικογενειά της.