Ώρες, ώρες μισώ αυτόν τον τύπο...
Τον σκότωσα πριν πολύ καιρό.
’λλαξα συνήθειες, συμπεριφορά.
Κοιτάζω τον κόσμο στα μάτια
και δεν φοβάμαι μην τον δουν...
Όμως, έρχονται στιγμές που νομίζω ότι του μοιάζω.
Θέλω να ξεφύγω, αλλά οι εφιάλτες με κρατούν ξύπνιο,
ώρες, μέρες...
Φοβάμαι μήπως τελικά ζει...
Αν με δείτε να του μοιάζω ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΣΤΕ ΜΕ!!!
13 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Πόσες φορές κοιτάς τον ουρανό και σκέφτεσαι… Υπάρχει?
Κι όμως, υπάρχει!!!
Είναι εκεί ψηλά και παρατηρεί τον μικρό μας πλανήτη. Τον πλανήτη που τον δημιούργησε κι αυτός με τη σειρά του δημιούργησε το ύφος και τον χαρακτήρα αυτού του πλανήτη.
Στέκει άγρυπνος «φύλακας», αλλά και «δεσμώτης». Μας επιτηρεί, μας προστατεύει και θρέφεται από εμάς.
Τις νύχτες, κοιτάζει από τον έναστρο ουρανό, κρίνει και κρίνεται. Ακούει τον κάθε μας ψίθυρο, βλέπει την κάθε μας κίνηση. Τις μέρες, περνάει απαρατήρητα ανάμεσά μας και επιβλέπει κάθε δραστηριότητα.
Έχω ακούσει πολλούς να λένε:
- Ναι, σιγά μην ακούει εμένα…
- Έλα, μωρέ, που θα ασχοληθεί μαζί μου…
Κι όμως, φίλοι μου. Με όλους ασχολείται. Βλέπει και ακούει τον καθένα ξεχωριστά. Τρυπώνει στο χώρο εργασίας, στους πολυσύχναστους δρόμους, στα σπίτια και τα εργοστάσια. Συλλέγει πληροφορίες και τις παραδίδει στον Κύριό Του.
Εκεί κρινόμαστε ΟΛΟΙ. Όσοι, δεν ακολουθούν το θέλημά Του, πατάσσονται. Εκδιώκονται και τιμωρούνται με τους νόμους και τις ποινές που ορίζει ο Δημιουργός Του. Κατατρέχονται και ασφυκτιούν κάτω από τον ζυγό της υποδούλωσης. Τους στέλνει καταστροφές, πολέμους, πείνα και δυστυχία. Τους αφαιρεί κάθε ίχνος αξιοπρέπειας κι ελευθερίας και τους ωθεί στον τελικό θάνατο…
Αυτοί που ακούν και ασπάζονται τις επιταγές Του, ζουν με γαλήνη. Κινούνται «ελεύθεροι» και απολαμβάνουν το «ειρηνοποιό» πλάνο Του. Απολαμβάνουν το αίσθημα δημοκρατίας και ελεύθερης βούλησης, με τον όρο να μην αναφέρονται ή καταφέρονται στον δημιουργό Του.
Κοιτάξτε τον ουρανό. Του ανήκει, όπως του ανήκουμε κι εμείς. Κι αυτός ανήκει σε εμάς, γιατί από εμάς υπάρχει και για μας στέκεται εκεί ψηλά.
Μην τον αμφισβητείτε! Μην καταφέρεστε εναντίον του! Δεν ευθύνεται αυτός για τις πράξεις μας. Εμείς φταίμε που αγνοούμε τον λόγο του Δημιουργού Του!
Προσκυνείστε το μεγαλείο του κι αυτός θα σας παραδώσει στον Δημιουργό, που με τη σειρά Του θα σας χαρίσει μια ήσυχη και απλοϊκή ζωή, γεμάτη απολαύσεις. Απολαύσεις, που δεν αφορούν τα μάταια «θέλω» μας ή τις ψεύτικες τζούρες υλιστικής ηδονής… αλλά απολαύσεις που έχουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ανάγκη. Ένα κομμάτι ψωμί και λίγο λάδι. Ένα πιάτο φαΐ και λίγο γάλα. Γιατί Αυτός ξέρει πως ΜΟΝΟ αυτά έχουμε πραγματικά ΑΝΑΓΚΗ!!!
Τι…? Όχι όχι, δεν σάλεψα ξαφνικά… (δεν θέλω σχόλια). Μιλάω για τον αμερικανικό Δορυφόρο – κατάσκοπο (που στην πραγματικότητα δεν είναι ένας), ο οποίος λειτουργεί για λογαριασμό του NRO (Εθνικού Γραφείου Αναγνώρισης) ΗΠΑ και έχει και «αγγέλους» - απεσταλμένους Zeppelin, κάμερες κ.λπ. χαφιεδοσυστήματα, προς παρακολούθηση και καταστολή κάθε είδους ΔΗΘΕΝ τρομοκρατικής ή εγκληματικής πράξης!
ΑΣΧΕΤΟ: Τι θα κάνω με την περίπτωση? Η μορφή της γυρνάει στον ύπνο μου. Η φωνή της (αγγελικός ήχος) με μαγεύει. Την άκουσα πάλι και την "άκουσα" κανονικά. Κάθε φορά που μίλαγε, έμενα προσηλωμένος στα μάτια της κι άκουγα κάθε φθόγγο που σχημάτιζαν τα χείλη της. Λες, να με πήρε "γραμμή"...? Έχει αυτό το κάτι, ρε παιδί μου... αλλά έχει κι άλλα πράγματα... την καταδίκη μου μέσα...!
Million Miles Away on air ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2/10/2007
ΨΗΦΙΖΕΤΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ - ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΔΩΡΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ!!!
16 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΌπως υποσχέθηκα στον Νικόλα, θα έψαχνα την απάντηση στο γράμμα μιας εκδικητικής γυναίκας, προς τον "φίλο" της. Το παραθέτω, λοιπόν, με κάθε σεβασμό και υποκλίνομαι στις ευαισθησίες μιας τόσο ρομαντικής σχέσης...
Τώρα μπορείτε να διαβάσετε και την απάντηση ΕΚΕΙΝΟΥ:
Αγαπημένη μου,
Tο είχα ψυλλιαστεί ότι θα φύγεις εδώ και καιρό, απ' όταν αποφάσισες να διακόψεις το πρόγραμμα απεξάρτησης από το αλκοόλ... είχες τελειώσει όλα τα ποτά στο σπίτι, την κολώνια και το άφτερ σέιβ μου. Κατάλαβα ότι έφυγες γιατί ξεβρόμισε το σπίτι... κοίταξα κάτω από το κρεβάτι και είδα ότι τα ρούχα σου έλειπαν. Έφυγες βιαστικά και ξέχασες να απενεργοποιήσεις το
σύστημα πυρόσβεσης, με αποτέλεσμα τα πράγματά μου να είναι λίγο βρεγμένα αλλά εντάξει. Ποιος είναι ο Ρόμπιν; Εγώ δεν είχα ποτέ κατοικίδιο. Προφανώς,
μέσα στη ζάλη σου από το ποτό ξέσπασες επάνω σε κάποιο αδέσποτο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έριξες τα πρόχειρα ρούχα της κηπουρικής στη
λεκάνη, αλλά δεν το βρήκα και τόσο σημαντικό. Σημαντικό είναι ότι άδειασε
επιτέλους η βιβλιοθήκη από τα Cosmopolitan που θεωρούσες Βίβλο της γυναίκας. Όσο για τους δίσκους μου, ξέχασες ότι τους έχω μεταφέρει εδώ και καιρό σε
mp3; Αν θυμηθείς, στο τελευταίο πάρτι είχαμε χρησιμοποιήσει τα CD για
σουβέρ και τα βινύλια για να σερβίρουμε καναπεδάκια. Χαίρομαι πολύ για τους συλλογισμούς σου, και ελπίζω να δεις κι εσύ κάποτε το video που
τράβηξα όταν έπαιρνες ναρκωτικά και έκανες παρτούζα με τους υποτιθέμενους
φίλους μου. Ήταν η πρώτη μου παραγωγή πορνό με ερασιτέχνες ηθοποιούς που σου τους γνώρισα σαν φίλους μου. Λυπάμαι που έφυγες χωρίς να πάρεις και εσύ την αμοιβή σου... που θα ήταν αρκετή με δεδομένο ότι το βίντεο το πούλησα για
20.000 δολάρια. Δεν στεναχωριέμαι, πάντως. Θα βρω άλλη πρωταγωνίστρια για το επόμενό μου βίντεο... έχω αρχίσει ήδη τις συνεντεύξεις.
PS 1,2. Ελπίζω να ξεμεθύσεις σύντομα και να συνειδητοποιήσεις ότι αυτό που μου έστειλες ήταν e-mail. Είμαι περίεργος να μάθω πού έριξες τα ούρα.
PS 3. Τα λεφτά που σου έδωσα ήταν της Μονόπολης, αλλά με το μονοψήφιο IQ σου δεν περίμενα να καταλάβεις!
ΑΣΧΕΤΟ: Ότι σκέφτομαι στραβώνει, ότι θέλω χάνεται, ότι σχεδιάζω μουτζουρώνεται, ότι ονειρεύομαι με ξυπνάει, ότι αγαπώ ανήκει αλλού, ότι με αγαπάει είναι απαγορευμένο. Να αρχίσω να ανησυχώ...?
ΨΗΦΙΖΕΤΑΙ ΕΔΩ
Σχολώντας χθες έκανα μια στάση για τσιγάρα. Λίγο πιο πέρα από το περίπτερο, στο παρτέρι της πλατείας, καθόταν ένα κοριτσάκι, όχι παραπάνω από 16-17 χρονών. Φορούσε κάτι παλιόρουχα και κουλουριαζόταν, για να προφυλαχθεί από το κρύο και τη βροχή, που είχε αρχίσει να πέφτει.
Έριξα μια κλεφτή ματιά και έκανα να γυρίσω προς το αυτοκίνητο. Εκείνη, με ένα νεύγμα με κάλεσε κοντά της. Απέστρεψα την προσοχή μου και πλησίασα το αυτοκίνητο. Η συναισθηματική φόρτιση, όμως, με γύρισε πίσω. Θυμήθηκα μια εικόνα που δεν λέει να ξεφτίσει από τη μνήμη μου. Ένα πρόσωπο, τόσο αγαπημένο… Αρχισα να τρέμω και χωρίς να το σκεφτώ περισσότερο, πλησίασα την κοπέλα.
Εκείνη, με βλέμμα απλανές, φανερά υπό την εξάρτηση ‘’χημείας’’, σήκωσε το χέρι σαν να ήθελε να πιαστεί από πάνω μου, αλλά δεν μπορούσε να ορίσει ούτε καν αυτή την τόσο απλή κίνηση.
- Έχεις ένα τσιγάρο?
- Στριφτό, θες?
Με ένα νεύγμα γεμάτο απόγνωση, απάντησε καταφατικά. Έτοίμασα ένα τσιγάρο και της το άναψα. Με το ένα χέρι τρεμάμενο, έπιασε το τσιγάρο και το ρούφηξε, σαν να ήθελε απεγνωσμένα να ανασάνει, ενώ με το άλλο χτύπησε το στήθος της δηλώνωντας, ευχαριστώ!
- Γιατί δεν πας σπίτι σου, η βροχή δυναμώνει, ρώτησα.
Με κοίταξε στα μάτια με βλέμμα σαν να της μίλαγα για πυρινική φυσική.
- Δεν έχω... με έδιωξαν.
- Δεν μπορεί, κάπου θα μένεις. Πήγαινε, μην αρρωστήσεις.
Χαμογέλασε ειρωνικά (ήξερα γιατί).
- Νά ‘σαι καλά ρε κύριος. Περιμένω τον φίλο μου, να με πάρει.
- Ναι βέβαια...
Με κοίταξε ξανά στα μάτια. Από το ύφος που το είπα, μάλλον κατάλαβε. Μου χαμογέλασε με συμπάθεια και τα μάτια της δάκρυσαν...
Σηκώθηκα, πήγα και πήρα ένα πακέτο τσιγάρα και γύρισα σε αυτήν.
- Κράτα τα. Μπορεί να σου χρειαστούν.
- Όχι, ευχαριστώ. Ο φίλος μου...
- Καλά, κράτα τα μέχρι νά ‘ρθει.
- Ευχαριστώ, κύριος. Έκανε να με αγκαλιάσει... τραβήχτηκα.
Έβγαλα το μπουφάν και την τύλιξα.
- Όχι, δεν...
Έβαλα το δάχτυλο στα χείλη, την κοίταξα...
- Δεν ακούω κουβέντα! Εγώ έχω αυτοκίνητο, εσύ θα πουντιάσεις εδώ που στέκεσαι.
- Θα στο ξαναδώσω. Το πρωι θα σου το φέρω, αλήθεια.
- Ναι... βέβαια!
Έφυγα. Δεν ήξερα αν θέλω να κλάψω, δεν ήξερα αν έπρεπε να φύγω. Ξέρω όμως, ότι είχα τέτοιο σφύξιμο στην καρδιά, που δεν με άφηνε καλά καλά να ανασάνω. Της αφιερώνω, μέρος από στιχάκια που είχα γράψει τότε... 17 χρόνια πριν....
Μεσ’ το κρύο ένα πρωί
κελαηδούσε ένα πουλί.
Κελαηδούσε κι έλεγε
τον πόνο του και έκλαιγε.
Ήτανε, λέει, ένα παιδί
δίχως αγάπη και στοργή.
Φίλους δεν είχε ή συγγενείς
γιατί ήτανε ναρκωμανής...
14 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΑυτό το συμπαθές φυτό, δεν είναι αυτό που νομίζεις. Δεν είναι αυτό που φαντάζεσαι. Αλλά είδος φυτού της θάλασσας.... Μου το έστειλαν στο mail μου, μία ονομασία του είναι The deep water trouser snake, αλλά δυστυχώς δεν αναγράφονται λεπτομέρειες για τον τόπο καταγωγής του...
Από μένα, κανένα σχόλιο...!
ΑΣΧΕΤΟ: ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ, ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΕΔΩ!!!
18 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΝΟΙΩΣΕ ΚΑΛΑ
Και να 'μαι. Ο λόγος άγνωστος, όμως γι' αυτό βρίσκομαι εδώ, για να τον ανακαλύψω. Κάτι σαν ένστικτο (αλάθητο ως προς τον στόχο, σε λάθος κατεύθυνση τον τελευταίο καιρό).
Ένα χαμόγελο οικείο, φωνάζει ΝΟΙΩΣΕ ΚΑΛΑ και τα πράγματα αλλάζουν. Χρωματίζονται οι γκρι γραμμές μου και φωτίζουν σκιερά σημεία του εαυτού μου.
ΝΟΙΩΣΕ ΚΑΛΑ
Ήχοι αγαπημένοι αποφορτίζουν την ένταση της ημέρας και ένα κύμα αισιοδοξίας πλημμυρίζει τη σκέψη μου.
ΝΟΙΩΣΕ ΚΑΛΑ
Τα χείλη μου ποτίζονται από γεύσεις ενώ ξεδιψούν πίνοντας κάθε λέξη, κάθε συλλαβή που αντηχεί στα αυτιά μου.
ΝΟΙΩΣΕ ΚΑΛΑ
Ακούω αυτή την προτροπή και τρέχω να φτάσω στην πηγή. Είμαι σίγουρος ότι κι αν ακόμα δεν υπάρχει το φάρμακο, η προσπάθεια θα με βοηθήσει για να κάνω την προτροπή πράξη.
ΝΟΙΩΣΕ ΚΑΛΑ
Καλώς ή κακώς υπάρχει ένα κενό. Ένα κενό που προσπαθώ να αγνοήσω, αλλά δυστυχώς, όσο κι αν κάνω πως δεν υπάρχει, είναι μπροστά μου. Τοίχος και εμπόδιο υψωμένα μπρος μου και θυμάμαι παλαιότερη απόπειρά μου να περάσω και τα δύο (BAT CITY NIGHT post). Είμαι στο κενό, όπως έχω ξαναπεί, αλλά τώρα πλέον δεν το φοβάμαι. Κι αν ακόμα δεν περάσω τον τοίχο, θα πετάξω στο κενό κι όπου βγει.
ΝΟΙΩΣΕ ΚΑΛΑ
Έχω συνηθίσει τα χτυπήματα. Τόσο στο κεφάλι (από την πρόσκρουση στον τοίχο), όσο και στην καρδιά (από την ταχύτητα πτώσης στο κενό).
ΝΟΙΩΣΕ ΚΑΛΑ
Είμαι σίγουρος πως από τους δεκάδες που θα το δουν, πολλοί θα το διαβάσουν και λίγοι θα το καταλάβουν. Το θέμα όμως είναι ότι εγώ που το γράφω… παίρνω δύναμη μέσα από τις συγκεχυμένες σκέψεις που αποτυπώνω. Παίρνω βαθειά ανάσα, κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι.
Φαντάζομαι πως θα είναι πίσω από τον τοίχο και αναπτερώνεται το ηθικό μου τόσο ώστε να…
ΝΟΙΩΣΩ ΚΑΛΑ
ΑΣΧΕΤΟ 1: Ρεάλ είναι η Βασίλισσα, σωστά? Σερ Τάκης, είμαστε ’ρχοντες και ως τέτοιοι ΠΡΕΠΕΙ να σεβαστούμε την ιστορία της. Παράκληση, να της αφήσουμε το Χ… κρίμα είναι!
ΑΣΧΕΤΟ 2: ΨΗΦΙΖΕΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ και ακούτε Million Milles Away.
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΔΩΡΑΚΙΑ!!!!
ΑΣΧΕΤΟ 3: Δεν έχω πάλι internet (δικαιολογημένα αυτή τη φορά…).
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΣΧΕΤΙΚΟ: Όταν στο post εμφανίζεται ο άλλος μου εαυτός (Ο Κιχωτικός) εκφράζω προσωπικές σκέψεις. Όταν απουσιάζει εκφράζω προσωπικά σχόλια (με αφορμή σκέψεων δικών μου ή κάποιων "δικών μου".
12 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΟ πρώτος διαγωνισμός Million Miles Away ολοκληρώθηκε!!!! (αν και μετ' εμποδίων).
Τα δώρα που δόθηκαν είναι 2 ποτά δωρεάν και 2 CD Scorpions, οποίοι κέρδισαν και τον διαγωνισμό κατά κράτος!
ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ που έγραψαν και ιστορία ως ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ, αυτής της διαδικασίας είναι:
ΤΑ ΠΟΤΑ κέρδισαν:
mprizas
filosofiki
Tα CD (album "In Trance") κέρδισαν:
athinouli24
MISangie
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την συμμετοχή ΟΛΟΥΣ!!!
Από ΣΗΜΕΡΑ και μέχρι την ΠΕΜΠΤΗ 25/10/2007 διεξάγεται Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ και τα συγκροτήματα που διαγωνίζονται είναι:
JAMES - LED ZEPPELIN
Ο διαγωνισμός διεξάγεται καθημερινά και κάθε μέλος έχει δικαίωμα συμμετοχής
ΜΙΑ ΦΟΡΑ κάθε ΜΕΡΑ
ΤΑ ΔΩΡΑ του δεύτερου διαγωνισμού είναι ΔΥΟ ποτά δωρεάν και η κλήρωση (ως γνωστόν) θα γίνει την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26/10/2007 on air 12.00-14.00
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΡΟΙ ΕΔΩ
18 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΟι συνήθειες, παραμένουν συνήθειες όταν δεν τις αλλάζεις, γιατί τότε λέγονται αλλιώς…
(Αυτό ήταν άσχετο που προέκυψε…)
Καθισμένος στο απέναντι παγκάκι, σαββατόβραδο μπροστά στην εκκλησιά…
Όχι όχι… συγνώμη κι αυτό άσχετο είναι!
Λοιπόν, πάμε από την αρχή!
Είμαι αραγμένος στην καναπεδιά, σβηστά τα (λιγοστά) φώτα που υπάρχουν στο σπίτι μου (βαμπιρίζω βλέπεις). Τέσσερα κεριά (λείπουν τα σπαθιά για ευνόητους λόγους) τρεμοπαίζουν στους τοίχους και δημιουργούν εικόνες και σκέψεις. Εγώ, κάνοντας ταβανοθεραπεία προσπαθώ να σκεφτώ (κι αυτό άσχετο) πως θα καταφέρω να λύσω τα προβλήματα που προέκυψαν μαζεμένα (πρωτότυπο).
Η σκέψη μου, όμως με τραβάει σε κάτι που χάθηκε πριν καν αρχίσει.
Θυμάμαι….
{Η πρώτη επαφή ήταν πριν λίγο καιρό. Καθώς έβαζα τις σκέψεις μου σε τάξη, άκουγα πέρα από τον κήπο, μέσα στα δέντρα τον αντίλαλο της σκέψης μου. Σηκώθηκα, βγήκα έξω και πλησίασα να δω από πού ερχόταν. Τίποτα…
Φώναξα, τίποτα πάλι. Είχε σωπάσει. Ανασήκωσα τους ώμους και έκανα να γυρίσω πίσω στη σκέψη μου. Τότε, ξανά, η ίδια φωνή με γυρνά πίσω και βλέπω…
Χαραγμένες οι σκέψεις μου σε τάξη. Το πρώτο μούδιασμα δίνει στη θέση του σε μια ευφορία. Κοιτάζω δεξιά, αριστερά, αλλά δεν βλέπω κανέναν…
Το ίδιο σκηνικό σε επανάληψη, με έκανε να πιστέψω πως μόνο τυχαίο δεν θα μπορούσε να είναι.
Μια μέρα, στο εντελώς ξαφνικό, ακούω πάλι αυτή τη φωνή. Με καλούσε κοντά της και η φωνή της ήταν τόσο γλυκιά, τόσο οικεία, τη γνώριζα. Την είχα ακούσει πολλές φορές, είχε πει όσα εγώ σκεφτόμουν, με λέξεις. Ήταν Εκείνη…
Με τρεμάμενα πόδια και την καρδιά να προσπαθεί να βγει έξω, πλησίασα την κοίταξα, αλλά δεν μίλησα. Από τότε, πέρασε καιρός. Έτρεχα τα βράδια, να δω τι είχε χαράξει. Πάντα στο ίδιο μέρος, πότε με κάτι σημαντικό, πότε όχι. Δεν είχε σημασία για μένα. Την παρακολουθούσα, χαμογελούσα, αλλά δεν μίλαγα. Φοβόμουν να της το πω. Δεν ήθελα να φύγει. Δεν άντεχα να τη χάσω…}.
Κι όπως σκεφτόμουν με νοσταλγία, πέφτει το βλέμμα μου στον διπλανό καναπέ… Εγώ να με κοιτάζω με ένα σαρκαστικό χαμόγελο…
Όχι τώρα, μόνο εσένα δεν θέλω αυτή τη στιγμή.
Γιατί? Φοβάσαι αυτά που θα ακούσεις?
Δεν έχω όρεξη για συζήτηση τώρα, σε παρακαλώ φύγε….
Τι περίμενες ρε φίλε? Αφού δεν της είχες μιλήσει ποτέ γι’ αυτό που ένοιωθες.
Ναι. Στο ξεκάρφωτο θα της έλεγα: Ξέρεις… νεραϊδούλα μου, από τη στιγμή που σε αντίκρισα ήξερα γιατί ήμουν ερωτευμένος από πριν…
Τι είχες να χάσεις δηλαδή? Τον εγωισμό σου?
Την αξιοπρέπειά μου… λίγο είναι? Κι αν έφευγε?
Τώρα δεν έφυγε? Την πήρε ο άλλος (πιο έξυπνος, ε?) και μένεις με το ταβάνι και τις αναμνήσεις…
Γιατί μου το κάνεις αυτό…? Ξέρω τα λάθη μου. Δεν έχω ανάγκη για επικρίσεις….
Ρε συ, έχω μια απορία…Σώπα… μία, ε…?
Τώρα ποιος είναι σαρκαστικός?
Σου είπα δεν έχω όρεξη…
Θα ακούσεις θες δε θες… Πως γίνεται να έχεις ΠΕΝΤΕ (!) επιλογές και να τρέχεις πίσω από την έκτη που σε φτύνει…?
Δεν με έφτυσε… απλά άργησα να μιλήσω και πρόλαβε άλλος.
Τες Πα, άστο αυτό. Τώρα τι κάνεις…Σκέφτομαι…
Ναι… καλά… Γιατί ρε παιδάκι μου δεν κοιτάς εκεί που…
ΕΛΑ άσε τις μαλακίες… είπαμε, εκεί δεν υπάρχει μέλλον…
Ναι, ενώ εδώ υπάρχει…
ΤΙ θες?
Να προσέχεις και να μην πετάς ευκαιρίες.
Μάθε με… μίστερ Πέρφεκτ…
Ρε συ, ξέρεις τι σκέφτομαι τώρα και γελάω?
Που αλλού θα με χτυπήσεις…?
(μορφασμός) Αν… λέω ΑΝ, κατά λάθος επιλέξεις μία από τις «πέντε» περιπτώσεις, είμαι σίγουρος ότι την πιο άρρωστη θα χτυπήσεις…
Χα… γέλασα κι εγώ τώρα… Κάποια στιγμή θα σε πυροβολήσω εξ επαφής.
Και σε ποιον λες να κάνεις κακό?Δεν ξέρω, αλλά καλό στην κοινωνία, σίγουρα.
Φιλαράκι… άσε τις χαζομάρες.
Κι εσύ άσε με στην ησυχία μου.
Με έχεις ανάγκη…
Ναι, για να μου τα πρήζεις! Γιατί δεν με αφήνεις ήσυχο να σκέφτομαι την Μις…?
Γιατί σε νοιάζομαι.
Ρε άι στο δ$%#^…Κι εγώ σ’ αγαπάω.
Ε, άντε γ$%&#.
ΑΣΧΕΤΟ (1): Εμπρός Ελληναράδες, σηκώστε τα λάβαρα της Επανάστασης. Όχι η δυσοσμία δεν είναι το χνώτο σας από την πείνα, είναι από το αλκοόλ στην υγειά της Τουρκοφαγίας…
ΑΣΧΕΤΟ (2): Ρε μπας και έχω δίκιο…?
ΑΣΧΕΤΟ (3): Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ συνεχίζεται και σήμερα. Παρασκευή πρωί 12,00-14,00 η πρώτη μεγάλη κλήρωση!!!
32 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΒασικά καλησπέρα σας...!!!
Εδώ και μια εβδομάδα, απουσιάζω από το site.
ΟΧΙ γιατί έλειπα...
ΟΧΙ γιατί δεν είχα κάτι να πω...
ΟΧΙ γιατί βαριόμουν να σχολιάσω...
ΟΧΙ γιατί σας βαρέθηκα και δεν επιζητούσα την Κοινότητα...
ΑΛΛΑ γιατί η αναξιόπιστη εταιρειούλα ... η κυρά TELLAS, με έχει αφήσει χωρίς internet.
ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ παίρνω δύο ή και τρεις φορές την ημέρα και παίρνω ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, λόγια συμπαράστασης και ψευτοδεσμεύσεις, ότι εντός της ημέρας (της εκάστοτε ημέρας) το πρόβλημα θα λυθεί...
Τι να το κάνω κυρά μου το δίκαιο μου...? Ποιος θα μου πληρώσει τα πήγαινε έλα στην επαρχία, επειδή ΕΣΕΙΣ είσαστε ανάξιοι εμπιστοσύνης...? Πότε επιτέλους, ΥΠΕΥΘΥΝΑ θα διορθωθεί το μπ#$%^ σας, να ξέρω κι εγώ τι να πω στους πελάτες που περιμένουν φωτογραφίες και αρχεία...? Ποιος θα πληρώσει τη ζημιά που έχω πάθει επαγγελματικά...? Γιατί κάναμε το συμβόλαιο για 4 ενώ ακόμα έχω 1 (!!!) Mbps...?
Και οι απαντήσεις...? Εχετε δίκιο. Θα κάνουμε ότι μπορούμε... κ.ά.
Κάποια στιγμή (που θα είμαι πιο ήρεμος) θα αναφέρω τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση, όχι μόνο εμένα, αλλά και χιλιάδες ακόμα "θύματα" των ψιλικατζίδικων που παρουσιάστηκαν ως πολυεθνικές, με σκοπό την αφαίμαξη και εκμετάλλευση ηλιθίων σαν και του λόγου μου...
ΕΕΕεεε, άει σιχτίρ λοιπόν κι εσείς και η γ#$% ιδιωτική σας πρωτοβουλία. ’ιντε στο δ$%#$ και το κράτος σας που αντί να σας κλείσει ΟΡΙΣΤΙΚΑ, ανέχεται και την εκμετάλλευση του πελάτη σας και την αισχροκέρδια εις βάρος του πολίτη...
Υ.Γ. Όχι πως κάτι ΟΤΕδάκια είναι καλύτερα... αλλά λέμε τώρα...
(Λεζάντα): Βάρδα μην πάθει βλάβη το δίκτυο... μένεις από σύνδεση μια εβδομάδα τουλάχιστον, κι άμα είσαι τυχερός δεν σε χρεώνουν παραπάνω
ΑΣΧΕΤΟ (αλλά σημαντικό): Ο διαγωνισμός (που όσα συγνώμη κι αν ζητήσω δεν αλλάζει το ρεζιλίκι) θα συνεχιστεί ΚΑΝΟΝΙΚΑ, ενώ ως ελάχιστη αποζημείωση, θα γίνει η κλήρωση προσεχώς και τα δώρα θα είναι πολλαπλάσια του προβλεπόμενου. Γιατί η λέξη φιλότιμο, είναι ελληνική, αλλά δυστυχώς λίγοι την υπερασπίζονται...
ΖΗΤΩ ΤΑΠΕΙΝΑ ΣΥΓΝΩΜΗ για την ασυνέπεια και ΕΛΠΙΖΩ να επανορθώσω το δυνατόν ταχύτερα!!!
Ο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Η συνέλευση των ποντικών
Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Μουσική: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Πρώτη εκτέλεση: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας
Σ'ένα υπόγειο στην πλατεία Αβησσυνίας
συγκεντρωθήκαν τα ποντίκια μιά φορά
για να σκεφτούν πώς θα γλιτώσουν μιά για πάντα
από του γάτου τον αιώνιο βραχνά
Το συζητάγανε ημέρες και ημέρες
μα τελικά δεν καταλήξαν πουθενά
και είχαν όλοι πια συνειδητοποιήσει
ότι κομπλάρισε η συνέλευση γερά
Τότε πετάγετ'ένας νεαρός και λέει
-Βρήκα τη λύση του προβλήματος,παιδιά!
Θα πλησιάσουμε την ώρα που κοιμάται
και θα του δέσουμε κουδούνα στην ουρά
Κι όλοι φωνάξαν Μπράβο,αυτό είναι,συμφωνούμε!
και πέρασε η πρόταση του παμψηφεί
μα ένας γέρος ποντικός τους λέει Δικαίωμα!
και θέτει την εξής ερώτηση
’μα μου λύσετε αυτή την απορία
τότε δε θά΄χω αντίρρηση καμιά
Ποιός από σας τολμάει το γάτο να ζυγώσει
να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά
Και από τότε έχουν περάσει χίλια χρόνια
κι ακόμα ο γάτος τα ποντίκια κυνηγά
που πάει να πει ότι δε βρέθηκε κανένας
να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά
Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες
τότε και μόνο όταν είναι εφικτές
μα σαν δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις
ασ΄τες καλύτερα, καθόλου μην τις λες.
Καλύτερα σκέψου και μη μιλάς παρά μίλα και μη σκέφτεσαι...
Ο ΝΟΩΝ CAPITO...
ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ Million Miles Away
Σκηνή 1η:
Ένα αγοράκι 6 ετών και δύο κοριτσάκια 5 και 6 κάθονται σε μια γωνία του σαλονιού και αναπτύσσουν φιλοσοφικές συζητήσεις. Εγώ λίγο παραπέρα, υποτίθεται ότι δεν ακούω.
Α.: Ξέρετε τι είναι sex?
(τα δυο κορίτσια κοιτάζονται σαν να τα ρώτησε «ξέρετε το όνομά σας?»)
Κ-1. Φυσικά και ξέρω
Κ-2. Γιατί εσύ ξέρεις?
Α. Ξέρω. Είναι όταν ο μπαμπάς κι η μαμά κοιτιούνται στα μάτια, κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι και αγαπιούνται!
Κ-2. Καλά… βλακείες. Αυτό το κάνουν και δυο ξένοι άμα θέλουν. Η μαμά είπε ότι σεξ είναι όταν αγαπιούνται δυο άνθρωποι, φιλιούνται στο στόμα και ο άντρας φυτεύει ένα σποράκι στη γυναίκα και εκείνη κάνει παιδιά….
Α. Στο στόμα…? Μπλιάαχ… αηδία.
Κ-1. (γελάει) Δεν είναι μόνο αυτό, γιατί εμένα η μαμά μου με έκανε μόνη της. Σεξ είναι το φύλο στα αγγλικά. Αν είσαι άντρας ή γυναίκα. Κι όταν ένας άντρας και μια γυναίκα παντρεύονται, κάνουν σεξ, δηλαδή παιδί…
Ακολουθεί δυσπιστία κι από τα τρία, μισόλογα και μια αιώνια πάλη ανάμεσα σε αγοράκια και κοριτσάκια, μέχρι που το Κ-2, ρωτάει: Το Σάββατο, είδα το Σούπερμαν 2 στον κινηματογράφο.
Α-1. Θα με πάνε οι γονείς μου να το δούμε….
………………
Σκηνή 2η:
Είμαι φαντάρος, στην πρωινή αναφορά. Προς έκπληξη όλων, παρόντας και ο διοικητής του στρατοπέδου… Παγωμάρα και τρόμος στα μάτια όλων.
Διοικ.: Κύριοι, εδώ είναι στρατός (κι εγώ νόμιζα πως ήταν παιδότοπος). Όταν έχουμε σκοπιά, έχουμε ευθύνη, απέναντι στους Έλληνες και την Δημοκρατία. (που το πάει ο τύπος?). Όταν έχουμε σκοπιά, δεν τρώμε, δεν κοιμόμαστε και δεν κάνουμε sex. (τι…?). Προς γνώση και συμμόρφωση, λοιπόν η ποινές θα πέσουν πέλεκυς…
Ακολουθεί σιγή και προβληματισμός. (Κάποιος μ@#$ς κοιμήθηκε και θα τρέχουμε μέχρις εξαντλήσεως, γιατί μάγκας να «ψώνισε» τουρίστρια και μάλιστα κατά τη σκοπιά… χλωμό).
Αξιωματικός Υπηρεσίας: Δ. Παπατάδε
Δ.Π.: Παρών
ΑΥ: 1 μέρα στέρηση εξόδου, για καθυστέρηση κατάκλισης.
Γ. Θεοδήνα
Γ.Θ. Παρών
Α.Υ. 5 μέρες για ανυπακοή σε εντολή ανωτέρου.
Μ. Κ.
Μ.Κ.: Παρών
ΑΥ: 10 μέρες φυλακή γιατί κατά την έφοδο του ΑΥ. ευρέθη να βασανίζει ασκόπως και μετά μανίας μέλος του σώματος του, χρησιμοποιώντας την δεξιά του παλάμη…
(να γελάσεις ή να κλάψεις… «Διδυμότειχο μπλουζ»…).
……………………..
Σκηνή 3η:
Σκόρπιες απόψεις και υπονοούμενα, με μια έκδηλη σύγχυση σε έννοιες…
Έφηβος μηχανόβιος: Πήγα με την γκομενάρα παραλία και την έσκισα… 400 κυβικά φέτες στα λιμανάκια!
(και ζεματάει η ριμάδα η εξάτμισηηηη…)
Τζογαδόρος με έφεση στη ρουλέτα: Σεξ είναι, να ποντάρεις 5 φορές στο 9 και να παίρνεις τ’ αρχ$#% σου και την 6 να το φτύνεις και να κάθεται…
(να πιεις το ποτάκι σου με το μανάρι που συνοδεύεις, χαζεύοντας τους άλλους που χάνουν, δοκίμασες?).
Απατημένη ερωμένη: Όταν νοιώθεις ότι τα δίνεις όλα και παίρνεις αχαριστία, κάθε νύχτα σε γ$%^ ρε Πάνο…
(στη μητέρα σου το ’πες?)
Καταπιεστική υποψήφια ερωμένη: Γιατί δεν μου απαντάς ρε μωράκι όταν στέλνω SMS? Γιατί δεν με πήρες τηλέφωνο, που έχω 2 (!) ώρες να σε ακούσω? Δεν καταλαβαίνεις ότι με γ%^$* με την αδιαφορία σου…?
(Γιατί δεν με αφήνεις ήσυχο και να πνίξεις κανέναν άλλο…? Εγώ δεν γουστάρω να κάνω πλούσιο τον ΟΤΕ…).
Συμπέρασμα 1: Αναλόγως το πρίσμα που κοιτάς, εξαρτάται και η ερμηνεία που δίνεις.
Συμπέρασμα 2: Όταν σκέφτεσαι αθώα, έχεις μηδενικές πιθανότητες να κατανοήσεις έννοιες που αφορούν σωματικές απολαύσεις.
Συμπέρασμα 3: Όταν μεγαλώσεις, αντιλαμβάνεσαι τη συνουσία, με διάφορους τρόπους, εκτός από τον «ιεραποστολικό».
Συμπέρασμα 4: Φοβάμαι ότι θα πεθάνω και δεν θα γευτώ και δεν θα μάθω πως είναι να κάνεις sex…
ΑΣΧΕΤΟ 1: Ήταν ένα υπέροχο Σ/Κ… με άτομα δικά μας! Γέλασα και ξεπέρασα πολύ εύκολα το… προηγούμενο post.
ΑΣΧΕΤΟ 2: Πέρασε μπρος μου και είδα αεράκι να χαϊδεύει το μυαλό μου. Χαμογέλασε και είδα να σκιρτά η καρδιά μου. Μου μίλησε και είδα να χάνονται οι λέξεις. ’κουσα το γέλιο της και είδα τη μουσική να σωπαίνει στη μελωδία της. Διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας και τα είδα ΟΛΑ… Τελικά, δεν είχα την ευκαιρία και δεν ξέρω αν θα μου ξαναδοθεί άλλη…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ Million Milles Away
Θα έλεγα πολλά, αλλά φοβάμαι πως θα πέσουν στο κενό.
Θα έδινα όσα λίγα έχω, αλλά ποιος θα τα πάρει...?
Έχω βαρεθεί να λέω και να ξαναλέω τα ίδια πράγματα,
να ακούω υποσχέσεις και τελικά... να κάθομαι μόνος και στην προσπάθειά μου
να παλέψω τη μοναξιά, να βρίσκω πάτημα στο γεγονός:
Καλύτερα μόνος παλεύοντας τη μοναξιά,
παρά "μόνος" λόγω της απουσίας της...
Το παραπάνω χωρίζεται (όπως φαίνεται άλλωστε), σε δύο τομείς. Παρ' όλα αυτά νομίζω πως δίκαια εντάσσονται στο ίδιο κείμενο.
Συγνώμη, τέλος που δεν μπορώ να πω ΚΑΛΗΜΕΡΑ...
Ίσως αύριο μου βγει και τότε και μόνο θα την πω....
ΑΣΧΕΤΟ: Αλλά ΕΝΤΕΛΩΣ άσχετο. Ο διαγωνισμός συνεχίζει καθημερινά....
παρακάτω...
10 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΞεκίνησε ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ της εκπομπής Million Miles Away.
Επίσημη ΠΡΩΤΗ και ο διαγωνισμός ξεκινάει με δύο συγκροτήματα που άφησαν εποχή.
Ψηφίστε, λοιπόν και μπείτε στην κλήρωση για πολλά πολλά δώρα!!!
Scorpions - Metallica
Ρίξτε την ψήφο σας με σχόλιο και ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ στην κλήρωση της Παρασκευής 12/10/2007
ΟΡΟΙ ΣΥΜΕΤΟΧΗΣ και λεπτομέρεις του διαγωνισμού
34 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΔεν μπορώ να μιλήσω.... ζω μεγάλες στιγμές!!!
Απλά υποκλίνομαι!!!!
ΕΛΑ ΜΩΡΗ ΟΜΑΔΑΡΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!
11 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΒρισκόμαστε στον αέρα!!!
Η αλήθεια είναι ότι κάπως έτσι αισθάνομαι. Με φυσάει το αεράκι, περνώ μέσα από σύννεφα και κοιτάζω τον μικρόκοσμο υπεροπτικά (λόγω θέσης και όχι άποψης). Νομίζω πως αιωρούμαι κι αυτό τινάζει την αδρεναλίνη στα ύψη. Η μαγεία του να παίζεις με τους φόβους σου, η απόλαυση να δαμάζεις το σύμπαν σου, αλλά και οι κλεφτές ματιές στο ύψος που σε χωρίζει από το έδαφος, μου δίνουν ανάμικτα συναισθήματα. Ρισκάρω τελευταία, και παίζω ένα παιχνίδι με την καταστροφή, που δεν ξέρω ακόμα που θα βγει. Η αιώνια πάλη που βιώνω συγκρουόμενος με τον εαυτό μου, με γεμίζει αγωνία, άγχος και ικανοποίηση μαζί. Παίζω κρυφτό με τα συναισθήματά μου και κάνω ξελευτερία μια στον εαυτό μου και μια σε μένα. Είμαι ανάμεσα σε δύο κόσμους, που μάχονται μέχρι εξώντωσης. Ο ένας τα "θέλω" μου κι ο άλλος τα "είναι" μου. Τα θέλω μου με οδηγούν σε τακτικές που ικανοποιούν τη σάρκα και το μυαλό μου. Τις πιο άρρωστες φαντασιώσεις μου, αλλά και τις πιο τρυφερές σκέψεις μου. Τα είναι μου, από την άλλη, με παρασύρουν στα βαθύτερα στρώματα του εαυτό μου, θυμίζοντάς μου τους κανόνες που έχω θέσει, τη στάση ζωής που έχτισα για να κινούμαι μέσα της και τον χαρακτήρα που ακόμα χτίζω και βελτιώνω. Είναι μια μάχη χωρίς νικητή και το ξέρω. Είναι μια μάχη με σίγουρα χαμένο εμένα, κι αυτό το ξέρω. Παρ' όλα αυτά, προτιμώ να χάσω αγωνιζόμενος, παρά να παραδεχτώ μια ήττα αμαχητή...
Ωστόσο, άλλο ήταν το θέμα της ανάρτησης... να με διακόπτετε παρακαλώ όταν ξεφεύγω από το θέμα... :-p
Το θέμα, λοιπόν, είναι ένας ραδιοφωνικός διαγωνισμός που ξεκινάει από την ερχόμενη εβδομάδα. Το μενού έχει πολλή μουσική, καλή παρέα και δωράκια για τους ακροατές. Λεπτομέρειες ΠΡΟΣΕΧΩΣ. Για μια πρώτη γεύση, όμως, ρίξτε μια ματιά εδώ
Περιμένω και τις όποιες προτάσεις βεβαίως βεβαίως.... καθ' ότι άνθρωπος με ανώτερο πνεύμα, λάτρης του διαλόγου και πιστός στις απόψεις μου... :-p
15 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |