ΘΥΜΑΜΑΙ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΤΙΓΚΑ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ ΝΑ ΣΗΚΩΝΩ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΑΝΗΜΠΟΡΟΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΩ ΠΟΣΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΝΤΙ ΤΖΕΙ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΓΕΜΑΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΡΩΙ ΤΟ ΤΙ ΤΡΑΒΑΓΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΝΕΡΩΣΩ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΣ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ.ΤΟ ΚΑΡΔΙΟΧΤΥΠΙ ΜΕΧΡΙΝΑ ΤΗ ΠΕΙ.ΤΗΝ ΓΛΥΚΕΙΑ ΑΓΩΝΙΑ ΑΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΕ.ΑΝ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ.ΜΕ ΕΝΑ ΡΑΔΙΟΦΩΝΑΚΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗ ΖΕΣΤΗ.ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΜΕ ΤΟ ΣΩΒΡΑΚΟ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΜΙΑ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΤΗΣ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΣΤΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΧΩΡΙς ΝΑ ΣΕ ΧΡΕΩΝΟΥΝ 400 ΔΡΑΧΜΕΣ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΚΟΣΜΟ ΣΤΟ ΒΡΑΧΟ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΟΤΙ ΩΡΑ ΚΙ ΑΝ ΠΗΓΑΙΝΕΣ.ΟΙ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΠΟΥ ΣΤΗΝΟΤΑΝ ΣΤΟ ΛΕΠΤΟ ΜΕ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΙΜΑΤΑΚΙΑ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΓΑΖΟΤΕΡΣ.ΠΟΥ ΔΕ ΧΑΙΡΟΝΤΟΥΣΑΝ ΜΕ ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΟΤΙ ΕΦΕΥΓΕΣ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΧΟΡΕΥΕΜΕ ΣΤΑ ΚΛΑΜΠ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΣΤΑΝ Μ ΕΝΑ ΠΟΤΟ ΑΚΡΙΒΟ ΠΕΡΑ ΔΩΘΕ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ.ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ.ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕ ΘΕΛΩ ΚΑΝ ΤΑ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ.ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΤΑ ΕΖΗΣΑ.ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΤΑ ΕΚΑΝΑ,ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΙΟ ΠΑΛΙΑ ΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΗΤΑΝ ΛΙΓΟΤΕΡΑ.ΤΑ MUST ΗΤΑΝ ΛΙΓΟΤΕΡΑ.ΤΟ ΚΟΠΛΕΞ ΤΟΥΝ IN ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ.ΗΜΑΣΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΘ ΗΜΑΣΤΑΝ ΖΟΥΣΑΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΖΗΖΑΜΕ.ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΔΑ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΣ,ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ.ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟ 2000 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΥ ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΣΦΥΚΤΙΩ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΑΛΛΙΩΣ....ΔΕ ΛΕΩ ΟΤΙ ΔΕ ΦΤΑΙΩ.ΦΤΑΙΩ ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΩΣ ΘΥΜΑΜΑΙ...ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ ΕΧΩ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ,ΚΙ ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ....ΓΑΜΗΣΕΤΑ
εγω γενικως της γυμναστικης δεν ειμαι.αλλα τι τα ηθελα χθες τα δυο μπουκαλια green label?τα εφτυσα εντελως.ξυπνησα κι ενοιωθα τοσο μπουκωμενος.με τη μια φορμιτσα,παπουτσακια κτλ και γεια σας.σ ενα δεκαλεπτακι φτανω στο σταθμο του μετρο.κατεβαινω ομονοια.σημερα ειπα να μην παω τον συνιθισμενο μου περιπατο στη διονυσιου αεροπαγιτου.βγηκα κανιγγος,ακαδημιας και μετα βουρ για σολωνος.η σολονωσ εχει μια τοσο ωραια ανηφορικη κλιση,τελεια για προθερμανση.συνεχιζω στριβω για σκουφα.αρχιζω ανεβαζω στροφες.μολις φτανω πλατεια,συνεχιζω.ανακαλυπτω την πλουταρχου.κοιταω δεξια μου.πληθος σκσλιων να με καλουν.πηγαινω τρεχοντας.αρχιζω να τα ανεβαινω τρεχοντας.οι παλμοι ανεβενουν,ο "περπατητης" σιγα σιγα την κανει απο τα πνευμονια μου.ανεβηκα τρεχοντας μεχρι το τρλεφερικ του λυκαβυτου.ενοιωθα σα το ροκυ οταν επανεκαμψε τη φορμα του και γκαριζε στο τελος των σκαλιων(μη με ρωτησετε σε ποιο ροκυ δε θυμαμαι).εγω παντως ενοιωθα λογω του οτι δε γυμναζωμαι οτι ειχα παιξει και στα εξι μαζι.μετα ακολουθησε ενς υπεροχοσ ηρεμος περιπατος στο δασος του λυκαβητου(ας πουμε δασος).υστερα ενας χυμος αμιτα πορτοκαλι απο το περιπτερο και απολαυση της θεας απο να παγκακι στο λυκαβητο.κι ας ειχε κρυο.σε λιγη ωρα ειμουν αλλος ανθρωπος.γεματος εικονες,γεματος χαμενη ενεργεια κι εντελωσ αποτοξινομενος.μα τι τα θελετε τα γυμναστηρια?στους δρομους ολοι αδελφια.η πολη μας εχει τοσο ομορφους τροπους να γυμναστεις