κι εχεις χαθει.σε εχω χασει.προσπαθω να σε αναζητησω.στα τραγουδια,στο αλκοολ,στις φωτογραφιες.στους ατελειοτους περιπατους δε σε συναντω πια.δε διασταυρωνομαστε ποτε.τιςνυχτες σε σκεφτομαι.ποτε αραγε θα με επισκεφτεισ?ποτε θα με παρεις στην αγκαλια σου να αποκοιμηθω επιτελους.ουτε στα αγαπημενα μου τραγουδια δε σε βρισκω πια.το γελιο μου ψευτικο,η χαρα μου λιγη.ολα συμβαινουν τοσο γρηγορα γυρω μου.προτου σε προλαβω στην ακρη του δρομου,εχεις στριψει κι εχεις εξαφανιστει...το πιο ασχημο ειναι οτι και να θελω να ρωτησω για καποιον αν σε ειδε δε μπορω.δε σε αναγνωριζει κανες.για σενα μιλαω,μα κανεις δε σε ξερει.ναι για σενα....γλυκεια μου ψυχικη ηρεμια.εχεισ χαθει. μου συμβαινουν πολλα τωρα τελευταια αλλα μη μ αφηνεις κι εσυ.μην με εγκαταληψεις τωρα.τι θα γινω αραγε χωρις την ηρεμια μου?το κεφαλι μου παει να εκραγει.μακαρι να επανελθεις.να σε ξαναδω,να ανοιγεις το πεπλο σου και να μ αγκαλιαζεις.μακαρι