Ποσες φορες αληθεια ο καθενας να εχει μπερδεψει το ονειρο του με τη πραγματικοτητα.αληθεια λετε τελικα ολο αυτο που ζουμε στα ονειρα μασ και που στην πραγματικοτητα διαρκει καποια δευτερολεπτα, να ναι αυτο που ονομαζουν μια αλλη διασταση?.που ταξιδευει το μυαλο?.που εχουμε συναντησει ολουσ αυτουσ τουσ αγνωστουσ ανθρωπουσ που συνανταμε?αληθεια που ειναι τελικα ποιο ομορφα.εκει η εδω?ποτε ειναι καλυτερα?οταν καταλαβαινουμε οτι ονειρευομαστε η οταν απλα το ζουμε.ειναι προτιμοτερο να ζουμε και να ονειρευομαστε η να ονειρευομαστε πωσ ζουμε?γιατι δεν εχουμε επιλογεσ να ονειρευομαστε οτι θελουμε?τι ειπατε?εγω προσωπικα τι πιστευω?δε με νοιαζει και πολυ να σασ πω την αληθεια γιατι εχω πιασει την ουσια.και η ουσια ειναι οτι οπωσ στη ζωη ετσι και στα ονειρα πρεπει να αδραξεις την ευκαιρια και να απολαυσεις το καθε τι που ζεις.ισως στα ονειρα μου να μαι περρισοτερο ατρωτοσ.κι οταν το συνηδητοποιω αυτο προσπαθω να το παραβλεψω.μ αρεσει να κανω τα ονειρα μου πιο ρεαλιστικα.οπωσ και τη ζωη μου μ αρεσει να την κανω πιο ονειρεμενη.αληθεια τωρα γραφω στ αληθεια η την επομενη φορα που θα ανοιξω το μπλογκ μου δεν θα υπαρχει καν αυτο εδω.ποιοσ ξερει.σημασια εχει πωσ ενοιωσα παλι καλα που εγραψα.οσο κι αν το ρημαδι το πληκτρολογιο δε μπορω να το συνηθισω καθολου.
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιουπαρχουν στιγμες που ειλικρινα αυτη η αθηνα με πνιγει.με πνιγουν οι ανθρωποι της,οι εικονες της που καποιες στιγμες φαινονται τοσο αχρωμες.ενας απο τους λογους που δεν εχω αγορασει ακομα αυτοκινητο(εκτος του φοβου της οδηγησης που δε το θεωρω δα και τοσο σοβαρο)ειναι γιατι μ αρεσει να περπαταω.να βλεπω ανθρωπους να φωτογραφιζω στο μυαλο μου εικονες.καποιεσ φορες λοιπον αυτες οι εικονες με κανουν κι αισθανομαι πολυ ασχημα.υπαρχουν ομως στιγμες που μια εικονα ενος δευτερολεπτου με κανει να ξεχναω τα παντα.στις ατελειωτες βολτες μου κατα μηκος της πλακας αποφασισα χθες με τη φωτογραφικη μου μηχανη(γιατι εκτος απ το μυαλο καποιες εικονες πρεπει να τις αποθηκευεις και στο χαρτι)να ανεβω στο βραχο του αριωνα.ηταν η ωρα που σιγα σιγα επεφτε ο ηλιος.το τοπιο ηταν θαυμασιο.οσο ασπρο τσιμεντο κι αν ριξεις σ αυτη τη πολη απο κει πανω θα φαινεται παντα πανεμορφη.ο ηλιος ειχε παρει ενα τελειο πορτοκαλι χρωμα καθως χανοτανε.ξαφνικα ακουσα εναν ηχο σαν κλαμα.ευτυχως ηταν για χαρα.κοιτω διπλα μου και βλεπω ενα ζευγαρι, με το αγορι να της κραταει το χερι και να τησ λεει¨"λοιπον θα μου απαντησεις?θα με παντρευτεις?τα προσωπασ του φωτιζαν τοσο πολυ.σιγα σιγα ο ηλιοσ χανοταν πισω απο δυο τρεις ουρανοξιστες.μαζι για παντα ψιθυριζαν.τετοιες ειναι οι στιγμες που τα παντα ξεχνω και συγχωρω τη πολη που μενω.ι τετοιες στιγμες ειναι που καταλαβαινεις το ποσο απλη ειναι η ζωη τελικα.ενα ζευγαρι,μια προταση γαμου.ουτε ακριβα δαχτυλιδια ουτε ακριβα εστιατορια.σε τετοιες στιγμες υποκληνομαι.σε στιγμες που τα παντα τα ξεχνας
- Στείλε Σχόλιοκι ομωσσημερα περασα τοσο ομορφα.ειδα φιλουσ, ηπιαμε,φαγαμε ,γελασαμε.εφυγα απο το περιβοητο πια στεκι του τακη μ ενα χαμογελο αστα να πανε.φιλουσ που χρονια οχι ειχα να τους δω αλλα να τους δω ετσι με εκανε να νοιωθω την ευτιχια.πηρα ενα ταξι να παω σπιτι..κατεβαινοντας με το ταξι την προεκταση των εξαρχειων με πιανουν τα κλαματ;α.τοσοι ανθρωποι στο περιθωριο.η καρδια χτυπαεει δυνατα.νοιωθω τοσο ενοχοσ που κι εγω πριν απο λιγιγο εκλεψα απο τον κοινο πλουτο χαρας ,περασα τοσο τοσο μα τοσο ηθελα να γγιξω τη τελεοοτητα.ξαφνικα ολα σκοτεινιασαν.ομορφα ενω υπαρχει τοσο δυστυχια.λεω στον ταξιτζη να κανει δυο βολτεσ παραπανω.λεσ και ειναι σε συνομοσια το ραδιο παιζει"και μετα δε μιλαμε πολυ....τα παντα περνουν απο τισ σκεψεις μου.εικονεσ τρομου οτι σως καπου εκι να αντικριζα τη γυναικα που αγαπησα πραγματικα,εικονεσ οτι ισωσ εκει να εβλεπα τους φιλους που εχασα.ο ταξιτζησ να φωναζει και να μου λεει κολωνο ειπαμε και φτανουμε πατησια.τοσο δ ηθελα να αγγιξω την ευτιχια.ξαφνικα ολα σκοτεινιαζουν.ο ταξιτζησ δεχεται να με παει πισω.εγωβλεπω τηναθηνα να αλλαζει.το κομματι στο ραδιο εχειμ πια αλλαξει,αναπολω τισ στιγμς το ουζερι λες και περασαν χρονια.λεσ και η τελειοτητα τελικα οσο και να την απλοποιεισ απλα υπαρχει για να σου υπενθυμιζει την δυσκολια τησ.κι ομωσ ειμουν τοσο κοντα τησ.
ύγθελω αυτο το δημοσιευμα να το στειλω οπωσ ειναι.οπως μου βγηκε.συγγνωμη για λαθη κτλ.δε το εκανα προεπισκοπηση ουτε μια φορα.
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιοπρωτα απ ολα να συστηθω.με λενε τρελο
μη ρωτατε για κυριο ονομα-δεν εχω-
μου το πηραν οι "κυριοι".
ζω απο το τιποτα.
δε ζω ομως σ αυτο
-να η διαφορα μας-
βλεπω με τα ματια που χει η ψυχη-τις ομορφεσ εικονες-
εσεισ το λετε σχιζοφρενεια.
γελαω γελαω πολυ.ειμαι χαρουμενος για καθε τι που συναντω μπροστα μου.
οχι μη με προσπερνατε'
ακουστε με!!!!
με λενε παλι τρελο.δε με νοιαζει πια.
τρελοι ειναι εκεινοι που διωχνουν τη ζωη.
κρατανε μονο τη σκια της.
το παιζουν σιγουροι γι αυτη.
ζηστε ετσι.τι ξερω εγω
-τα παμε ειμαι τρελος-
μονο εγω βλεπω τον ηλιο να μου γελα ,
κι εσεισ βλεπετε μονο τη βροχη
3 σχόλια - Στείλε Σχόλιο