Διαβάζεις πολύ - είσαι φυτό.

Το επίθετο σου είναι Παρίση; Μετονομάζεσαι σε Λονδίνο, Μαδρίτη, Ρώμη, κλπ.

Δεν είσαι κουλ στο λύκειο γιατί έχεις ξεσκιστεί στο διάβασμα και στα φροντιστήρια για τις απαίσιες πανελλήνιες έχοντας ένα στόχο; Στην πυρά κατευθείαν.
Δεν συμμετέχεις σε καυγάδες στο σχολείο; Είσαι φλωράκι.
Είσαι λίγο εσωστρεφής; Δεν είσαι νορμάλ, είσαι βλαμμένο.

Πόσες και πόσες ταμπέλες είχα εγώ και άλλα παιδιά όλα αυτά τα χρόνια του σχολείου, τα παιδικά, τα εφηβικά και τα μετεφηβικά, που τώρα ακούγονται πειράγματα και αστεία - ειδικά το θέμα του επιθέτου- αλλά τότε ΔΕΝ ήταν αστεία.

Οταν το αστείο ξεφεύγει σε κλίμακα και εδραιώνεται, όταν αποκτάς ΤΑΜΠΕΛΕΣ που σε συνοδεύουν σε όλη σου την παιδική ηλικία και εφηβεία, τότε αυτό λέγεται BULLYING.

Και σήμερα μου μιλούν διαφορετικά, όλοι οι συνομήλικοι μου. Σήμερα είμαι υποψήφια διδάκτωρ με υποτροφία βλέπεις, αλλά πριν 15 χρόνια άκουγα χλευασμούς για τις επιλογές μου ως έφηβη - και ξέρετε, μπορεί να μην κρίνουν οι πανελλήνιες ή οι σπουδές τη ζωή μας, αλλά οι επιλογές του τότε, όχι μόνο στο διάβασμα, αλλά και ο ήπιος χαρακτήρας μου και η συμπεριφορά μου επηρέασαν την μέχρι σήμερα πορεία μου και ειλικρινά δεν θα ήθελα να ανταλλάξω την εξέλιξη μου με περισσότερες στιγμές δημοφιλίας στο σχολείο.

Στο άκουσμα της είδησης το πρωί για το θάνατο ενός 20χρονου παιδιού ξύπνησαν πολλές αναμνήσεις της ανήλικης ζωής μου, μέσα μου, που ευτυχώς χάρη στην αγάπη και την στήριξη της οικογένειας μου και των λίγων φίλων μου, δεν κατάφεραν να κάμψουν το ηθικό μου.

Εύχομαι πρώτα να εξιχνιαστεί το έγκλημα που έγινε με τον Βαγγέλη Γιακουμάκη και μετά να δούμε σοβαρά ως ελληνική κοινωνία το θέμα bullying, γιατί οι μπούληδες του σήμερα γίνονται ενήλικοι αύριο και το κακό διαιωνίζεται.

Εξαιρετικά ενδιαφέρον ένα άρθρο του Άρη Δημοκίδη που διάβασα πάνω στο θέμα.

Πρέπει να σταματήσουμε να αδιαφορούμε για τους δίπλα μας, για όποιον δεν αισθάνεται καλά και να βοηθούμε, να νοιαζόμαστε, να μην αφήνουμε στην τύχη τους ανθρώπους που δεν έχουν τη δική μας τη δύναμη να αντιμετωπίζουν διάφορες καταστάσεις.

Να βοηθάμε ο ένας τον άλλον, μόνο έτσι θα προχωρήσουμε σαν κοινωνία.

Καλο παράδεισο Βαγγέλη Γιακουμάκη. Εύχομαι να είσαι το τελευταίο θύμα αυτής της οπισθοδρομικής ελληνικής κοινωνίας.