Να μια λίστα από τα μεγαλύτερά της:

Σπυρίδων Κοντομάρης

Διομήδης Κομνηνός

Σωκράτης Μιχαήλ

Toril Margrethe Engeland

Βασίλειος Φάμελλος

Γεώργιος Σαμούρης

Δημήτριος Κυριακόπουλος

Σπύρος Μαρίνος

Νικόλαος Μαρκούλης

Αικατερίνη Αργυροπούλου

Στυλιανός Καραγεώργης

Μάρκος Καραμανής

Αλέξανδρος Σπαρτίδης

Δημήτριος Παπαϊωάννου

Γεώργιος Γεριτσίδης

Βασιλική Μπεκιάρη

Δημήτρης Θεοδώρας

Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας

Αλέξανδρος Παπαθανασίου

Ανδρέας Κούμπος

Μιχαήλ Μυρογιάννης

Κυριάκος Παντελεάκης

Ευστάθιος Κολινιάτης

Ιωάννης Μικρώνης.

_______________

Μεγάλωσα στις καλές εποχές με τις παχιές αγελάδες. Δεν έζησα πολυτεχνείο, δεν έζησα βασανιστήρια.

Ζω όμως πλέον στην εποχή όπου συνομίληκοι που δεν έχουν να πληρώσουν ρεύμα και πετρέλαιο αναπαράγουν πως ο Παπαδόπουλος έφερε το ρεύμα στα χωριά τους και η δημοκρατία τους το κόβει.

Ζω στην ανεργία του 25% και διαβάζω πως τότε δεν υπήρχε ανεργία, παραλείποντας την αναφορά στη Μακρόνησο και στην Γιάρο.

Ζω στην εποχή του εκβιασμού για μια θέση εργασίας, αλλά ξεχνάω πως τότε υπήρχε όχι απλά εκβιασμός, αλλά φυλάκιση και τιμωρία για τις ιδέες που ΠΙΘΑΝΟΝ να είχες.

Ζω στην εποχή που εμείς οι ίδιοι έχουμε ξεφτυλίσει τις διαδηλώσεις γιατί δεν σκεφτόμαστε παρά μόνο το ατομικό μας συμφέρον και ξεχνώ πως έχουν σκοτωθεί άνθρωποι για να μπορώ να διαδηλώνω εγώ σήμερα για το ξέπλυμα χρήματος που λέγεται ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός.

Ζω στην εποχή του θυμού και της σύγχυσης και της αγωνίας και την αβεβαιότητας. Αλλά ο εχθρός δεν φοράει όπως τότε στρατιωτική στολή. Ο εχθρός είμαι εγώ που δεν τολμώ να κοιτάξω με ειλικρίνεια τον καθρέφτη.

Και αυτό είναι το πρόβλημά μου σήμερα. Εγώ. Το εγώ μου.

Γι' αυτό σας παρακαλώ, ας μην σκεφτόμαστε τα έργα της χούντας γιατί αν είχαμε χούντα δεν θα διαβάζατε έτσι ελεύθερα τις σκέψεις μου αυτή τη στιγμή.

Εκτιμήστε τα αγαθά που δεν προστατεύουμε και θεωρούμε δεδομένα.

Αλλά όχι πίσω στα έργα της χούντας. ΟΧΙ.