Τον πλουτο δεν εδωκες ποτε  σ'εμενα

τον ολοενα ερημουμενο απο τις φυλες των Ηπειρων

και απ'αυτες παλι αλαζονικα, ολοενα, δοξαζομενο!

Ελαβε τον Βοτρυ ο Βορρας

και τον Σταχυ ο Νοτος

τη φορα του ανεμου εξαγοραζοντας

και των δεντρων τον καματοδυο και τρεις φορες

ανοσια εξαργυρωνωντας.

Αλλο εγω

παρεξ το Θυμαρι στην καρφιδα του ηλιου δεν εγνωρισα

και παρεξ

τη σταγονα του νερου στ'ακοπα γενεια μου δεν εενιωσα

μα το τραχυ το μαγουλο εθεσα στο τραχυτερο της πετρας

αιωνες και αιωνες.

Εκοιμηθηκα πανω στην εγνοια της αυριανης μερας

οπως ο στρατιωτης επανω στο τουφεκι του.

Και τα ελεη της νυχτας ερευνησα

οπως ο ασκητης το θεο του.

Απο τον ιδρωτα μου εδεσαν διαμαντι

και στα κρυφα μου αντικαταστησανε

την παρθενα του βλεμματος.

Εζυγισανε τη χαρα μου και τη βρηκανε , λεει , μικρη

και την πατησανε χαμου σαν εντομο.

Τη χαρα μου χαμω πατησανε και στην πετρα μεσα την κλεισανε

και στερνα την πετρα μου αφησανε

τρομερη ζωγραφια μου.

Με πελεκι βαρυ τη χτυπουν , με σκαρπελο σκληρο την τρυπουν

με καλεμι πικρο την χαραζουν , την πετρα μου.

Κι οσο τρωει την υλη ο καιρος τοσο βγαινει πιο καθαρος

ο χρησμος απ'την οψη μου.

ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ

ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ Τ'ΑΓΑΛΜΑΤΑ. 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ  ΕΛΥΤΗΣ