Που λέει και το γνωστό άσμα.

Βγήκαμε χτες με παρειτσα εκλεκτή από ένα σύλλογο Ηπειρωτών και πήγαμε εκεί που παίζει κλαρίνο ο δάσκαλος. Στο μαγαζί "Αιμίλιος" στην Ηλιούπολη, φάγαμε ήπιαμε αλλά κυρίως  χορέψαμε τραγούδια απολη  την Ελλάδα. Κρίμα βέβαια που δεν υπήρχαν περισσότεροι νέοι άνθρωποι κι ήταν όλοι μιας ηλικίας και πάνω αλλά φύγαμε 4 παρά.

Καιρό είχα να κάνω τέτοιο κέφι... Βέβαια έχω να προσθέσω ότι πιο γρήγορα κουράστηκα έγω από τους 70 ρηδες.

Ίσως γιατί δεν μου αρέσει το κλαρίνο με κουράζει μετά από ώρα αρκετή.με πιάνει βαρεμάρα με τον ήχο αυτό ένα ΩΧ μετά από κάποια ώρα. Όπως κάποτε και με τη λύρα μπορώ να πω 

Χρόνια πολλά στη Βαλεντινιτσα μου.

Δυστυχώς δεν ξέρω κατά πόσον είμαι γενναία και δυνατή.

Συνοδοιπόρος στη ζωή αξίζει να είναι όποιος  βρίσκει τον χρόνο και τον τρόπο να αφουγκραστεί και να κατανοήσει πλήρως.

Τα λόγια

Τα βλέμματα

Τις σκέψεις

Τα συναισθήματα

Τις παύσεις και τις σιωπές.

Ο,τι άλλο λιγότερο είναι συμβιβασμός.

Έχω μέρες να γράψω, με αυτή τη ζέστη ούτε και γω πότε είχα γράψει τελευταία φορά.

Πήγα Σύρο ( ωραίο νησί by the way).

Και με βρήκαν οι ζέστες και μαζί να φτάσω ξεφυσαω περνώντας εκπαίδευση σε νέο πόστο.

Μέχρι στιγμής πήγαινε καλά τώρα αρχίζει και δυσκολεύει το πράγμα ,θα δούμε. Δυστυχώς ο Αύγουστος θα περάσει στην υπηρεσία , βοήθεια μας ....

ΕΠΙΚΟ κομμάτι ως προς τη μουσική, πολύ τρυφερό ως προς το στίχο και αγαπημένο πολλά χρόνια τώρα. 

Αφιερωμένο σε μένα και σε όσουν έχουν βαρεθεί. 

I just kept breathing hiding my tears

I waited for you all the years

I'm with you lonely soul

You shouldn't wait too long

Hold me in your arms and never let me go.

I'm hardly trying to defeat my fears

Could it be real That you feel the same as me

I'm with you lonely soul

You shouldn't wait too long Hold me in your arms and never let me go

I'm tired of pretending, I'm tired of fighting on my own

I'm tired of pretending, I'm tired of living in this house all alone

You're the coast when I'm the water

You're the one, you're the other side of my universe

And I'll catch you when you fall

I'm always dreaming

But how could I make the step

I know I should tell you The time has come

And I feel all at once you're the one

I feel this is my chance

I'm tired of pretending, I'm tired of fighting on my own I'm tired of pretending, I'm tired of living in this house all alone You're the coast when I'm the water You're the one, you're the other side of my universe And I'll catch you when you fall

Like a movie star you're shining bright In the darkest night you're my candlelight

Hello, hello Can I sit right next to you

Hey look I'm shaking touch my lips Gently with your fingertips

Hello, hello You don't know me, but I know you

At least I think I do...

I'm tired of pretending

I'm tired of fighting on my own

I'm tired of pretending,

I'm tired of living in this house all alone

You're the coast when I'm the water

You're the one, you're the other side of my universe

And I'll catch you when you fall

Καληνύχτα μας 

Ένα πολύ χαρακτηριστικό βίντεο που δείχνει το τι έζησαν οι πρόγονοι μας από τους Τούρκους.Ξημερωνει η 19η Μαιου 1919 , ως ημέρα απόβασης του Κεμάλ στη Σαμψούντα,όπου οι διωγμοί και οι σφαγές όλων των χριστιανικων πληθυσμων εντάθηκαν.

Ποτέ να μην συμβούν τέτοια γεγονότα, όχι άλλες γενοκτονιες.

Δεν ξεχνάμε γιατί αν ξεχάσουμε είμαστε καταδικασμένοι να τα ξαναζήσουμε

Καλομηνάς στον ΠΟΝΤΟ είναι ο 5ος μήνας του έτους, δηλαδή ο ΜΑΙΟΣ ή ΜΑΗΣ.

ΚΑΛΟΣ ΜΗΝΑΣ δηλαδή, διότι ξεκινούσε ο πολύ καλός καιρός και τα αγαθά ήταν σε αφθονία.

Σηματοδοτεί τον τελευταίο μήνα της άνοιξης αλλά αν ρωτάτε την γνώμη μου τον πιο όμορφο καθώς η φύση είναι στα καλύτερα της. 

Η ονομασία του μήνα ΜΑΙΟΥ σε εμάς προήλθε από το όνομα της νύμφης Μαίας που ήταν η ομορφότερη από τις Πλειάδες τις επτά κόρες του Άτλαντα (Ατλαντίδες) και της Πλειόνης και μητέρα του θεού Ερμή στον οποίο ο μήνας αυτός ήταν αφιερωμένος.

Στην Κερασούντα και στη Χαλδία υπήρχε ρήμα «Καλομηνεύκομαι» που σήμαινε: «Φέρομαι σαν τον Μάϊο». Στην Οινόη, την Κερασούντα και την Ινέπολη, ο Καλομηνάς λεγόταν και «Μάης». Μάλιστα στην Ινέπολη υπήρχε και το επίθετο «Μαέσιος», δηλαδή «Μαγιάτικος».

Ο Μάιος ήταν ο μήνας των λουλουδιών, της βλάστησης και της καρποφορίας. Παρ’ όλα αυτά, ήταν και ένας πολύ βροχερός μήνας, με το χαλάζι επίσης να πέφτει πολύ συχνά.

Το πρωί της 1ης του Καλομηνά έτρωγαν άρτο που είχαν φυλάξει από τη Μεγάλη Πέμπτη και έπιναν γάλα

Κατόπιν έβγαζαν τα ζώα από το μαντρί και τα οδηγούσαν στη βοσκή. Αφού τα στόλιζαν με «τραχολίδια» (πολύχρωμες κορδέλες) και με κουδούνια. Τα οδηγούσαν κρατώντας στο χέρι βέργες από ανθισμένες άγριες τριανταφυλλιές, που τις έλεγαν «μασούρας».

Η έξοδος των αγελάδων για τις εαρινές βοσκές έπρεπε απαραίτητα να γίνει την Πρωτομαγιά. Ενώ στα τέλη του Μαΐου θα άρχιζε η ομαδική μετάβαση των ζώων στα παρχάρια, τους ορεινούς βοσκότοπους.

«Όνταν έρτ’ ο Καλομηνάς, φυτρώνε τα χορτάρια, ντ’ έμορφα επρασίντσανε τα τσόλια τα παρχάρια»

Αξίζει να σημειωθεί πως εκεί στην εξοχή έστηναν γλέντια και φαγοπότια που διαρκούσαν μέχρι το βράδυ, οπότε και γύριζαν στα σπίτια τους.

• Στη Ματσούκα, την Σάντα, την Χαλδία και την Τραπεζούντα έλεγαν την παροιμία: «Καλομηνά πα είδα ‘σεν και ξάν’ το μυτί σ’ ύλιζεν». Λεγόταν για τον άνθρωπο που είναι πάντα ο ίδιος και που δεν αλλάζει με τίποτα.
• Σε χωριά της Σαμψούντας έλεγαν την παροιμία: «Βράσον χαλκόν ιμ’ βράσον, ους να φεύ’ ο μισαφίρτς. Κρεμάχ’ τσαρούχ ιμ’ κρεμάχ’, ους να ‘ρται ο Καλομηνάς». Λεγόταν για τον φιλοξενούμενο (μουσαφίρη) που δεν έλεγε να φύγει.
• Στην Κρώμνη και την Ίμερα έλεγαν: «Έρθεν κι ο Καλομηνάς, όλ’ τρών’ κι’ εσύ πεινάς». Δηλαδή: «Ήρθε ο Μάιος, όλοι τρώνε και εσύ πεινάς».
• Στα Κοτύωρα υπήρχε έκφραση για τον αλαζόνα άνθρωπο. «Άμον καλομηνέσ’ κόπρον, σ’ ιφταίρ απάν ‘κι στέκ’» Δηλαδή: «Σαν Μαγιάτικη κοπριά, δεν στέκεται επάνω στο φτυάρι».
• Στον Πόντο, το χαλάζι του Μαϊού δεν το ήθελε κανείς γιατί ήταν καταστρεπτικό. Μάλιστα λέγαν το παρακάτω δίστιχο:

Τ’ αρνί μ’ επαρακάλ’ν ατό, κι ατό εποίν’ νεν νάζια, τα δάκραι μ’ εκατήβαιναν Καλομηνά χαλάζια

Στον Πόντο, ο Μάιος συνδεόταν με προλήψεις και δοξασίες…

Οι κάτοικοι πίστευαν πως την 1η ημέρα του Καλομηνά κινδύνευαν από μάγια. Γι’ αυτό και εκείνη την ημέρα προσπαθούσαν όλοι να προφυλαχθούν με σκόρδα, κρεμμύδια και μαγιοβότανα. Σύμφωνα με το έθιμο, κρεμούσαν στα σπίτια στεφάνια, σύμβολα της δροσιάς και της δύναμης της μαγιάτικης φύσης. Θεωρώντας ότι θα τους μεταδοθεί η υγεία και η ζωντάνια της φύσης.

• Στην Κερασούντα τον Μάιο τον θεωρούσαν μήνα των μαγισσών. Προκειμένου να προφυλαχθούν από την επήρεια του, έφτιαχναν αυτοσχέδιους σταυρούς από βάτα ή φλοιούς. Τον οποίο σταυρό κουβαλούσαν μαζί τους ή τον κρεμούσαν στην εξώπορτα του σπιτιού τους.
• Στο Σταυρίν, τον μήνα Μάιο δεν γινόντουσαν γάμοι, λόγω προλήψεων. Επίσης, το καλαντόνερο το ανακάτευαν μαζί με τον αγιασμό των Φώτων και το φύλαγαν ως ιατρικό. Επίσης, αυτό το μείγμα το ανακάτευαν μαζί με βροχόνερο του Μαΐου και το χρησιμοποιούσαν σαν μαγιά, για να πήξουν το γάλα σε γιαούρτι!
• Στα Κοτύωρα η πρώτη βροχή του Μαΐου πίστευαν πως είχε τη δύναμη να κολλίζει. Δηλαδή να μετατρέπει το γάλα σε γιαούρτι.
• Στη Χαλδία πίστευαν πως αν κάποιος κοιμηθεί έξω στην ύπαιθρο κατά τον Μάιο μήνα, θα πάθει κακό στην υγεία του.

Τον Μάιο στον Πόντο τιμούσαν ιδιαίτερα τις παρακάτω ημερομηνίες και γιορτές:

• Στις 7 Μαΐου στο χωριό Ματσερά (περιοχή Αργυρούπολης) γιορταζόταν η μνήμη του Νεομάρτυρα Βασιλείου. Ενός κρυπτοχριστιανού που οι Τούρκοι ονόμαζαν «Καρατζά». Ο οποίος δεχόταν τιμές Αγίου, τόσο από Χριστιανούς όσο και από τους Τούρκους.
• Στις 9 Μαΐου γιόρταζαν την μνήμη του Αγίου Χριστόφορου, μεγαλομάρτυρα από τα αρχαία Σούρμενα του Πόντου. Μάλιστα το όνομα του Αγίου τιμάται ιδιαίτερα στον Πόντο. Όσοι το φέρουν ονομάζονται: «Στοφόρος» και «Στοφορίνα».
• Στις 21 Μαΐου γιόρταζαν τη μνήμη των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, τους οποίους λάτρευαν ιδιαίτερα.

Δεν ξέρω αν η προληπτικότητα εν τέλει που έχουμε για κάποιους μήνες ισχύει η όχι πάντως την Παρασκευή έχει πανσέληνο- τη λεγόμενη πανσέληνο των λουλουδιών. Άντε να δούμε τι ψυχολογία θα έχουμε που πέφτει και στη γιορτή μου. 

Καλό μήνα με υγεία βασικά να έχουμε και ΥΠΟΜΟΝΗ. 

Στο τελευταίο μάθημα της ποντιακής λύρας χτες με τον φίλο μου και δάσκαλο μου και η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη.δεν ήθελα να δακρυσω μόνο όταν πια έφυγε έβγαλα μια βαθιά ανάσα ξέροντας ότι τελείωσε αυτό το μουσικό ταξίδι που με έκανε τόσο ευτυχισμένη.

Ίσως να μην ξανακουσω ποτέ να παίζεις λύρα ξανά και μου κοστίζει πιο πολύ αποτι σε εσένα. Σ αγκάλιασα και σ άφησα να φύγεις, είχες διαλέξει.

Έπαιξες ότι σου ζήτησα χτες και ηχογραφήσαμε κι ένα τραγούδι,εσύ έπαιζες εγώ τραγούδησα όσο μπορούσε να βγει η φωνή μου που λίγο έσπαγε σε κάποια σημεία.

"Μενεξεδες και ζουμπούλια και θαλασσινά πουλιά 

Σαν θα δείτε την καλή μου χαιρετίσματα πολλά" 

Ευχαριστώ για το ταξίδι κι ας κράτησε τόσο λίγο.

Καλημέρα μπλοκάκι μου,

Μόλις συνειδητοποίησα πόσο γουρούνα είμαι σήμερα μεγάλη Πέμπτη.

Εδώ και μέρες ένα άτομο απάντησε στους προβληματισμούς μου κι εγώ ανεξάρτητα από το αν θα ακολουθήσω τη συμβουλή του η όχι και τι θα επιλέξω δεν το ευχαρίστησα.

Είναι περίοδος νηστείας και σκέψης και μάλλον πρέπει να σκεφτώ παραπάνω κάποια πράγματα για μένα και τη συμπεριφορά μου ,αυτός ο covid κι η απομόνωση με έχουν βγάλει εκτός νερών.Προσπαθώ όμως να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος όσο μπορώ.

Νιωθω άβολα, δεν ήμουν εξάλλου άνθρωπος που δεν παραδέχεται τα λάθη του.Κι έχω κάνει πολλά αλήθεια.

Συγγνωμη φίλε μου έχεις δίκιο και σε ευχαριστώ πολύ καλή Ανάσταση με υγεία Ειρήνη και Φωτιση σε όλο τον κόσμο.

Να γινόμαστε καλύτεροι και να ξαναβρίσκουμε τον εαυτό μας όσοι τον χάσαμε 

Παγιδευμένη στην σειρά του Αντέννα παγιδευμένοι ❤️❤️❤️

Μια περίεργη ιστορία αγάπης που ξεκινά με αστυνομικό θρίλερ ένας φόνος θα φέρει κοντά έναν εισαγγελέα και μια δικηγόρο που προσπαθούν να ξεπεράσουν τεράστια εμπόδια και στο μεταξύ ερωτεύονται.

Μπλοκάκι μου καλημέρα,

Τελευταίο μου πόστ 2 χρόνια πριν.

Όχι δεν είναι πρωταπριλιατικο αστείο και καλό μήνα να έχουμε.

Μπήκα προχτές και διάβασα τυχαία κάποια κείμενα μου. Απόρησα με τον εαυτό μου τι με ενέπνευσε να τα γράψω. Κάποια κείμενα είναι πολύ ωραία αφού δεν θυμομουν καν ότι τα ειχα γράψει. Να που να θυμάμαι τα πάντα μετά από τόσα χρόνια ?Είχα τόσο καιρό να μπω στην κοινότητα του musicheaven που είχα ξεχάσει και τον κωδικό μου πλέον.αναρωτηθηκα αν άλλαξα εγώ η τι άλλαξε στη ζωή μου στο χαρακτήρα μου ώστε να πάψω να γράφω.

Νομίζω πως στο βάθος δεν άλλαξε τίποτα.Παραμενω ακόμα αυτή η κοπέλα η ρομαντική, η κοπέλα που έχει πολλή φαντασία, της αρέσει να εκφράζει την ψυχη της γράφοντας ότι χαζό και μη τις κατέβει να πει αυτό που νιώθει εκείνη τη στιγμή αυθόρμητα.

Γιατί δεν εκφράστηκα γραπτά 2 χρόνια , γιατί τόσες παύσεις,  δεν ξέρω μάλλον φταιει η καθημερινότητα που με έφαγε μάλλον το ότι ίσως δεν είχα κάτι άλλο να νιώσω για να το καταγράψω.οι απόψεις μου δεν αλλάζουν από τότε για πολλά θέματα της ζωής οπότε ίσως δεν έχω και κάτι καινούριο να πω. Παρόλα αυτά με μεγάλη μου έκπληξη βλεπω ότι και μετά την απουσία μου έχω αρκετές αναγνώσεις ακόμα και τους μήνες που δεν έγραφα κάτι καινουριο.

Το καινούριο είναι ότι μετά την covid ?εποχή και τις καραντίνες εκτίμησα παραπάνω αυτά που ήδη εκτιμούσα πολύ έτσι κι αλλιώς και στράφηκα περισσότερο στον εαυτό μου.Εκει κάπου κατάλαβα ότι αγαπώ τη μουσική πάντα την αγαπούσα σε όλες της τις μορφές αλλά ασχολήθηκα παραπάνω με αυτή.

Ποτε μου δεν περίμενα ότι επειδη μου έλειπε ο χορός, θα έμπαινα στη διαδικασία να ασχοληθω πιο συστηματικά με χορωδία και την παράδοση και να μάθω και κάποιο όργανο. Μικρη ζήλευα μια φίλη μου που μάθαινε πιάνο αλλά δεν πίστευα ποτέ ότι το είχα να μελετάω με τις ώρες κλπ όλα αυτά που κάνουν τα παιδάκια ούτε ότι έχω και τόσο μουσικό 👂 -ταλεντο για να το κάνω.

Οκ θα μου πείτε γιατί ξεκίνησα σ αυτή την ηλικία την ποντιακή λύρα ?

Για μένα καθαρά για μένα 

Θέλω να παίζω αξιοπρεπώς 10 τραγούδια έτσι για να γουστάρω εγώ με τον εαυτό μου πάνω απολα και με την παρέα μου. Ο δάσκαλος μου, που τον εκτιμώ πάρα  πολύ για αυτό που είναι και που με αντέχει,  με έχει βοηθήσει πολύ και μου έχει προσφέρει πολλά πέρα από τη μουσική πάνω απολα είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Λεει ότι για τις ώρες που ασχολούμαι - εξασκούμαι με το όργανο είμαι σε καλό επίπεδο. Μου αρκεί αυτό δεν θα γίνω κι ούτε πάω να γίνω επαγγελματίας εξάλλου. Κρίμα που ο δάσκαλος μου φεύγει σε άλλη πόλη. Κριμα που πιστεύω πως δεν θα βρω άλλο τέτοιο διαμάντι δάσκαλο σε χαρακτήρα και κατανόηση. Δεν σας κρύβω ότι με προβληματίζει η αναζήτηση νέου δασκάλου ποντιακής λύρας.

Ξέρεις άμα χάνεις και λίγο την πλάκα να κάνεις το χόμπι σου και αρχίζεις να μαθαίνεις με πίεση κάπου μετά σταματάει να είναι χόμπι και ευχαρίστηση.

Στο έχω πει άπειρες φορές Στεφανακο και στο λέω και από εδώ. Σ ευχαριστώ που ήσουν δασκάλος μου για όσο κράτησε. Να είσαι καλά στη ζωή σου κι ότι κι αν επιλέξεις να κάνεις. 

Και ναι γύρισα θα γράφω λίγο συχνότερα πλέον μιας που άλλαξα κωδικούς.

Εις το επόμενο ποστ λοιπόν 

https://youtu.be/YrEg0aOeO94

Δεν έχω τίποτα......

Ειν η αγάπη για μένα τώρα φυλακή

Δεν έχω τίποτα και το γιορτάζω στη σιωπη. 

Που ναι η αγάπη που θα ρθει, η αγάπη που γιατρεύει και στήνει χορό.

Που ναι η αγάπη, η αγαπη που νικάει και την πόρτα χτυπάει  μα δε με βρίσκει εδώ......

Είμαι ένα είδωλο σ ένα καθρέφτη θρύψαλα 

Μόνο η αγάπη λένε πως  κάνει θαύματα. 

Που ναι η αγάπη? 

Κάποιοι τη βρίσκουν, κάποιοι νομίζουν ότι τη βρήκαν, κάποιοι την ψάχνουν στην αιωνιότητα. Εγώ αυτό που έχω καταλάβει στον τελευταίο χρόνο είναι ότι πολλοί μας έχουν αναθεωρήσει τη φιλοσοφία και στάση ζωής με τον covid-19. 

Υπαρκτος η όχι ιός, γεννημένος η όχι σε εργαστήριο μας έκανε να εκτιμήσουμε, τα αυτονόητα. Την υγεία, την ελευθερία, την ανθρώπινη επαφή. 

Δεν ξέρω αν κάνει θαύματα η αγάπη ίσως έχω γίνει πια τόσο δύσπιστος άνθρωπος. Ίσως πάντα ήμουν δύσπιστος άνθρωπος. Δεν ξέρω αν υπάρχει αγάπη που γιατρεύει, θριαμβεύει, στήνει χορούς όπως λέει το τραγούδι. Ούτε σε ποιους αναφέρεται, μάλλον το ψάχνω και θα το ψάχνω για πολύ ακόμα. 

Που ναι η αγάπη, και που είμαι κι εγωωωωωωωωω

Ευχαριστω  τους δημιουργούς και τον  ερμηνευτή του τραγουδιού  Χρήστο Μάστορα γι αυτό το αριστούργημα 😘

Πρόκειται για μια σειρα παραμυθιών στις εκδόσεις ελληνικά Γράμματα. 

Ο σκοπός είναι ιερός, να βοηθηθεί κάποιος που έχει πρόβλημα από μια σπανια ασθένεια 

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Τι να πω? Ότι μου αρέσουν τα παραμύθια? Ότι ο σ σκοπός είναι όντως ιερός? Ότι όλοι πρέπει να βοηθήσουμε?  Όποιος έχει παιδάκι ας αγοράσει αυτό το βιβλίο για το δικό του παιδάκι η τα παιδάκια φίλων. Μια απλή πραξη αγάπης στην δύσκολη εποχή μας 

Η Ουρανία  είναι όπως πάντα έξω και θαυμάζει το φεγγάρι. 

Μόνη αυτή τη φορά. Όταν έχει πανσέληνο την πιάνουν έντονοι συναισθηματισμοι, θέλει να δώσει η να πάρει μια αγκαλιά. Όχι από αυτές τις κρύες αγκαλιές τις ξεψυχισμενες τις ψεύτικες. Από αυτές που έχουν το τρυφερό χαιδεμα των μαλλιών και σιωπή μόνο αυτού του είδους τη σιωπή, που τα μάτια τα λένε όλα. Κι όταν τα μάτια είναι κλειστά τα μάτια της ψυχής τα βλέπουν όλα. 

Μόνο αυτό και τίποτα άλλο, τίποτα ερωτικό, τίποτα πρόστυχο στη σκέψη. Μόνο μια αγκαλιά που γιατρεύει τα πάντα όλες τις στεναχωριες όλες τις δυσκολίες γιατί η ζωή κατά βάση δεν είναι ροδινη έχει κυρίως δυσκολίες. Ειδικά τώρα με τον covid και ολη αυτή την φάση απομόνωσης που έζησε όλος ο κόσμος είδε πολλά εκτιμησε ακόμα περισσότερο κάποια πράγματα.

Και αισθάνθηκε όμως και πολλά χάρη σε μια αγκαλια. Χμ αυτά τα πολλά φοβάται να τα ομολογήσει. 

Δεν θέλει να πληγώσει κανένα δεν θέλει να πληγωθει κουράστηκε να πηγαίνει μπροστά και να μην τη ν ακολουθούν, ίσως ήρθε η ώρα να κάνει πίσω. Μπορει να φοβάται ότι κάνει λάθος πάλι γι αυτό. Πίσω σε αυτά που σκέφτεται? Πίσω σε αυτά που νιώθει?

Χμμμ μόνος δεν πας μπροστά όμως. Μένεις εκεί να κοιτάζεις το φεγγάρι και να νοσταλγεις την αγκαλιά του ατόμου που ενώ ξέρεις ότι θέλει για τους δικούς του λόγους στην αρνείται. 

Κι η Ουρανία μένει να νοσταλγει εκείνο το χάδι στα μαλλιά που άλλαξε την ύπαρξη της, εκείνη την αγκαλιά μες στο σκοτάδι που δεν έχει υπάρξει ομοια της πουθενά και να σκέφτεται ότι το ομορφότερο μέρος του κόσμου όταν έχει πανσέληνο είναι η αγκαλιά του αγαπημένου σου ή της αγαπημένης σου. 

Την τελευταία διετία έχω κολλήσει με τα ποντιακά ως μέλος ενός χορευτικού συλλόγου το παραδέχομαι.

Εκεί δειλά δειλά κάποια στιγμή έκανε την εμφάνισή του ο Στέφανος με τη λύρα του.Πόντιος με καταγωγή από την Κατερίνη ήρθε στην Αθήνα να κυνηγήσει το όνειρό του και του εύχομαι ολόψυχα να το καταφέρει. Ασχολείται με το θέατρο τη μουσική, τη διδασκαλία λύρας ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης με ήθος και μετριοφροσύνη, αρετή σπάνια στις μερες μας. 

Νομίζω πως  ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε τον Στέφανο Καλλιανίδη.  

Το βιντεάκι που είδα πρόσφατα και τον λάτρεψα είναι αυτό. Βέβαια αυτό είναι βίντεο στο οποίο παίζει κρητικούς σκοπούς και λέει μαντινάδες αλλά αν και δεν είμαι ειδήμονας νομίζω ότι παίζει εκπληκτικά. Κρίμα που πρόκειται για ερασιτεχνικό βίντεο.

Μάλιστα με ενέπνευσε και να γράψω κι εγώ κάποιες μαντινάδες που θα τις κρατήσω προς το  παρόν για μένα. Εκτός αν βρεθεί κανας αρκετά τρελός να τις μελοποιήσει....

Κι επειδή θα ήταν άδικο να μη βάλω κάτι ποντιακό θα βάλω το τελευταίο του τραγούδι που το χει γράψει ο ιδιος. Χορός ΤΙΚ με τιτλο αρρωστησα απο τον έρωτα σου. 

Δυστυχώς τα ποντιακά μου είναι μετρίου επιπέδου για να κάνω μετάφραση ακριβείας.

Αρρώστησα από τον έρωτά σου, μανούλα μου αλοιμονό μου

κι καρδουλα μου κλαίει πουλι μου για σενα 

Σε εκκλησιες περιπλανιέμαι αρνί μου για να θεραπευτώ,αρνί μου για να θεραπευτώ 

Και στη φωτιά του ερωτα πουλι μου θα τρελαθώ αρνί μου θα τρελαθώ

Ξεκάθαρα σε όνειρο με βλέπω σαν ένα πουλι,

που δεν μπορεί να κελαηδήσει σκεφτείτε την ψυχούλα μου, σκεφτείτε την ψυχούλα μου

Μετά κάνει ένα σολάρισμα και εδώ κάπου το χασα στους στίχους....  

Κρίμα που μαι άμπαλη με τις νότες πραγματικά για να μάθω λύρα στα γεράματα . Απλά λυπάμαι τα αυτάκια των άλλων Στέφανε είσαι τρέλα. 

Όποιος πάντως ενδιαφέρεται ή ξέρει κάποιον που ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα γι αυτό το τέλειο μουσικό όργανο μου στέλνει ΠΜ.