Ήταν 18 του Μάη. Κατευθυνόμουνα προς Σπάρτη με το ΚΤΕΛ αποφεύγοντας τα πηγαδάκια των μελλοντικών νεοσύλλεκτων. Άκουγα δυνατά το "non ti scordar mai di me", παρακαλώντας να μην με ξεχάσει. Προσπέρναγα κάμπους βουνά, οροπέδια, δέντρα, δενδρύλια, δενδρολίβανα και δενδρογαλιές.

Ευχόμουν να μην με ξεχάσει. Όχι μόνο εκείνη, αλλά και η ζωή μου η ίδια.

Είδα όλες τις πιθανές αποχρώσεις του πράσινου, οδεύοντας να δω όλες τις πιθανές αποχρώσεις του χακί.

Και τις είδα.

Είδα αξιωματικούς να σε προσβάλλουν και φαντάρους να κλαίνε. Νομίζω είδα και το αντίθετο. Είδα ότι πάντα και παντού υπάρχουν χαμέρπεις, κομπλεξικοί, ηλίθιοι, αναλφάβητοι και λουφαδόροι.

Εκ φύσεως, δεν το έμαθαν εκεί.

Είδα ανθρώπους που φοβούνται τόσο πολύ μήπως και δεν επιβληθούν που μετα βίας επιβάλλονται στον εαυτό τους.

Και είδα ανθρώπους να αναφέρουν ότι αναφέρονται επειδή τους ανέφεραν και είναι αναφερόμενοι για..... δεν ξέρω, μάλλον για έλλειψη λεξιλογίου.

Δεν γκρινιάζω, ωραία πέρασα, και πάνω από όλα δεν με ξέχασε. Εγώ δεν με θυμάμαι πολύ. Το μόνο που με θυμίζει είναι ότι τραγουδάω στις παρατάξεις όταν βρέχει "I'm gonna rain on your parade..."

Και βρέθηκα στον Έβρο. Δηλαδή όχι ακριβως.., σχεδόν 30 χλμ από την Βουλγαρία.

Τζαμπα οι ελπίδες για μετάθεση σε νησι, και τι να κάνω; Να κολυμπήσω στον Άρδα παρέα με τις πέρκες και τις πέστροφες;

Εδώ δεν μετακινούμαι, από φόβο μήπως πέσω από τον χάρτη.

Οι συνθήκες βέβαια είνα εξαιρετικές, και θα με ξεχάσω βαρόντας μύγες μάλλον για άλλους 5 μήνες.

Τί τα επανδρώνουν αυτά τα στρατόπεδα;; Ας τα κάνουν 5χ5 να έχει και κάποιο νόημα η δέσμευση της έκτασης.

Και ξέρεις τι;

Δεν είναι ότι μου λείπει, είναι ότι απέχω από την ζωή της. Και από την ζωή τους. Και από την ζωή μου.

Se fossi qui con me questa sera
Sarei felice e tu lo sai.
Starebbe meglio anche la luna,
ora più piccola che mai.
Farei anche a meno della nostalgia
Che da lontano
Torna per portarmi via
Del nostro amore solo una scia
Che il tempo poi cancellerà
E nulla sopravviverà.

Non ti scordar mai di me,
di ogni mia abitudine,
in fondo siamo stati insieme
e non è un piccolo particolare.
Non ti scordar mai di me,
della più incantevole fiaba
che abbia mai scritto,
un lieto fine era previsto e assai gradito.