στίχοι Μαργαρίτα Θανόγλου

μουσική Σίμος Κουσκούνης

τραγουδούν Λάκης Τζορντανέλι, Robert Williams, Γιώργος Πολυχρονιάδης

και Σίμος Κουσκούνης

Άλλαξαν οι εποχές ναι .... αλλά  μέσα μας είμαστε γεμάτοι φωτογραφίες χρώματα μουσικές

αγάπη έρωτα μια προίκα που σήμερα αύριο και για πάντα θα μας κάνει να νοιώθουμε οι πλουσιότεροι του κόσμου !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Να είσαι πάντα καλά Σίμο και πάντα δημιουργικός !

Αναστασία

Mαργαρίτα Θανόγλου........η δικιά μας η margo ?

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ

alfawolf  σε στιγμές δόξας !!!!!!!!!!!!!!!

Το παραμύθι μας συνεχίζεται...

Το παιχνίδι με τις λέξεις και πάλι ομορφαίνει το τοπίο εδώ !!!!

Εδώ και ώρα περπατούσε πάνω-κάτω στην αποβάθρα....πότε νευρικά...πότε διστακτικά...πότε με αστάθεια.... Τα βήματα ακολουθούσαν τον ρυθμό της σκέψης της...

Λιμάνια, αεροδρόμια,αποβάθρες....πάντα της δημιουργούσαν αντιφατικά συναισθήματα! Μικρή και σύντομη η χαρά της άφιξης...γιατί πάντοτε την περιόριζε και την ξεπερνούσε η πραγματικότητα της επιστροφής...

Ετσι και τώρα... Χιλιάδες σκέψεις...."θέλω"..."πρέπει"..."γιατί"... στριφογυρνούσαν και τσαλακώνονταν η μία πάνω στην άλλη, έτσι όπως τσαλάκωνε και μέσα στην τσέπη της το εισιτήριο της επιστροφής...

Μιά χλωμή απ την ομίχλη κολώνα που ξαφνικά της έκλεισε  τον δρόμο, φάνταξε στα μάτια της πολύ φιλόξενο αποκούμπι... Σταμάτησε κι ακούμπησε την πλάτη της με ανακούφιση... Άναψε ένα τσιγάρο... κι ύστερα και δεύτερο...και τρίτο... κοιτώντας, χωρίς να βλέπει, ίσια μπροστά της...το "κενό" και το "καινούργιο"  Εκανε προσθέσεις, πολλαπλασιασμούς και στάθηκε με ιδιαίτερη ηδονή στις αφαιρέσεις....

Η βραχνή ανακοίνωση στα μεγάφωνα την επανέφερε απότομα στην πραγματικότητα...Τινάχτηκε και προχώρησε με γρήγορα σταθερά βήματα προς την φωτεινή πινακίδα WC γυναικών, και πέταξε το τσαλακωμένο εισιτήριο επιστροφής στην λεκάνη της τουαλέτας... Υστερα αργά και νωχελικά στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη, ανανέωσε το κραγιόν της καμαρώνοντας  τον καινούργιο της "εαυτό" απαλλαγμένο από διλήμματα, φρέσκο και όμορφο σαν γυμνό νεογέννητο!!

Του 'κλεισε χαμογελαστά το μάτι και βγήκε έξω σιγοτραγουδώντας.........

mary_omikron

ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2011...Περπατούσε ανάμεσα στα ΓΥΜΝΑ δέντρα και έφτασε στο

σημείο που ακουγόταν ο παράξενος ήχος.Μπήκε μέσα και διαπίστωσε πως προερχόταν απο ένα σκονισμένο βιβλίο που τελικά έπεσε στο πάτωμα ανοιγμένο διάπλατα.

Αποκαλύφθηκαν λευκές σελίδες.ήταν ημιτελές...μια ιστορία χωρίς τέλος.Εκείνη τη στιγμή είδε πολλές σκόρπιες λέξεις να ξεπηδούν και να σκορπίζουν στους πέντε ανέμους.

ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΠΡΙΝ..Απο την ΑΠΟΒΑΘΡΑ έβλεπε το καράβι να πλησιάζει.

Η θάλασσα ήταν ήσυχη.ΚΑΘΡΕΦΤΙΖΟΝΤΑΝ πάνω της λευκά σύννεφα και γλάροι.Τόσο ήσυχη σαν νερό σε ΛΕΚΑΝΗ.

Και ίσως ήταν έτσι τελικά..κοιτούσε απο την αποβάθρα αλλά ήταν η ίδια η ''αποβάθρα''μια μικρούλα λέξη,που περίμενε το καράβι,ΤΣΙΓΑΡΟχαρτο ''οριγκάμι'' που θα έφερνε συντροφιά της,άλλες λέξεις,που πριν καιρό το έσκασαν απο το σκονισμένο βιβλίο.

Φύσηξε δυνατά και το χαρτί ξεδιπλώθηκε,αποκαλύπτοντας απο τη μια μεριά τις σκόρπιες λέξεις και απο την άλλη μια φράση''Καλως ορίσατε στο Κουκουτσοχώρι΄΄Ό αέρας το επέστρεψε σε εκείνο το βιβλίο και ξεσκονίζοντάς το,αποκάλυψε τα φωτεινά του χρώματα.

ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2011..Εκείνος έπιασε το βιβλίο και το τοποθέτησε ανοιχτό πάνω στο τραπέζι.Μέσα του είδε έναν μακρύ δρόμο.Αποφάσισε να τον περπατήσει,και ήταν σίγουρος ότι θα τον έβγαζε στο μακρινό Κουκουτσοχώρι.

cross

Aπό την κουπαστἠ κοιτούσε την αποβάθρα που άδειαζε σιγἀ-σιγά από τον κόσμο που ήταν μαζεμένος κι αποχαιρετούσε, καθώς το πλοίο σαλπάριζε φυσώντας επίμονα τις σειρήνες του.

Ήξερε πως κανείς δικός του δεν βρισκόταν εκεί κάτω αν και είχε στείλει σε όλους τους λιγοστούς γνωστούς του μήνυμα πως θα λείπει αρκετό καιρό σε ταξίδι... Κανείς δεν τον ρώτησε που θα πάει.

Γύρισε στην καμπίνα του, έβγαλε τα ρούχα του και στάθηκε γυμνός απέναντι στον καθρέφτη. Το θέαμα για άλλη μια φορά δεν τον ενθουσίασε και κάθισε στην λεκάνη της τουαλέτας νιώθωντας ήδη τον ιδρώτα να πλυμμηρίζει το κορμί του. Ήταν η γνωστή θέση στην οποία είχε πάρει την μεγάλη απόφαση και σκεφτόταν πως είχε ακόμα τον χρόνο να την ακυρώσει.Ένα απλό τηλέφωνο κι ο γιατρός του πλοίου θα ερχόταν αμέσως στην καμπίνα.

Σηκώθηκε και γυρνώντας κοιταξε τα περιττώματά του σαν να βρισκόταν μέσα σ΄αυτά όλο το νόημα της ζωής του.

Παρ΄όλο που είχε κόψει χρόνια το κάπνισμα, άναψε ένα τσιγάρο απο το πακέτο που είχε αγοράσει το απόγευμα και τραβώντας μια ρουφηξιά το άφησε να πέσει απ΄τα χέρια του, πέφτωντας ο ίδιος στο πατωμα...

Το τσιγάρο έμεινε να καίει αρούφηχτο,,, κι έσβησε πιο αργά απο ΄κείνον.

vert

Επιτέλους η πολυπόθητη ανακοίνωση..."Σας ενημερώνουμε ότι σε μισή ώρα θα προσεγγίσουμε το λιμάνι της Πάτρας.Παρακαλούνται όλοι οι επιβάτες.." κλπ κλπ!
Μια τελευταία ματιά στον καθρέπτη ,να βεβαιωθώ ότι πέτυχε το μακιγιάζ για την ολιγόωρη έξοδο..

"Τί άλλο τί άλλο, σκέψου γρήγορα..!!Πρέπει να κατέβω έγκαιρα στον καταπέλτη ,γιατί αν ξεκινήσει η αποβίβαση...θα ξημερώσουμε! Αχ!Τα ρούχα από το πλυντήριο δεν έβγαλα και να δω πότε θα στεγνώσει η στολή!",φώναξα!

Αρπάζω τη λεκάνη και ανεβαίνω τρέχοντας την εσωτερική σκάλα!

"Τέσσερα decks πιο πάνω έπρεπε να είναι το καθαριστήριο??Αν δε πάθω ανακοπή τώρα δε θα την πάθω ποτέ!Αμ αφού δε το κόβω το άτιμο το τσιγάρο,καλά να πάθω!",σκέφτηκα.

Μαζεύω γρήγορα τα παντελόνια και τα πουκάμισα και με την ίδια ταχύτητα,αλλά μεγαλύτερη άνεση,κάθοδος τώρα γαρ,τα παρατάω ομαδικώς στην κουκέτα και "μη τον είδατε τον Παναή απ'τα Μέγαρα"!

Σε δυο λεπτά ήμουν στο κατάστρωμα κι ευτυχώς είχα ακόμη στη διάθεσή μου άλλα 20 ώσπου να δέσει το πλοίο στην αποβάθρα!

Ανακουφισμένη,ακούμπησα στα κάγκελα κι έπιασα να χαζεύω το ηλιοβασίλεμα...Πάντα μου άρεσε αυτή η στιγμή του γυρισμού..Μπροστά η πόλη και οι αγαπημένοι μου και πίσω ο γυμνός ορίζοντας να με περιμένει για το επόμενο ταξίδι,την επόμενη εμπειρία,την επόμενη περιπέτεια.....

Ποιός νοιάζεται!Το μόνο που μετρούσε ήταν το χαμόγελο του καλού μου που με χαιρετούσε από το λιμάνι!Όσα ταξίδια κι αν κάνεις τελικά,όσο μακρινά κι αν είναι,σημασία έχει ποιός σε περιμένει στην επιστροφή..!

rouli726

To ραντεβού μας ηταν στις 6,00 .

Στην αποβάθρα.

Ημουν ήδη εκεί ώρες νωρίτερα για σιγουρευτώ πως δεν θ αργήσω.

Το μήνυμα της Μυρτώς ήταν σαφές

- Αν αργήσεις κι απόψε θα με ξαναδείς μόνο σαν αντανάκλαση στον καθρέφτη σου!

Επρεπε να είμαι εκεί!Και δεν ήμουν μόνος....

Απέναντι απ το σημείο συνάντησης μας ένα τσιγάρο μισοσβησμένο με κοίταζε επίμονα.

Μου χαμογέλασε ενώ απελευθέρωνε ακόμα ένα σύννεφο καπνού στον ουρανό...

Ενιωθα να κρυώνω......είχα κοιμηθεί στη λεκάνη και για μια κόμα φορά είχα αργήσει.....

μόνο που αυτή τη φορά...ειχα απομείνει και επίσημα γυμνός......

sympetheros

Με βήμα πολύ αργό λες και είχε όλο τον χρόνο του κόσμου δικό του κατέβηκε στο λιμάνι,

Οι ψαράδες μια κοιτούσαν τον παράξενο άγνωστο και μια την λεκάνη οπού τύλιγαν το παραγάδι τους

Εκείνος πήγε ως την άκρη έβγαλε απ το σακάκι του ένα πακέτο τσιγάρα έβαλε ένα τσιγάρο στο στόμα του το άναψε και έκατσε με τα πόδια του να κρέμονται από την αποβάθρα ,

το νερό ήταν τόσο ήρεμο και καθαρό σαν ένας τεράστιος καθρέπτης

Τα μάτια του ήταν κολλημένα στο βάθος στου λιμανιού απ όπου μέσα από τα υπέροχα αυτά νερά ο ήλιος γυμνός σιγά σιγά έσκαγε μύτη.

Ποσό θα ήθελα να ήμουν πάλι εκεί κι έτσι

alfawolf

Παίζαμε με τις λέξεις...

ΛΕΚΑΝΗ  ΤΣΙΓΑΡΟ  ΑΠΟΒΑΘΡΑ  ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ  ΓΥΜΝΟΣ

Φωτό από την τελετή απονομής ....

Η ιστορία ενός μολυβιού

Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε:

- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;
Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:

- Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.

Το παιδί, περίεργο, κοιταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο....
- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!
- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.

Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό το χέρι το λέμε "Θεό" και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.

Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβύνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.

Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.

Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.

taxalia.blogspot

Την δεύτερη ιδιότητα θα πρέπει να την απλώσουμε λίγο...πολλές ξύστρες μα πάαααααρα πολλές όμως.......