-Ωραία! Μου ζήτησες να 'ρθω να σε δω, να δω τις δουλειές σου, τα καζάντια σου, τους καινούργιους φίλους του Βορρά, τις πόλεις, τα θέατρα, τους κάμπους, τα βουνά και τα λαγκάδια. Ήρθα, σε είδα, χάρηκα και τώρα πρέπει να φύγω, να κατεβαίνω σιγά σιγά κι αφού σου πω "σ' ευχαριστώ πολύ για όλα", δεν ξέρω αν πρέπει να σου πω κάτι που με πίκρανε... Με φαρμάκωσε.

-Τι έπαθες? Τι σου κάνανε πάλι? Έλα, πες το.

-Να το πάρει το ποτάμι?

-Από ποτάμια εδώ άλλο τίποτα!

-Τώρα πως μιλάς κι εσύ έτσι? Δηλαδή εμείς δεν έχουμε ποτάμια? Κανονικά θα 'πρεπε να μην το θίξω το θέμα καθόλου. Έλα όμως που μέσα μου κάτι με αγκυλώνει συνεχώς.... είναι κι ο χαρακτήρας μου βλέπεις...

-Γνωστό αυτό. Η Καλαμάτα ποτέ δεν πεθαίνει. Το μαντύλι μαντύλι, ο χορός χορός, ο σκοπός σκοπός.

-Λοιπόν, άσε τις εξυπνάδες. Θέλω να μου δώσεις μια απάντηση, σωστή, μετρημένη, σοβαρή.

-Αν μπορώ, ευχαρίστως.

-Μπορείς σε παρακαλώ να μου πεις τι έχουν όλοι οι Βόρειοι με την Πελοπόννησο, με τους Πελοποννήσιους? Γιατί διαμαρτύρονται συνεχώς? Γιατί ότι κακό τους συμβαίνει το φορτώνουν σε μας?

-Σε ποιούς?

-Σ' εμάς τους Νότιους.

-Υπερβολές! Ίσως κατάλαβαν ότι είσαι ευσυγκίνητος Μωραΐτης και σε πείραξαν. Μην τα παίρνεις τοις μετρητοίς.

-Κοίταξε να δεις... δεν είμαστε παιδάκια. Καταλαβαίνουμε. Δεν ανοίξαμε και καφενείο με ταμπέλα "Ο Καλαματιανός" στο Βορρά. Δεν μπορούμε να πούμε πως ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Άσε που το ελληνικό Σύνταγμα τα έχει λύσει αυτά τα θέματα νομίζω. Από τη μία δεν μπορώ να μην πω, να μη δω την ανάπτυξη, την πρόοδο που έχει ο Βορράς, αυτό φαίνεται. Μπράβο! Δρόμοι, Εγνατίες οδοί, θαύματα, κι από την άλλη ν' ακούω όλα αυτά. Ενώ εμείς...

-Πάλι εσείς?

-Ναι. Πάλι εμείς. Θέλω τρεις ώρες από Καλαμάτα να βγω στην Τρίπολη. Άσε αν θέλω να περάσω απ' τους φίλους μου στη Ζαχάρω, στην Ανδραβίδα. Και να ακούω λοιπόν κι από πάνω ότι όλες οι κακοδαιμονίες αυτού του τόπου οφείλονται στους Πελοποννήσιους? Υπάρχει πιο φτωχό μέρος από την Πελοπόννησο σήμερα? Σε ρωτάω!

-Και φταίει ο Βορράς γι' αυτό? Δεν νομίζω ότι είσαι τόσο αφελής.

-Όχι παιδί μου, δεν λέω αυτό. Ρωτάω γιατί τόσο επίμονα, τόσο μονότονα οι Βόρειοι έχουν κακή, φοβική γνώμη για τους Πελοποννήσιους.

-Έλα ρε, γι' αυτό μου μαράζωσες? Σε πείρανε χαμπάρι. Σε είδανε έξυπνο, καπάτσο, ομορφόπαιδο -παίζει και το μάτι σου εδώ που τα λέμε- και θα τους τρόμαξες φαίνεται. Σου λένε, μη μας πάρει και το ματς εντός έδρας ο Πελοποννήσιος!

-Πάλι λάθος κάνεις. Το πρόβλημά τους όπως κατάλαβα, δεν είναι οι Πελοποννήσιοι, είναι η Πελοπόννησος.

-Άκου! Άκου πράματα!...

(άρθρο στο Culture, τεύχος 71)

Είναι cute, συμπαθέστατος, superhero και έχει το αρχικό γράμμα "D" στη στολή του!

Το αφιερώνω με πολύ τρέλαααααα!

Enjoy!

Υ.Γ. Da da da daaaAAaaAaaa...

"Τον χειμώνα παγώνουν τα απ'αυτά μας, το καλοκαίρι καίγονται τα απ'αυτά μας, δεν αντέχω άλλο!" (απελπισμένος πελάτης σε κατάστημα ηλεκτρικών συσκευών για αλλαγή κλιματιστικού με κρατική επιδότηση που ξεκίνησε σήμερα)

Τελικά τι φταίει? Ο καιρός ή τα απ'αυτά μας?

"Ο Μπρούνο Τσιρίλο είναι πολύ κοντά στο να υπογράψει με τον Π.Α.Ο.Κ." (από τις ειδήσεις της ΝΕΤ)

Κατάλαβα... Κονσεϊσάο, Γκαρσία και Τσιρίλο... με 8 παίχτες θα παίζουμε τη νέα σεζόν σε κάθε ματς απ' τις κόκκινες που θα τρώμε...

"Η τηλεόραση έχει δύναμη. Σε παίρνει μηδενικό και σε κάνει νούμερο" (από τοίχο του Α.Π.Θ.)

Τα "νούμερα" φέρνουν νούμερα, Βέβαια, το να θεωρείσαι Νο1 στην τηλεόραση δεν είναι και κάτι για το οποίο θα πρέπει να αισθάνεσαι υπερήφανος, μιας και το "ένα" είναι λίιιιγο πιο πάνω απ' το "μηδέν"...

"Ο Τρεμόπουλος είναι ο πρώτος Ευρωβουλευτής που βγάζουν ποτέ οι Οικολόγοι Πράσινοι" (από τις ειδήσεις της ΝΕΤ)

...και αυτό φαίνεται να θορύβησε μερικούς λόγω των γνωστών θέσεων του Ευρωβουλευτή περί Σκοπίων, Κεμάλ Ατατούρκ κ.α.

Well, το ζουμί βρίσκεται αλλόυ! Περιμένω πως και πως την πρώτη ατάκα που θα πετάξει τη στιγμή που θα αντικρύσει την Ρουνάμα Ευρωβουλευτή Έλενα Μπασέσκου (φώτο επάνω) ο ένας, ο μοναδικός, ΤΟ αρσενικό, ο μάδαφάκα της γειτονιάς των Βαλκανίων, ο τιμημένος Έλληνας ΛΟΚατζής, ο "Άδωνης" της ελληνικής πολιτικής σκηνής, Θανάσης Πλεύρης.

Σκέφτηκαν οι Ρουμάνοι, "τέτοιο κάλος δεν πρέπει να πάει χαμένο και να μείνει στα στενά σύνορα της χώρας μας" και την ψήφισαν. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο φαίνεται να σκεφτήκαμε κι εμείς, μόνο που αντί για κάλος στείλαμε έναν "κάλο"...

Ο Γιάννης Ντούσκος δεν είναι ούτε ο πρώτος και σίγουρα δε θα είναι ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο που όταν ήταν πιτσιρικάς οι γονείς του τον πήγαν σε ένα ωδείο, του ίδιου του καλάρεσε, συνέχισε τις κλασικές μουσικές του σπουδές, τις οποίες ολοκλήρωσε πριν καν κλείσει τα 20 για να καταλήξει όχι να διδάσκει και αυτός με τη σειρά του σε ένα ωδείο ή να δίνει κονσέρτα για κοστουμαρισμένους θιασώτες της κλασικής μουσικής, αλλά να ανακαλύψει το φως το ηλεκτρονικό και να αρχίσει να παίζει με μπλιμπλίκια. Είτε για άλλους, ως DJ, είτε για πάρτη του, ως συνθέτης. Δηλαδή πάλι για άλλους.

«Τόσο κάποιος με ακαδημαϊκές γνώσεις μουσικής όσο και κάποιος αυτοδίδακτος έχουν τις ίδιες πιθανότητες να γράψουν κάτι όμορφο. Αυτά στη θεωρία βέβαια. Στην πράξη, οι μουσικές γνώσεις είναι ένα πολύ καλό εργαλείο όταν έχεις κολλήσει κάπου ή όταν απλά έχεις ξεμείνει από ιδέες. Κι όμως, είναι κάτι που συμβαίνει ακόμα και στους καλύτερους.  Σε αυτή την περίπτωση, ένας μουσικός με γνώσεις έχει σαφές πλεονέκτημα», λέει σήμερα ο Dousk , ο οποίος έκλησε αισίως τα δέκα χρόνια (όχι φαγούρας, αλλά) ηλεκτρονικής δημιουργίας, και από το 1998, οπότε και ξεκίνησε ως μουσικός παραγωγός για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, μέχρι και σήμερα, έχει κυκλοφορήσει μεταξύ άλλων δουλειές του στο εστέτ καναδέζικο label Blaq Velvet, άλλο ένα στη Bedrock του «πολύ» John Digweed, ενώ πριν από τρία χρόνια περίπου χρόνια ακούστηκε πολύ και εντός των συνόρων, με το πρώτο του album «D.I.Y.» να φέρει τη «λίρα εκατό» σφραγίδα της Klik Records.

«Τα παιδιά της Κlik έχουν καταφέρει πολλά και είναι ένα σημαντικό highlight για την Ελλάδα στο εξωτερικό. Θέλει guts για να έχεις μια τέτοια εταιρία στην Ελλάδα, πόσο μάλλον όταν το κάνεις  με επιτυχία για 7 χρόνια», θα πει ο ίδιος και θα έχει - τι άλλο; - δίκιο. «Γενικά η μεσόγειος είναι λίγο "καμένη γη". Κάτι συμβαίνει που έχει να κάνει με το lifestyle προφάνως. Όταν αυτοί που θέλουν να χορέψουν είναι δακτυλοδεικτούμενοι υπάρχει πρόβλημα. Ευτυχώς για κάποιους σαν κι εμένα ο υπόλοιπος πλανήτης δεν υποφέρει από τέτοιου είδους κολλήματα».

O Dousk κυκλοφορεί τη δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά του ("Kind Of Human ") που τον βρίσκει να παραστρατεί ολίγον τι από τη μέχρι τώρα progressive house ρότα του για να τεστάρει τις αντοχές του ακόμη και σε πιο «κανονικά» τραγούδια, λοξοκοιτώντας από το ροκ μέχρι την tropicalia. «Αν νιώσω ότι κάτι χρειάζεται φωνή, δε θα διστάσω να χρησιμοποιήσω μια συλλαβή αποτυπωμένη σε ένα γραμμόφωνο η να μπω σε ένα studio και να ηχογραφήσω κάτι original, ακόμα και ένα πλήρες τραγούδι» θα πει ο ίδιος. Τελικά πως την έχει δει; DJ, παραγωγός ή συνθέτης;

«Ο DJ παίζει μουσική άλλων και σπάνια γράφει δικιά του. Ο παραγωγός/συνθέτης μπορεί να είναι και DJ αλλά δεν είναι απαραίτητο. Ο πυροσβέστης σβήνει φωτιές και ο Μπομπ ο Μάστορας φτιάχνει σκεπές και έχει επαγγελματικό δίπλωμα για μπουλντόζα. Κάνει ζέστη ε;»

Πολύ, Dousk! Πάρα πολύ!!!

" ...I don't want a girl that's with the band
I just want a girl that's gonna hold my hand
No more songs about sex, drugs and rock and roll
It's boring!

Bang, bang, rock and roll
Bang, bang, rock and roll
Bang, bang, rock and roll
I can't stand the sound of the Velvet Underground
(White Light! White Heat!)
I can't stand that sound the second time around

Once is enough!
Once is enough!
Once is enough!
O-N-C-E    I-S    E-N-O-U-G-H ! "