Μετά από περίπου 3 μήνες αρκετά πράγματα αναθεωρούνται. Ήταν όντως δύσκολο να ξαναβρεθεί ό,τι έλειπε για ένα χρόνο. Χρειάστηκαν γύρω στα 10 μπουκάλια tanqueray, πολύ τόνικ, δεκάδες λίτρα μπύρας, εκατοντάδες πακέτα τσιγάρα Καρέλια Φίλτρο, πολλοί χοροί σε άθλια αλλά και αγαπημένα μπαρ, αρκετές απώλειες μνήμης και σημαντικών αντικειμένων, γύρω στις 800 ώρες σκληρής δουλειάς. Επίσης καταναλώθηκαν 3 πορτατίφ, 5 πιάτα ΙΚΕΑ, 32 αναπτήρες BIC με ασφάλεια για τα παιδιά, 8 πληκτρολόγια, ένα παλιό γραμμόφωνο, ένας τηλεβόας, ένας βόας Αμαζονίου, 2 ιπτάμενες κατσαρίδες, μια τσάντα από δέρμα αλιγάτορα, ένα βαζάκι με άμμο από τη Σαχάρα, ένα κλεμμένο κομμάτι μάρμαρο του Παρθενώνα, 90 χαπάκια Τ4 των 100, ένα σωληνάριο fenistil, αρκετά αεροπορικά εισιτήρια, 3 κάρτες απεριορίστων διαδρομών στο μετρό της Αθήνας, 2 δελτία Αστυνομικής Ταυτότητας και 3 διαβατήρια, ένα λιβανιστήρι μαζί με ένα παπά, 15 μολύβια PENTEL εξ Ιαπωνίας, 7 ρόδα, ένα κέικ, ένα φουσκωτό στρώμα, 13 κεριά μικρά, 2 ζευγάρια σόλες από μαύρα ALLSTAR και μια σελίδα από ένα χειρόγραφο του Κέρουακ. Αν κατά τύχη είστε στα Κύθηρα και δείτε ένα μαύρο βιβλίο του Τζον ΛεΚαρέ μαζέψτε το, μπορεί να είναι δικό μου.

Notre Musique est Morte 2008.

Και η ζωή συνεχίζεται.

Με παραγράφους αυτή τη φορά, μετά από πολλά χιλιόμετρα στους σκοτεινούς δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας, μετά από δεκάδες λίτρα stella, μετά από χιλιάδες ανάμεικτες γαλλο-αγγλικές συνομιλίες, μετά από πολλές ώρες απαραίτητου ύπνου, μετά από αρκετά κλασσικά γαλλικά πιάτα αλλά και διεθνή και τόσο όμορφα παρακμιακή κουζίνα.

Πίσω πάλι στην πραγματικότητα μετά από μια εβδομάδα με φίλους και φίλες τόσο διαφορετικούς και τόσο ίδους.

Πίσω σε μια πραγματικότητα που φαντάζει (σήμερα) τόσο κουραστική.

Γιατί είναι πολύ όμορφο όταν όλα φαίνονται τόσο διαφορετικά. Τόσο όμορφο όταν σου απομένουν τα πάντα να ανακαλύψεις.

Γιατί είναι τόσο δύσκολο (σήμερα) να ψάξεις για να ανακαλύψεις. Γιατί φαίνεται πως όλα είναι κρυμμένα.

Πίσω από χαρούμενα πρόσωπα και εύθυμες παρέες, πίσω από χορούς και πανηγύρια, πίσω από χιλιάδες ανούσια τσουγκρίσματα (sic) ποτηριών.

Εάν υπάρχει κάποιο νόημα στη ζωή, σίγουρα θα βρίσκεται κρυμμένο στο πακέτο των κάμελ. Και αν η ζωή ήταν καμήλα θα κάπνιζε καρέλια. Γιατί μόνο στην καλαμάτα υπάρχουν τα πανάρχαια μενίρ που την καθιστούν κόμβο τελουρικών ρευμάτων.

Επειδή ακόμα δεν είμαι καμήλα και δυσκολεύομαι να μεταφερθώ μέσα στο πακέτο των κάμελ, θα προσπαθήσω να γίνω άνθρωπος και να μεταφερθώ στο σύγχρονο θέατρο που παίζεται ακριβώς έξω από το περιτύλιγμα του δέρματός μου.

Και θα αρχίσω πίνοντας ένα εσπρέσσο.

Στην υγεία σας.

Ας βγούμε έξω ξέχνα τα πάντα επιστροφή στα παλιά πότε ούτε εσύ δεν θυμάσαι μουσική μίλα μίλα μίλα της αν την δεις ξανά όπως παλιά ξέρεις πως ξανά μοναξιά αυτή που επιλέγεις tonight the streets are ours ξαναγίνεσαι αυτός σου έχει λείψει το θέλεις πολύ θα ξαναγίνει γιατί tonight the streets are ours.

πατζάρι και πεσκανδρίτσα σβησμένα τσιγάρα βουνά στα τασάκια λιβάδια πολλά και όμορφα αγελάδες γάλα και ναρκωτικά γυναίκες όμορφες νέες ψηλές ζωγράφοι μουσικοί τυρόπιτα λουκανικόπιτα το πρωί σε είδα φορούσες έναν ιπποπόταμο το ποτάμι είναι βαθύ κι εσύ γελάς και σαν ταινία η ζωή σου να περνά σχεδιάζεις ξανά ζήσε και άσε να πεθαίνουν να βράσουν στο καζάνι που ξεχύλησε σαν κάποτε σαν τώρα σαν ποτέ μη φύγεις φύγε και έλα ξανά θα σε περιμένω κάτω από την οθόνη μικρή μου αγάπη καλημέρα μην καπνίζεις άλλο πιες απλά και σταμάτα να είναι επικίνδυνη σε είδα ξανά φορούσες ένα πατζάρι κουνουπίδια με κρέμα γάλακτος η παρμεζάνα είναι ωραία στη ρόδο τον ιούλιο τότε τότε που χάθηκες μικρή μου ζωή ζωή μου μεγάλη που είναι ταινία χωρίς τέλος που ξαναρχίζει για πάντα θα αρχίζει όσο η μουσική μας θα είναι νεκρη...

photography by dirtyfeet

Les histoires se dessinent, les regards se déguisent
Mais la vie n'est qu'un film, réveille toi comme ça!

Η τέχνη του να γράφεις cd - μουσική για αυτοκίνητο; μουσική για σκοτεινές συγκεντρώσεις καταστασιακών; μουσική για δείπνο; η στιγμή που δίνεις ένα κομματάκι σου - σε εκείνες - πάντα; συμβαίνει τόσο συχνά; όσο συχνά μεθάς - όσο συχνά κοιτάς - όσο συχνά φεύγεις - όσο συχνά έρχεσαι - και πάλι ξανά - τρέξε να γλιτώσεις - έτσι όπως τα κάνεις - έτσι όπως τα έκανες και θα τα κάνεις πάντα - μικρέ - σταμάτα να κρύβεσαι πίσω από δανεικές λέξεις - σταμάτα να δικαιολογείσαι - δεν χρειάζεται - ακόμα να βρεις αυτό που χρειάζεται; ψάξε - σε πάρκινγκ - στους αμπελόκηπους - στην αμερική νομίζω - στο seattle - στην αγγλία - holloway road - camden town - underworld - wagamama - μπαρ ιτάλια και σόχο - και αν δεν το βρεις κοίτα πιο πέρα σε παμπ που σερβίρουν μπεργκερς με μανιτάρι αντί για μπιφτέκι - χοτ ντογκ με ξεροψημένα κρεμμυδάκια - πήγαινε και στο παρίσι - πάνθεον - μαρέ - λα μαρ ε μπελ - λα βι ε μπελ ε φασιλ - κομ τουζουρ - και ξαφνικά βλέπεις ότι έχεις ξεχάσει την αθήνα - γύρω από το κέντρο τους αμπελόκηπους - έχει κι άλλα - εξάρχεια - κολωνάκι - όχι στου ψυρρή - αποκλείεται - μεγάλες προσδοκίες - like a friend - forever - these are the hymns that bring us up - these are the things that lay us down - to the floor - back to where we belong

you are the last drink i never should have drunk.