Πρέπει να γράψω πολύ όσο πιο γρήγορα μπορώ. Δεν ξέρω πόσα θα προλάβω καθώς εκείνοι είναι ήδη πίσω μου και πλησιάζουν. Τη μέρα που όλα άρχισαν, όταν τα βατόμουρα χόρεψαν τανγκό για πρώτη φορά, τη μέρα που τα βατράχια κάπνισαν για πρώτη φορά, τη μέρα που τα μάτια της έλαμψαν σαν αστρική έκρηξη υπό τη σκιά της σελήνης. Μια κίνηση αστραπιαία που είδα σε αργή κίνηση. Μια πτώση προς το άπειρο, προς τα πάνω, και πως είναι δυνατόν να πέφτεις προς τα πάνω ρώτησε. Και τότε, εκείνη την ΜΩΒ ημέρα της απάντησα – για το χώμα στις χώρες γύρω από τον Αντίποδα, τα δάκρυα των Ιαγουάρων, τα όργια των Κάδων, τις γυναίκες χωρίς βυζιά, τους άντρες που πίνανε μέχρι να μην ξημερώσει. Και έκλαψε ζητώντας μου να την γαμήσω. Το έκανα. Την επόμενη μέρα έκλαιγε σαν κοριτσάκι – όχι πολύ μικρό, όπως όλες βασικά, όπως κλαίνε πάντα. Ο ήλιος σηκώθηκε πίσω από το βουνό και δεν ήταν ροζ. Που είναι πάντα δηλαδή. Τα σύννεφα επιβιβάστηκαν στα αεροπλάνα και εγκατέλειψαν τον πλανήτη. Η πόλη μας καταδικάστηκε στην απόλυτη ηλιοφάνεια. Και οι κάτοικοι τρελάθηκαν. Γεμίσαμε ηλιακούς συλλέκτες, φωτοβολταικά τόξα. Και μονόκεροι με κανονικά τόξα που δολοφονούσαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους, κυρίως γέρους και παιδιά. Μείναμε οι μέσοι – Μέσοι. Αυτή σταμάτησε να κλαίει και βγήκαμε για το ΜΩΒ πρωινό μας. Αυγά με λάτα στην πρίζα δια γωνίες. Ένας μονόκερος μας σημάδεψε αλλά άλλαξε γνώμη και διασκορπίστηκε σε μια λάμψη τιτανίου αφήνοντας πίσω του μια μυρωδιά από βρεγμένα σκουπίδια. Μια νότα ακούστηκε και βουλιάξαμε σε ένα κρύο υγρό που φαινόταν πως δεν θα τελειώσει ποτέ. Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα γύρω. Είχα χάσει τους φακούς μου – όλα ήταν θολά. Στο πλάι μου εκείνη γυμνή να στροβιλίζεται χορεύοντας μάλλον. Άνοιξα τα αυτιά μου και άκουσα εκείνο το δολοφονικό ρυθμό. Η ρίζα της μουσικής – πρωτόγονος και σεξουαλικός – σαν τα βυζιά μιας τσιγγάνας δίπλα στις γραμμές του τραίνου που φωτογράφιζα τότε. Το τραίνο πέρασε και η τσιγγάνα χάθηκε πίσω του σε μια σκοτεινή συνωμοσία μιας μάζας μετάλλου και της γης αυτοπροσώπως. Η πόρτα κλειστή. Και πίσω στην πτώση μέσα στο υγρό που δεν τελειώνει. Γαμηθήκαμε πέφτοντας και ακούγεται πολύ κλασσικό αλλά ήταν τόσο παράξενο. Πολλοί γαμιούνται πέφτοντας αλλά λίγοι επιζούν για να το περιγράψουν. Αλλά δεν θα το κάνω καθώς έχουν φτάσει και ό,τι πρόλαβα να πω το είπα. Φεύγω, θα περάσω την πόρτα για να χαθώ στο μαύρο κλιμακοστάσιο μιας αιωνιότητας συντετριμμένης από το σφυρί της γυναίκας εκείνης.

Πέρασα στη χώρα της Καθαρής Νύχτας. Οι σκισμένες νότες πετάνε χαρούμενες στον αέρα, τιτιβίζοντας διεφθαρμένες και σαρκοβόρες, προάγγελοι της καταστροφής. Τα τρωκτικά στα πόδια μου εξοργισμένα και ματωμένα. Φρικτά τέρατα της γραφειοκρατίας, δημόσιοι υπάλληλοι εκτελεστές ελεύθεροι στους δρόμους. Ο καιρός αλλάζει κάθε 10 λεπτά, βροχή - χιόνι - ήλιος - λιώνει. Οι μηχανές έχουν αποκτήσει τον έλεγχο του κράτους. Η ανάμνησή της μια ήμερη τραγωδία. Φιλιά και αγκαλιές, γύμνια και αποχρώσεις, αρώματα και μυρωδιές να κατρακυλάνε στο λαιμό μου σαν πέτρες με μεταλλικά καρφιά. Πολύ σύντομα, τα σύννεφα μαζεύτηκαν πάνω από την πόλη, φτύνοντας κόκκινα ζουμιά σαν γλίτσα, και η παρτίδα φούντωνε και φούντωνε. Παραδίπλα άκουσα εκρήξεις και φωνές, κίτρινοι καπνοί και καμμένο κρέας σε τηγάνι. Τα παράθυρα των κτιρίων είναι όλα σπασμένα, μέσα βλέπω σκελετούς να σέρνουν τα σπασμένα τους πόδια, να σέρνουν πτώματα, να τρώνε από το πάτωμα σαν σκυλιά. Περιπλανήθηκα για ώρες, προσέχοντας μην συναντήσω κάποιον εκτελεστή, σύρθηκα σε ραδιενεργά χόρτα, αναπόλησα το όπλο μου και το μαχαίρι μου, φοβήθηκα πολύ. Και μέσα σε αυτό το εξαθλιωμένο τοπίο προχώρησα, αόρατος σχεδόν, σε ένα ψόφιο κόσμο από περιττώματα και πτώματα, για να καταφέρω να βγω έξω από την πόλη, να αντικρίσω την πράσινη εξοχή, τα απολιθώματα μιας άλλης ζωής πίσω από τις κουρτίνες των μηχανών, μακρυά από τα πράσινα μάτια τους, μια αντεστραμμένη ανάμνηση του χθες.

Ερωτήματα:

(με αφορμή την ανάγνωση ενός blog)

Πως γίνεται ένας νέος άνθρωπος να υποστηρίζει με σθένος τον καπιταλισμό και τη συντηρητική πολιτική;

Πως γίνεται να μην βλέπει τον κόσμο γύρω του;

Πως γίνεται να μην βλέπει όλα τα σκατά (συγνώμη) που προκύπτουν από τη φυσική ροπή του ανθρώπου προς τον απολυταρχισμό και τη συγκέντρωση της εξουσίας και του χρήματος;

Πως γίνεται να μην έχει καταλάβει ότι τα βιοκαύσιμα μόνο να κάνουν φτωχότερους τους πιο φτωχούς μπορούν, τι στιγμή που λανσάρονται από τις κυβερνήσεις μας ως η λύση στο πρόβλημα του περιβάλλοντος;

Πως άνθρωποι που ασχολούνται με τη μουσική μπορούν να είναι τόσο συντηρητικοί;

Πως γίνεται να είσαι μουσικός και να πιστεύεις στην πολιτική του κάθε Καραμανλή;

Πως γίνεται να θεωρείς τον εαυτό σου σκεπτόμενο χωρίς πρώτα να αποστασιοποιηθείς από ΟΛΗ την πραγματικότητα, από όλες τις υποσχέσεις, από όλα τα όνειρα για εξουσία που τρέφουν τα μάταια κόμματα ενός μάταιου καμουφλαρισμένου αυταρχικού συστήματος;

Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις την πυραμίδα της κοινωνίας μας;

Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις τι θα πει να είσαι μετανάστης;

Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις τι σημαίνει να ταξιδεύεις χωρίς καμία ταυτότητα;

Κάποια στιγμή όλα θα καταρρεύσουν (πάλι) και τότε σίγουρα θα νιώσουμε λίγο καλύτερα, λίγο πιο άνθρωποι...

apart.

____________sliders_____babies

gas___tanks

____________________________

το ακόλουθο κείμενο στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στο ύφος γραφής του μεγάλου αμερικανού συγγραφέα William Seward Burroughs. όση φαντασία αυτό το κείμενο περιέχει επίσης στηρίζεται στις σελίδες του Burroughs. κάθε ομοιότητα με πραγματικούς πλανήτες είναι συμπτωματική.

[start] 

η νύχτα ξεκινήσε νωρίς - κρασί - οι μεθυσμένοι νάυτες βρέθηκαν στις θέσεις τους - το σκοτεινό κουτούκι βρωμούσε ούρα και όπιο - ξύλινα παλιά τραπέζια - ξύλινα παλιά βαρέλια - ξινό κρασί - σάπιο κρέας μαγειρεμένο με πολλά μυρωδικά - κυρίως κανέλα - οι υπόλοιποι ήταν διάφοροι πλανόδιοι μαύροι με ράστα και τις γνωστές διαστημικές στολές που ήταν στη μόδα εκείνη την εποχή - μοντέλο της Uriah Fashion TZ-133 - η μουσική δυνατά - μπαρόκ ακούσματα - το μπαρόκ είχε επιστρέψει - η μανία για ότι υπήρξε στη γη μετά την αναγέννηση είχε φτάσει μέχρι και σε αυτή την αποικία - μαζί τους οι ναύτες έφεραν τα σκυλιά τους - εκπαιδευμένα προφανώς για να σκοτώνουν - γύρω από τα τραπέζια περιφέρονται ημίγυμνες γυναίκες - χορεύουν - η κλασσική τυπολογία του στριπτιζάδικου - που αλλού να πάνε - η αποικία αυτή ήταν μια αποκλειστικά αντρική υπόθεση - μόνο οι πουτάνες και οι χορεύτριες αποτελούσαν το δείγμα του γυναικείου φύλου - αν μπορούσε κανείς να μιλήσει για φύλο σε μια εποχή που οι άντρες είχαν αποφασίσει να αποδεσμευτούν και από αυτό σιγα σιγα - η χορεύτρια κάθησε στα πόδια του ναύτη και του ζήτησε να την κεράσει όπιο - του χάιδεψε τα σκέλια - στύση - τον χαιδεύει ακόμα - ο ναύτης αγκομαχά - της ζητά να πάνε μέσα - χορεύει μπροστά του - τον γδύνει - τον παίρνει στο στόμα της - εκσπερμάτωσης ήχος - με μυρωδιά από τσινέμι και παστουρμά - το τούρκικο εμπόριο είχε υπερισχύσει - το όπιο συνεχίζει να καίει στην πίπα - βγήκαν έξω - οι ρασταφάριανς τους πουλήσαν ένα από τα ντόπια ναρκωτικά - γιάχε2 - συνθετικό - εργαστηριακό παρασκεύασμα που μοιάζει με φυτικό προιόν - το δοκιμάζουν μέσα σε μια άδεια αποθήκη - μουδιάζουν - κλέβουν 3 σκάφη - το ναρκωτικό σε ποτίζει με επιθετικότητα - κινούνται προς το χωριό - η μουσική Exy's Tomb - ιστορικό live στο σύστημα 8876 - τότε - ο καπετάνιος Rick αποφασίζει ότι μια επίθεση θα ήταν μάταια - πετούν πάνω από το χωρίο - αποφασίζουν να προσγειωθούν κάπου πιο μακρυά - να προσεγγίσουν με τα πόδια - μόνο έτσι θα φτάσουν κοντά στις πουτάνες χωρίς να τους δουν οι κάτοικοι - μόνο έτσι θα τις κλέψουν - μόνο έτσι θα καταφέρουν να της γαμήσουν χωρίς να χρειαστεί να μπλέξουν σε καυγάδες με τους ντόπιους - το σεξ και μόνο το σεξ με γυναίκα είχε γίνει η απόλυτη πολυτέλεια για ένα ναύτη - προσγείωση - φτάνουν στα μπουρδέλα - οι μαύροι πρέπει να είναι μακρύα - κάτι κινείται - είναι το Riki - ένα κατοικίδιο τύπου σκύλου - δεν γαβγίζει - σκούζει σαν τρελό - η γειτονιά στο πόδι - οι ρασταφάριανς τους κατάλαβαν - τα όπλα τους προιστορικά - G3 γερμανικής κατασκευής - οι νάυτες σχεδόν άοπλοι - μόνο λίγα περίστροφα - συμπλοκή - αίμα πάνω στον πάγο - αίμα στα φυλλώματα - μένουν τρεις - φεύγουν κλέγοντας - πεζοί - δεν ξέρουν που να πάνε - χάθηκαν όλοι.

 [end]

αφιερωμένο στον Old Bull Lee