Ερωτήματα:

(με αφορμή την ανάγνωση ενός blog)

Πως γίνεται ένας νέος άνθρωπος να υποστηρίζει με σθένος τον καπιταλισμό και τη συντηρητική πολιτική;

Πως γίνεται να μην βλέπει τον κόσμο γύρω του;

Πως γίνεται να μην βλέπει όλα τα σκατά (συγνώμη) που προκύπτουν από τη φυσική ροπή του ανθρώπου προς τον απολυταρχισμό και τη συγκέντρωση της εξουσίας και του χρήματος;

Πως γίνεται να μην έχει καταλάβει ότι τα βιοκαύσιμα μόνο να κάνουν φτωχότερους τους πιο φτωχούς μπορούν, τι στιγμή που λανσάρονται από τις κυβερνήσεις μας ως η λύση στο πρόβλημα του περιβάλλοντος;

Πως άνθρωποι που ασχολούνται με τη μουσική μπορούν να είναι τόσο συντηρητικοί;

Πως γίνεται να είσαι μουσικός και να πιστεύεις στην πολιτική του κάθε Καραμανλή;

Πως γίνεται να θεωρείς τον εαυτό σου σκεπτόμενο χωρίς πρώτα να αποστασιοποιηθείς από ΟΛΗ την πραγματικότητα, από όλες τις υποσχέσεις, από όλα τα όνειρα για εξουσία που τρέφουν τα μάταια κόμματα ενός μάταιου καμουφλαρισμένου αυταρχικού συστήματος;

Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις την πυραμίδα της κοινωνίας μας;

Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις τι θα πει να είσαι μετανάστης;

Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβεις τι σημαίνει να ταξιδεύεις χωρίς καμία ταυτότητα;

Κάποια στιγμή όλα θα καταρρεύσουν (πάλι) και τότε σίγουρα θα νιώσουμε λίγο καλύτερα, λίγο πιο άνθρωποι...