Η Scarlett Johansson ερμηνεύει Tom Waits. Εμείς ερμηνεύουμε τα παιχνίδια του εγκεφάλου μας. Τα σουπερμάρκετ της Ελλάδας δεν γνωρίζουν τι είναι το πατέ. Που είναι εκείνες οι όμορφες στολισμένες υπάρξεις; Που είναι η Γαλλία; Stay around in my old hometown. Οι νέοι καιροί επέβαλαν νέους τρόπους προσέγγισης. Πιο επίπονους από τους παλιούς. Αλλά ποτέ δεν το είχαμε ξαναζήσει τόσο δυνατά. Αξίζει; Θα δείξει. Εκείνες, αποδεικνύονται ικανότερες, κρύβοντας τη σκέψη τους πίσω από μια κουρτίνα ΙΚΕΑ. Φωτιστικά σώματα αποδεικνύονται ανίκανα να γεμίσουν το χώρο τους. Μια τυπική κάτοψη, τόσο απλή, μπορεί να συγκεντρώνει όλη την ομορφιά του κόσμου. Δωμάτια χωρίς σαφείς διαχωρισμούς, δωμάτια χωρίς σαφείς χρήσεις. Γιατί σπούδαζα τόσα χρόνια; Για να βρεθεί ένα παλιό αθηναικό σπίτι και να μου πει: εδώ είναι ο χώρος. Όχι στο πολυτεχνείο. Η ομορφιά δεν κατασκευάζεται. Η αισθητική δεν διδάσκεται. Δεν υπάρχει βεβαιότητα. Τίποτα δεν είναι απόλυτο. Τίποτα δεν είναι αληθινό. Όλα επιτρέπονται. Και τώρα νιώθω πως έχω καταστραφεί. Είναι απίστευτα δύσκολο να βγάλω από το μυαλό μου όλη την άχρηστη γνώση που μου έδωσαν οι δάσκαλοί μου, είναι δύσκολο να φτάσω πίσω, στην απόλυτη αφαίρεση. Στο μυαλό μου φτάνει, για δεύτερη φορά τις τελευταίες ημέρες, ένα πιάτο μοσχαράκι κοκκινιστό με πατάτες τηγανητές απο μια γιαγιά σε ένα χωρίο της Χαλκιδικής, μέσα σε ένα πανέμορφο, βαλκανικής αρχιτεκτονικής, σπίτι. Πως να τα πεις όλα αυτά;

Θα της κάνω δώρο τον Δειπνοσοφιστή, αν τον βρω.

Αφιερωμένο στα πιάτα, στο συκώτι μιας κακομοίρας χήνας κάπου στη νότια Γαλλία και στα όσα σταφύλια στο Μπορντώ χρειάστηκαν για να παρασκευαστεί ένα μπουκάλι κρασί.

Je vous aime tous.