Samaris
+
30 Δεκεμβρίου 2007, 13:37
αθήνα (ηλιούπολη γεια σου)


σε λίγο - ακόμα μια νέα αρχή - για ακόμα μια φορά θα πακετάρω - κούτες πολλές κούτες - όλα πρέπει να μαζευτούν - από τους αμπελόκηπους - από την αγία παρασκευή και από το μιλάνο - θα σφραγίσω την πρώτη τους σελίδα με το όνομά μου - η πατρίδα ηλιούπολη με περιμένει - σουβλάκια στην πλατεία - άθλιος καφές στο verdi - φραγκιουδάκης - dagwood που δεν υπάρχουν πια - οδός νάστου που λέγεται μαρίνου αντύπα πλέον - παλιό αστυνομικό τμήμα - άθλιο βαμβακοειδές που πέφτει από τις τρεις χιλιάδες εννιακόσιες πενηντα τρεις λεύκες και κολλάει γλυκά στο μαλλί σου - φίλοι εκεί - νύχτες - πολλές - παρατεταμένες - ποτά - χορός - τσιγάρα - γυναίκες πανέμορφες - νοέμβριος - βροχή - ποντίκια και σχεδιαστήρια που εξαφανίζονται - σχεδιασμός - σπίτια - κατοικίες - εφορία - τσμέδε - πελάτες - κυψέλη μπορεί - συνεργάτες - επιτέλους ξανα - ερχόμαστε - από τους κάδους απορρημάτων - από τις σακούλες ανακύκλωσης - από τα υπολείμματα εστιατορίων - στο σαλόνι - στην τουαλέττα - στις συναυλίες και στα μπαρ - στους δρόμους - στη ζωή.-

 

link1

link2

2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
29 Δεκεμβρίου 2007, 20:37
in girum imus nocte et consumimur igni


The only people for me are the mad ones, the ones who are mad to live, mad to talk, mad to be saved, desirous of everything at the same time, the ones who never yawn or say a commonplace thing, but burn, burn, burn, like fabulous yellow roman candles exploding like spiders across the stars and in the middle you see the blue centerlight pop and everybody goes "Awww!"

 

also:

La vie est belle et facile

 

Thanks to Jack Kerouac and Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης for their gentle eternal words.

 

- Στείλε Σχόλιο
29 Δεκεμβρίου 2007, 18:43
unknown wor(l)ds
literature  

apart.

 

____________sliders_____babies

gas___tanks

____________________________

 

το ακόλουθο κείμενο στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στο ύφος γραφής του μεγάλου αμερικανού συγγραφέα William Seward Burroughs. όση φαντασία αυτό το κείμενο περιέχει επίσης στηρίζεται στις σελίδες του Burroughs. κάθε ομοιότητα με πραγματικούς πλανήτες είναι συμπτωματική.

 

[start] 

η νύχτα ξεκινήσε νωρίς - κρασί - οι μεθυσμένοι νάυτες βρέθηκαν στις θέσεις τους - το σκοτεινό κουτούκι βρωμούσε ούρα και όπιο - ξύλινα παλιά τραπέζια - ξύλινα παλιά βαρέλια - ξινό κρασί - σάπιο κρέας μαγειρεμένο με πολλά μυρωδικά - κυρίως κανέλα - οι υπόλοιποι ήταν διάφοροι πλανόδιοι μαύροι με ράστα και τις γνωστές διαστημικές στολές που ήταν στη μόδα εκείνη την εποχή - μοντέλο της Uriah Fashion TZ-133 - η μουσική δυνατά - μπαρόκ ακούσματα - το μπαρόκ είχε επιστρέψει - η μανία για ότι υπήρξε στη γη μετά την αναγέννηση είχε φτάσει μέχρι και σε αυτή την αποικία - μαζί τους οι ναύτες έφεραν τα σκυλιά τους - εκπαιδευμένα προφανώς για να σκοτώνουν - γύρω από τα τραπέζια περιφέρονται ημίγυμνες γυναίκες - χορεύουν - η κλασσική τυπολογία του στριπτιζάδικου - που αλλού να πάνε - η αποικία αυτή ήταν μια αποκλειστικά αντρική υπόθεση - μόνο οι πουτάνες και οι χορεύτριες αποτελούσαν το δείγμα του γυναικείου φύλου - αν μπορούσε κανείς να μιλήσει για φύλο σε μια εποχή που οι άντρες είχαν αποφασίσει να αποδεσμευτούν και από αυτό σιγα σιγα - η χορεύτρια κάθησε στα πόδια του ναύτη και του ζήτησε να την κεράσει όπιο - του χάιδεψε τα σκέλια - στύση - τον χαιδεύει ακόμα - ο ναύτης αγκομαχά - της ζητά να πάνε μέσα - χορεύει μπροστά του - τον γδύνει - τον παίρνει στο στόμα της - εκσπερμάτωσης ήχος - με μυρωδιά από τσινέμι και παστουρμά - το τούρκικο εμπόριο είχε υπερισχύσει - το όπιο συνεχίζει να καίει στην πίπα - βγήκαν έξω - οι ρασταφάριανς τους πουλήσαν ένα από τα ντόπια ναρκωτικά - γιάχε2 - συνθετικό - εργαστηριακό παρασκεύασμα που μοιάζει με φυτικό προιόν - το δοκιμάζουν μέσα σε μια άδεια αποθήκη - μουδιάζουν - κλέβουν 3 σκάφη - το ναρκωτικό σε ποτίζει με επιθετικότητα - κινούνται προς το χωριό - η μουσική Exy's Tomb - ιστορικό live στο σύστημα 8876 - τότε - ο καπετάνιος Rick αποφασίζει ότι μια επίθεση θα ήταν μάταια - πετούν πάνω από το χωρίο - αποφασίζουν να προσγειωθούν κάπου πιο μακρυά - να προσεγγίσουν με τα πόδια - μόνο έτσι θα φτάσουν κοντά στις πουτάνες χωρίς να τους δουν οι κάτοικοι - μόνο έτσι θα τις κλέψουν - μόνο έτσι θα καταφέρουν να της γαμήσουν χωρίς να χρειαστεί να μπλέξουν σε καυγάδες με τους ντόπιους - το σεξ και μόνο το σεξ με γυναίκα είχε γίνει η απόλυτη πολυτέλεια για ένα ναύτη - προσγείωση - φτάνουν στα μπουρδέλα - οι μαύροι πρέπει να είναι μακρύα - κάτι κινείται - είναι το Riki - ένα κατοικίδιο τύπου σκύλου - δεν γαβγίζει - σκούζει σαν τρελό - η γειτονιά στο πόδι - οι ρασταφάριανς τους κατάλαβαν - τα όπλα τους προιστορικά - G3 γερμανικής κατασκευής - οι νάυτες σχεδόν άοπλοι - μόνο λίγα περίστροφα - συμπλοκή - αίμα πάνω στον πάγο - αίμα στα φυλλώματα - μένουν τρεις - φεύγουν κλέγοντας - πεζοί - δεν ξέρουν που να πάνε - χάθηκαν όλοι.

 [end]

 

αφιερωμένο στον Old Bull Lee

- Στείλε Σχόλιο
27 Δεκεμβρίου 2007, 03:36
fish
life  

russian dance - εικόνες που φοβόμαστε - η μουσική που φοβηθήκαμε - πέθανε; ξανά; δεν ξέρω - ρυθμός - βιολί - σελίδες - καφες - la notre musique - est morte? je ne sais pas - rythme - violin - cafe - pages - dust - wood - smell of cigarette - smoke - blurred - eyes - glasses - water - smoke - movement - little light - light music - little light music - one - two - three - here we - you - love - we - love - over the terrace - above the ground - we fly - inspiration - repeat - wine - red -sauternes - prosseco - alba - situationists - torino - milano - blood - on the fields - music is our blood - the one will never give - the one that is always dead - has been dead - for us - for ever.-
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
20 Δεκεμβρίου 2007, 23:19
πατζάρι
life  

πατζάρι και πεσκανδρίτσα σβησμένα τσιγάρα βουνά στα τασάκια λιβάδια πολλά και όμορφα αγελάδες γάλα και ναρκωτικά γυναίκες όμορφες νέες ψηλές ζωγράφοι μουσικοί τυρόπιτα λουκανικόπιτα το πρωί σε είδα φορούσες έναν ιπποπόταμο το ποτάμι είναι βαθύ κι εσύ γελάς και σαν ταινία η ζωή σου να περνά σχεδιάζεις ξανά ζήσε και άσε να πεθαίνουν να βράσουν στο καζάνι που ξεχύλησε σαν κάποτε σαν τώρα σαν ποτέ μη φύγεις φύγε και έλα ξανά θα σε περιμένω κάτω από την οθόνη μικρή μου αγάπη καλημέρα μην καπνίζεις άλλο πιες απλά και σταμάτα να είναι επικίνδυνη σε είδα ξανά φορούσες ένα πατζάρι κουνουπίδια με κρέμα γάλακτος η παρμεζάνα είναι ωραία στη ρόδο τον ιούλιο τότε τότε που χάθηκες μικρή μου ζωή ζωή μου μεγάλη που είναι ταινία χωρίς τέλος που ξαναρχίζει για πάντα θα αρχίζει όσο η μουσική μας θα είναι νεκρη...

 

photography by dirtyfeet

 

 

1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
05 Δεκεμβρίου 2007, 11:37
confu_nation
life  

Les histoires se dessinent, les regards se déguisent
Mais la vie n'est qu'un film, réveille toi comme ça!

Η τέχνη του να γράφεις cd - μουσική για αυτοκίνητο; μουσική για σκοτεινές συγκεντρώσεις καταστασιακών; μουσική για δείπνο; η στιγμή που δίνεις ένα κομματάκι σου - σε εκείνες - πάντα; συμβαίνει τόσο συχνά; όσο συχνά μεθάς - όσο συχνά κοιτάς - όσο συχνά φεύγεις - όσο συχνά έρχεσαι - και πάλι ξανά - τρέξε να γλιτώσεις - έτσι όπως τα κάνεις - έτσι όπως τα έκανες και θα τα κάνεις πάντα - μικρέ - σταμάτα να κρύβεσαι πίσω από δανεικές λέξεις - σταμάτα να δικαιολογείσαι - δεν χρειάζεται - ακόμα να βρεις αυτό που χρειάζεται; ψάξε - σε πάρκινγκ - στους αμπελόκηπους - στην αμερική νομίζω - στο seattle - στην αγγλία - holloway road - camden town - underworld - wagamama - μπαρ ιτάλια και σόχο - και αν δεν το βρεις κοίτα πιο πέρα σε παμπ που σερβίρουν μπεργκερς με μανιτάρι αντί για μπιφτέκι - χοτ ντογκ με ξεροψημένα κρεμμυδάκια - πήγαινε και στο παρίσι - πάνθεον - μαρέ - λα μαρ ε μπελ - λα βι ε μπελ ε φασιλ - κομ τουζουρ - και ξαφνικά βλέπεις ότι έχεις ξεχάσει την αθήνα - γύρω από το κέντρο τους αμπελόκηπους - έχει κι άλλα - εξάρχεια - κολωνάκι - όχι στου ψυρρή - αποκλείεται - μεγάλες προσδοκίες - like a friend - forever - these are the hymns that bring us up - these are the things that lay us down - to the floor - back to where we belong

you are the last drink i never should have drunk.

- Στείλε Σχόλιο
04 Δεκεμβρίου 2007, 17:02
sailor story...


Παρασκευή μεσάνυχτα. Ο Ναύτης περιμένει. Αδιέξοδο. Βρεγμένη άσφαλτος. Κάδοι σκουπιδιών. Λάμπες φθορισμού. Πράσινο φως. Κόκκινο νέον που τρεμοσβήνει. Καπνίζει. Το τελευταίο Lucky Strike του. Τυλιγμένος μέσα στο τζάκετ του. Το χέρι του μέσα στο μανίκι. Το τσιγάρο προεξέχει. Ο καπνός μπερδεύεται με τα παγωμένα χνώτα του. Περιμένει. Έχει μάθει να περιμένει. Ατελείωτες ώρες. Ελάχιστοι περαστικοί. Κανείς δεν τον παρατηρεί. Τον φωνάζουν Αόρατο ’νθρωπο. Τα τελευταία χρόνια νομίζει πως έχει εκφυλιστεί σε μια σκιά. Με τον καιρό απόκτησε την ικανότητα να ελέγχει τη θερμοκρασία του σώματός του. El hombre solo. Μπούκλα χρυσή. Απέραντη ήπειρος. Γέροι βαράνε πρέζα με βρώμικες τουαλέτες. Ψάχνει την άκρη. Ψάχνει τον Old Bull Lee. Μέθυσε χθες. Πίνοντας ντοματόσουπα με τζιν. Σφίγγει το μπράτσο με τη γραβάτα του. Τυπώνει χιλιάδες αυτοκόλλητα. Προορισμός οι τουαλέτες. Οι γέροι βαράνε πρέζα ζεστή. Οι τουαλέτες των μη-ιδανικών μπαρ. Των μπαρ που δεν υπάρχουν πια. Των μπαρ που δεν ζήσανε. Των μπαρ όπου πίνεις τα πέντε tanqueray με τόνικ. Τα μπαρ της νεότητάς τους. Τα μπαρ της μουσικής τους που σιγά σιγά πεθαίνει. Τα μπαρ που δεν έζησες ποτέ σου. Τα μπαρ που θέλω να προλάβουμε μαζί. Οι λέξεις μπερδεύτηκαν. Χειρότερα από ποτέ. Τα λόγια μας ταξιδεύουν. Συνεχίζουμε να πετάμε. Πάνω από τις απέραντες ηπείρους. Πετάξαμε ακούγοντας το Getting away with it all messed up. Η όπερα στο δικό σου σπίτι. Φως κίτρινο της δύσης περνάει μέσα από κλειστό παντζούρι. Πότε θα ζήσουμε σαν δελφίνια; Πότε θα πάμε στο ζωολογικό κήπο του Βερολίνου; Πότε θα ζήσουμε μαζί; Πότε δεν θα αφήσουμε ο ένας τον άλλον ποτέ; Point (έτσι γράφεται αυτό;) φόρεμα - κόκκινη ζώνη - κίτρινη ζωή - μπλε ηλιοβασίλεμα - πράσινο ψωμί - μαύρο all star - πες μου ότι μ' αγαπάς - σε φιλάω - όσο ποτέ - θα σε περιμένω - για ατελείωτα πρωινά - στην πόλη σου - στην πόλη μου - να σε κοιτάω να ξυπνάς - τα πιο όμορφα μάτια που είδα ποτέ.
Γιατί "la vie est belle et facile..."
- Στείλε Σχόλιο
04 Δεκεμβρίου 2007, 16:58
-
life  

Η μεγάλη νύχτα των πεντακοσίων ετών έφτασε. Μεθύσαμε ώσπου πέσαμε στο πάτωμα ξερνώντας από το μπαλκόνι σε ένα διαμέρισμα του 5ου ορόφου. Είδαμε όλες τις ανατολές του κόσμου μεταφράζοντας τα βιβλία που γράφτηκαν πριν από εμάς για εμάς. Δύουμε κάθε μέρα μαζί με τον ήλιο για να ξυπνήσουμε ένα πρωινό αναφωνώντας ότι "La vie est belle et facile" αντιγράφοντας αυτόν που αντέγραψε τους άλλους, παίζοντας και εμείς τους μικρότερους ρόλους στο παιχνίδι των κινούμενων λέξεων και γραμμάτων αντιστρέφοντας τα σημεία και παραφράζοντας τα όνειρα, υποδυόμενοι ρόλους που ποτέ κανείς δεν μας ανέθεσε. Μάθαμε να κοιτάμε πίσω για να γεμίζουμε, αλλά και να ρίχνουμε ματιές στο μπροστά φλερτάροντας με την τύχη μας. Μεθύσαμε και καπνίσαμε, πολλές φορές σαν να ήταν η τελευταία μέρα, χορέψαμε τόσες φορές αυτόν τον τελευταίο χορό, και για μεγάλη μας πλήξη η τελευταία φορά ακόμα δεν έχει έρθει. Βαρεθήκαμε τους γύρω μας, ψάξαμε μακρυά και ξεφύγαμε. Κυνηγήσαμε αυτές που αγαπάμε, χωρίς όρια, δεν είδαμε τίποτα και μας άρεσε πολύ. Συνεχίζουμε να μην βλέπουμε τίποτα και είναι τόσο ωραία. Τις είδαμε να κοιμούνται στον καναπέ όσο εμείς καπνίζουμε ακόμα lucky strike, πίνοντας κόκκινο κρασί χωρίς πάγο. Είδαμε τον πιο στενό δρόμο της Αθήνας και πειραματιστήκαμε με διαφορετικό αλεύρι κάθε φορά. Ποτέ δεν μείναμε σταθεροί, μια σιωπηλή συνωμοσία μας επέβαλε τη διαρκή μετακίνηση. Οι καφέ κούτες έξω από τα σούπερ μάρκετ μας περιμένουν, για ακόμα μια φορά. Δεν υπάρχει επιστροφή, μόνο όταν αυτό είναι θεμιτό. Θέλουμε να ακούμε Elvis Costello, και να θυμόμαστε μερικά λεπτά αποτυπωμένα σε κινηματογραφικό φιλμ, θέλουμε να ζήσουμε γιατί ποτέ δεν βρήκαμε το λόγο να πεθάνουμε, θέλουμε να πετάξουμε, θέλουμε να αγαπήσουμε, θέλουμε να πεθάνουμε και θέλουμε να ζήσουμε ξανά. Θέλουμε να υποδυόμαστε όλους εκείνους τους ρόλους που βρήκαμε γραμμένους στα βιβλία της νιότης που δεν τελειώνει ποτέ. Μέχρι τα τείχη των μεσαιωνικών πόλεων της Ευρώπης, ως τα λιμάνια του βορρά, μέχρι τη μια και παγωμένη θάλασσα μαζί της. Πάντα. Σε ένα παιχνίδι που ποτέ δεν θα τελειώσει. Που θα τελειώσει μόνο όταν ξεχάσουμε να γράφουμε. Που θα τελειώσει μόνο όταν ξεχάσουμε να σκεφτόμαστε. Που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ πως να αγαπάμε. Και που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ πως να κοιτάμε μεθυσμένοι, με μάτια έτοιμα να εκραγούν.

Που τώρα ήπιαμε τόσο πολύ που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ πως είναι. Που διαμορφωθήκαμε μέσα από τη ζάλη. Τη ζάλη που μας χαρίσατε εσείς. Εσείς που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε. Ακόμα κι αν χρειαστούν πεντακόσια χρόνια νύχτας για να σας χάσουμε ή να σας ξεχάσουμε.

Είναι αργά και η νύχτα έχει αρχίσει. Μια νέα συμβατική χρονιά μας βρίσκει να σας κοιτάμε μεθυσμένοι. Και να σας αγαπάμε. Μεθυσμένοι. Για πάντα. Το τσιγάρο τελείωσε, αλλά το πακέτο είναι ακόμα γεμάτο. Και όσο μπορούμε ακόμα να κατέβουμε κάτω για να αγοράσουμε κι άλλα τσιγάρα, κι άλλο κρασί, ποτέ δεν θα φοβηθούμε τίποτα και κανέναν.

Η ζωή τέλειωσε, κάθε αύριο ξεκινάει μια καινούργια ζωή. Πιο μεθυσμένη και πιο τρελή. Με τις πιο όμορφες μυρωδιές στον κόσμο. Με ματιές στα μάτια. Με πτήσεις χωρίς επιστροφή. Μέχρι εκεί που δεν βλέπουμε και τόσο μας αρέσει.
- Στείλε Σχόλιο
Συγγραφέας
sotkouv
Sotiris Kouvopoulos
Αρχιτέκτων Μηχανικός
από ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/sotkouv

Letters, keys, numbers, music-non-stop.

Tags

1821 beat gorge Kerouac Mardou life lit literature night politics pulp rose tanqueray tzigkoun άνοιξη αρχιτεκτονική ελιά Εμπειρίκος κεφαλή κλειδί κουζίνα κύθηρα πατέ τρόμος τροχοί τρυποκάρυδος



Επίσημοι αναγνώστες (4)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr
Template design by Jorge