Σε πόσα γεγονότα από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας έχουμε δικαίωμα παρέμβασης? Και σε όσα όντως μπορούμε να διαδραματίσουμε το δικό μας ρόλο, το θέλουμε πραγματικά? Ένα απλό statement "υπέρ-κατά" τελικά κατά πόσο οδηγεί σε αντικειμενικό συμπέρασμα? Και αν αυτό το συμπέρασμα δε σου αρέσει? Αν ανήκεις σε εκείνους που λειτουργούν με βάση τη λογική αυτομάτως καταρρίπτεται η κοσμοθεωρία σου. Εδώ εμφανίζεται το συναίσθημα ως από μηχανής θεός. Δεν έχεις όμως μάθει να το ελέγχεις και τότε σε παίρνει η κατηφόρα. Αν ανήκεις πάλι στους άλλους, ξέρεις εκείνους που ανεξαρτήτου αποτελέσματος statement έχουν ήδη πάρει την απόφασή τους, απλώς επιβεβαιώνεις την τελειότητα του πάθους σου και τότε παίρνεις την ανηφόρα. Κάπου βέβαια χάνεις την επαφή με το έδαφος. Δεν το θες ούτε αυτό. Ε και τί θες πια?? Μια μέση λύση? Αφού το "ΙΣΩΣ" δεν έχει θέση στη ζωή σου!! Η ζωή σου είναι ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ. Παραδέχομαι ότι το "ΙΣΩΣ" είναι αρκετά διπλωματικό, κατά πολλούς δηλώνει κατανόηση, ενδεχομένως και ανεκτικότητα. Αν αυτά είναι συνυφασμένα με τον πολιτισμό (!?!) τότε μάλλον είσαι εγωιστής που δεν σου αρέσει το "ΙΣΩΣ". Γαμώτο είναι δύσκολο να είσαι Δίδυμος. Άλλα θες να πεις, άλλα σκέφτεσαι και άλλα λες τελικά.

Εν ολίγοις...δεν συμφωνώ με τον ντεμέκ πολιτισμό που σου καίει τη γούνα.

(αδέρφι μου σε ευχαριστώ για τη νέα λέξη που μου έμαθες!)