Εμείς, ονειρευόμαστε μια κοινωνία συλλογική.

Εκείνοι, μας προτιμούν απομονωμένους και αποχαυνωμένους στους δερμάτινοι καναπέδες μας.

Φτάνει πια. 

Πώς συμβαίνει να είμαστε η γενιά με τα περισσότερα πτυχία κι η εσωτερική μας παιδεία να δείχνει υπό το μηδέν;

Υπό το μηδέν όλα απόψε.

Συγγνώμη μικρέ απο μένα.

Τουλάχιστον, εκεί θα μπορείς να γελάς ελέυθερα.

Καλή αντάμωση, όπου. . .