Η πρώτη μου επαφή με το "χόμπι" που λέγεται living history έγινε πριν αρκετά χρόνια μέσω μιας Ολλανδής φίλης. Όπως μου εξήγησε οι ιστορικές αναπαραστάσεις (όπως μάλλον μπορεί να μεταφραστεί ελεύθερα ο όρος) περιλαμβάνουν πολλών ειδών δραστηριότητες των οποίων κοινός παρανομαστής είναι ότι δίνουν σε συμμετέχοντες και θεατές την αίσθηση ότι ζουν σε μια άλλη εποχή. Όσοι ασχολούνται με το χόμπι αυτό ουσιαστικά μελετάνε μια συγκεκριμένη εποχή και μετά προχωράνε σε όσο το δυνατόν πιστότερες αναπαραστάσεις το οποίο σημαίνει ότι ντύνονται ανάλογα και χρησιμοποιούνε τις αντίστοιχες τεχνολογίες.

Αν και σαν ιδέα μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα, δεν το έψαξα περαιτέρω καθότι η φίλη μου εστίαζε το ενδιαφέρον της στο Μεσαίωνα, μια εποχή που αν εξαιρέσεις τους Ιππότες, τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο και τον Ρομπέν των Δασών δε με εντυπωσιάζει ιδιαίτερα.

Ένα βράδυ όμως πριν μερικούς μήνες, καθώς έψαχνα στο ιντερνετ κάτι στοιχεία για τους Ρωμαίους έπεσα στη σελίδα της LEG II AVG, που δεν είναι τίποτα άλλο από μια ομάδα ιστορικής αναπαράστασης που ειδικεύεται στη Ρωμαϊκή εποχή του 1ου και 2ου μ.Χ. αιώνα!!!!

Η ομάδα που δημιουργήθηκε πριν 15 χρόνια καλύπτει όλο το φάσμα της Ρωμαϊκής ζωής των καιρών εκείνων κι αποτελείται από δύο κύρια σκέλη. Το στρατιωτικό και το ¨πολιτικό¨ αν μπορώ να το πώ έτσι. Καθόλη τη διάρκεια του έτους δίνει διάφορες παραστάσεις σε μουσεία και εκδηλώσεις όπου βοηθάει το κοινό να έρθει σε επαφή με τον πολιτισμό, την κουλτούρα και την οργάνωση των Ρωμαίων χρησιμοποιώντας φυσικά όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ (βλέπε χιτώνες, πανοπλίες, μουσικά όργανα, κτίρια ειδικά διαμορφωμένα, εργαλεία της εποχής κτλ). Μάλιστα έχει συμμετάσχει και σε διάφορα ντοκυμαντέρ.

Ωστόσο οι πιο σημαντικές στιγμές για τα μέλη είναι η συμμετοχή της Λεγεώνας σε 3 διεθνή γεγονότα.

α) Στο Αrcheon της Ολλανδίας (θεματικό πάρκο έξω από το Άμστερνταμ όπου κάθε Αύγουστο μαζεύονται Living Societies από όλο τον κόσμο και αναπαριστούνε σκηνές από την καθημερινότητα των προϊστορικών, των αρχαίων και των μεσαιωνικών εποχών).

β) Στην αναπαράσταση των παθών του St. Fructuosis στην Ταραγγόνα της Ισπανίας (ο οποίος δεν έχω ιδέα ποιός είναι, αλλά μάλλον είναι κάποιος σημαντικός καθότι την παράσταση του χρόνου θα παρακολουθήσει ο ίδιος ο Πάπας)

και φυσικά

γ) Στην παρέλαση στη Ρώμη! (ουδέν σχόλιον)

Φέτος δεν τα κατάφερα είναι η αλήθεια να παραστώ σε κάποια εκδήλωση, βλέπετε η κοινότητα έχει τη βάση της στο Portsmouth, αρκετά πιο νότια του Λονδίνου... αλλά ευελπιστώ του χρόνου ίσως να κάνω μια βόλτα είτε στο Αrcheon, είτε -χιχι- στην παρέλαση, ντυμένη λεγεωνάριος!!!

Υ.Γ. Όσο για την ονομασία της ομάδας, την πήρε από την περίφημη Legio II Augusta, η οποία δημιουργήθηκε από τον Οκταβιανό Αύγουστο προκειμένουν να αντιμετωπίσει τον Αντώνιο μετά τη δολοφονία του Καίσαρα. Η λεγεώνα πολέμησε στη μάχη στους Φιλίππους και στην Περούγια. Στη συνέχεια συμμετείχε σε κατακτητικούς πολέμους στην Ισπανία και μετέπειτα μεταφέρθηκε στην Γερμανία. Ωστόσο ο λόγος που οι Εγγλέζοι διάλεξαν αυτό το όνομα για την κοινότητά τους οφείλεται στο ότι η Λεγεώνα αυτή υπό την καθοδήγηση του μετέπειτα Αυτοκράτορα Βεσπάσιου συμμετείχε στην Ρωμαϊκή εκστρατεία στην Βρετανία και αποδείχτηκε μια από τις πιο δυνατές λεγεώνες (παρόλου που είχε και αρκετές μαύρες σελίδες στην ιστορία της).

Τελικά δεν είναι να λες μεγάλες κουβέντες. Τί το ήθελα το προηγούμενο ποστ, μου λέτε;

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Κυριακή πρωί, παλεύω με τα σκεπάσματα μπας και καταφέρω να σηκωθώ κάποια στιγμή και να ξεκινήσω διάβασμα. Ναι καλά διαβάζετε... έχω διάβασμα αυτή την περίοδο. Κάπου εκεί λοιπόν στην πάλη, χτυπάει το τηλέφωνο.

- Ναι; (ποιός είναι πρωινιάτικα!!!!)

- Νικι, Steve εδώ. (όπου Steve = σπιτονοικοκύρης)

- (damn! τί@$^ θέλει τέτοια ώρα;;;;) Έλα Steve. Όλα καλά;

- Ε όχι ακριβώς. Θα είσαι σπίτι σε καμιά ώρα, να περάσω;

- (δε μου αρέσει καθόλου αυτό) Εδώ θα είμαι. Θες να έρθεις για το συμβόλαιο;

- Ναι και θέλω να συζητήσουμε και κάτι.

- (δε μου αρέσει καθόλου μα καθόλου αυτό). Οκ. Εδώ θα είμαι. Θα σε περιμένω.

Μετά από αυτό η όρεξη για χουζούρεμα εξαφανίστηκε. Ανέβηκα επάνω και άρχισα να κάνω σενάρια καταστροφής. Περιμένοντας, άρχισα να φτιάχνω και το μεσημεριανό μου κι από την φούρια μου κόπηκα κιόλας με το μαχαίρι. Αφού γλύτωσα από την ακατάσχετη αιμοραγία - αστειεύομαι φυσικά- και μάζεψα λίγο το καθιστικό, ήρθε κι ο Steve.

- Να περάσω;

- (τώρα μπορώ να πω όχι;;;) Φυσικά. Τι γίνεσαι;

- Ε δεν είμαι και πολύ καλά.

- (άντε πάλι... δε μου τα λέει καλά...) Γιατί καλέ; Τί έγινε;

- Τίποτα, προσωπικά θέματα.

- Οκ. Ήρθες για να ανανεώσουμε το συμβόλαιο; (αυτό που έχει λήξει και σε κυνηγάω τόσες μέρες;;;;)

- Ε ναι περίπου. Βασικά πρέπει να φύγεις γιατί χρειάζομαι το σπίτι. Προσωπικοί λόγοι.

- ........ (τί λες τώρα;;;)

- Λυπάμαι πολύ. Στα 20 χρόνια πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό.

-(ναι προσωπικά δε με ενδιαφέρει καθόλου αυτό... ) Τί να σου πω τώρα.. Πότε το χρειάζεσαι;

- Σε ένα μήνα;

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Μετά από λίγα παζάρια, κατάφερα να πάρω προθεσμία μέχρι τις 9 Ιουνίου.

Εντάξει, ξέρω ότι δεν είναι τραγικό. Αντί να φύγω στις 9 Ιουλίου, θα επιστρέψω ένα μήνα νωρίτερα. Το θέμα δεν είναι αυτό. Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν ότι ένα πράγμα (από τα πολλαααααααα) που με εκνευρίζει είναι να μου αλλάζουν τα πλάνα μου.

Και στη συγκεκριμένη περίπτωση τα είχα οργανώσει όλα στην εντέλεια...

Τώρα θα πρέπει να ενημερώσω την δουλειά και -υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχουν αντίρρηση να με κρατήσουν- να αποφασίσω πόσο με παίρνει να κάτσω, να ενημερώσω τον Γρηγόρη (supervisor) να δούμε πώς θα κινηθούμε, και να συμπτήξω όλα όσα ήθελα να κάνω σε 90 μέρες μέσα σε 60...

Και σαν να μην φτάνει αυτό, επειδή 4-5-6 Ιουλίου πρέπει να είμαι Αγγλία, τώρα θα πρέπει να κλείσω αεροπορικά και ξενοδοχεία... Πράγμα που συνεπάγεται ότι το ταξιδάκι που σχεδιάζω στο γειτονικό Παρίσι -από πέρσι παρακαλώ- ακυρώνεται (για άλλη μια φορά) ελλείψει κονδυλίων. Ας αφήσω που ενώ υπολόγιζα να επιστρέψω με κάποια χρήματα για τα πρώτα έξοδα, μάλλον θα μπω και μέσα (για άλλη μια φορά).

Γκκκκρρρρρρρρ! Τα νεύρα μου!!!! :-(

Δν ξέρω αν φταίει η Άνοιξη (ποιά άνοιξη;;; μέχρι και χιόνι είδαμε πριν δυο βδομάδες!) τα λουλούδια που ανθίζουν, τα δέντρα που ξαναπρασινίζουν, ο ουρανός που ενίοτε γίνεται γαλανός αντί για μόνιμα ξεπλυμμένος λευκό-γκρι πάντως αισθάνομαι ότι η ζωή μου έχει αρχίσει να ξαναμπαίνει σε μια σειρά...

Μετά από μια περίοδο βαθιάς περισυλλογής, αν και Ζυγός -δηλαδή αν πιστέψουμε τους "ειδικούς" εξ ορισμού αναποφάσιστη (κάπου εδώ ο Astron θα στείλει PM ή σχόλιο για το ότι αν πιστέψουμε τις μεθόδους των αστρολόγων τότε δεν είμαι Ζυγός αλλά Παρθένος - για λεπτομέρειες απευθυνθείτε σε εκείνον παρακαλώ) κατάφερα (πίσω στο θέμα μας) να πάρω τις οριστικές αποφάσεις μου... Alea iacta est (όπως λέει κι ο αγαπημένος μου Καίσαρας - για να μην ξεχνιόμαστε) ή ορθότερα -για την περίπτωσή μας- erit (αν θυμάμαι τα λίγα λατινικά μου.. παρακαλώ ένας φιλόλογος να με διορθώσει ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ) στα μέσα Ιουλίου.

Μέχρι τότε απολαμβάνω την Αγγλική πρωτεύουσα με το μόνο μου άγχος να είναι ποιά μουσεία/μνημεία/θέατρα πρέπει να προλάβω να επισκευτώ. Διότι μπορεί να είμαι τόσους μήνες εδώ αλλά αν τσεκάρω την αρχική must do λίστα μου με αυτή που έχω τώρα ελάχιστες είναι οι διαφορές.. Ας όψεται πέρσι η μελέτη -με θυμάστε άλλωστε πόσο σκληρά μελετούσα- η λατρεία του ύπνου και του χουζουρέματος (θέλω πολύ να πάω σε εκείνο το τρομερό 5όροφο μουσείο, αλλά είναι Σάββατο σήμερα και το πρωινό χουζούρεμα είναι ιερό) και η έμφυτη αναβλητικότητά μου.. (nevermind.. next time!)

Eυτυχώς ξεκίνησα και μια δουλειά (πάλι) οπότε εξασφάλισα τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων παραμονής εδώ. Κάτι το οποίο είναι πολύ καλό για τα οικονομικά μου και για τη συνείδησή μου αλλά ελαχιστοποιεί τον ελεύθερο μου χρόνο... και άρα κάνει το "άγχος" να προλάβω να δω και να κάνω πράγματα ακόμα πιο πιεστικό.. (βλέπε παρενθέσεις παραπάνω, ΣΚ=ελεύθερος χρόνος αλλά και χρόνος ύπνου.. οπότε έχουμε άλλη μια σφοδρή εσωτερική σύγκρουση, κτλ ).

Με την πτυχιακή δεν έχω ασχοληθεί καθόλου... η συνάντηση με τον Gregory όμως πλησιάζει επικίνδυνα, τα άρθρα που πρέπει να έχω διαβάσει στοιβάζονται στο desktop μου και μάλλον πρέπει να ξυπνήσω σύντομα από τον λήθαργό μου.. (6 μέρες ακόμα)

Κατά τα άλλα ξεκίνησε και ο κύκλος των επισκέψεων. Ήδη ήρθαν κάτι φίλοι από Ελλάδα αλλά περιμένουμε κι άλλους είτε από το εξωτερικό, είτε από άλλες πόλεις τις Μ.Βρετανίας (για κάποιο λόγο μου αρέσει καλύτερα αυτή η ονομασία από την Αγγλία... άσχετο).

Τέλος για 45.673 φορά αποφάσισα να φτιάξω την διατροφή μου και να κάνω λίγη γυμναστικούλα.. ας όψονται τα extra 5 κιλά που έχω βάλει από πέρσι το Σεπτέμβρη και τα βάρη που είχα αγοράσει -σε μια προηγούμενη κρίση- και που τώρα χρησιμεύουν απλά σα σκαμνάκι για να πιάνω τα ποτήρια μπύρας πάνω από τον απορροφητήρα (όσοι έχουν δει το σπίτι θα καταλάβουν τί εννοώ).

Υ.Γ. 1) Η αλήθεια είναι ότι έχω εξαφανιστεί αλλά μου είναι δύσκολο μετά τη δουλειά να ξανακάθομαι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή.. (Θάνο μη γελάς και κυρίως μη σχολιάσεις) αλλά τώρα που κατάφερα να περάσω τα ελληνικά στον υπολογιστή της δουλειάς -από τον οποίο και γράφω αυτή τη στιγμή- μάλλον θα με βλέπετε συχνότερα.. (διότι όποιος θέλει, βρίσκει τρόπο..)

Υ.Γ. 2) Δεν ξέρω γενικά τί παίζεται στα θέατρα της Αθήνας, αλλά αν τα καταφέρετε να πάτε να δείτε την Κυρία με τα μαύρα... ατμοσφαιρικό θρίλερ λέει. Το είδα (εδώ) την προηγούμενη βδομάδα και τρόμαξα πολλές φορές!!! Βέβαια εγώ ειδικά τρομάζω εύκολα.. αλλά παρόμοιες αντιδράσεις είχε και το υπόλοιπο θέατρο! Οπότε μάλλον αξίζει τον κόπο!

Υ.Γ. 3) Πρέπει να οργανώσω τις σκέψεις μου.. Ξαναδιάβασα το κείμενο κι όλα παρενθέσεις είναι... Αν βγάλετε νόημα, μπράβο σας!